Türkiye Jeoloji Bülteni
  • Anasayfa
  • 2025 ÖZEL SAYI Cilt 68 Sayı 4
Türkiye Jeoloji Bülteni

Türkiye Jeoloji Bülteni

2025 ÖZEL SAYI Cilt 68 Sayı 4
KAPAK
PDF Olarak Görüntüle
KÜNYE
PDF Olarak Görüntüle
İÇİNDEKİLER
PDF Olarak Görüntüle
Kolokyum Onursal Başkanının Açılış Konuşması
PDF Olarak Görüntüle

Değerli Meslektaşlarım ve Dostlarım,

Jeoloji Mühendisleri Odası İzmir Şubesi, Kurtuluş Savaşı`nın taçlandırıldığı İzmir`de Türkiye Cumhuriyeti`nin kuruluşunun 100. yıl dönümünü anmak üzere 26-28 Ekim 2023 tarihleri arasında bir dizi bilimsel etkinlik düzenlerken onursal başkanlık yapmam için beni davet etti. Bu değerli görevi kabul etmekten mutluluk duydum. Türkiye Cumhuriyeti`nin 100. yılı, sıfırdan kurulduğu ve hızla gelişen ulusların paylaştığı değerleri benimseyerek aynı yönde hızla ve istikrarlı bir şekilde ilerlemeye başladığı için büyük bir kutlamayı hakediyor. Ancak amacımız bu hedefe mümkün olduğunca çabuk ulaşmak olmalıdır. Bunun ülke çapında özveri ve gayretli çabalarla başarılabileceğinin bilincindeyiz. Türkiye`de nispeten geç başlamış olsa da jeoloji bilimleri, hızlı ve önemli ilerleme kaydeden bilimsel alanlar arasındadır. Gelişimi Türkiye Cumhuriyeti`nin kuruluşu ve büyümesiyle uyumludur. Kısa bir süre içinde ümit verici ilerlemeler kaydedildi. Bu dönemde jeoloji bilimi eğitimi ve araştırması sunan kurumların coğrafi dağılımı ve sayısı da önemli ölçüde arttı. Ancak önceliğimiz her zaman nicelik ve niteliğin eş zamanlı ilerlemesi olmalıdır. Uluslararası ortak projeler ve konferanslardaki belirgin artış bu yöndeki ilerlemeyi güçlü bir şekilde göstermektedir. Bu nedenle, Türkiye Cumhuriyeti`nin 100. yılını anmak için düzenlenen Yer Bilimleri Kolokyumunun değerli bir katkı sağlayacağına inanıyorum. Ayrıca ülkenin dört bir yanından çok sayıda meslektaşımın katılımının bu toplantının başarısını sağlayacağından eminim. Tüm katılımcılara bu işbirlikçi ve sıcak buluşma için en içten saygılarımı iletmek istiyorum.

Sevgi ve saygılarımla

Prof. Dr. Yücel Yılmaz Emekli Jeoloji Profesörü 

ÖNSÖZ
PDF Olarak Görüntüle
2023 Kahramanmaraş Deprem Fayları Üzerinde Gözlemler ve Değerlendirmeler
Yücel Yilmaz Ömer Feyzi Gürer Erdinç Yiğitbaş
PDF Olarak Görüntüle

Öz: Kara alanlarında etkili en büyük depremlerden biri bir deprem çifti olarak (6 Şubat 2023; Kahramanmaraş Mw:7,8 ve Ekinözü Mw:7,6) Kahramanmaraş çevresini vurmuş ve büyük bir felakete neden olmuştur. Depremlerin ardından uydu kaynaklı verilere ve bilgisayar modellemelerine yaslı çok sayıda yayın yapılmıştır. Bu modeller ise çoğunlukla birbirleriyle çelişmektedir. Üzerinden uzunca bir süre geçtikten sonra depremlere yol açan ana fay sistemlerine ve bunlara yol açan tektonik rejimlerin neler olduğu konusuna saha bazlı verilerin ışığında yeni bir bakış açısıyla bakmanın yararlı ve gerekli olduğu düşüncesi bu yayının başlıca kaynağı olmuştur. 6 Şubat 2023 Kahramanmaraş depremlerine etkileri olan faylar, Anadolu ve çevresinde bilinen bölgesel ölçekli yanal atımlı büyük şu fayların bu bölgeye olan uzantılarıdır; Doğu Anadolu Transform Fayı, Ölü Deniz Transform Fayı, Antakya Transform Fayı, Sarız-Saimbeyli Mega Makaslama Zonu fayları, Önülke Kıvrım-Şaryaj Kuşağı faylarıve Karasu Grabeni`nin sınır fayları. Bu fayların etkileşimlerinin depremlerin büyüklüğünü arttırdığı anlaşılmaktadır.

  • Doğrultu atımlı faylar

  • Kahramanmaraş Depremleri

  • Üçlü Kavşak

  • AFAD Raporu (2023a), 06 ŞUBAT 2023Kahramanmaraş (Pazarcık ve Elbistan) DepremleriSaha Çalışmaları Ön Değerlendirme RaporuDeprem Dairesi Başkanlığı. 29 s. https://deprem.afad.gov.tr/assets/pdf/Arazi_Onrapor_28022023_surum1_revize.pdf

  • AFAD (2023b) https://tadas.afad.gov.tr/stationdetail/2306, Erişim Tarihi: 25/10/2024.

  • Akıncı, A. C. ve Ünlügenç, U.C. (2023). 6 Şubat 2023Kahramanmaraş Depremleri: Sahadan JeolojikVeriler, Değerlendirme ve Adana için Etkileri.Çukurova Üniversitesi Mühendislik-MimarlıkFakültesi Dergisi, 38(2), 553-569. https://doi.org/10.21605/cukurovaumfd.1334155

  • Akıncı, A., Dindar, A. A., Bal, İ. E. Ertuncay D., Smyrou,E. & Cheloni, D. (2024). Characteristics of strongground motions and structural damage patternsfrom the February 6th, 2023, Kahramanmaraşearthquakes, Türkiye. Natural Hazards (2024).https://doi.org/10.1007/s11069-024-06856-y

  • Aksu, A. E., Calon, T. J, Hall, J. & Yaşar D. (2005),Origin and evolution of the Neogene İskenderunbasin, Northeastern Mediterranean Sea. MarineGeology, 221(1-4),161–187. https://doi.org/10.1016/j.margeo.2005.03.010

  • Aksu, A., J. Hall, & Yaltırak, C. (2021). Miocene–Quaternary tectonic, kinematic and sedimentaryevolution of the eastern Mediterranean Sea:A regional synthesis. Earth-Science Reviews,220, Article 103719. https://doi.org/10.1016/j.earscirev.2021.103719

  • Aktuğ, B., Özener, H., Doğru, A., Sabuncu, H., Turgut,B., Halıcıoğlu, K., Yilmaz, O. & Havazlı, E.(2016). Slip rates and seismic potential on the EastAnatolian Fault System using an improved GPSvelocity field. Journal of Geodynamics, 94-95,1-12. http://dx.doi.org/10.1016/j.jog.2016.01.001.

  • Akyüz, H.S., Yaltırak, C., Sunal, G., Zabçı, C., Tarı, U.,Uçarkuş, G., Sancar, T., Köküm, M., Yakupoğlu,N., Kiray H.N., Sabuncu, A. & Şahin, M., (2023).1. Depreme Dair Jeolojik, Jeofizik, Jeodezik veJeomorfolojik Ön Tespitler. 6 Şubat 2023 04.17 Mw7,8 Kahramanmaraş (Pazarcık, Türkoğlu), Hatay(Kırıkhan) ve 13.24 Mw 7,7 Kahramanmaraş(Elbistan/Nurhak-Çardak) Depremleri. İTÜ Önİnceleme Raporu.

  • Alchalbi, A., Daoud, M., Gomez, F., McClusky, S.,Reilinger, R. … & Barazangi, M. (2010). Crustaldeformation in northwestern Arabia from GPSmeasurements in Syria: slow slip rate along thenorthern Dead Sea Transform fault. GeophysicalJournal International, 180(1), 125-135. https://doi.org/10.1111/j.1365-246X.2009.04431.x

  • Ambraseys, N. N. (2009). Earthquakes inthe Mediterranean and Middle East: AMultidisciplinary Study of Seismicity up to 1900.Cambridge University Press.

  • Ambraseys, N. N. & Finkel, C. (1995). The Seismicityof Turkey and Adjacent Areas, A HistoricalReview, 1500-1800. İstanbul, Eren Yayınevi,İstanbul, Turkey.

  • Ambraseys, N. N. & Melville, C. P. (1995). Historicalevidence of faulting in Eastern Anatolia andNorthern Syria. Annals of Geophysics, 38(3-4).https://doi.org/10.4401/ag-4110

  • Arpat, E. ve Şaroğlu, F. (1975). Türkiye’deki BazıGenç Tektonik Olaylar. Türkiye Jeoloji Bülteni,18(1), 91-101. https://www.jmo.org.tr/resimler/ekler/91c54d666032076_ek.pdf

  • Balkaya, M., Özden, S. & Akyüz, H.S. (2021),Morphometric and Morphotectonic Characteristicsof Sürgü and Çardak Faults (East Anatolian FaultZone). Journal of Advanced Research in Naturaland Applied Sciences, 7(3), 375-392. https://doi.org/10.28979/jarnas.939075

  • Barbot, S., Luo, H., Wang, T., Hamiel, Y., Piatibratova, O., Javed, M. T., Braitenberg, C. & Gurbuz, G. (2023). Slip distribution of the February 6, 2023 Mw 7.8 and Mw 7.6, Kahramanmaraş, Turkey earthquake sequence in the East Anatolian Fault Zone. Seismica, 2(3). https://doi.org/10.26443/ seismica.v2i3.502

  • Barka, A. A. & Hancock, P. L. (1984). Neotectonic deformation patterns in the convexnorthwards arc of the North Anatolian Fault Zone. In Dixon, J. E. & Robertson, A. H. F. (Eds.), The Geological Evolution of the Eastern Mediterranean, 17. Geological Society, London, pp. 763–774 (Spec. Publ.)

  • Barka, A. & Kadinsky-Cade, K. (1988), Strike-slip fault geometry in Turkey and its influence on earthquake activity. Tectonics, 7(3), 663-684. https://doi.org/10.1029/TC007i003p00663

  • Bertrand, S., Meghraoui, M., McCluskey, S., Altunel, E. & Ergintav, S. (2006). Present-day crustal motions at the triple junction between the Dead Sea Transform fault, the East Anatolian Fault, and the Cyprus Arc (SE Turkey). Geophysical Research Abstracts, 8, 10004. Europe Geoscience Union, 8, pp.8-9.

  • Bilim A., Aydemir A. & Ateş, A. (2017), Tectonics and thermal structure in the Gulf of Iskenderun (southern Turkey) from the aeromagnetic, borehole, and seismic data. Geothermics 70, 206– 221.

  • Biryol C.B., Beck, S.L., Zandt, G. & Özacar, A.A. (2011) Segmented African lithosphere beneath the Anatolian region inferred from teleseismic P-wave tomography. Geophysical Journal International, 184(3), 1037-1057. https://doi. org/10.1111/j.1365-246X.2010.04910.x

  • Blackwell, B.A.B., Florentin, J., Tüysüz, O., Tarı, U., Genç, Ş.C., İmren, C. & Kim, M. (2011). An uplifting idea: ESR dating marine terraces in Hatay province, Turkey. Geological Society of America Abstracts with Programs, 43, 273.

  • Blackwell, B. A. B., Florentin, J. A., Tüysüz, O., Tarı, U., Genç, Ş. C., İmren, C. & Blickstein, J. (2012). Slipping up? ESR dating mollusks from marine terraces in Hatay Province, Turkey. Geological Society of America Abstracts with Programs, 44, 296.

  • Boulton, S.J. (2013), Tectonic development of thesouthern Karasu Valley, Turkey: successivestructural events during basin formation. InRobertson, A. H. F., Parlak, O. & Ünlügenç, U.C. (Eds.) Geological development of Anatolia andthe Easternmost Mediterranean Region. Specialpublications, 372, 531–546. Geological Society,London.

  • Boulton, S. J. & Robertson, A. H. F. (2008). TheNeogene-Recent Hatay Graben, South CentralTurkey: graben formation in a setting of obliqueextension (transtension) related to the postcollisional tectonic escape. Geological Magazine,145(6), 800–821. https://doi.org/10.1017/S0016756808005013

  • Chen W, Gang, R., Dengjie, K., Zhifan, W. & Dun. W.(2023). Early Report of the Source Characteristics,Ground Motions, and Casualty Estimates of the 2023 Mw 7.8 and 7.5 Turkey Earthquakes.Journal of Earth Science, 34, 297–303. https://doi.org/10.1007/s12583-023-1316-6

  • Chorowicz, J., Luxey, P., Lyberis, N., Carvalho, J., Parrot, J. F., Yürür, T. & Gündoğdu, N. (1994), The Maraş Triple Junction (southern Turkey) based on digital elevation model and satellite imagery interpretation. Journal of Geophysical ResearchSolid Earth, 99(B10), 20225-20242. https://doi. org/10.1029/94JB00321

  • Confal J.M., M. Facenna, T. Eken, T. Taymaz T (2018), Numerical simulation of 3-D mantle flow evolution in subduction zone environments in relation to seismic anisotropy beneath the eastern Mediterranean region. Earth and Planetary Science Letters, 497, 50–61. https://doi. org/10.1016/j.epsl.2018.06.005.

  • Cosca, M.A., Reid, M., Delph, J.R., Gençalioğlu Kuşcu, G., Blichert-Toft, J., Premo, W., Whitney, D.L., Teyssier, C. & Rojay, B. (2021), Age and mantle sources of Quaternary basalts associated with “leaky” transform faults of the migrating Anatolia Arabia- Africa triple junction: Geosphere, 17(1), 69– 94, https://doi.org/10.1130/GES02266.1.

  • Çemen, İ. & Perinçek, D., (1987). Extensional origin of the Hatay – Karasu Graben. Proceeding of the 20th Anniversary Symposium at Hacettepe University (p.14-17), Ankara,.

  • Çemen, İ., Göncüoğlu, M.C., Kozlu, H., Perinçek, D. &Dirik, K. (1992), Indentation in southeastern Anatolia and its effect in central Anatolia. Proceedings of First International Symposium of Eastern Mediterranean Geology (p.324–326).

  • Çemen, İ. & Yılmaz, Y. (2017). Active global seismology. Neotectonic and earthquake potential of the Eastern Mediterranean Region. Geophysical Monograph, vol 225. AGU Wiley Press, New York.

  • Dal Zlio, L. & Ampuero-P. (2023). Earthquake doublet in Turkey and Syria. Communications Earth & Environment, 4, Article 71. https://doi. org/10.1038/s43247-023-00747-z

  • Delph J. R., Darin, M. H., Whitney D. L., Cosca M. A. …& Beck, S. L. (2024). Deep Lithospheric Controls on Surface Deformation around the East Anatolian Fault Zone and A3 triple Junction. GSA Today 34(8), 4-12. https://doi.org/10.1130/ GSATG584A.1

  • Delouis, B., van den Ende, M. & Ampuero, J-P. (2023). The kinematic rupture model of the February 6th, 2023, Mw7.8 Turkey earthquake from a large set of near-source strong motion records combined by GNSS offsets reveals intermittent super shear rupture. ESSOpenArchive (Preprint) (2023). https://doi.org/10.22541/ essoar.168286647.71550161/v1.

  • Dembo, N., Granot, R. & Hamiel, Y. (2021). Mechanical contrast and asymmetric distribution of crustal deformation across plate boundaries: Insights from the northern Dead Sea Transform fault system. Geology, 49(5), 498–503. https://doi. org/10.1130/G48342.1

  • DEÜ Raporu (2023). 06 Şubat 2023, 04:17, Mw=7.7, h=9 km Pazarcık (Kahramanmaraş) Depremi 06 Şubat 2023, 13:24, Mw=7.6, h=7 km Elbistan (Kahramanmaraş) Depremi 20 Şubat 2023, 20:04, Mw=6.4, h=22 km Defne (Hatay) Depremi, Deprem Raporu. Dokuz Eylül Üniversitesi, Alsancak/ İzmir, 62 s. https://haber.deu.edu.tr/wp-content/ uploads/2023/03/DOKUZ-EYLU%CC%88LU%CC%88NI%CC%87VERSI%CC%87TESI% CC%87-DEPREM-RAPORU-1.pdf

  • Dewey, J. F., Pitman III, W. C., Ryan, W. B. F. & Bonnin, J. (1973). Plate Tectonics and the Evolution of the Alpine System. GSA Bulletin 84(10), 3137–3180. https://doi.org/10.1130/0016- 7606(1973)84<3137:PTATEO>2.0.CO;2.

  • Dilek, Y. (2006). Collision tectonics of the Mediterranean region: causes and consequences. In Dilek, Y. & Pavlides, S. (Eds.), Post collisional tectonics and Magmatism in the Mediterranean Region and Asia. Geological Society of America, Special Papers, vol 409, 1–13. https://doi. org/10.1130/2006.2409(01).

  • Dilek, Y., Thy, P., Moores, E. M. & Ramsden, T. W. (1990), Tectonic evolution of the Troodos ophiolite within the Tethyan framework. Tectonics 9(4), 811–823.

  • Dilek Y. & Flower, M. F. J. (2003). Arc–trench rollback and forearc accretion: 2. Model template for Albania, Cyprus, and Oman. In Dilek, Y. & Robinson, P.T. (Eds.), Ophiolites in Earth History. Special publications, 218. Geological Society, London, pp 43–68. https://doi.org/10.1144/GSL. SP.2003.218.01.04.

  • Dilsiz, A., Günay, S., Mosalam K., … & Safiey, A. (2023). StEER-EERI: 2023 Mw 7.8 Kahramanmaraş, Türkiye Earthquake Sequence Joint Preliminary Virtual Reconnaissance Report (PVRR). Report number PRJ-3824. https://doi. org/10.17603/ds2-7ry2-gv66

  • Ding, H., Zhou, Y., Ge, Z., Taymaz, T., Ghosh, A., Xu, A.H., Irmak, T. S. & Song, X. (2023), High-resolution seismicity imaging and early aftershock migration of the 2023 Kahramanmaraş (SE Türkiye) MW7.9 & 7.8 earthquake doublet. Earthquake Science, 36(6), 417–432. https://doi. org/10.1016/j.eqs.2023.06.002

  • Ding, X., Xu, S., Xie., Van den Ende, M., Premus, J. & Ampuero-P. (2023). The sharp turn: Backward rupture branching during the 2023 Mw 7.8 Kahramanmaraş (Türkiye) Earthquake. Seismica 2(3). https://doi.org/10.26443/seismica.v2i3.1083

  • Duman T. Y. & Emre, Ö. (2013). The East Anatolian 458 Fault: geometry, segmentation, and jog characteristics. In Robertson, A. H. F., Parlak, O. & Ünlügenç, U. C. (Eds.), Geological development of Anatolia and the Easternmost Mediterranean Region. Special Publications, vol 372, Geological Society, London, pp 495–529.

  • Duman, D. Y, Robertson, A. H. F. & Elmacı, K. M. (2017), Paleozoic- Recent geological development and uplift of the Amanos Mountains (S Turkey) in the critically located northwesternmost corner of the Arabian continent. Geodinamica Acta, 29(1), 103–138. https://doi.org/10.1080/09853111.2017. 1323428

  • Emre, Ö., Duman, T. Y., Özalp, S., Elmacı, H., Olgun, Ş. & Şaroğlu, F. (2013). Active Fault Map of Turkey with an Explanatory Text. 1:1,250,000 Scale. General Directorate of Mineral Research and Exploration (MTA) ISBN: 978-605-5310-56- 1.

  • Esat, K. & Seyitoğlu, G. (2023). 2023.02.06 Kahramanmaraş Depremlerinin yüksek çözünürlüklü uydu ve hava görüntülerine dayalı yüzey kırığı haritası-Surface rupture map of the 2023.02.06 Kahramanmaraş Earthquakes based on high resolution satellite and aerial imagery. Technical Report, Researchgate, 5p. http://dx.doi. org/10.13140/RG.2.2.36259.32808

  • Facenna, C., Becker, T.W., Jolivet, L. & Keskin, M. (2013). Mantle convection in the Middle East: reconciling Afar upwelling, Arabia indentation, and Aegean trench rollback. Earth and Planetary Science Letters, 375, 254–269. https://doi. org/10.1016/j.epsl.2013.05.043

  • Florentine, J. A., Bonnie, A., Blackwell, B., Tüysüz, O., Tarı, U., Genç, Ş.C., İmren, C., Mo, S., Yiwen, E., Huang, W., Joel, I., Blickstein, B., Skinner, A. R., & Kim, M. (2014). Monitoring tectonic uplift and paleoenvironmental reconstruction for marine terraces near Maǧaracık and Samandağ, Hatay Province, Turkey. Radiation Protection Dosimetry, 159(1-4), https://doi.org/10.1093/rpd/ ncu179.

  • Garfunkel Z. (1997). The History and Formation of the Dead Sea Basin. In Niemi T. M., Ben Avraham Z. & Gat J. R. (Eds.), The Dead Sea: The Lake and Its Setting (pp. 36–56). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-508703-1.

  • Garfunkel Z. (2014). Lateral motion and deformation along the Dead Sea transform Fault. In Garfunkel, Z., Ben-Avraham, Z. & Kagan, E. (Eds), The Dead Sea Transform Fault System: Reviews. Modern Approaches in Solid Earth Sciences, 6, 109–250. https://doi.org/10.1007/978-94-017-8872-4-5

  • Girdler, R. W. (1990). The Dead-Sea Transform-Fault System. Tectonophysics,180(1), 1-13.

  • Goldberg, D. E., Taymaz, T., Reitman, N. G., Hatem, A. E., … & Altuntaş, C. (2023). Rapid characterization of the February 2023 Kahramanmaraş, Türkiye, earthquake sequence. The Seismic Record, 3(2), 156-165. https://doi.org/10.1785/0320230009

  • Gomez, F., Cochran, W. J., Jaafar, R., Reilinger, R., Floyd, M., King, W. & Barazangi, M. (2020). Fragmentation of the Sinai Plate indicated by spatial variation in present-day slip rate along the Dead Sea Transform Fault System. Geophysical Journal International, 221(3), 1913-1940. https:// doi.org/10.1093/gji/ggaa095

  • Govers, R. & Fichtner, A. (2016). Signature of slab fragmentation beneath Anatolia from fullwaveform tomography. Earth and Planetary Science Letters, 450, 10–19. https://doi. org/10.1016/j.epsl.2016.06.014

  • Graciela, R.L. (2022). High-quality parametric seismic catalogs from several sources around the Dead Sea Transform fault Zone and in Turkey [PhD Thesis]. ETH Zurich. https://doi.org/10.3929/ ethz-b-000534303.

  • Guidoboni, E., Comastri, A. & Traina, G. (1994). Catalog of ancient earthquakes in the Mediterranean area up to the 10th century. Instituto Nazionale di Geofisica, Rome, 504 pp.

  • Guidoboni, E. & Comastri, A. (2005). Catalog of Earthquakes and Tsunamis in the Mediterranean Area from the 11th to the 15th Century. Istituto Nazionale di Geofisica e Vulcanologia.

  • Guo, Y., Li, H., Liang, P., Xiong, R., Chaozhong, H., Xu, Y. (2023). Preliminary report of coseismal surface rupture (part) of Turkey’s Mw 7.8 earthquake by remote sensing interpretation. Earthquake Research Advances, 4(1) Article 100219. http:// doi.org/10.1016/j.eqrea.2023.100219

  • Gülen, L., Barka, A. A. & Toksöz, M. N. (1987). Continental collision, and related complex deformation: Maras Triple Junction and surrounding structures in SE Turkey. Spec. Publ., Hacettepe University, Ankara, Turkey

  • Gürboğa, Ş., Kayadibi, Ö., Akıllı, H., Arıkan, S. & Tan, S. (2024). Preliminary results of the great Kahramanmaraş 6 February 2023 Earthquakes (MW 7.7 and 7.6) and 20 February 2023 Antakya Earthquake (MW 6.4), Eastern Türkiye. Turkish Journal of Earth Sciences, 33(1), Article 3. https:// doi.org/10.55730/1300-0985.1896

  • Gürbüz, A. (2023). Is there activity switching among the continental transform faults in the Eastern Mediterranean region?. International Journal of Earth Sciences, 112(7), 1891-1900.

  • Gürbüz, A. & Gürer, Ö. F. (2009). Middle Pleistocene extinction process of pull-apart basins along the North Anatolian Fault Zone. Physics of the Earth and Planetary Interiors 173 (2009) 177–180.

  • Güvercin, S. E., Karabulut, H., Konca, A. O., Doğan, U. & Ergintav S. (2022). Active seismotectonics of the East Anatolian Fault. Geophysical Journal International. 230(1): 50–69. https://doi. org/10.1093/gji/ggac045.

  • Harrison, R. W., Tsiolakis, E., Stone, B. D. Lord, A., McGeehan, J. P., Mahan, S. A. & Chirico, P. (2012). Late Pleistocene and Holocene uplift history of Cyprus: implications for active tectonics along the southern margin of the Anatolian microplate. In Robertson, A. H. F., Parlak, O. & Ünlügenç, Ü. (Eds.), Geological development of Anatolia and the Easternmost Mediterranean region (pp 561– 584). Spec Publ., London.

  • He, L., Feng, G., Xu, W., Wang, Y., … & Liu, X. (2023), Coseismic Kinematics of the 2023 Kahramanmaraş, Turkey Earthquake Sequence from InSAR and Optical Data. Geophysical Research Letters, 50(17), Article e2023GL104693. https://doi.org/10.1029/2023GL104693

  • Heimann, A. & Ron, H. (1993). Geometric changes of plate boundaries along part of the northern Dead Sea Transform: Geochronologic and paleomagnetic evidence. Tectonics, 12(2), 477- 491. https://doi.org/10.1029/92TC01789.

  • Herece E. (2008). Doğu Anadolu Fayı (DAF) Atlası (East Anatolian Fault Atlas). Special publications. General Directorate of Mineral Research and Exploration, Ankara. Serial Number: 13, 359 s.

  • Hubbard, J. & Bradley, K. (2024). One year after the February 6 Türkiye-Syria earthquakes. Earthquake Insights, https://doi.org/10.62481/266f3dbf.

  • Hubert-Ferrari A., King G. C. P. K., van der Woerd J., … & Armijo, R. (2009). Long-term evolution of the North Anatolian Fault: New constraints from its eastern termination. Geological Society, London, Special Publications, 311(1):133-154. https://doi.org/10.1144/SP311.5

  • Hussain, E., Kalaycıoğlu, S., Milliner, C. W. D. & Çakır, Z. (2023). Preconditioning the 2023 Kahramanmaraş (Türkiye) earthquake disaster. Nature Reviews Earth & Environment, 4, 287-289. http://doi.org/10.1038/s43017-023-00411-2

  • İÜ-Cerrahpaşa Raporu (2023). 6 Şubat 2023 Pazarcık (Kahramanmaraş) Depremi Ön İnceleme Raporu. İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, İstanbul, 3 s. https://cdn.iuc.edu.tr/FileHandler2.ashx?f=6- subat-2023-pazarcik-(kahramanmaras)-depremion-inceleme-raporu_638114540579749734.pdf

  • İTÜ Raporu (2023). 06 Şubat 2023 Depremleri Ön İnceleme Raporu. İstanbul Teknik Üniversitesi, İstanbul. 136 s. https://haberler.itu.edu.tr/docs/ default-source/default-document-library/2023_ itu_deprem_on_raporu.pdf

  • Jackson, J. & D. P. McKenzie, (1984). Active tectonics of the Alpine-Himalayan Belt between western Turkey and Pakistan. Geophysical Journal International, 77(1), 185-264. https://doi. org/10.1111/j.1365-246X.1984.tb01931.x

  • Jia, Z., Jin, Z., Marchandon, M., Ulrich, T., Gabriel, A. A., Fan, W. Shearer, P., Zou, X., Rekoske, J., Bulut, F., Garagon, A. & Fialko, Y. (2023). The complex dynamics of the 2023 Kahramanmaraş, Turkey, Mw 7.8-7.7 earthquake doublet. Science, 381(6661), 985–990. https://doi.org/10.1126/ science.adi0685

  • Jiang, X. Y., Song, X. D., Li, T. & Wu, K.X. (2023). Moment magnitudes of two large Turkish earthquakes on February 6, 2023, from longperiod coda. Earthquake Science, 36(2), 169–174, http://doi.org/10.1016/j.eqs.2023.02.008

  • Jolivet, L. & Facenna, C. (2000). Mediterranean extension and the Africa–Eurasia collision. Tectonics, 19, 1095–1106.

  • Kahle, H. G., Concord, M., Peter, Y., Geiger, A., Reilinger, R., Barka, A. & Veis G. (2000). GPS derived strain rate field within the boundary zones of the Eurasian, African, and Arabian plates. Journal of Geophysical Research, Solid Earth, 105(B10), 23353–23370.

  • Karabacak, V. (2007). Ölü Deniz Fay Zonu Kuzey Kesiminin Kuvaterner Aktivitesi [Doktora Tezi]. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 325s

  • Karabacak V. Ç. Özkaymak, H. Sözbilir, O Tatar, … & Arslan, G. (2023). The 2023 Pazarcık (Kahramanmaraş, Türkiye) Earthquake (Mw: 7.7): Implications for surface rupture dynamics along the East Anatolian Fault Zone. Journal of the Geological Society, 180(3), Article jgs2023- 020. https://doi.org/10.1144/jgs2023-020

  • Karabulut, H., Güvercin, S. E., Hollingsworth, J. & Konca, A. Ö. (2023). Long silence on the East Anatolian Fault Zone (Southern Turkey) ends with devastating double earthquakes (6 February 2023) over a seismic gap: implications for the seismic potential in the Eastern Mediterranean region. Journal of the Geological Society. 180(3), Article jgs2023-021. https://doi.org/10.1144/jgs2023-021

  • Karaoğlu, Ö., Gülmez, F., Göçmengil, G., Lustrino, M., Di Giuseppe, P., Manetti, P., Savaşçın, M.Y. & Agostini, S. (2020). Petrological evolution of Karlıova-Varto volcanism (Eastern Turkey): Magma genesis in a transtensional triple-junction tectonic setting. Lithos, 364–365, Article 105524. https://doi.org/10.1016/j.lithos.2020.105524

  • Karig, D. E. & Kozlu, H. (1990), Late Paleogene– Neogene evolution of the triple junction region near Maras, south-central Turkey. Journal of the Geological Society 147(6), 1023–1034. https:// doi.org/10.1144/gsjgs.147.6.1023

  • Kaviani, A., Sandvol, E., Moradi, A., Rümpker, G., Tang, Z. & Mai, P.M. (2018). Mantle transition zone thickness beneath the middle East: evidence for segmented Tethyan slabs, delaminated lithosphere, and lower mantle upwelling. Journal of Geophysical Research: Solid Earth, 123(6), 4886– 4905. https://doi.org/10.1029/2018JB015627

  • Kiratzi, A. A. (1993). A study on the active crustal deformation of the north and east Anatolian fault zones. Tectonophysics, 225(3), 191-203. https:// doi.org/10.1016/0040-1951(93)90279-S

  • Kobayashi., Munekane, H., Kuwahara, M, and Furui, H. (2024), Insights on the 2023 Kahramanmaraş Earthquake, Turkey, from InSAR: fault locations, rupture styles, and induced deformation. Geophysical Journal International, 236(2):1068- 1088. http://doi.org/10.1093/gji/ggad464

  • Koçyiğit, A., Yılmaz, A., Adamia, S. & Kuloshvili, S. (2001). Neotectonics of East Anatolian Plateau (Turkey) and Lesser Caucasus: implication for transition from thrusting to strike-slip faulting. Geodinamica Acta, 14(1-3), 177–195. https://doi. org/10.1016/S0985-3111(00)01064-0

  • KOERI (Boğaziçi University the Kandilli Observatory and Earthquake Research Institute), (2023a). 06 Şubat 2023 Sofalaca- Şehitkamil- Gaziantep; Ekinözü-Kahramanmaraş ve 20 Şubat 2023 Hatay Depremleri. 25p. KOERI-RETMC Earthquake Catalog Search System (WWW Document). http://www.koeri.boun.edu.tr/sismo/zeqdb/(2023)

  • KOERI (Boğaziçi University, the Kandilli Observatory, and Earthquake Research Institute) (2023b). 06 Şubat 2023 Sofalaca Şehitkamil Gaziantep Depremi. 7p. KOERI-RETMC Earthquake Catalog Search System [WWW Document http:// www.koeri.boun.edu.tr/sismo/zeqdb/(2023).

  • Kounoudisi, R., Bastow, I. D., Ogden, C. S., Goes, S., Jenkins, J., Grant, B. & Braham, C. (2020), Seismic tomographic imaging of the Eastern Mediterranean mantle: implications for terminal stage subduction, the uplift of Anatolia, and the Development of the North Anatolian Fault. Geochemistry, Geophysics, Geosystems, 21(7), Article e2020GC009009. https://doi.org/10.1029/2020GC009009

  • Kusky, T. M., Bozkurt, E., Jiannan, M. & Lu, W. (2023). Twin Earthquakes Devastate Southeast Türkiye and Syria: First Report from the Epicenters. Journal of Earth Science, 34(2), 291-296. https:// doi.org/10.1007/s12583-023-1317-5

  • Kürçer, A., Elmacı, H., Özdemir, E., Güven, C., Güler, T., Avcu, İ. ve Özalp S. (2023a). 06 Şubat 2023 Pazarcık (Kahramanmaraş) Depremi (Mw 7,7) Saha Gözlem Raporları Serisi, 1- Amanos Segmenti (Rapor No: 14121), 45 s.

  • Kürçer, A., Elmacı, H., Özdemir, E., Güven, C., Güler, T., Avcu, İ., Olgun, Ş., Avcı, H. O., Aydoğan, H., Yüce, A. A., Çetin, F. E., Ayrancı, A., Akyol, Z., Soykasap Ö. A., Altuntaş, G., Demirörs, U., Karayazı, O., Bayrak, A. ve Özalp, S. (2023b). 06 Şubat 2023 Pazarcık (Kahramanmaraş) Depremi (Mw 7,7) Saha Gözlemleri ve Değerlendirmeler (Rapor No: 14138). MTA Genel Müdürlüğü, 187 s., Ankara.

  • Lei J. & Zhao D. (2007). Teleseismic evidence for a break-off subducting slab under Eastern Turkey. Earth and Planetary Science Letters, 257(1–2), 14–28. https://doi.org/10.1016/j.epsl.2007.02.011

  • Lekkas, E., Carydis, P., Vassilakis, E., Mavroulis, S., Argyropoulos, I., Sarantopoulou, A., Mavrouli, M., Konsolaki, A., Gogou, M., Katsetsiadou, K. N., Kotsi, E., Spyrou, N. I., Diakakis, M., Kranis, H., Skourtsos, E., Lozios, S. & Soukis, K. (2023). The 6 February 6, 2023, Turkey-Syria Earthquakes. Newsletter of Environmental, Disaster and Crises 22 Management Strategies, 29, ISSN 2653-9454. http://doi.org/10.13140/RG.2.2.17643.82726

  • Li, S., Wang, X., Tao, T., Zhu, … & Song, S. (2023). Source Model of the 2023 Turkey earthquake Sequence imaged by Sentinel-1 and GPS Measurements: Implications for heterogeneous fault behavior along the East Anatolian fault Zone. Remote Sensing 15(10), Article 2618. https://doi. org/10.3390/rs15102618

  • Liu, C., Lay, T., Wang, R., Taymaz, T., Xie, Z., Xiong, X., Irmak, T. S., Kahraman, M., Erman, C. (2023). Complex multi-fault rupture and triggering during the 2023 earthquake doublet in southeastern Türkiye. Nature Communications, 14, Article 5564. https://doi.org/10.1038/s41467-023-41404- 5

  • Lomax, A. & Precise, A. (2023). NLL-SSST-coherence hypocenter catalog for the 2023 Mw 7.8 and Mw 7.6 SE Turkey earthquake sequence, Zenodo (2023). https://doi.org/10.5281/zenodo.7727678

  • Ma, Z., Li, C., Jiang Y., … & Wei, S. (2024), Space Geodetic Insights to the Dramatic Stress Rotation Induced by the February 2023 Turkey-Syria Earthquake Doublet. Geophysical Research Letters, 51(6), Article e2023GL107788. https:// doi.org/10.1029/2023GL107788

  • Mahmoud, Y., Masson, F., Meghraoui, M., Çakır, Z., Alchalbi, A., … & İnan, S. (2012). Kinematic study at the junction of the East Anatolian Fault and the Dead Sea Transform fault from GPS measurements. Journal of Geodynamics, 67, 30- 39. https://doi.org/10.1016/j.jog.2012.05.006

  • Maggen, Y., Baer, G., Ziv, A., … & Gürbüz, G. (2024). Fault Coalescence, slip distribution, and Stress drop of the February 2023 Southeast Türkiye earthquakes from Joint inversion of SAR, GNSS, and Burst overlap interferometry. (2024). Seismological Research Letters, 95(2A), 680– 696. https://doi.org/10.1785/0220230271

  • Marco S. (2007). Temporal variation in the geometry of a strike-slip fault zone: Examples from the Dead Sea Transform. Tectonophysics. 445(3–4), 186– 199. https://doi.org/10.1016/j.tecto.2007.08.014

  • Mart, Y., Ryan, W. B. F. & Lunina, O. V. (2005). Review of the tectonics of the Levant Rift system: the structural significance of oblique continental breakup. Tectonophysics. 395(3–4), 209–232. https://doi.org/10.1016/j.tecto.2004.09.007

  • Masson, F., Mahmoud, Y., Çakır, Z., Yavaşoğlu, H., Meghraoui, M., Alchalbi, A. & Ergintav S. (2010). GPS characterization of the triple junction between Arabia, Africa, and Anatolia: new measurements in SE Turkey and NW Syria. Wegener 2010, 15th general assembly of Geodinamica Acta, 53, Wegener, Programme, and book of abstracts, 14–17 September 2010. Geodesy Department of Kandilli Observatory and Earthquake Research Institute of Boğaziçi University, Istanbul, Turkey.

  • McClusky., S., Balassanian, S, Barka, A., Demir, C. … & Veis, G. (2000). Global Positioning System constraints on plate kinematics and dynamics in the eastern Mediterranean and Caucasus. Journal of Geophysical Research, 105, (B3), 5695-5719. https://doi.org/10.1029/1999JB900351

  • McKenzie, D. (1972). Active tectonics of the Mediterranean Region. Geophysical Journal of the Royal Astronomical Society, 30, 109-185.

  • Meghraoui, M., Çakır, M. Z., Masson, F., Mahmood, Y. and 6 others (2011). Kinematic modeling at the triple junction between the Anatolian, Arabian, African plates (NW Syria and in SE Turkey). EGU-2011, Geophysical Research Abstracts, 13, (2011), p.12599.

  • Melgar, D., Taymaz, T., Ganas, A., Crowell, B., Öcalan, T., Kahraman, M., Tsironi, V., Yolsal-Çevikbilen, S., Valkaniotis, S., Irmak, T. S., Eken, T., Erman, C., Özkan, B., Dogan, A. H., & Altuntaş, C. (2023). Sub- and super-shear ruptures during the 2023 Mw 7.8 and Mw 7.6 earthquake doublet in SE Türkiye. Seismica, 2(3). https://doi.org/10.26443/seismica. v2i3.387

  • Meng, J., Kusky, T., Bozkurt, E., Deng, H. & Sinoplu, O. (2024). Partitioning Anatolian Kinematics in Tectonic Escape and Slab Rollback Dominated Domains. Journal of Earth Science, 35, 758–768. https://doi.org/10.1007/s12583-023-1906-3

  • MTA Raporu (2023a). 06 Şubat 2023 Pazarcık (Kahramanmaraş) (Mw 7,7) ve Elbistan (Kahramanmaraş) (Mw 7,6) Depremleri Bilgi Notu. MTA Jeoloji Etütleri Dairesi Başkanlığı 20 Şubat 2023 Ankara, 5p.

  • MTA Report (2023b). 20 Şubat 2023 Defne (Hatay) Depremi (Mw 6,4) Bilgi Notu. MTA Jeoloji Etütleri Dairesi Başkanlığı 20 Şubat 2023 Ankara, 5p.

  • Muehlberger, W. R. & Gordon, M. B. (1987). Observations on the complexity of the East Anatolian Fault, Turkey. Journal of Structural Geology, 9(7), 899-903. https://doi. org/10.1016/0191-8141(87)90091-5

  • Ni, S., Sun, H., Somerville, P., Yuen, D. A., Milliner, C., Wang, H., Zhou, J., Cui, Y. (2023). Complexities of Turkey-Syria doublet earthquake sequence. The Innovation, 4(3), Article 100431. https://doi. org/10.1016/j.xinn.2023.100431

  • Okuwaki, R., Yagi, Y., Taymaz, T., Hicks, S. P. (2023). multi-scale rupture growth with alternating directions in a complex fault network during the 2023 south-eastern Türkiye and Syria earthquake doublet. Geophysical Research Letters, 50(12), Article e2023GL103480. https://doi. org/10.1029/2023GL103480

  • Över, S. & Ünlügenç, U. C. (1998). Seismotectonic Evidence of the Antioch Triple Junction and Resent Temporal Change in Quaternary to Present-day Stress State Along Hatay Region (SETurkey). Third International Geology Symposium, Proceeding Book (p. 98), Ankara.

  • Över, S., Ünlügenç, U. C. & Bellier, O. (2002), Quaternary stress regime changes in the Hatay region (SE Turkey). Geophysical Journal International, 148(3), 649–662. https://doi. org/10.1046/j.1365-246X.2002.01621.x

  • Över, S., Demirci, A. 6 Özden, S., (2023). Tectonic implications of the February 2023 Earthquakes (Mw7.7, 7.6 and 6.3) in south-eastern Türkiye. Tectonophysics, 866(2023) Article 230058. https:// doi.org/10.1016/j.tecto.2023.230058

  • Över, S., Özden, S. & Yilmaz, H. (2004a). Late Cenozoic stress evolution along the Karasu Valley, SE Turkey. Tectonophysics 380, 43–68.

  • Över, S., Kavak, K. S., Bellier, O. & Özden, S. (2004b). Is the Amik Basin (SE-Turkey) a Triple Junction Area? Analyses of SPOT XS Imagery and Seismicity. International Journal of Remote Sensing, 25(19), 3857–3872. https://doi.org/10.10 80/01431160310001654437

  • Özaçar, A. A., Uzel, B., Bozkurt, E., Sançar, T., Sopacı, E., Okay, H. B., Kaymakçı, N., Rojay, B., Gülerce, Z., Kıncal, C., Köksal, D. & Gregory, L. (2023). Active Tectonic Setting and Seismic Source. In Çetin, K. Ö. & Ilgaç, M. (Coodinators), Reconnaissance Report on February 6, 2023, Kahramanmaraş-Pazarcık (Mw=7.7) and Elbistan (Mw=7.6) Earthquakes (52-74). http://dx.doi. org/10.13140/RG.2.2.15569.61283/1

  • Özbey, V., Şengör, A. M. C., Henry, P., … & Öğremen, N. (2024). Kinematics of the Kahramanmaraş triple junction and of Cyprus: evidence of shear partitioning. BSGF - Earth Sciences Bulletin, 195, Article 15. https://doi.org/10.1051/bsgf/2024012

  • Özeren, M. S. & Holt, W. E. (2010). The dynamics of the eastern Mediterranean and eastern Turkey. Geophysical Journal International 183(3), 1165–1184. https://doi.org/10.1111/j.1365- 246X.2010.04819.x

  • Özkan. A., Yavaşoğlu, H. & Masson, F. (2023), Revealing the present-day strain accumulation and Fault kinematics on the Hatay Triolet Junction using new geodetic constraints. Tectonophysics,854, Article229819. https://doi. org/10.1016/j.tecto.2023.229819

  • Palutoğlu, M. & Şaşmaz, A. (2017). 29 November, 1 Kahramanmaraş earthquake Southern Turkey. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 155, 187–202. https://doi.org/10.19111/bulletinofmre.314211

  • Parlak, O., Yavuzoğlu, A., Bayrak, A., Karayazı, O., Olgun, Ş. (2023). 06 Şubat (2023) Elbistan (Kahramanmaraş) Depremi (Mw 7,6) Saha Gözlemleri ve Değerlendirmeler (Rapor No: 14139). MTA Genel Müdürlüğü, 99s, Ankara.

  • Perinçek, D. & Çemen, İ. (1990). Structural relationship between the East Anatolian and the Dead Sea Transform fault zones in southeastern Turkey. Tectonophysics, 172(3-4) 331-340.

  • Piromallo, C. & Morelli, A. (2003). P wave tomography of the mantle under the Alpine-Mediterranean area. Journal of Geophysical Research, Solid Earth, 108(B2), Article 2065. https://doi. org/10.1029/2002JB001757

  • Pirazzoli, P. A., Laborel, J., Saliège, J. F., Erol, O., Kayan, İ. & Person A. (1991). Holocene raised shorelines on the Hatay coasts (Turkey): palaeoecological and tectonic implications. Marine Geology, 96(3–4):295–311. https://doi. org/10.1016/0025-3227(91)90153-U

  • Pirazzoli, P. A., Laborel, J., Saliège, J. F., Erol, O., Kayan, İ. & Person A. (1991). Holocene raised shorelines on the Hatay coasts (Turkey): palaeoecological and tectonic implications. Marine Geology, 96(3–4):295–311. https://doi. org/10.1016/0025-3227(91)90153-U

  • Portner, D. E., Delph, J.R., Biryol, C. B., Beck, S. L., … & Türkelli, N. (2018). Subduction termination through progressive slab deformation across eastern Mediterranean subduction zones from updated P-wave tomography beneath Anatolia. Geosphere, 14, 905-925, https://doi.org/10.1130/ GES01617.1

  • Pousse-Beltran, L., Nissen, E. Bergman, E6. A., Cambaz, M. D., Gaudreau, E., Karasözen, E. & Tan, F. (2020), The 2020 Mw 6.8 Elazığ (Turkey) earthquake reveals the rupture behavior of the East Anatolian Fault. Geophysical Research Letters, 47(13), Article e2020GL088136. https:// doi.org/10.1029/2020GL088136

  • Reilinger, R., McClusky, S., Paradissis, D., Ergintav, S. &Vernant, P. (2010). Geodetic constraints on the tectonic evolution of the Aegean region and strain accumulation along the Hellenic subductionzone. Tectonophysics, 488(1-4), 488, 22-30. https://doi. org/10.1016/j.tecto.2009.05.027

  • Reitman, N. G., Briggs, R. W., Barnhart, W. D., Thompson, J. A., DuRoss, C. B., Hatem, A. E., … & Collett, C. (2023). Preliminary fault rupture mapping of the 2023 M7.8 and M7.5 Türkiye Earthquakes. U.S. Geological Survey data release. https://doi.org/10.5066/P985I7U2

  • Ren, C., Wang, Z., Taymaz, T., Nan, H., … & Ding, H. (2024). Supersheer triggering and cascading fault ruptures of the 2023 Kahramanmaraş, Türkiye, earthquake doublet. Science, 383(6680), 305-311. https://doi.org/10.1126/Science.adi1519 .

  • Robertson, A. H. F., Ünlügenç, Ü. C., Inan, N. & Taşlı, K. (2004). The Misis-Andırın Complex: a MidTertiary mélange related to late-stage subduction of the Southern NeoTethys in S Turkey. Journal of Asian Earth Sciences, 22, 413–453. https://doi. org/10.1016/S1367-9120(03)00062-2

  • Robertson, A. H. F., Parlak, O. & Ustaömer, T. (2012). Overview of the Paleozoic-Neogene evolution of NeoTethys in the Eastern Mediterranean region (southern Turkey, Cyprus, Syria). Petroleum Geoscience, 18(4), 381–404. https://doi. org/10.1144/petgeo2011-091

  • Robertson, A. H. F., Mccay, G. A., Tasli, K. & Yildiz, A. (2013). Eocene development of the northerly active continental margin of the Southern Neotethys in the Kyrenia Range, north Cyprus. Geological Magazine, 151, 692 - 731

  • Rotstein, Y. & Bartov, Y. (1989). Seismic reflection across a continental transform: An example from a convergent segment of the Dead Sea rift. Journal of Geophysical Research, 94(B3), 2902–2912. https://doi.org/10.1029/jb094ib03p02902

  • Rojay B., & Heimann, A. & Toprak, V. (2001). Neotectonic and volcanic characteristics of the Karasu fault zone (Anatolia, Turkey): The transition zone between the Dead Sea transform and the East Anatolian fault zone. Geodinamica Acta,14, 197-212.

  • Sancar, T., Akyüz, H. S., Schreursdand, G. & Zabçı, C. (2018). Mechanics of Plio-quaternary faulting around the Karlıova triple junction: implications for the deformation of Eastern part of the Anatolian Scholle. Geodinamica Acta, 30(1), 287- 305. https://doi.org/10.1080/09853111.2018.1533 736.

  • Schildgen T. F., Cosentino, D., Caruso, A., Buchwaldt, R., Yıldırım, C., Bowring, S.A., Rojay, B., Echtler, H. & Strecker M. R. (2014). Surface expression of eastern Mediterranean slab dynamics: Neogene topographic and structural evolution of the southwest margin of the Central Anatolian Plateau, Turkey. Tectonics 31(2), Article TC2005. https://doi.org/10.1029/2011TC003021

  • Seyitoğlu, G., Esat, K., Bozkurt, E., Gülbudak, S., … & Yılmaz, M. E. (2023). 2023.02.06 (10:24:49 UTC) (Mw=7.5) Ekinözü depreminin yüzey yırtılması ve atım verileri-The surface rupture and offset data of the 2023.02.06 (10:24:49 UTC) (Mw=7.5) Ekinözü earthquake. Technical Report, ResearchGate, 9 p. http://dx.doi.org/10.13140/ RG.2.2.34198.22089.

  • Seyrek, A., Demi̇r T., Pringle, M. S., Yurtmen, S., Westaway, R. W. C., Beck, A. & Rowbotham G. (2007). Kinematics of the Amanos Fault, southern Turkey, from Ar/Ar dating of offset Pleistocene basalt flows: transpression between the African and Arabian plates. In Cunningham, W.D. & Mann, P. (Eds.), Tectonics of Strıke-Slip Restraining and Releasıng Bends, Geological Society, London, Special Publications, 290, 255-284. https://doi. org/10.1144/sp290.9

  • Şaroğlu, F. & Yılmaz, Y. (1987). Geological evolution and basin models during a neotectonic episode in eastern Anatolia. Bulletin of the Mineral Research and Exploration, 107, 61–83, Ankara.

  • Şaroğlu F. & Yılmaz Y. (1991). Geology of the Karlıova Region; Intersection of the North Anatolian and East Anatolian Transform Faults, Bulletin of the Technical University of Istanbul, (Special Iss. On Tectonics), 44(1-2), 475- 493.

  • Şaroğlu, F., Emre, Ö. & Kuşcu, İ. (1992)., The East Anatolian fault zone of Turkey. Annalae Tectonicae, 6, 99–125.

  • Şengör A. M. C. (1979), Türkiye’nin neotektonik esasları (Principles of the neotectonics of Turkey). Turkiye Jeoloji Kurumu Yayını No 2. 35pp.

  • Şengör, A. M. C. & Kidd, W.S. F. (1979). The postcollisional tectonics of the Turkish–Iranian Plateau and a comparison with Tibet. Tectonophysics 55, 361–376.

  • Şengör, A. M.C. & Yılmaz, Y. (1981), Tethyan Evolution of Turkey: a plate tectonic approach. Tectonophysics, 75,181–241.

  • Şengör, A. M. C., Özeren, S., Genç, T. & Zor E. (2003), East Anatolian high Plateau as a mantlesupported, north-south shortened domal structure. Geophysical Research Letters, 30(24): Artcile 8045. https://doi.org/10.1029/2003GL017858

  • Şengör, A. M. C., Tüysüz, O., İmren, C., Sakınç, M., Eyidogan, H., Görür, N., Le Pichon, X. & Rangin, C. (2005). The North Anatolian Fault: a new look. Annual Review of Earth and Planetary Sciences, 33, 37–75. https://doi.org/10.1146/annurev. earth.32.101802.120415

  • Şengör, A. M. C., Zabçı, C. & Natalin, B. A. (2019). Continental Transform Faults: Congruence and Incongruence with Normal Plate Kinematics? (Chapter 9). In J. C. Duarte (Ed.), Transform Plate Boundaries and Fracture Zones (pp. 169-247). Elsevier. https://doi.org/10.1016/B978-0-12- 812064-4.00009-8

  • Tarı, U., Tüysüz, O., Genç, Ş.C., İmren, C., Blackwell, B.A.B., Lom, N., Tekeşin, Ö., Üsküplü, S., Erel, L., Altıok, S. & Beyhan, M. (2014). The geology and morphology of the Antakya Graben between the Amik Triple Junction and the Cyprus Arc. Geodinamica Acta, 26(1-2), 27-55. https://doi.or g/10.1080/09853111.2013.858962










  • APA

  • AMA

  • Chicago

  • EndNote

  • IEEE

  • ISNAD

  • JAMA

  • MLA

  • Vancouver

    • 6 Şubat 2023 Kahramanmaraş Pazarcık (Mw: 7,7) Depremi Işığında Doğu Anadolu Fay Zonu Erkenek Segmentinin Kinematik Analizi
    Elif Akgün Mustafa Softa Serap Çolak Erol Ercan Aksoy Serkan Gürgöze Fikret Koçbulut Hasan Sözbilir Orhan Tatar
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Anadolu`nun Neotektonik dönemi yapılarından biri olan Doğu Anadolu Fay Zonu (DAFZ) kıta içi deformasyonu sağlayan sol yanal doğrultu atımlı aktif bir fay zonudur. DAFZ; kuzey kol ve ana kol olarak da adlandırılan güney kol olmak üzere iki bölümden oluşmaktadır. Bu çalışmanın konusunu DAFZ`nin güney kolu üzerinde meydana gelen 6 Şubat 2023 Pazarcık depreminde (Mw: 7,7), Erkenek Segmenti üzerinde gelişen yüzey kırığının Çelikhan (Adıyaman) yakınlarındaki bölümü üzerinde gerçekleştirilen detaylı jeolojik, paleosismolojik ve haritalama çalışmalarının ön bulguları oluşturmaktadır. Yapılan çalışmalarda yüzey kırığı Çelikhan kesiminde 50 cm düşey atımın eşlik ettiği maksimum sol yanal yer değiştirme miktarı 3,25 m olarak ölçülmüştür. Çelikhan`ın kuzeydoğusuna doğru gidildikçe sol yanal yer değiştirme miktarının azaldığı ve sönümlendiği görülmüştür. Erkenek segmenti boyunca fay düzlemlerinden ölçülen kayma verilerinin kinematik analizi sonucunda, segmentin geometrisi ile uyumlu deformasyonun yaklaşık KD-GB ve KKB-GGD doğrultulu sıkışma gerilmesiyle ilişkili doğrultu atımlı tektonik rejim altında geliştiği saptanmıştır.

  • Doğu Anadolu Fay Zonu

  • Erkenek Segmenti

  • paleosismoloji

  • paleostres

  • yüzey kırığı

  • Akgün, E. & İnceöz, M. (2021). Tectonic evolution of the central part of the East Anatolian Fault Zone, Eastern Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 30(7), 928-947. https://doi.org/10.3906/ yer-2104-15

  • Aksoy, E., İnceöz, M. & Koçyiğit, A. (2007). Lake Hazar basin: A negative flower structure on the East Anatolian Fault System (EAFS), SE Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 16, 319-338.

  • Aksoy, E., Akgün, E., Softa, M., Koçbulut, F., Sözbilir, H., Tatar, O. & Çolak Erol, S. (2023). 6 Şubat 2023 Pazarcık (Kahramanmaraş) depreminin Doğu Anadolu Fay Zonu Erkenek ve Pazarcık Segmentleri Üzerindeki Etkisi: Çelikhan-Gölbaşı (Adıyaman) Arasından Gözlemler. Türk Deprem Araştırma Dergisi, 5(1), 85-104. https://doi. org/10.46464/tdad.1280408

  • Aktug B., Ozener H., Dogru A., Sabuncu A., Turgut B., Halicioglu K., Yılmaz O. & Havazli E. (2016). Slip rates and seismic potential on the East Anatolian Fault System using an improved GPS velocity field. Journal of Geodynamics, 94, 1-12.

  • Alkan, H., Büyüksaraç, A. & Bektaş, Ö. (2024). Investigation of earthquake sequence and stress transfer in the Eastern Anatolia Fault Zone by Coulomb stress analysis. Turkish Journal of Earth Sciences, 33(1), 56-68. https://doi. org/10.55730/1300-0985.1898

  • Allen, C. R. (1969). Active faulting in northern Turkey. Contr. 1577. Div, Geol. Sciences, Calif. Inst. Tech., 32.

  • Altınlı, İ. E. (1963). 1:500.000 Türkiye Jeoloji Haritası, Erzurum Paftası açıklaması. MTA Yayınları, Ankara.

  • Ambraseys N. N. (1970). Some characteristic features of the Anatolian fault zone. Tectonophysics, 9(2- 3), 143-165.

  • Ambraseys, N. N. (1971). Value of historical records of earthquakes. Nature, 232, 375-379.

  • Ambraseys, N. N. (1988). The Anatolian earthquake of 17 August 1668. Historical Seismograms and Earthquakes of the World.

  • Ambraseys, N. N. (1989). Temporary seismic, quiescence: SE Turkey. Geophysical Journal. 96, 311-331.

  • Ambraseys, N. N. & Finkel, C. (1998). Seismicity of Turkey and neighbouring regions 1500-1800. Geophysical Journal of International, 133, 390- 406.

  • Ambraseys, N.N. & Jackson, J. A. (1998). Faulting associated with historical and recent earthquakes in the Eastern Mediterranean region. Geophysical Journal International, 133, 390.

  • Angelier, J. (1990). Inversion of field data in fault tectonics to obtain the regional stress—III. A new rapid direct inversion method by analytical means. Geophysical Journal International, 103(2), 363- 376.

  • Angelier, J. (1994). Fault slip analysis and palaeostress reconstruction. In Hancock, P.L. (Ed.), Continental Deformation (pp.: 53-100). Pergamon Press, Oxford.

  • Arpat, E. ve Şaroğlu, F. (1972). Doğu Anadolu Fayı ile ilgili bazı gözlem ve düşünceler. MTA Bülteni, 73, 1-9.

  • Arpat, E. ve Şaroğlu, F. (1975). Türkiye’deki bazı önemli genç tektonik olaylar. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni (Türkiye Jeoloji Bülteni), 18(1), 91-101. https://www.jmo.org.tr/resimler/ ekler/91c54d666032076_ek.pdf

  • Aydın, A. & Seymen, İ. (1972). Bingöl deprem fayı ve bunun Kuzey Anadolu Fay zonu ile ilişkisi, MTA Bülteni, 79, 1-8.

  • Barbot, S., Luo, H., Wang, T., Hamiel, Y., Piatibratova, O., Javed, M.T., Braitenberg, C. & Gurbuz, G. (2023). Slip distribution of the february 6, 2023 Mw 7.8 and Mw 7.6, Kahramanmaraş, Turkey earthquake sequence in the East Anatolian Fault Zone. Seismica, 2(3). https://doi.org/10.26443/ seismica.v2i3.502

  • Barka, A. A. & Kadinsky-Cade, K. (1988). Strike-slip fault geometry and its influence on eartquake activity. Tectonics, 7(3), 663-684.

  • Barka, A. A. & Reilinger, R. (1997). Active tectonics of the Eastern Mediterranean region: deduced from GPS, neotectonic and seismicity data. Annali di Geofisica, 40, 587-610.

  • Bayrak, E., Yılmaz, Ş., Softa, M., Türker, T. & Bayrak, Y. (2015). Earthquake hazard analysis for East Anatolian fault zone, Turkey. Natural Hazards, 76, 1063-1077.

  • Bayrakdar C, Halis O, Canpolat E, Döker, M. F., Keserci F. (2023). 6 Şubat 2023 Kahramanmaraş-Ekinözü depremi (Mw 7.6) ile ilişkili Çardak Fayı yüzey kırığının tektonik jeomorfolojisi. Türk Coğrafya Dergisi 83, 7-22. https://doi.org/10.17211/ tcd.1281680

  • Bozkurt, E. (2001). Neotectonics of Turkey – a synthesis. Geodinamica Acta, 14(1-3), 3-30. https://doi.org/10.1080/09853111.2001.11432432

  • Çetin, H., Güneyli, H. & Mayer, L. (2003). Paleosismology of the Palu-Lake Hazar segment of the East Anatolian Fault Zone, Turkey, Tectonophysics, 374, 163-197.

  • Çolak Erol, S., Akgün E., Softa, M., Aksoy, E., Sözbilir, H., Tatar, O., Koçbulut, F., Gürgöze, S., Yüksel, M. & Topaksu, M. (2024). Doğu Anadolu Fay ZonuErkenek Segmenti Üzerinde Gerçekleştirilen Paleosismolojik Çalışmalar: İlksel Bulgular. 76. Türkiye Jeoloji Kurultayı Bildiri Özleri Kitabı (s.:123), Ankara, Türkiye.

  • Delvaux, D., Moeys, R., Stapel, G., Petit, C., Levi, K., Miroshnichenko, A., Ruzhich, V. & San’kov, V. (1997). Paleostress reconstructions and geodynamics of the Baikal region, Central Asia, Part 2. Cenozoic rifting, Tectonophysics, 282, 1-38.

  • Delvaux, D. & Sperner, B. (2003). New aspects of tectonic stress inversion with reference to the TENSOR program. Geological Society London, Special Publications, 212(1), 75-100.

  • Dercourt, J. E. A., Zonenshain, L. P., Ricou, L. E., Kazmin, V. G., Le Pichon, X., Knipper, A. L., ... & Biju-Duval, B. (1986). Geological evolution of the Tethys belt from the Atlantic to the Pamirs since the Lias. Tectonophysics, 123(1-4), 241-315.

  • Dewey, J., Hempton, M. R., Kidd, W. S. F., Şaroğlu, F. & Şengör, A. M. C. (1986). Shorteninig of continental lithosphere: The tectonics of Eastern Anatolia: A young collision zone. Collision Tectonics, 19, 3-36.

  • Duman, T. & Emre Ö. (2013). The East Anatolian Fault: geometry, segmentation and jog Characteristics. Geological Society of London, Special Publications, 372, 495-529. https://doi. org/10.1144/SP372.14

  • Duman, T. Y., Elmacı, H., Özalp, S., Kürçer, A., Kara, M., Özdemir, E, Yavuzoğlu, A. & Güldoğan, Ç. U. (2020). Paleoseismology of the western Sürgü– Misis fault system: East Anatolian Fault, Turkey. Mediterranean Geoscience Reviews, 2(3), 411- 437. https://doi.org/10.1007/s42990-020-00041-6

  • Emre, Ö., Duman, T.Y., Özalp, S., Elmacı, H., Olgun, Ş. & Şaroğlu, F. (2013). Açıklamalı Türkiye Diri Fay Haritası. Ölçek 1:1.250.000. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü, Özel Yayın Serisi-30, Ankara-Türkiye. ISBN: 978-605-5310-56-1

  • Gürboğa, S., Kayadibi, Ö., Akilli, H., Arikan, S. & Tan, S. (2024). Preliminary results of the great Kahramanmaras¸ 6 february 2023 earthquakes (MW 7.7 and 7.6) and 20 february 2023 Antakya earthquake (MW 6.4), Eastern Türkiye. Turkish Journal of Earth Sciences, 33(1), 22–39. https:// doi.org/10.55730/1300-0985.1896

  • Görür, N., Oktay, F. Y., Seymen, İ. & Şengör, A. M. C. (1984). Palaeotectonic evolution of Tuzgölü basin complex, Central Turkey. In Dixon J. E. & Robertson A. H. F. (Eds.), The geological evolution of the Eastern Mediterranean (pp. 81– 96), Geological Society Special Publication no. 17, Geological Society, London.

  • Hempton, M. R. (1987). Constraints on Arabian plate motion and extensional history of the Red Sea. Tectonics, 6, 687-705.

  • Hempton, M. R., Dewey, J. F. & Şaroğlu, F. (1981). The East Anatolian Transform Fault: along strike variations in geometry and behaviour. EOS Transac, 62, 393.

  • Herece, E. (2008). Doğu Anadolu Fayı (DAF) Atlası. MTA Genel Müdürlüğü, Özel Yayın Serisi, No: 13, 359 s., Ankara.

  • Herece, E. & Akay, E. (1992). Karlıova-Çelikhan arasında Doğu Anadolu Fayı. Proceeding of the 9th Petroleum Congress of Turkey (pp.:361-372). 17–21 February 1992, Ankara, Turkey.

  • Hubert-Ferrari, A., El-Ouahabi, M., Garcia-Moreno, D., Avşar, U., Altınok, S., Schmidt, S., Fagel, N. & Çağatay, M. N. (2017). Earthquake imprints on a lacustrine deltaic system: the Kürk Delta along the East Anatolian Fault (Turkey). Sedimentology, 64(5), 1322-1353. https://doi.org/10.1111/ sed.12355

  • Hubert-Ferrari, A., Lamair, L., Hage, S., Schmidt, S., Çağatay, M. N., & Avşar, U. (2020). A 3800 yr paleoseismic record (Lake Hazar sediments, eastern Turkey): Implications for the East Anatolian Fault seismic cycle. Earth and Planetary Science Letters, 538, Artcile 116152. https://doi.org/10.1016/j.epsl.2020.116152

  • Karabacak V., Özkaymak Ç., Sözbilir H., Tatar O., Aktuğ B., Özdağ Ö.C., Çakır R., Aksoy E., Koçbulut F., Softa M., Akgün E., Demir A. & Arslan G. (2023). The 2023 Pazarcık (Kahramanmaraş, Türkiye) Earthquake (Mw: 7.7): Implications for surface rupture dynamics along the East Anatolian Fault Zone. Journal of the Geological Society, Artcile jgs2023-020. https://doi.org/10.1144/jgs2023-020

  • Kaymakçı, N., Inceöz, M., Ertepinar, P. & Koç, A. (2010). Late Cretaceous to recent kinematics of SE Anatolia (Turkey). Geological Society, London, Special Publications, 340(1), 409-435.

  • Ketin, İ. (1966). Tectonic units of Anatolia (Asia Minor). Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü Dergisi, 66, pp. 23–34.

  • Ketin, İ. (1968). Relations between general tectonic features and main earthquake regions of Turkey. MTA Bulletin, 71, 63-67.

  • Kiratzi, A. A. (1993). A study on the active crustal deformation of the North and East Anatolian Fault Zones. Tectonophysics 289,317-336.

  • Koç, A. & Kaymakçı, N. (2013). Kinematics of Sürgü Fault Zone (Malatya, Turkey): A remote sensing study. Journal of Geodynamics, 65, 292-307.

  • Koçyiğit, A., Yılmaz, A., Adamia, S. & Kuloshvili, S. (2001). Neotectonics of East Anatoloian Plateau (Turkey) and Lesser Caucasus: İmplication for transition from thrusting to stirike-slip faulting. Geodinamica Acta, 14, 177-195.

  • Le Pichon, X. & Gaulier, J. M. (1988). The rottion of Arabia and the Levant fault System. Tectonophysiscs, 153, 271-294.

  • Livermore, R.A. & Smith, A.G. (1983). Relative motion of Africa and Europe in vicinity of Turkey. The International Symposium on the Geology of the Taurus Belt, Ankara.

  • Lovelock, P. E. R. (1984). A review of the tectonics of the northern Middle East region. Geological Magazine, 121(6), 577-587. https://doi. org/10.1017/S0016756800030727

  • Lyberis, N., Yürür, T., Chorowıcz, J., Kasapoğlu, E. & Gündoğdu, N. (1992). The East Anatolian Fault: An Oblique collisional belt. Tectonophysics, 204, 1-15.

  • McCalpin, J. P. (2009). Paleoseismology (3.ed.). Amsterdam: Academic Press.

  • McClusky, S., Balassanıan, S., Barka, A.A., Demir, C., Ergintav, S., Georgıev, I., Gürkan, O., Hamburger, M., Hurst, K., Kahle, H., Kastens, K., Kekelidze, G., King, R.W., Kotzev, V., Lenk, O., Mahmoud, S., Mishin, A., Nadarıa, M., Ouzounis, A., Paradıssıs, D., Peter, Y., Prelepın, M., Reilinger, R.E., Sanlı, I., Seeger, H., Tealeb, A., Toksöz, M.N. & Veis, G. (2000). Global positioning system consraints on plate kinematics and dynamics in the eastern Mediterranean and Caucasus. Journal of Geophysical Reseaech Solid Earth, 105(B3), 5685-5719. https://doi. org/10.1029/1999JB900351

  • McKenzie, D. P. (1976). The East Anatolian Fault. A major structure in Eastern Turkey. Earth and Planetary Science Letters, 29(1), 189-193. https:// doi.org/10.1016/0012-821X(76)90038-8

  • Muehlberger, W. R. & Gordon, M. B. (1987). Observation on the coplexity of The East Anatolian Fault, Turkey. Journal of Structural Geology, 9(7), 899-903. https://doi.org/10.1016/0191- 8141(87)90091-5

  • Navabpour, P., Angelier, J. & Barrier, E. (2007). Cenozoic post-collisional brittle tectonic history and stress reorientation in the High Zagros Belt (Iran, Fars Province). Tectonophysics, 432(1–4), 101–131.

  • Okay, A. I. & Tüysüz, O. (1999). Tethyan sutures of northern Turkey. Geological Society, London, Special Publications, 156(1), 475-515.

  • Oral, M. B., Reilinger, R. & Toksöz, R. (1992). Deformation of the Anatolian block as deduced from GPS measurements. Transactions, American Geophysical Union, EOS, 73, 120.

  • Özener, H., Arpat, E., Ergintav, S., Doğru, A., Çakmak, R., Turgut, B. & Doğan, U. (2010). Kinematics of the eastern part of the North Anatolian Fault Zone. Journal of Geodynamics, 49(3-4), 141-150.

  • Parlak, O., Yavuzoğlu, A., Bayrak, A. ve Olgun, Ş. (2023). 06 Şubat 2023 Ekinözü (Kahramanmaraş) Depremi (Mw 7, 6) saha gözlemleri ve ön değerlendirmeler. MTA Yerbilimleri ve Madencilik Dergisi, 3(3), 81-98.

  • Perincek D. & Kozlu H. (1984). Stratigraphy and structural relations of the units in the AfsinElbistan-Dogansehir region (Eastern Taurus), Geology of the Taurus belt. International Symposium, 181-198.

  • Perinçek, D. & Çemen, İ. (1990). The structural relationship between the East Anatolian and Dead Sea fault zones in Southeastern Turkey. Tectonophysics,172, 331-340.

  • Reilinger, R., McClusky, S., Vernant, P., Lawrence, S., Ergintav, S., Cakmak, R., Ozener, H., Kadirov, F., Guliev, I., Stepanyan, R., Nadariya, M., Hahubia, G., Mahmoud, S., Sakr, K., ArRajehi, A., Paradissis, D., Al-Aydrus, A., Prilepin, M., Guseva, T., Evren, E., Dmitrotsa, A., Filikov, S. V., Gomez, F., Al-Ghazzi, R. & Karam, G. (2006). GPS constraints on continental deformation in the Africa-Arabia-Eurasia continental collision zone and implications for the dynamics of plate interactions. Journal of Geophysical ResearchSolid Earth, 111(B5), Article B05411.

  • Sandıkçıoğlu, M., Uzun, A., Sol, B. & Sabancı, S. (2023). 6 Şubat 2023 Kahramanmaraş depremlerinin Gölbaşı Havzası’nda sebep olduğu yüzey bozulmaları ve yerleşimlerin üzerindeki etkiler, Adıyaman/Türkiye. Türk Coğrafya Dergisi, 83, 87-99.

  • Seymen, İ. & Aydın, A. (1972). Bingöl deprem fayi ve bunun Kuzey Anadolu fay zonu ile ilişkisi. Bulletin of the Mineral Research and Exploration, 79(79), 1-12.

  • Softa, M., Kocbulut, F., Akgün, E., Aksoy, E., Sözbilir, H., Tatar, O., ... & Arslan, G. (2024). Surface rupture during the 6th of February 2023 Mw 7.6 Elbistan-Ekinözü (Kahramanmaraş) earthquake: implications for fault rupture dynamics along the northern branch of East Anatolian Fault Zone.Turkish Journal of Earth Sciences, 33(1), Article 2. https://doi.org/10.55730/1300-0985.1895

  • Şaroğlu, F., Emre, Ö. & Kuşçu, İ. (1992). The East Anatolian fault zones of Turkey. Annales Tectonicae, 6, 99-125.

  • Şengör, A. M. C. & Yılmaz, Y. (1981). Tethyan evolution of Turkey; a plate tectonic approach. Tectonophysics, 75, 181-241.

  • Şengör, A. M. C., Görür, N. & Şaroğlu, F. (1985). Strike-slip faulting and related basin formation in zone of tectonic escape: Turkey as a case study. In K. T. Biddle & N. Christie-Blick (Eds.), Strike-slip deformation, basin deformation and sedimentation. Society of Economic Paleontologists and Mineralogists, 37, 227-264.

  • Tan, O., Tapirdamaz, M.C. & Yörük, A. (2008). The earthquake catalogs for Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 17, 405-418.

  • Taymaz, T., Eyidoğan, H. & Jackson, J. (1991). Source parameters of large eartquakes in the East Anatolian Fault Zone (Turkey). Geophysical Journal International,106(3), 537-550. https:// doi.org/10.1111/j.1365-246X.1991.tb06328.x

  • Westaway, R. & Arger, J. (2001). Kinematics of the Malatya- Ovacık Fault Zone. Geodinamica Acta, 14, 103-131.

  • Westaway, R. (2003). Kinematics of the Middle East and Eastern Mediterranean Updated. Turkish Journal of Earth Sciences, 12(1), 5-46.

  • Westaway, R. (2004), Kinematic consistency between the Dead Sea Fault Zone and the Neogene and Quaternary left-lateral faulting in SE Turkey. Tectonophysics, 391, 203-237.

  • Westaway, R. (2006). Late Cenozoic extension in southwest Bulgaria: a synthesis. In Robertson, A. H. F., Mountrakis, D. (Eds.), Tectonic Development of the Eastern Mediterranean Region (pp.: 557-590), Geological Society, London, Special Publications, 260.

  • Yılmaz, H. (2002). Sürgü Fayı’nın neotektonik özellikleri. Cumhuriyet Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Dergisi, 19,1, 35-46.

  • Yılmaz H., Över S. & Özden S. (2006). Kinematics of The East Anatolian Fault Zone between Türkoğlu (Kahramanmaraş) and Çelikhan (Adıyaman), Eastern Turkey. Earth Planets Space, 58, 1463- 1473.

  • Yılmaz, Y. (1993). New evidence and model on the evolution of the southeast Anatolian orogen. Geological Society of America Bulletin, 105(2), 251-271.

  • Yılmaz, Y. & Gürer, Ö. F. (1996). The geology and Evaluation of Misis-Andırın Belt, Around Andırın (Kahramanmaraş). Turkish Journal of Earth Sciences, 5(3), 39-55.

  • Yılmaz, Y., Şaroğlu, F. & Güner, Y. (1987). Initiation of neomagmatism in East Anatolia. Tectonophysics, 134, 177-199. https://doi.org/10.1016/0040- 1951(87)90256-3

  • Yılmaz, Y., Çemen, İ. & Yiğitbaş, E. (2022). Tectonics of Eastern Anatolian Plateau; Final Stages of Collisional Orogeny in Anatolia. In E. J. Catlos & İ. Çemen (Eds.), Compressional Tectonics: Plate Convergence to Mountain Building Chapter 8 (pp.: 223-244). https://doi. org/10.1002/9781119773856.ch8

  • Yönlü, Ö., Altunel E. & Karabacak V. (2017). Geological and geomorphological evidence for the southwestern extension of the East Anatolian Fault Zone, Turkey. Earth and Planetary Science Letters, 469, 1-14.

  • Yönlü, Ö. & Karabacak, V. (2024). Surface rupture history and 18 kyr long slip rate along the Pazarcık segment of the East Anatolian Fault. Journal of the Geological Society 181(1), Artcile jgs2023- 056. https://doi.org/10.1144/jgs2023-056

  • Yürür, M. T. & Chorowicz, J. (1998). Recent volcanis, tectonics and plate kinematics near the junction of the African, Arabian Anatolian plates in the eastern Mediterranean. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 85, 1-15. https://doi. org/10.1016/S0377-0273(98)00046-8










  • APA

  • AMA

  • Chicago

  • EndNote

  • IEEE

  • ISNAD

  • JAMA

  • MLA

  • Vancouver

    • Beypazarı Trona (Doğal Soda) Sahasının Jeolojisi, Mineralojisi ve Depolanma Ortamı, Ankara, Türkiye
    Cahit Helvaci
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Beypazarı Neojen Havzası, Beypazarı`ndan Nallıhan`a kadar doğu-batı doğrultusunda uzanan ve toplam kalınlığı 1200 m`ye varan bir tortul istiften oluşmaktadır. Pontidlerin Neojen öncesi temel kaya toplulukları havzayı kuzeye doğru sınırlamaktadır. Ultrabazik, granitik ve metamorfiklerden oluşan orta Sakarya Masifi havzayı güneyde sınırlar. Beypazarı ilçesi, Orta Anadolu`nun iç kesimlerinde, Ankara`nın ~100 km kuzeybatısında yer alan geniş bir volkano-sedimanter kaya topluluğunu kapsar. Beypazarı Miyosen havzasının sedimanter istifinin alt kısmında trona, linyit ve bitümlü şeyl; üst kısmında ise Na-sülfat ve jips bulunur. Beypazarı-Çayırhan bölgesinde, yaşları Orta ve Geç Miyosen arasında değişen, ~1200 m kalınlığında bir sedimanter istif yüzeylemektedir. Miyosen istifi, açısal bir uyumsuzluk boyunca temel kayalar üzerine oturur; temel kayalar Paleozoyik ile Eosen arasında değişen metamorfik, ofiyolitik, karbonat ve kırıntılı kayalardan oluşur. Beypazarı Neojen havzası esas olarak flüvyal, gölsel ve volkano-sedimanter kayalar ile kaplıdır. Miyosen istifi, Teke volkanikleri haricinde yedi sedimanter formasyona ayrılmıştır. Bu tortul kaya birimleri sırasıyla Çoraklar, Hırka, Akpınar, Çayırhan, Bozbelen ve Kirmir formasyonları ile Sarıyar Kireçtaşı`dır. Tersiyer volkanik kayaları havzanın kuzeydoğu kesiminde Beypazarı ve Kızılcahamam bölgeleri arasında dağılım göstermektedir. Neojen öncesi tortul kayalar Neojen havzasını batıdan sınırlar ve yaşları Paleosen`den Eosen`e kadar değişir. Zaviye köyünün kuzeyinde yer alan trona yatağı, Hırka Formasyonu`nun alt kısmındaki şeyllerle ilişkilidir ve bitümlü şeyl ile kiltaşlarıyla ardalanmalıdır. Sondaj verilerine dayanarak, trona yatağının alansal genişliğinin ~8km2 olduğu tahmin edilmektedir. Trona yatakları, şeyl biriminin alt kısmında 70-100 m kalınlığında bir zon içinde, iki merceksel gövde olarak çökelmiştir. Alt trona merceğinde 16 ve üst mercekte 17 olmak üzere toplam 33 trona yatağı bilinmektedir. Alt trona horizonunun toplam kalınlığı 40 ila 60 m arasında değişmektedir ve üst trona horizonunun toplam kalınlığı ~40 m`dir. Alt ve üst trona horizonları arasındaki zon 30 m ile 35 m arasında değişmektedir. Trona yatağının orta kısmı genellikle kenar kesimlerine göre daha kalındır ve trona yatakları havzanın kenarlarına doğru yanal olarak dolomitik çamurtaşları ve kiltaşlarına merceksel olarak kamalanır. Her iki mercekte de trona yataklarının toplam kalınlığı orta kısımlarda 21 ila 34 m, cevher kütlelerinin kenar kesimlerinde ise 2,5 ila 12 m arasında değişmektedir. Her iki trona horizonundaki tekil trona yataklarının kalınlığı yaygın olarak 0,4 m ile 2 marasında değişmektedir. Her iki trona horizonunun izopak konturları Zaviye fayı tarafından sınırlandırılmıştır. Ana sodyum-karbonat mineralleri tronadır, daha az oranda trona yataklarının kenar kesimlerinde oluşan nahkolit ve yersel olarak oluşan eser miktardaki pirsonit ve termonatrittir. Trona ve dolomit, trona zonu boyunca birbiriyle ilişkilidir. Kalsit, zeolitler, feldispatlar ve killer; trona yatağının ilişkili kayaları içinde en yaygın minerallerdir. Genellikle beyaz ve bazen de safsızlıkların varlığından dolayı grimsi olan trona kristalleri, kiltaşı ve şeyllerde masif ve dissemine kristaller olarak oluşmuştur. Zeolitleşme, dolomitleşme ve kloritleşme ürünleri trona ileilişkili kaya birimlerinde oldukça yaygındır. Beypazarı havzası, Orta-Geç Miyosen döneminde genişlemeli bir tektonik rejimin etkisi altında kalmıştır. Bu genişleme rejimi, Geç Miyosen-Erken Pliyosen döneminde tek yönlü bir sıkışma rejimine dönüşmüştür. Trona, linyitve bitümlü-şeyl çökelleri ile ilişkili tortullar flüvyal, gölsel ve playa-gölü (kalıcı ve geçici) ortamlarda oluşmuştur. Beypazarı havzası esas olarak kırıntılı malzemeler ve havzanın kuzeydoğusunda yoğunlaşan, bitişik volkanik faaliyetin yarı eşzamanlı ürünleri tarafından doldurulmuştur. Trona ve diğer sodyum-karbonat tuzlarının oluşumu için en olası Na kaynakları termal su kaynakları, tortullarla ara katmanlı tüfler ve havzanın kuzeydoğu kesimindeki tortul kaya ara katkılı geniş yayılımlı Neojen volkanik kayalardır.

  • Beypazarı yatağı

  • İlişkili kaya birimleri

  • Tektonik

  • Trona

  • Türkiye

  • Eugster, H. P. & Surdam, R. C. (1973). Depositional environment of the Green River Formation of Wyoming: a preliminary report. Geological Society of Bulletin, 84, 115-1120. https://doi. org/10.1130/0016-7606(1973)84%3C1115:DEOT GR%3E2.0.CO;2

  • Garcia-Veigas, J., Gündoğan, İ., Helvacı, C. & Prats, E. (2013). A genetic model for Na-carbonate mineral precipitation in the Miocene Beypazarı trona deposit, Ankara province, Turkey. Sedimentary Geology 294 (2013) 315–327. https://doi. org/10.1016/j.sedgeo.2013.06.011

  • Helvacı, C., İnci, U., Yılmaz, H. & Yağmurlu, F. (1989). Geology and Neogene trona deposit of the Beypazarı region, Turkey. Turkish Journal of Engineering and Environmental Sciences, 13 (2), 245–256.

  • Helvacı, C. (1998). The Beypazarı trona deposit, Ankara province, Turkey. in: Proceedings of the First International Soda Ash Conference. John R. Dyni & Richard W. Jones, (Eds.), Volume II. Wyoming State Geological Survey Public Information Circular 40, Laramie, 67-103.

  • Helvacı, C. (2010). Geology of the Beypazarı trona field, Ankara, Turkey. Mid-congress Field Exursion Guide Book. Tectonic Crossroads: Evolving Orogens of Eurasia-Africa-Arabia 4–8 October 2010, Ankara, Turkey.

  • Helvacı, C., Öztürk, Y. Y., Satır, M. & Shang, C. K. (2014). U-Pb zircon and K-Ar geochronology reveal the emplacement and cooling history of the Late Cretaceous Beypazarı granitoid, central Anatolia, Turkey. International Geology Review, 56(9), 1138–1155.

  • Helvaci, C. & Inci, U. (1989). Beypazari trona yatağının jeolojisi, mineralojisi jeokimyası ve yörenin trona potansiyeli (Proje No: TBAG-685). Türkiye Bilimsel ve Teknik Arastirma Kurumu. Temel Bilimleri Arastirma Grubu, 159 p.

  • İnci, U., Helvacı, C. &Yağmurlu, F. (1988). Stratigraphy of Beypazarı Neogene basin, Central Anatolia. Newsletters on Stratigraphy, 18(3), 165-182.

  • Ketin, I. (1966). Tectonic units of Anatolia (Asia Minor): Bulletin of the Mineral Research and Exploration (MTA Dergisi), 66, 23-34. https://doi. org/10.1127/nos/18/1988/165

  • Orti, F., Gündoğan, İ. & Helvacı, C. (2002). Sodium sulphate deposits of Neogene age: the Kirmir Formation, Beypazarı Basin, Turkey. Sedimentary Geology, vol. 146, p.305-333.

  • Öngur, T. (1977). Kizilcahamam GB’sinin volkanolojisi ve petrografi incelemesi: Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni (Türkiye Jeoloji Bülteni), 20(2), 1-12. https://jmo.org.tr/resimler/ ekler/24ea4a4a067413b_ek.pdf

  • Saner, S. (1979). Explanation of the development of the Western Pontid Mountain an adjacent basins, based on platetectonic theoy, northwestern Turkey: Bulletin of the Mineral Research and Exploration (MTA Dergisi), 93, 1-20.

  • Yağmurlu, F., Helvacı, C., İnci, U. & Önal, M. (1988). Tectonic charateristics of structural evolution of the Beypazarı and Nallıhan Neogene Basin, Central Anatolia. METU Journal of Pure and Applied Science, 21 (1-3), 127-143.










  • APA

  • AMA

  • Chicago

  • EndNote

  • IEEE

  • ISNAD

  • JAMA

  • MLA

  • Vancouver

    • Olur-Tortum Bölgesindeki Oltu Taşının (Turbostratik Karbon) Kökeni: Karbonlu Doğal Bir Kompozit Malzeme, Erzurum, Türkiye
    Cahit Helvaci Murat Hatipoğlu Daniele Passeri Neşat Konak Eyyüp Hikmet Kinaci
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışma, Türkiye`nin en önemli turbostratik karbonlu malzemesi olan Oltu-taşının jeolojik, mikroyapısal, oksijen izotopik ve termogravimetrik incelemelerine odaklanmaktadır. Bu çalışmada elde edilen veriler, karbonlu Oltu taşı malzemesinin (özgül ağırlığı 1,317) karakehribar gibifosilleşmiş ağaçtan türetilmiş organik bir malzeme olmadığını göstermektedir. Daha ziyade, Üst Jura-Alt Kretase denizel çökellerinin diyajenezi sırasında yukarı doğru sızan magmatik karbondioksitin indirgenmesi sonucu oluşan ve flişlerle arakatkılı olan amorf karbon ile kristalize grafit (turbostratik karbon olarak adlandırılır) arasında bir karbonlu fazdan oluşmaktadır. Hem Oltu taşının (δ18O = +37,2 ‰ ila +40,8 ‰) hem de onu çevreleyen flişlerin (δ18O= +10,3 ‰ ila +12,3 ‰) oksijen izotop analizleri (SMOW) (EA-IRMS kullanılarak), nodüllerin diyajenez sırasında yaklaşık 50 ºC sıcaklıkta oluştuğunu, ancak taneleri önemli ölçüde daha yüksek bir sıcaklıkta, belki de 100 ºC`ninüzerinde oluşan kayalardan gelen flişlerle ile çevrelendiğini göstermektedir.Oltu-taşının başlıca endüstriyel kullanımı, elmas kaplamada kullanılan bir malzeme olmasıdır, çünkü malzemedeki sp3 bağları elmas kristalleri için çekirdeklenme alanları sağlayabilir ve turbostratik karbon üzerine elmas biriktirmenin erken aşamasında çekirdeklenme oranını artırabilir.

  • Bansal, R. C. & Donnet, J. B. (1993). Carbon Black (2nd ed.). In Donnet, J. B., Bansal, R.C. & Wang, M. J. (Eds.). Marcel Dekker, New York, 206–211.

  • Bertrand, P. & Weng, L.T. (1999). Carbon black surface characterization by TOF-SIMS and XPS. Rubber Chemistry & Technology, 72(2), 384-398.

  • Bilgin, Ö., Kalkan, E. & Dilmaç, M.K. (2011). Equipments used for production and processing of Oltu-stone. The proceedings of 3rd Mining Machinery Symposium, May 05-06, İzmir, Turkey, (in Turkish).

  • Brown, I. D. & Altermatt, D. (1985). Bond valence parameters obtained from a systematic analysis of the inorganic crystal structure database. Acta Crystallographica B, 41, 244-247.

  • Clague, A. D. H., Donnet, J. B., Wang, T. K. & Peng, J. C. M. (1999). A comparison of diesel engine soot with carbon black. Carbon, 37, 1553–1565.

  • Çiftçi, E., Coşkun, S. & Yalçınalp, B. (2002). Oltustone-mineralogical and physical properties. 55th Geological Congress of Turkey, Ankara, March 11–15. Proceedings Book of Abstracts (pp. 34-35).

  • Çiftçi, E., Yalçın, M. G., Yalçınalp, B., Kolaylı, H. (2004). Mineralogical and physical characterization of the Oltu-stone, a gemstone occurring around Oltu (Erzurum-Eastern Turkey). International Congress on Applied Mineralogy (ICAM 2004), Águas de Lindoia, Proceedings Book of Abstracts, (pp. 537-539). Brazil, September 19–22.

  • Donnet, J. B. (1994). Fifty years of research and progress on carbon black. Carbon, 32, 1305-1314.

  • Franklin, R. E. (1950). Influence of the bonding electrons on the scattering of X-rays by carbon. Nature, 165, 4185-4193.

  • Gruber, T. C., Zerda, T. W. & Gerspacher, M. (1993). Three-dimensional morphology of carbon black aggregates. Carbon, 31, 1209-1216.

  • Gruber, T. C., Zerda, T. W. & Gerspacher, M. (1994). Raman studies of heat-treated carbon blacks. Carbon, 32, 1377-1384.

  • Hatipoğlu, M., Ajo, D., Kibici, Y. & Passeri, D. (2012). Natural carbon black (Oltu-stone) from Turkey; a micro-Raman study. Neues Jahrbuch für Mineralogie-Abhandlungen, 189(1), 97-101.

  • Hatipoğlu, M., Cesaro, S. N. & Ajo, D. (2014). Comparative Fourier transform infrared investigation of Oltu-stone (natural carbon black) and jet. Spectroscopy Letters, 47, 161-167.

  • Hauptman, N., Vesel, A., Ivanovski, V. & Gunde, M. K. (2012). Electrical conductivity of Carbon Black pigments. Dyes and Pigments, 95, 1-7.

  • Herrera-Alonso, M., Abdala, A.A., McAllister, M.J., Aksay, I.A. & Prud’homme, R. K., (2007). Intercalation and stitching of graphite oxide with diaminoalkanes. Langmuir, 23, 10644-10649.

  • Hjelm, R.P., Wampler, W. & Gerspacher, M. (2000). The structure of carbon black and its associations in elastomer composites: a study using neutron scattering. Kautschuk Gummi Kunststoffe, 53, 592-599.

  • Hunter, F. J., Mc Donnell, J. G., Pollard, A. M., Morris, C. R. & Rowlands, C. C. (1993). The Scientific identification of archaeological jet-like artefacts. Archaeometry, 35(1), 68-69.

  • Jawhari, T., Roid, A. & Casado, J. (1995). Raman spectroscopic characterization of some commercially available carbon black materials. Carbon, 33, 1561-1565.

  • Kalkan, E., Bilici, Ö. & Kolaylı, H. (2012). Evaluation of Turkish black amber: A case study of Oltu (Erzurum), NE Turkey. International Journal of Physical Sciences, 7, 2387-2397.

  • Karayiğit, A. I., Kerey, İ. E., Bozkuş, C. (2002). Depositional environments of Oligo/Miocene coal-bearing strata and coal quality from the Oltu-Balkaya basin, northeastern Turkey. Energy Sources, 24, 653-665.

  • Karayiğit, A. I. (2007). Origin and properties of Oltu gemstone coal. Energy Sources Part A, 29, 1279- 1284.

  • Kınacı, E. H. (2013). Mineralogical and gemmological investigation and genesis of Oltu stone (Carbon Black) [Unpublished Master’s Thesis]. Dokuz Eylül University Graduate School of Natural and Applied Sciences.

  • Koçyigit, A., Öztürk, A., İnan, S. & Gürsoy, H. (1985). Tectonomorphology and mechanistic interpretation of the Karasu Basin (Erzurum). Bulletin of Earth Sciences, 2, 3-15.

  • Kolodny, Y. & Epstein, S. (1976). Stable isotope geochemistry of deep-sea cherts. Geochimica et Cosmochimica Acta, 40, 1195–1209.

  • Konak, N. ve Hakyemez, Y. (2008). 1/100.000 ölçekli Türkiye jeoloji haritaları Kars-G47 ve Kars-G48 Paftaları. MTA Report No: 104, (in Turkish).

  • Lahaye, J. & Prado, G. (1981). Particulate Carbon Formation during Combustion. In Siegla, D. C. & Smith G.W. (Eds.). New York, Plenum Press, 35.

  • Li, Z. Q., Lu, C. J., Xia, Z. P., Zhou, Y. & Luo, Z. (2007). X-ray diffraction patterns of graphite and turbostratic carbon. Carbon, 45, 1686-1695.

  • Lin, J. H. (2002). Identification of the surface characteristics of carbon blacks by pyrolysis GCMASS. Carbon, 40, 183-191.

  • Probst, N. & Grivei, E. (2002). Structure and electrical properties of carbon black. Carbon, 40, 201-205.

  • RRUFF. (2013). Database of Raman spectroscopy, X-ray diffraction and chemistry of minerals via http://rruff.info/.

  • Smith, G. D. & Clark, R. J. H. (2004). Raman microscopy in archaeological science. Journal of Archaeological Science, 31, 1137-1160.

  • Şengör, A. M. C., Görür, N. & Şaroğlu, F. (1985). Strike-slip faulting and related basin formation in zones of tectonic escape. Turkey as a case study. In Strike-Slip Deformation, Basin Formation and Sedimentation. SEMP Special Publications. 37, 227-264.

  • Toprak, S. (2013). Petrographical properties of a semiprecious coaly stone, Oltu stone, from eastern Turkey. International Journal of Coal Geology, 120, 95-101.

  • Tuinstra, F. & Koenig, J. L. (1970). Raman spectrum of graphite. Journal of Chemical Physics, 53, 1126- 1132.

  • Ungar, T., Gubicza, J., Ribarik, G., Pantea, C. & Waldek Zerda, T. (2002). Microstructure of carbon blacks determined by X-ray diffraction profile analysis. Carbon, 40, 929-937.

  • Ungar, T., Gubicza, J., Tichy, G., Pantea, C. & Zerda, T. W. (2005). Size and shape of crystallites and internal stresses in carbon blacks. Composites: Part A, 36, 431-436.

  • Wang, M. J. & Wolff, S. (1993). Carbon Black (2nd ed.). In Donnet, J. B., Bansal, R. C. & Wang, M. J. (Eds.), Marcel Dekker, New York, 229–246.

  • Wang, A., Han, J., Guo, L., Yu, J., Zeng, P. (1994). Database of standard Raman spectra of minerals and related inorganic crystals. Applied Spectroscopy, 48, 959-968.

  • Yu, Z-. M., Rogelet, T. & Flodström, S., A. (1993). Diamond growth on turbostratic carbon by hot filament chemical vapor deposition. Journal of Applied Physics, 74, 7235-7240.

  • Zengin, Y. (1956). Oltu-taşı yatakları. Bulletin of MTA (Turkey), 48, 148-149.

  • Zerda, T. W., Xu, W., Zerda, A., Zhao, Y. & Von Dreele, R. B. (2000). High pressure Raman and neutron scattering study on structure of carbon black particles. Carbon, 38(3), 355-361.










  • APA

  • AMA

  • Chicago

  • EndNote

  • IEEE

  • ISNAD

  • JAMA

  • MLA

  • Vancouver

    • Antalya-Çıralı (GB-Anadolu) Yöresinde Bulunan Doğalgaz Emarelerinin Kökeni ve Doğu Akdeniz Bölgesinin Jeolojik Yapısı İçindeki Konumu ve Önemi
    Fuzuli Yağmurlu
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Antalya-Çıralı yöresinde bulunan ve Chimaera -Yanartaş olarak bilinen doğalgaz emareleri günümüzde Doğu Akdeniz Bölgesinde bilinen en önemli hidrokarbon emarelerinden biridir. Yöredeki doğal gaz emareleri Antalya naplarının bir bileşeni olan ve ileri derecede serpantinleşmiş Tekirova peridotit napının batı bölümünde yer alır. Antalya napları Kumluca bölgesinde Beydağları kireçtaşlarının yanı sıra Kasaba-Finike havzasını dolduran Paleojen– Neojen yaşlı denizel tortulları çok katlı bindirmeli bir dokanakla üzerler. Finike havzasını dolduran Paleojen - Neojen yaşlı tortullar yaşları Eosen ile Erken-Orta Miyosen arasında değişenı kırıntılı ve karbonatlı tortul bileşenlerinden oluşur. Miyosen istifinin en alt bölümünde yer alan Akitaniyenyaşlı karboanat kayalar, büyük bölümü ile resifal özellik gösteren kalın katmanlı mercanlı kireçtaşlarından yapılıdır. Finike yöresindeki kalınlığı 300 metreye ulaşan Akitaniyen (Erken Miyosen) yaşlı resifal kireçtaşları, yansıttıkları gözenekli doku nedeniyle mükemmel bir rezervuar kaya özelliğine sahiptir. Finike havzasında Akitaniyen kireçtaşlarını uyumlu bir dokanakla üzerleyen Burdigaliyen yaşlı tortullar egemen olarak şeyl, karbonlu şeyl, çamurtaşı ve bunlara eşlik eden türbiditik tortullardan yapılıdır. Burdigaliyen istifinin altında bulunan ve karbonlu şeylden oluşan ince taneli tortul bileşenler, bu istifin çok iyi derecede ana kaya ve örtü kaya özelliklerine sahip olabileceğini göstermesi bakımından önemlidir. Finike havzasını dolduran tortulların stratigrafik konum, bileşim ve doku özellikleri göz önüne alındığında,Çıralı yöresindeki doğalgaz emarelerinin daha çok allokton birimlerin altında yer alan Erken-Orta Miyosen yaşlı Paleojen - Neojen tortullarından türediğini ve biyotik kökene sahip olabileceğini belirtmek mümkündür. Diğer taraftan, Doğu Akdeniz bölgesinde günümüze dek bulunan doğal gaz yataklarının tümünün Miyosen yaşlı denizel tortul istif içinde yer almış olması, bu tezimizi destekleyen en önemli veri olarak değerlendirilebilir.

  • Antalya-Çıralı

  • doğalgaz emaresi

  • Finike Paleojen - Neojen havzası

  • Aksu, A. E., Calon, T. J. & Hall, J. (2005). The CiliciaAdana basin complex, Eastern Mediterranean: Neo gene evolution of an active fore-arc basin in an obliquely convergent margin. Marine Geology, 221, 121-159.

  • Aksu, A. E., Hall, J. & Yaltirak, C. (2009). MioceneRecent evolution of Anaximander Mountains and Finike Basin at the junction of Hellenic and Cyprus Arcs, eastern Mediterranean. Marine Geology, 258, 24-47. https://doi.org/10.1016/j. margeo.2008.04.008

  • Altunsoy, M. (1999). Isparta güneyinde yer alan Miyosen yaşlı Yazır Kireçtaşlarının organik jeokimyasal özellikleri. Türkiye Jeoloji Bülteni, 42(2), 51-62. https://www.jmo.org.tr/resimler/ ekler/429429bf1f2af05_ek.pdf

  • Atabey, E., Atabey, N., Hakyemez, A., Islamoğlu, Y., Sözeri, Ş., Özçelik, N., Saraç, G., Ünay, E. ve Babayiğit, S. (2000). Mut – Karaman arası Miyosen havzasının litostratigrafisi ve sedimantolojisi (Orta Toroslar). Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 122, 53-72.

  • Boulton, S. J. & Robertson, A. H. F. (2007). The Miocene of the Hatay area, S Turkey: Transition from the Arabian passive margin to an underfilled foreland basin related to closure of the Southern Neotethys Ocean. Sedimentary Geology, 198, 93- 124.

  • Coveney, R. M. Jr., Goebel, E. D., Zeller, E. J., Dreschhoff, G. A. M. & Angino, E. E. (1987). Serpentinization and the origin of hydrogen gas in Kansas. AAPG Bulletin, 7(1), 39-48. https://doi.org/10.1306/94886D3F-1704-11D7- 8645000102C1865D

  • Dilek, Y. & Rowland, J. (1993). Evolution of conjugate passive margin pairs in Mesozoic southern Turkey. Tectonics, 12, 954-970.

  • Eatons, S. & Robertson, A.H.F. (1993). The miocene Pakhna Formation, southern Cyprus and its relationship to the neogene tectonic evolution of the eastern mediterranean. Sedimentary Geology, 86, 273-296.

  • Etiope, G., Schoell, M. & Hoşgörmez, H. (2011). Abiotic methane flux from the Chimaera seep and Tekirova ophiolites (Turkey): Understanding gas exhalations from low serpantinization and implications for Mars. Earth and Planetary Science Letters, 310, (1-2), 96-104. https://doi. org/10.1016/j.epsl.2011.08.001

  • Flecker, R., Poisson A. & Robertson, A. H. F. (2005). Facies and palaeogeographic evidence for the Miocene evolution of the Isparta Angle in its regional eastern Mediterranean context. Sedimentary Geology, 173, 277-314.

  • Gedik, A., Birgili, Ş., Yılmaz, H. ve Yoldaş, R. (1979). Mut-Ermenek-Silifke yöresinin jeolojisi ve petrol olanakları. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 22(1), 7-26. https://www.jmo.org.tr/resimler/ ekler/76768aa37f2616b_ek.pdf

  • Glover, C. & Robertson, A. H. F. (1998). Neogene intersection of the Aegean and Cyprus arcs: extensional and strike-slip faulting in the Isparta Angle, SW Turkey. Tectonophysics, 298, 103-132.

  • Görür, N. (1973). Karaisalı Kireçtaşını (Miyosen) Sedimantolojisi. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 22(2), 227-232. https://www.jmo.org.tr/resimler/ ekler/55632e7cf364a75_ek.pdf

  • Hakyemez, A. & Toker V. (2010). Planktonic foraminiferal biostratigraphy from the sedimentary cover of Troodos Massif, Northern Cyprus: Remarks on Aquitanian-Langhian biozonation. Stratigraphy, 7, 33-59.

  • Hall, J., Aksu, A.E. & Calon, T.J. (2005a). Varying tectonic control on basin development at an active microplate margin: Latakia Basin, Eastern Mediterranean. Marine Geology, 221, 15-60.

  • Hall, J., Calon, T. J. & Aksu, A. E. (2005b). Structural evolution of the Latakia Ridge and Cyprus Basin at the front of the Cyprus Arc, Eastern Mediterranean Sea. Marine Geology, 221, 261-297.

  • Hayward, A. (1982). Türkiye’nin Güneybatısındaki Bey Dağları ve Susuz Dağ Masiflerinde Miyosen yaşlı kırıntılı tortulların stratigrafisi. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 25(2), 81 – 89. https://www.jmo. org.tr/resimler/ekler/5aa1bb87e877aef_ek.pdf

  • Hoşgörmez, H. (2007). Origin of the natural gas seep of Çirali (Chimaera), Turkey: Site of the first Olimpic fire. Journal of Asian Earth Sciences, 30, 131-141.

  • Hoşgörmez, H., Etiope, G. & Yalçın, N. (2008). New evidence for a mixed inorganic and organic origin the olimpic Chimaera fire (Turkey): a large onshore seepage of abiogenic gas. Geofluids, 8, 263-273. https://doi.org/10.1111/j.1468-8123.2008.00226.x

  • İslamoğlu, Y. ve Taner, G. (2002). Kasaba Miyosen havzasında Uçarsu ve Kasaba formasyonlarının mollusk faunası ve stratigrafisi (Batı Toroslar, GB Türkiye). MTA Dergisi, 125, 31-57

  • İslamoğlu, Y. (2002). Antalya Miyosen havzasının mollusk faunası ile stratigrafisi (Batı- Orta Toroslar, GB Türkiye). MTA Dergisi, 123-124, 27- 58

  • Isler, F. I., Aksu, A. E., Hall, J., Calon, T. J. & Yaşar, D. (2005). Neogene development of the Antalya Basin, Eastern Mediterranean: An active forearc basin adjacent to an arc junction. Marine Geology, 221, 299-330

  • Kissel, C., Averbuch, O., Lamottle, D., Monod, O. & Allerton, S. (1993). First paleomagnetic avidence for a post-Eocene clockwise rotation of the western thrust belt east of the Isparta reentrand (SW Turkey). Earth and Planetary Science Letters, 117(1-2), 1-14.

  • Korkmaz, S. ve Gedik, A. (1990). Mut - Ermenek - Silifke (Konya - Mersin) havzasında ana kaya fasiyesi ve petrol oluşumunun organik jeokimyasal yöntemlerle incelenmesi. Türkiye Jeoloji Bülteni, 33(1), 29-38. https://www.jmo.org.tr/resimler/ ekler/007714e6118ca12_ek.pdf

  • Koşun, E., Poisson, A., Ciner, A., Wernli, R. & Monod, O. (2009). Syn-tectonic sedimentary evolution of the Miocene Catallar Basin, southwestern Turkey. Journal of Asian Earth Sciences, 34(3), 466-479. https://doi.org/10.1016/j.jseaes.2008.07.005

  • Özçelik, O., Altunsoy, M. & Acar, F. (2009). Organic geochemical characteristics of the Miocene Lycian Basin, western Taurides, Turkey. International Geology Review, 51(1), 77-93. https://doi. org/10.1080/00206810802614614

  • Özdogan, M. (2004). Çevrimsel dizilime bir örnek: Mut havzasının Miyosen stratigrafisi, Adana havzası ile ilişkisi ve paleocoğrafik gelişimi. Yerbilimleri, 29, 77-95.

  • Payne, A. S. & Robertson, A. H. F. (1995). Neogene supra-subduction zone extension in the Polis Graben system, West Cyprus. Journal of the Geological Society, 152, 613-628.

  • Poisson, A. (1984). The extension of the Ionian trough into southwestern Turkey. In Dixon, J. E. & Robertson, A.H.F. (Eds.), The geological evolution of the Eastern Mediterranean. Geol. Soc. London Spec. Publ. 17, 241- 250.

  • Poisson, A., Yağmurlu, F., Bozcu, M. & Şentürk, M. (2003). New insights on the tectonic setting and evolution around the apex of the Isparta Angle (SW-Turkey). Geological Journal, 38, 257-282. https://doi.org/10.1002/gj.955

  • Ramdohr, P., 1967. A widespread mineral association connected with serpentinization. Nenes Jahrbuch für Mineralogie, 107, 241-265.

  • Robertson, A. H. F. (1998). Tectonic evolution of Cyprus in its eastern most Mediterranean setting. Third International Conference On The Geology Of the Eastern Mediterranean. Proceedings, 11- 44.

  • Robertson, A. H. F., Eatons, S. & Follows, E. J. (1995). Depositional processes and basin analysis of Messinian evaporites in Cyprus. Terra Nova, 7, 233-253

  • Robertson, A., Unlugenc, O. C. & Inan, N. (2004). The Misis-Andirin complex: a Mid-Tertiary melange related to late-stage subduction of the southern Neotethys in S Turkey. Journal of Asian Earth Sciences, 22, 413-453

  • Şenel, M. (1984). Discussion of the Antalya nappes. In Tekeli, O. & Göncüoğlu M. C. (Eds.), Geology of Taurus belt. Proceedings, 41-51

  • Thayer, T. P. (1965). Serpentinization considered as constant-volume metasomatic process. American Minerologist, 51, 685-710.

  • Uslu, M. (2014). Kumluca (Antalya) kuzeyinde yer alan ofiyolit topluluğunun jeolojik konumu ve ekonomik potansiyeli [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. S. Demirel Üniv., Fen Bilimleri Enstitüsü.

  • Veen, J. H., Woodside, J. M. & Zitter, T. A. C. (2004). Neotectonic evolution of the Anaximander Mountains at the junction of the Hellenic and Cyprus arcs. Tectonophysics, 391, 35-65

  • Yağmurlu, F. (1994). Isparta güneyinde yer alan Paleojen-Neojen yaşlı türbiditik birimlerin fasiyes özellikleri. Geosound-Yerbilimleri Dergisi, 24, 17-28.

  • Yağmurlu, F., Poisson, A., Bozcu, A. ve Şentürk, M. (2007). Isparta Açısının tektonostratigrafik özellikleri ve petrol jeolojisi açısından irdelenmesi. Türkiye Petrol Jeologları Derneği (TPJD) Bülteni, 19, 23-34.

  • Yağmurlu, F., Tagliasacchi, E. & Şentürk, M. (2019). The Significant Hydrocarbon Seepages in the Eastern Mediterranean Region: Çıralı (Chimera) Natural Gas Potential, Kemer-Antalya, SWTurkey. In Günday, A., Pehlivan E. & Minaz, M. R. (Eds.), Engineering Research Papers, 45-63.

  • Yılmaz, P. O. (1981). Geology of the Antalya complex, SW Turkey [Ph. D. Thesis]. University of Texas at Austin.

  • Zwicker, J., Birgel, D., Bach, W., Richoz, S., Smrzka, D., Grasemann, B., Gier, S., Schleper C., Rittmann, S.K. – M.R., Koşun, E. & Peckmann J. (2018). Evidence for archaeal methanogenesis within veins at the onshore serpentinite-hosted Chimaera seeps, Turkey. Chemical Geology, 483, 567-580. https://doi.org/10.1016/j.chemgeo.2018.03.027










  • APA

  • AMA

  • Chicago

  • EndNote

  • IEEE

  • ISNAD

  • JAMA

  • MLA

  • Vancouver

    • Mansuroğlu Mahallesi (Bayraklı-İzmir) Alüvyonel Zeminlerin Sıvılaşma Potansiyeli
    Ekin Kiran Cem Kincal
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Sisam Depremi, Yunanistan Sisam Adası`nda Seferihisar Merkezine 23 km mesafede meydana gelmiştir. AFAD (2020) kayıtlarına göre 16 sn devam eden 6,6 moment büyüklüğündeki depremin etkisi çevre illerde hissedilmesine karşın en büyük etkiyi merkeze 60 km mesafedeki Bornova Ovasında (İzmir) göstermiştir. Deprem sonucunda 117 kişi hayatını kaybederken, 1.034 kişi yaralı olarak kurtulmuştur. Yıkılan bina sayısının ve kayıp insanların en fazla olduğu yer Bayraklı İlçesine bağlı Mansuroğlu Mahallesidir. Depremin sonuçları değerlendirildiğinde, üzerinde yapılan binanın kalitesinin yanında inşaa edildiği alanın jeoteknik özelliklerinin de binanın güvenliğinde büyük önem arz ettiği görülmüştür. Bu çalışmada, Bayraklı İlçesi Mansuroğlu Mahallesi`nin sıvılaşma etkileri bölgede yapılmış olan sondaj verileri üzerinden değerlendirilmiştir. 

  • Bayraklı (İzmir)

  • Mansuroğlu mahallesi

  • sıvılaşma

  • Sisam Depremi

  • sondaj

  • AFAD (2020). 30 Ekim 2020 Sisam Adası (İzmir Seferihisar Açıkları) Mw 6.6 Depremi Raporu, Afet ve Acil Durum Dairesi Başkanlığı.

  • AFAD (2024). Türkiye Deprem Tehlike Haritaları İnteraktif Web Uygulaması, https://tdth.afad.gov. tr/TDTH/main.xhtml. Afet ve Acil Durum Dairesi Başkanlığı.

  • ASTM D1586 (2022). Standard Test Method for Standard Penetration Test (SPT) and Split-Barrel Sampling of Soils. American Society for Testing and Materials.

  • Başoğlu, Ş. (1975). İzmir İç Körfezinin Hidrografisi ve Sedimantolojisi [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. E.Ü.D.B.E., İzmir

  • DEÜ (2020). 30 Ekim 2020 Sisam (Samos) Depremi (Mw. 6.9) Değerlendirme Raporu. Dokuz Eylül Üniversitesi Deprem Araştırma ve Uygulama Merkezi, İzmir.

  • Dobry, R., Powell, D.J., Yokel, F. Y. & Ladd, R. S. (1981). Geotechnical aspect. liquefaction potantial of saturated sand– the stiffness method. Proceeding of the Seventh world Conference on Earthquake Engineering, Istanbul, Turkey.

  • Emre, Ö., Özalp, S. ve Duman, T. Y. (2011). 1:250.000 Ölçekli Türkiye Diri Fay Haritası Serisi, İzmir (NJ35-7) Paftası, Seri No:6. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü, Ankara.

  • Emre, Ö., Özalp, S., Doğan, A., Özaksoy, V., Yıldırım, C. ve Göktaş, F. (2005), İzmir ve Yakın Çevresinin Diri Fayları ve Deprem Potansiyelleri, (Rapor No 10754). Maden Teknik Arama Jeolojik Etüdler Dairesi.

  • Erdoğan, B. (1990). İzmir-Ankara zonunun İzmir ile Seferihisar arasındaki bölgede stratigrafik özellikleri ve tektonik evrimi. TPJD Bülteni, 2(1), 1-20.

  • Farrar, J. A. & Chitwood, D. (1999). CME Automatic Hammer Operations. U.S. Department of the Interior Bureau of Reclamation Earth Sciences and Research Laboratory, Dam Safety Office, DSO-99-03.

  • Hazen, A. (1920). Hydraulic fill of dams. ASCE Transactions, 83, 1713-1745.

  • Ishihara, K. & Koga, Y. (1981). Case Studies of Liquefaction in The 1964 Niigata Earthquake. Soils and Foundation, 21, (3), 35-52.

  • Iwasaki, T., Tokida, K., Tatsuoka,F., Watanabe, S., Yasuda, S., Sato, H. (1992). Microzonation for Soil Liquefaction Potential Using Simplified Methods, Proceedings of the 3rd International Conference on Microzonation, Seattle, 1319-1330.

  • JMO, (2021). 2018 Bina Deprem Yönetmeliği ile Uyumlu SPT-N Düzeltmesine İlişkin Hesap Cetveli Kullanım Klavuzu, Jeoloji Mühendisleri Odası Yayınları.

  • Karadaş, A. ve Öner, E. (2021). 30 Ekim 2020 Sisam Depreminin İzmir-Bayraklı’ da Yol Açtığı Hasar Üzerinde Bornova Ovasının Alüvyal Jeomorfolojisinin Etkileri. Coğrafya Dergisi, 42, 139-153.

  • Kıncal, C. (2005). İzmir İç Körfezi Çevresinde Yer Alan Birimlerin Coğrafi Bilgi Sistemleri ve Uzaktan Algılama Teknikleri Kullanılarak Mühendislik Jeolojisi Açısından Değerlendirilmesi, [Doktora Tezi]. Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

  • Liao, S. S. C. & Whitman, R. V. (1986). Overburden Correction Factors for SPT in Sand, Journal of Geotechnical Engineering Division, ASCE, 112(3), 373-377.

  • Robertson, P. K., Wride, C. E. (1998), Evaluating Cyclic Liquefaction Potential Using Cone Penetration Test. Canada Geotechnical Journal, 35(3), 442- 459.

  • Seed, H. B. & Idriss, I. M. (1967). Analysis of Soil Liquefaction: Niigata Earthquake. JSMFD, ASCE, 93,(SM3), 83 – 108.

  • Seed, H. B. & Idriss, I. M. (1971). Simplified Procedure for Evaluation Soil Liquefaction Potential. Journal of the Soil Mechanics and Foundations Division, ASCE, 97(9), 1249-1273.

  • Seed, H. B., Idriss, I.M, 1982, Ground Motions and Soil Lquefaction During Earthquakes, Earthquake Engineering Research Institue, Berkeley, CA,pp 134.

  • Sönmez, H. (2003). Modification of the liquefaction potential index and liquefaction susceptibility mapping for a liquefaction-prone area (Inegol, Turkey). Environmental Geology, 44, 862-871.

  • TBDY (2018), Türkiye Bina Deprem Yönetmeliği.

  • Terzaghi, K. (1925). Erdbaumechanick auf Badenpysikalisher Goundlage. Vienna, Deuticke.

  • Terzaghi, K. & Peck, R. B. (1948). Soil Mechanics in Engineering Practice. John Wiley and Sons, New York, 664 pp.

  • TS EN ISO 14688-2 (2018), Geoteknik etüt ve deneyler - Zeminlerin tanımlanması ve sınıflanması - Bölüm 2: Sınıflandırma prensipleri. Türk Standartları Enstitüsü

  • TS EN ISO 22475-1 (2021). Jeoteknik etüt ve deneyler - Numune alma yöntemleri ve yeraltı suyu ölçümleri - Bölüm 1: Zemin, kaya ve yeraltı suyundan numune alınmasındaki teknik prensipler, Türk Standartları Enstitüsü

  • Yılmaz, Ö. ve Şengöçmen, B. (2021). 30 Ekim 2020 Sisam Depremi ve İzmir’e Etkileri, Türkiye Jeoloji Mühendisleri Odası İzmir Şubesi, Yayın no.141, 59 s.

  • Yılmazer, İ., Yılmazer, Ö. ve Leventeli, Y. (2022). Depremler Kayada Yıkmaz ve Ovalar Stratejik Ürün Kaynağıdır. Geosound (Yerbilimleri) Dergisi, 55(1), 165-189.

  • Youd, T. L., Idriss, I. M., Andrus, R. D., Arango, I., Castro, G., Christian, J. T., Dobry, R., Finn, W. D.L., Harder, L. F., Hynes, M. E., Ishihara, K., Koester, J. P., Liao, S. S. C., Marcuson, W. F., Martin, G. R., Mitchell, J. K., Moriwaki, Y., Power, M. S., Robertson, P. K., Seed, R. B. & Stokoe, K. H. (2001). Liquefaction resistance of soils – Summary report from the 1996 NCEER and 1998 NCEER/NSF workshops on evaluation of liquefaction resistance of soils. Journal of Geotechnical and Geoenvironmental Engineering, ASCE, 127(4), 297-313.

  • Zem-Son, (2021). İzmir İli, Bayraklı İlçesi’ nde Yaklaşık 455 Hektar Alanda 1/5000 Ölçekli Nazım İmar Planına Esas ve 1/1000 Ölçekli Uygulama İmar Planına Esas Mikrobölgeleme Etüt Raporu, 355 s.










  • APA

  • AMA

  • Chicago

  • EndNote

  • IEEE

  • ISNAD

  • JAMA

  • MLA

  • Vancouver

    • Denizli İlinin (GB Türkiye) Jeoçeşitliliği ve Önemli Jeositleri
    Mehmet Özkul Arzu Gül Bariş Semiz Tamer Koralay Savaş Topal Ali Gökgöz Hülya Özen Hüseyin Erten Mete Hançer Halil Kumsar
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Güneybatı Anadolu`da 12.134 km2`lik yüzölçüme sahip Denizli ilinin jeoçeşitliliği oldukça fazladır. Ondokuz ilçeye yayılmış olan ilin jeoçeşitliliği, yaşlıdan gence doğru Menderes Masifi, Likya Napları, Oligosen Molası, Neojen karasal istifleri, Neojen volkanitleri ve Kuvaterner oluşumları içinde dağılım gösterir. Buldan İlçesi çevresinde bulunan Menderes Masifi`nin gnaysları ve beraberindeki şistler muhtemelen hem bölgenin hem de Türkiye`nin en yaşlı kayaçları arasındadır. Yerleşimleri özellikle Geç Kretase-Eosen döneminde gerçekleşen Likya Napları içindeki Geç Triyas karbonat-evaporit dilimi ildeki ender yüzeylemelerden birisidir. Öte yandan nap yerleşimlerinin devam ettiği geç Oligosen döneminde KD-GB uzanımlı bir havzayı dolduran molas istifleri ilde oldukça yaygındır. Mart 2024`de Denizli Oligosen Molası, Türkiye`nin İlk 100 Jeositi arasında yerini almıştır. Denizli Havzası`nın Neojen çökel dolgusu kendine özgüdür ve Batı Anadolu`daki diğer graben dolgularından farklı özellikler taşır. Bu farklı özelliklerden birisi Paratetis molusk faunası barındırmasıdır. Neojen-Kuvaterner dönemi jeoçeşitlilik unsurları, havza dolguları, horst-graben yapıları ve normal faylar, açılma çatlakları ve bunları ortaya çıkaran genişleme tektoniği ile yakından ilişkilidir. Özellikle Kuvaterner`de kanyonlar, mağaralar, heyelanlar, jeotermal alanlar, sıcak su kaynakları, çeşitli traverten oluşumları, göller ve sulak alanlar jeoçeşitlilikte öne çıkmaktadır. Göller arasında en önemlisi kapalı bir havza olan Acıgöl`dür. Denizli`nin jeoçeşitliliğinde en önde gelen Pamukkale Travertenleri IUGS tarafından Dünya`nın İlk 100 Jeolojik Miras Alanı arasında gösterilmiştir. Yine Homo erectus bulgusunu barındıran "Denizli Traverteni" Uluslararası Jeoloji Bilimleri Birliği-IUGS tarafından Ağustos 2024`te küresel miras taş olarak onaylanmıştır.

  • Denizli

  • jeoçeşitlilik

  • jeolojik miras

  • jeosit

  • Pamukkale

  • traverten

  • Akgün, F. & Sözbilir, H. (2001). A palynostratigraphic approach to the SW Anatolian molasse basin: KaleTavas molasse and Denizli molasse. Geodinamica Acta, 14, 71–93. https://doi.org/10.1016/S0985- 3111(00)01054-8

  • Aksever, F. ve Büyükşahin, S. (2015). Işıklı Gölü’nü (Çivril/Denizli) Besleyen Su Kaynaklarının Hidrojeokimyasal Özellikleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi 6(2), 55-64.

  • Alçiçek, H., Özkul, M. ve Varol, B. (2003). Kızılyer evaporitleri ve çatlak dolgusu jipslerde elementel kükürt oluşumu (GD Denizli, Türkiye). Proc. of 14th International Petroleum and Natural Gas Congress and Exhibition of Turkey, pp. 86-94, Ankara, 12-14 Mayıs 2003.

  • Alçiçek, H., Varol, B. & Özkul, M. (2007). Sedimentary facies, depositional environments and palaeogeographic evolution of the Neogene Denizli Basin of SW Anatolia. Sedimentary Geololgy, 202, 596–637. https://doi.org/10.1016/j. sedgeo.2007.06.002

  • Alçiçek, H., Bülbül, A., Alçiçek, M. C. & Yavuzer, İ. (2016a), Hydrogeochemistry of the Thermal Waters from the Pamukkale and Karahayıt Geothermal Fields (Denizli Basin, Southwestern Anatolia, Turkey). European Geothermal Congress 2016, Strasbourg, France, 19–24 September.

  • Alçiçek, H., Bülbül, A. & Alçiçek, M. C. (2016b). Hydrogeochemistry of the thermal waters from the Yenice Geothermal Field (Denizli Basin, Southwestern Anatolia, Turkey). Journal of Volcanology and Geothermal Research, 309, 118–138. https://doi.org/10.1016/j. jvolgeores.2015.10.025

  • Alçiçek, H., Bülbül A., Brogi, A., Liotta, D., Ruggieri, G., Capezzuoli, E., Meccheri, M., Yavuzer, İ. & Alçiçek, M. C. (2018). Origin, Evolution and Geothermometry of the Thermal Waters in the Gölemezli Geothermal Field, Denizli Basin (SW Anatolia, Turkey). Journal of Volcanology and Geothermal Researches, 349, 1–30. https://doi. org/10.1016/j.jvolgeores.2017.07.021

  • Alçiçek, H., Bülbül, A., Yavuzer, İ. & Alçiçek, M. C. (2019). Origin and Evolution of the Thermal Waters from the Pamukkale Geothermal Field (Denizli Basin, SW Anatolia, Turkey): Insights from Hydrogeochemistry and Geothermometry. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 372, 48–70. https://doi.org/10.1016/j. jvolgeores.2018.09.011

  • Alçiçek, H., Spina, A., Cirilli, S., Yılmaz, İ. Ö., Capezzuoli, E., Brogi, A., Liotta, D. & Alçiçek, M. C. (2024). Sedimentary facies and depositional environments of the Upper Triassic carbonateevaporite succession in the Honaz Mountain Range (SW Anatolia, Turkey). EGU General Assembly 2024. Vienna, Austria, 14–19 April 2024, EGU24-8260. https://doi.org/10.5194/ egusphere-egu24-8260

  • Allaby, M. (2008). A Dictionary of Earth Sciences. Oxford University Press, 3rd edition.

  • Altunel, E. & Hancock, P. L. (1993). Morphology and structural setting of Quaternary travertines at Pamukkale. Geological Journal, 28, 335–346.

  • Andrews, J. E. (2007). Palaeoclimatic records from stable isotopes in riverine tufas: Synthesis and review. Earth-Science Reviews 75(1-4), 85–104. https://doi.org/10.1016/j.earscirev.2005.08.002

  • Arenas, C., Vázquez-Urbez, M., Pardo, G. & Sancho, C. (2014). Sedimentology and depositional architecture of tufas deposited in stepped fluvial systems of changing slope: Lessons from the Quaternary Añamaza valley (Iberian Range, Spain). Sedimentology, 61, 133-171. https://doi. org/10.1111/sed.12053

  • Avşar, Ö. & Altuntaş, G. (2017). Hydrogeochemical evaluation of Umut geothermal field (SW Turkey). Environ Earth Sciences, 76, 582, https://doi.org/ doi 10.1007/s12665-017-6929-6

  • Baykara, M. O. (2014). Güneybatı Anadolu’da Mağara Çökellerinin İncelenmesi ve Paleoiklimsel Değerlendirmeleri [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.

  • Bozkaya, G., Bozkaya, Ö. & Akın, T. (2024). Stable isotope geochemistry evidences from fossil carbonate and sulfur minerals on the origin of geothermal water, Kızıldere Geothermal Field, Western Turkey, Geochemistry, https://doi. org/10.1016/j.chemer.2024.126089

  • Bozkuş, C., Kumsar, H., Özkul, M. 6 Hançer, M. (2001). Seismicity of active Honaz fault under an extensional tectonic regime. In O.Ö. Dora, İ. Özgenç, H. Sözbilir (Eds.), Proceedings of International Earth Science Colloquium on the Aegean Region, (pp. 7–16). Dokuz Eylül University, İzmir, Turkey

  • Brilha, J. (2016). Inventory and quantitative assessment of geosites and geodiversity sites: a review. Geoheritage, 8, 119–134. https://doi.org/10.1007/ s12371-014-0139-3

  • Brilha, J., Andrade, C., Azeredo, A., Barriga, F. J. A. S., Cachao, M., Couto, H., Cunha, P. P., Crispim, J. A., Dantas, P., Duarte, L. V., Freitas, M. C., Granja, M.H., Henriques, M. H., Henriques, P., Lopes, L., Madeira, J., Matos, J. M. X., Noronha, F., Pais, J., Picarra, J., Ramalho, M. M., Relvas, J. M. R. S., Ribeiro, A., Santos, A., Santos, V. & Terrinha P. (2005). Definition of the Portuguese frameworks with international relevance as an input for the European geological Heritage. Episodes, 28(3), 177-186 https://doi.org/10.18814/epiiugs/2005/ v28i3/004

  • Brogi, A., Capezzuoli, E., Alçiçek, M. C. & Gandin, A. (2014). Evolution of a fault-controlled fissureridge type travertine deposit in the western Anatolia extensional province: The Çukurbağ fissure-ridge (Pamukkale, Turkey). Journal of the Geological Society 171, 425–441. https://doi. org/10.1144/jgs2013-034

  • Brogi, A., Alçiçek, M. C., Yalçıner, C. Ç., Capezzuoli, E., Liotta, D., Meccheri, M., Rimondi V., Ruggieri, G., Gandin, A., Boschi C., Büyüksaraç, A., Alçiçek, H., Bülbül, A., Baykara, M. O. & Shen, C.-C. (2016). Hydrothermal fluids circulation and travertine deposition in an active tectonic setting: Insights from the Kamara geothermal area (western Anatolia, Turkey). Tectonophysics, 680, 211–232. https://doi.org/10.1016/j.tecto.2016.05.003

  • Bülbül, A. (2000). Kamara ve Çizmeli (YeniceBuldan) sıcak ve mineralli sularının hidrojeolojisi [yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.

  • Büyükmeriç, Y. (2017). Kale-Tavas ve Acıpayam Havzalarında Erken Miyosen çökellerinin mollusk biyostratigrafisi (Denizli, GB Türkiye). Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 155, 49–73. https://doi. org/10.19111/bulletinofmre.305166

  • Canpolat, E., Çılğın, Z. ve Bayrakdar, C. (2020). Jeomorfoturizm potansiyeli bakımından Emecik kanyonu – şelalesi (Çameli, Denizli). Jeomorfolojik Araştırmalar Dergisi, 5, 64–86. https://doi.org/10.46453/jader.784270

  • Ceylan, M. A. (2000). The recreational importance of the Güney waterfall. Doğu Coğrafya Dergisi, 3, 61–76.

  • Chafetz, H. S., Srdoc, D. & Horvatincic, N. (1994). Early diagenesis of Plitvice Lakes waterfall and barrier travertine deposits. Geographie Physique Et Quaternaire, 48(3), 247-255.

  • Claes, H., Soete, J., Van Noten, K., El Desouky, H., Marques Erthal, M., Vanhaecke, F., Özkul, M. & Swennen, R. (2015). Sedimentology, three dimensional geobody reconstruction and carbon dioxide origin of Pleistocene travertine deposits in the Ballık area (south-west Turkey). Sedimentology, 62(5), 1408–1445. https://doi. org/10.1111/sed.12188

  • Collins, A. S. & Robertson, A. H. F. (1999). Evolution of the Lycian Allochthon, western Turkey, as a north-facing Late Palaeozoic to Mesozoic rift and passive continental margin. Geological Journal, 34, 107–138.

  • Collins, A. S. & Robertson, A. H. F. (2003). Kinematic evidence for Late Mesozoic-Miocene emplacement of the Lycian allochthon over the Western Anatolide belt, SW Turkey. Geological Journal, 38(3-4), 295–310. https://doi.org/10.1002/gj.957

  • Çağdaş, G. (2020). Gökpınar (Denizli) Karbonatlı Kaynak Çökellerinin Sedimantolojik İncelenmesi [Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi]. Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.

  • Çakır, Z. (1999). Along-strike discontinuity of active normal faults and its influence on quaternary travertine deposition: examples from western Turkey. Turkish Journal Earth Sciences, 8, 67–80.

  • Çelik, S. B. (2012). Babadağ (Denizli) İlçesindeki Yamaç Duraysızlığının Çok Parametreli İzleme Teknikleri, Fiziksel Model Deneyleri ve Matematiksel Yöntemlerle İncelenmesi [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.

  • Çevik, S.Y. (2003). Babadağ (Denizli) İlçesindeki Kütle Hareketinin Nedenleri, Mekanizması ve Modellemesi Üzerine Bir Araştırma. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.

  • Dabkowski, J., Royle, S.H., Antoine, P., MarcaBell, A. & Andrews, J. E. (2015). Highresolution δ18O seasonality record in a French Eemian tufa stromatolite (Caours, Somme Basin). Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology 438, 277–284. https://doi. org/10.1016/j.palaeo.2015.08.017

  • D’Andria F., (2003). Arkeoloji Rehberi Hierapolis (Pamukkale). Ege Yayınları, İstanbul.

  • De Filippis, L., Faccenna, C., Billi, A., Anzalone, E., Brilli, M., Özkul, M., Soligo, M., Tuccimei, P. & Villa, I. M. (2012). Growth of fissure ridge travertines from geothermal springs of Denizli Basin, western Turkey. Geological Society of America Bulletin, 124(9–10), 1629–1645. https:// doi.org/10.1130/B30606.1

  • Doğan, U. & Koçyiğit, A. (2018). Morphotectonic evolution of Maviboğaz canyon and Suğla polje, SW central Anatolia, Turkey. Geomorphology, 306, 13–27. https://doi.org/10.1016/j. geomorph.2018.01.001

  • Doğan, M., Özdemir, Y., Bozkurt, Y., & Şenkul, Ç. (2024). Discovery and environmental implications of Santorini tephras (Cape Riva and Minoan) in sediments of Lake Yayla (West Anatolia). The Holocene, 35(1), 3-17. https://doi. org/10.1177/09596836241275007

  • Ehling, A., Kaur, G., Jackson, P. N. W., Cassar, J. Del Lama, E. A. & Heldal, T. (Eds) (2024). The First 55 IUGS Heritage Stones, (pp. 254). International Union of Geological Sciences.

  • Elitez, İ., Yaltırak, C. & Sunal, G. (2018). A new chronostratigraphy (40Ar-39Ar and U-Pb dating) for the middle section of the Burdur-Fethiye shear zone, SW Turkey (eastern Mediterranean). Turkish Journal of Earth Sciences, 27, 405–420. https://doi.org/10.3906/yer-1803-14

  • Elmas, G., Seyitoğlu, G., Kazancı, N. & Işık, V. (2019). Syn-sedimentary tectonic markings in the Oligocene Datça-Kale-Acıgöl basin, Western Anatolia. Bulletin of the Mineral Research and Exploration 160, 1–20. https://doi.org/10.19111/ bulletinofmre.478093

  • Emeis, K. C., Richnow, H. H., & Kempe, S. (1987). Travertine formation in Plitvice National Park, Yugoslavia: chemical versus biological control. Sedimentology, 34(4)595–609. https://doi. org/10.1111/j.1365-3091.1987.tb00789.x

  • Engin, B., Aydaş, C., Özkul, M., Zeyrek, C. T., Büyüm, M. & Gül, A. (2010). ESR dating of stalagmite from Keloğlan cave in the southwestern part of Turkey. Radiation Effects & Defects in Solids: Incorporating Plasma Science & Plasma Technology, 165(12), 944–957. https://doi. org/10.1080/10420151003631936

  • Ercan, T., Günay, E. ve Baş, H. (1983). Denizli volkanitlerinin petrolojisi ve plaka tektoniği açısından bölgesel yorumu. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 26(1), 153–160. https://www. jmo.org.tr/resimler/ekler/3bc530ac79fa1ca_ ek.pdf

  • Erdoğan, B. & Güngör, T. (2004). The problem of the core-cover boundary of the Menderes Massive and an emplacement mechanism for regionally extensive gneissic granites, western Anatolia (Turkey). Turkish Journal of Earth Sciences, 13, 15–36.

  • Erten H. (2017). A new genus and species of Muridae (Rodentia) from the Quaternary deposits of the Denizli Basin, South-western Turkey. Palaeontologia Electronica, 20, 1-7.

  • Erten, H. (2018). Spalax denizliensis sp. nov. (Spalacidae, Rodentia) from an Early Pleistoceneaged locality in the Denizli Basin (southwestern Turkey). Turkish Journal of Zoology, 42, 62-67. https://doi.org/10.3906/zoo-1707-35

  • Erten, H., Sen, Ş. & Özkul, M. (2005). Pleistocene mammals from travertine deposits of the Denizli basin (SW Turkey). Annales de Paléontologie, 91, 267–278.

  • Erten, H., Sen, S. & Görmüs, M. (2014). Middle and late Miocene Cricetidae (Rodentia, Mammalia) from Deni̇zli Basin (southwestern Turkey) and a new species of Megacricetodon. Journal of Paleontology, 88(3), 504–518. https://doi. org/10.1666/13-060

  • Erten, H., Sen, S. & Sagular, E. K. (2016). Miocene and early Pleistocene rodents (Mammalia) from Denizli Basin (southwestern Turkey) and a new species of fossil Mus. Journal of Vertebrate Paleontology, 36, 1. https://doi.org/10.1080/0272 4634.2015.1054036

  • Gökgöz, F. (2004). Buldan yöresi (Denizli) metamorfik kayaçlarının mineralojik, petrografik ve jeokimyasal incelenmesi [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.

  • Gökgöz, A. ve Semerci, A. B. (2023). Pınarbaşı karst kaynağı’nın (Denizli) boşalım hidrodinamiği ve hidrojeokimyasal özelliklerinin değerlendirmesi. Afyon Kocatepe Üniversitesi. Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi 23(3), 780–796.

  • Gül, A. ve Özkul, M. (Ed.ler) (2022). Denizli’nin Jeolojik Mirası Çalıstayı. Bildiri özleri kitabı. ISBN: 978-605-71611-2-3.

  • Gül, A. ve Özkul, M. (2023a). Çal kanyonu ve çevresinin (Denizli, GB Anadolu) jeolojikjeomorfolojik özellikleri ve jeoturizm potansiyeli. Türkiye Jeoloji Bülteni, 66(1) 107–126. https:// doi.org/10.25288/tjb.935447

  • Gül, A. ve Özkul, M. (2023b). Çameli İlçesi’nin Jeolojik Değerleri ve Jeoturizm Potansiyeli. Çameli Sempozyumu Bildiriler Kitabı. 05–08 Ekim 2022 Çameli, Denizli Büyükşehir Belediyesi Kültür Yayınları, No: 208.

  • Gülecal-Pektaş, Y. & Temel, M. (2017). A Window to the Subsurface: Microbial Diversity in Hot Springs of a Sulfidic Cave (Kaklik, Turkey). Geomicrobiology Journal, 34(4), 374–384. https:// doi.org/10.1080/01490451.2016.1204374

  • Gündoğan, İ., Helvacı, C. & Sözbilir, H. (2008). Gypsiferous carbonates at Honaz Dağı (Denizli): first documentation of Triassic gypsum in western Turkey and its tectonic significance. Journal of Asian Earth Sciences, 32, 49–65.

  • Gürbüz, A., Boyraz, S. & Ismael, M. T. (2012). PlioQuaternary development of the Baklan–Dinar graben: implications for cross-graben formation in SW Turkey. International Geology Review, 54(1), 33–50. https://doi.org/10.1080/00206814.2010.49 6543

  • Hakyemez, H. Y. (1989). Kale-Kurbalık (GB Denizli) bölgesindeki Senozoyik yaşlı çökel kayaların jeolojisi ve stratigrafisi. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 109, 9–21.

  • Hançer, M. (2013). Study of the structural evolution of the Babadağ-Honaz and Pamukkale fault zones and related earthquake risk potential of the Buldan region in SW Anatolia, east of the Mediterranean. Journal of Earth Science, 24(3), 397–409. https:// doi.org/10.1007/s12583-013-0333-2

  • Haytoğlu, E. (2018). Denizli kenti’nin elektrik tarihine bir bakış (1924-1954). Belgi Dergisi, 2(16), 896 – 927.

  • Helvacı, C. (1995). Stratigraphy, Mineralogy, and Genesis of the Bigadiç Borate Deposits, Western Turkey. Economic Geology, 90, 1237–1260. https://doi.org/10.2113/gsecongeo.90.5.1237

  • Helvacı, C., Alçiçek, M. C., Gündoğan, İ. & Gemici, Ü. (2013). Tectonosedimentary development and palaeoenvironmental changes in the Acıgöl shallow-perennial playa-lake basin, SW Anatolia, Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 22, 173–190. https://doi.org/10.3906/yer-1112-5

  • Homewood, P., Allen, P. A. & Williams, G. D. (1986). Dynamics of the Molasse Basin of Western Switzerland. In P. A. Allen, & P. Homewood (Eds.), Foreland Basins, (pp. 199-217). Wiley Online Library, International Association of Sedimentologists, Special Publication. https:// doi:10.1002/9781444303810

  • Horvatinčić, N., Özkul, M., Gökgöz, A. & Barešic´, J. (2005). Isotopic and geochemical investigation of tufa in Denizli province, Turkey. In M. Özkul, S. Yağız, & B. Jones, (Eds.), Proceedings of International Symposium on Travertine, Geochemistry and Hydrogeology Session (pp. 162–170). ISBN: 975-6992-11-5.

  • Ilgar, A., Nemec, W. Tuncay, E. Alçiçek, M. C., Hakyemez, A., Bozkurt, A., Çiner, A. & Ergen, A. (2024). The coeval development of conglomeratic, shoal–water and Gilbert‑type deltas in the post‑orogenic extensional Çardak Basin, SW Türkiye: implications for accommodation and sediment supply. Mediterranean Geoscience Reviews, https://doi.org/10.1007/s42990-024- 00130-w

  • IUGS (2022). International Union of Geological Sciences (2022). The First 100 IUGS Geological Heritage Sites (pp. 301). ISBN: 978-1-7923-9975- 6. International Union of Geological Sciences Publication.

  • IUGS, (2024, 20 Aralık). International Union of Geological Sciences. Designations, Stones. https://iugs-geoheritage.org/designations-stones/

  • İnaner, H., Sümer, Ö. & Akbulut, M. (2019). New geosite candidates at the western termination of the Büyük Menderes graben and their importance on science education. Geoheritage, 11(4), 1291–1305. https://doi.org/10.1007/s12371-019- 00406-w

  • İnci, U. (1998). Lignite and carbonate deposition in Middle Lignite succession of the Soma Formation, Soma coalfield, western Turkey. International Journal of Coal Geology, 37, 287–313. https://doi. org/10.1016/S0166-5162(98)00010-x

  • İslamoğlu, Y. & Hakyemez, A. (2010). Oligocene History of the Çardak-Dazkırı Sub-basin (Denizli, SW Turkey): Integrated Molluscan and Planktonic Foraminiferal Biostratigraphy. Turkish Journal of Earth Sciences, 19, 473–496. https://doi. org/10.3906/yer-0907-19

  • Ismael, M. T. (2009). Işıklı göl (Çivril, Denizli) tortullarının sedimantolojik incelenmesi. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.

  • Kappelman, J., Alçicek, M. C., Kazanci, N., Schultz, M., Özkul, M. & Sen, S. (2008). Brief communication: first Homo erectus from Turkey and implications for migrations in temperate Eurasia. American Journal of Physical Anthropology, 135, 110–116. https://doi.org/10.1002/ajpa.20739

  • Karayigit, A. İ, Atalay, M., Oskay, R. G. & Bulut, Y. (2020). Variations in elemental and mineralogical compositions of Late Oligocene, Early and Middle Miocene coal seams in the Kale-Tavas Molasse sub-basin, SW Turkey. International Journal of Coal Geology 218, Article 103366. https://doi. org/10.1016/j.coal.2019.103366

  • Kazancı, N., Boyraz, S., Özkul, M., Alçiçek, M. C. & Kadıoğlu, Y. K. (2012). Late Holocene terrestrial tephra record at western Anatolia, Turkey: Possible evidence of an explosive eruption outside Santorini in the eastern Mediterranean. Global and Planetary Change, 80, 36–50. https://doi. org/10.1016/j.gloplacha.2011.09.007

  • Kazancı, N., Şaroğlu, F. ve Suludere, Y. (2015). Jeolojik Miras ve Türkiye Jeositleri Çatı Listesi. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 151, 263-272. https:// doi.org/10.19111/bmre.39701

  • Kazancı, N., Erdem Özgen, N. ve Erturaç, M. K. (2017). Kültürel jeoloji ve Jeolojik Miras; Yerbilimlerinin Yeni Açılımları. Türkiye Jeoloji Bülteni, 60(1), 1–16. https://doi.org/10.25288/tjb.297797

  • Kaymakçı, N. (2006). Kinematic development and paleostress analysis of the Denizli Basin (Western Turkey): implications of spatial variation of relative paleostress magnitudes and orientations. Journal of Asian Earth Sciences, 27, 207–222. https://doi.org/10.1016/j.jseaes.2005.03.003

  • Kaypak, B. & Gökkaya, G. (2012). 3-D imaging of the upper crust beneath the Denizli eothermal region by local earthquake tomography, western Turkey. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 211–212, 47–60. https://doi.org/10.1016/j. jvolgeores.2011.10.006

  • Kele, S., Özkul, M., Gökgöz, A., Fórizs, I., Baykara, M. O., Alçiçek, M. C. & Németh, T. (2011). Stable isotope geochemical and facies study of Pamukkale travertines: new evidences of low-temperature non-equilibrium calcitewater fractionation. Sedimentary Geology, 238, 191– 212. https://doi.org/10.1016/j.sedgeo.2011.04.015

  • Koçyiğit, A. (2005). The Denizli graben–horst system and the eastern limit of western Anatolian continental extension: basin-fill, structure, deformational mode, throw amount and episodic evolutionary history, SW Turkey. Geodinamica Acta, 18, 167–208. https://doi.org/10.3166/ ga.18.167-208

  • Koralay, T. (2017). Archaeometric characterization of the recently discovered Yenişehir Marble Quarry in the Denizli region. In: Eds. Ismaelli T, Scardozzi G (eds) Ancient Quarries and Building Sites in Asia Minor, Research on Hierapolis in Phrygia and other cities in south-western Anatolia: Archaeology, archaeometry, conservation. 119– 130. http://dx.doi.org/10.4475/819.

  • Koralay, T. & Kılınçarslan, S. (2015). Mineropetrographic and isotopic characterization of two antique marble quarries in the Denı̇zlı̇ region (western Anatolia, Turkey). Periodico di Mineralogia, 84(2), 263–288. https://doi. org/10.2451/2015PM0013

  • Koralay, O. E, Dora, Ö., Chen, F., Satır, M. & Candan, O. (2004). Geochemistry and Geochronology of Orthogneisses in the Derbent (Alaşehir) Area, Eastern Part of the Ödemiş- Kiraz Submassif, Menderes Massif: Pan-African Magmatic Activity. Turkish Journal of Earth Sciences, 13, 37–61.

  • Koralay, O. E., Candan, O., Chen, F., Akal, C., Oberhansli, R., Satır, M. & Dora, O. Ö. (2012). Pan-African magmatism in the Menderes Massif: geochronological data from leucocratic tourmaline orthogneisses in westerm Turkey. International Journal of Earth Sciences, 101, 2055–2081. https://doi.org/10.1007/s00531-012-0775-2

  • Koralay, T., Baykara, M. O., Deniz, K, Kadıoğlu, Y. K., Duman, B. & Shen, C-C. (2018) Multi-Isotope Investigations for Scientific Characterisation and Provenance Implication of Banded Travertines from Tripolis Antique City (Denizli–Turkey). Environmental Archaeology, 24(3), 317-336. https://doi.org/10.1080/14614103.2018.1498164

  • Koralay, O. E., Candan, O., Uzel, B., Chen, F. & Collins, A. S. (2022). Menderes Masifi’nin Bozdağ (Ödemiş) Bölgesinde Gözlenen ~ 630 My Yaşli Asidik/ Bazik Metamagmatikler. A. Gül ve M. Özkul (Ed.ler) Denizli’nin Jeolojik Mirası Çalıştayı, Bildiriler kitabı, (s. 12–14).

  • Köroğlu, F. & Kandemir, R. (2019). Vulnerable Geosites of Çayırbağı-Çalköy (Düzköy-Trabzon) in the Eastern Black Sea Region of NE Turkey and Their Geotourism Potential. Geoheritage, 11, 1101–1111. https://doi.org/10.1007/s12371-019- 00358-1

  • Köroğlu, F. (2024). Cehennem Deresi Canyon(s): Outstanding Geomorphology, Geoheritage, and Geotourism Assets, Ardanuç (Artvin), Eastern Black Sea/NE Türkiye. Geoheritage 16, Article 87. https://doi.org/10.1007/s12371-024-00997-z

  • Kumsar, H. & Aydan, Ö. (2021). An integrated study on the stability assessment and partial collapse of the Kaklık karstic cave (Denizli, Turkey). Bulletin of Engineering Geology and the Environment, 80, 221–238. https://doi.org/10.1007/s10064-020- 01926-4

  • Kumsar, H., Aydan, Ö., Şimşek, C. & D’Andria, F. (2016a). Historical earthquakes that damaged Hierapolis and Laodikeia antique cities and their implications for earthquake potential of Denizli Basin in western Turkey. Bulletin of Engineering Geology and the Environment, 75, 519–536. https://doi.org/10.1007/s10064-015-0791-0

  • Kumsar, H., Aydan, Ö., Tano, H., Çelik, S. B. & Ulusay, R. (2016b). An integrated geomechanical investigation, multi-parameter monitoring and analyses of Babadağ-Gündoğdu creep-like landslide. Rock Mechanics and Rock Engineering, 49, 2277–2299. https://doi.org/10.1007/s00603- 015-0826-7

  • Martín-Algarra, A., Martín-Martín, M., Andreo, B., Julia, R. & Gonzalez-Gomez, C. (2003). Sedimentary patterns in perched spring travertines near Granada (Spain) as indicators of the paleohydrological and palaeoclimatical evolution of a karst massif. Sedimentary Geology, 161, 217– 228.

  • Nazik, L. (1998). Keloğlan Mağarası araştırma raporu mimari ve elektrifikasyon uygulama projesi. Jeoloji Etütleri Dairesi Başkanlığı, MTA Ankara (yayımlanmamış).

  • Nazik, A., Akyıldız, M. ve Şeker Zor, E. (Ed.ler) (2021). Adana’nın Jeolojik Mirası Çalıştayı. Bildiri özleri kitabı, ISBN: 978-625-7653-33-6.

  • Okay, A. İ. (1989). Denizli’nin güneyinde Menderes masifi. Maden Tetkik ve Arama Dergisi 109, 45– 48.

  • Özkaymak, Ç. (2015). Tectonic analysis of the Honaz Fault (western Anatolia) using geomorphic indices and the regional implications. Geodinamica Acta, 27(2–3), 110-129. https://doi.org/10.1080/098531 11.2014.957504

  • Özkul, M., Varol, B. ve Alçiçek, M. C. (2002). Denizli Travertenleri’nin Petrografik Özellikleri ve Depolanma Ortamları. MTA Dergisi, 125, 13–29.

  • Özkul, M., Topal, S., Alçiçek, M. C., Erten, H. ve Gül, A. (2003). Keloğlan Mağarası’nın Jeolojik Konumu ve Oluşumu. I. Acıpayam Sempozyumu. Acıpayam, Denizli, 1–3 Kasım 2003.

  • Özkul, M., Gökgöz, A. & Horvatinčić, N. (2010). Depositional properties and geochemistry of Holocene perched springline tufa deposits and associated spring waters: a case study from the Denizli province, Western Turkey. In: H.M. Pedley (Ed.), Tufas and Speleothems: Unravelling the Microbial and Physical Controls, (pp. 245–262). Special Publications, 336. The Geological Society London. https://doi.org/10.1144/SP336.13

  • Özkul, M., Kele, S., Gökgöz, A., Shen, C-C, Jones, B., Baykara, M. O., Fόrizs, I., Nemeth, T., Chang, Y-W & Alçiçek, M. C. (2013). Comparison of the Quaternary travertine sites in the Denizli Extensional Basin based on their depositional and geochemical data. Sedimentary Geology, 294, 179– 204. https://doi.org/10.1016/j.sedgeo.2013.05.018

  • Özkul, M. (2019). Markalaşmış bir doğaltaş: Denizli Traverteni. Mavi Gezegen, 26, 71–78.

  • Özkul, M., Gül, A., Koralay, T., Özen, H., Semiz, B. & Duman, B. (2024a). Denizli Travertine: A Global Heritage Stone Resource Nominee from Western Türkiye. Geoheritage, 16, Article 67. https://doi. org/10.1007/s12371-024-00970-w

  • Özkul, M., Gül, A., Gökgöz, A. ve Semiz, B. (2024b). Denizli’nin jeotermal kaynakları, ilgili jeositler ve termal turizm potansiyeli. S. Bertan (Ed.), Termal Turizm ve Termal Kent: Denizli. Detay Yayıncılık, Ankara, ISBN: 978-605-254-936-0, 145–168.

  • Pandolfi, L. & Erten, H. (2017). Stephanorhinus hundsheimensis (Mammalia, Rhinocerotidae) from the late early Pleistocene deposits of the Denizli Basin (Anatolia, Turkey) Geobios, 50, 65– 73. https://doi.org/10.1016/j.geobios.2016.10.002

  • Pfanz, H., Yüce, G., Gülbay, A.H. & Gökgöz, A. (2019). Deadly CO2 Gases in the Plutonium of Hierapolis (Denizli, Turkey). Archaeological and Anthropological Sciences, 11, 1359–1371. https:// doi.org/10.1007/s12520-018-0599-5

  • Piccardi, L. (2007). The AD 60 Denizli Basin earthquake and the apparition of Archangel Michael at Colossae (Aegean Turkey). In L. Piccardi & W. B., Masse (Eds.), Myth and Geology (pp. 95–105). Geological Society of London, Special Publications, 273. https://doi.org/10.1144/gsl. sp.2007.273.01.08

  • ProGeo Group. (1998). A first attemt at a geosites framework for Europe -an lUGS initiative to support recognition of World heritage and European geodiversity. Geologica Balcanica 28, 5–32. https://doi.org/10.52321/GeolBalc.28.3-4.5

  • Richter, D. V. & Besenecker, H. (1983). Subrecent high-Sr aragonite ooids from hot springs near Tekke Ilica (Turkey). In T.M. Perty (Ed.), Coated Grains, (pp. 154–162). Springer-Verlag. https:// doi.org/10.1007/978-3-642-68869-0

  • Saraç, G. (2003). Türkiye Omurgalı Fosil Yatakları [Vertebrate Fossil Localities of Turkey] (Rapor No. 10609). Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü., Ankara, Türkiye (Yayımlanmamış rapor).

  • Scardozzi, G. (2019). The Provenance of marbles and alabasters used in the monuments of Hierapolis in Phrygia (Turkey): New ınformation from a systematic review and integration of archaeological and archaeometric data. Heritage, 2, 519–552. https://doi.org/10.3390/heritage2010035

  • Scardozzi, G., Brilli, M. & Giustini, F. (2019). Calcite alabaster artifacts from Hierapolis in Phrygia, Turkey: Provenance determination using carbon and oxygen stable isotopes. Geoarchaeology, 34, 169–186. https://doi.org/10.1002/gea.21699

  • Scoon, R. (2021). The Hierapolis-Pamukkale Archaeological and Geosite, Southwest Turkey. (Report number: Geotraveller 23). The Geotraveller. Springer. https://doi.org/10.13140/ RG.2.1.1761.4567

  • Semiz, B. (2003). Denizli Volkanitlerinin Jeolojik, Petrografik ve Petrokimyasal Olarak İncelenmesi. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.

  • Semiz, B., Çoban, H., Roden, M.F., Özpınar, Y., Flower, M. F. J. & McGregor, H. (2012). Mineral composition in cognate inclusions in Late Miocene–Early Pliocene potassic lamprophyres with affinities to lamproites from the Denizli region, Western Anatolia, Turkey: Implications for uppermost mantle processes in a back-arc setting. Lithos 134–135, 253–272. https://doi. org/10.1016/j.lithos.2012.01.005

  • Sönmezoğlu, R., Doğan, N. M. & Kumsar, H. (2024). Evaluation of the bacterial diversity and current travertine strength of Kaklik cave in Honaz, Deni̇zli̇, Türki̇ye. Carbonates Evaporites, 39, Article 94. https://doi.org/10.1007/s13146-024- 01006-8

  • Sözbilir, H. (2005). Oligo-Miocene extension in the Lycian orogen: evidence from the Lycian molasse basin, SW Turkey, Geodinamica Acta 18, 255– 282. https://doi.org/10.3166/ga.18.255-282

  • Sun, S. (1990). Denizli Uşak arasının jeolojisi ve linyit olanakları, Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü. Rapor No. 9985, Ankara, Türkiye (Yayımlanmamış rapor).

  • Şimşek, Ş. (1984). Denizli-Sarayköy-Buldan alanının jeolojisi ve jeotermal enerji olanakları. İstanbul Üniversitesi Yer Bilimleri Dergisi, 3, 145-162.

  • Şimşek, Ş. (1985). Geothermal Model of Denizli, Sarayköy-Buldan Area. Geothermics, 14 (2– 3), 393–417. https://doi.org/10.1016/0375- 6505(85)90078-1

  • Şimşek, Ş. (2003). Hydrogeological and Isotopic Survey of Geothermal Fields in the Buyuk Menderes Graben, Turkey, Geothermics, 32, 669–678. https://doi.org/10.1016/S0375-6505(03)00072-5

  • Şimşek, Ş., Günay, G., Elhatip, H. & Ekmekci, M. (2000). Environmental protection of geothermal waters and travertines at Pamukkale, Turkey. Geothermics, 29, 557–572. https://doi. org/10.1016/S0375-6505(00)00022-5

  • Şimşek, C. ve Özdemir, M. T. (2019). Lidya Bölgesi’nde Bir Frig Kaya Mezarı: Karaköy Deliktaş Kaya Mezarı, In A. Erön ve E. Erdan (Ed. ler), Doğudan Batıya 70. Yaşında Serap Yaylalı’ya Sunulan Yazılar (s.151-166). Bilgin Kültür Sanat Şti. Ltd., Ankara.

  • Topal, S. (2012). Denizli Havzasındaki Fayların Tektonik Jeomorfolojisi [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.

  • Topal, S. & Özkul M. (2018). Determination of relative tectonic activity of the Honaz fault (SW Turkey) using geomorphic indices. Pamukkale University Journal of Engineering Sciences, 24(6), 1200– 1208. https://doi.org/10.5505/pajes.2017.18199

  • Tuncer, K. (2021). Aydoğdu, Kızılca, Ovacık ve Kırkoluk Polyelerinin (Tavas, Denizli) Morfometrik Özellikleri ve Jeomorfolojik Evrimi. Jeomorfolojik Araştırmalar Dergisi, 7, 82–108. https://doi.org/10.46453/jader.974102

  • Tuncer, K. (2023). Likya Napları Bölgesinde Epijenik Buruk Düdeni ve Gümüşdere Obruğunun (Tavas, Denizli) Jeomorfolojik Özellikleri ve Gelişimi. Jeomorfolojik Araştırmalar Dergisi, 10, 91–109. https://doi.org/10.46453/jader.1233907

  • URL 1. International Union of Geological Sciences (IUGS). https://iugs-geoheritage.org/geoheritage_ stones/denizli-travertine/

  • URL 2. International Union of Geological Sciences (IUGS). https://iugs-geoheritage.org/designationsstones/

  • URL 3. (Erişim tarihi: 2024 22 Ekim). Beyağaç Belediyesi. https://www.beyagac.bel.tr/

  • Van Noten, K., Topal, S., Baykara, M. O., Özkul, M., Claes, H., Aratman, C. & Swennen, R. (2019). Pleistocene-Holocene tectonic reconstruction of the Ballık travertine (Denizli Graben, SW Turkey): (De)formation of large travertine geobodies at intersecting grabens. Journal of Structural Geology, 118, 114–134. https://doi.org/10.1016/j. jsg.2018.10.009

  • Wesselingh, F. P., Alçiçek, H. & Magyar, I. (2008). A Late Miocene Paratethyan mollusc fauna from the Denizli Basin (southwestern Anatolia, Turkey) and its regional palaeobiogeographic implications. Geobios, 41, 861–879. https://doi.org/10.1016/j. geobios.2008.07.003

  • Yalçın, M. N., Gürpınar, O., Altınok, Y., Özer, N., Özler, M., Hoşgörmez, H., Ündül, Ö., Yeşiladalı, Ö. B., Şenyuva, T., Gözübol, A. M., Dalgıç, S., Tuğrul, A., Zarif, H. ve Korkanç, M. (2004). Buldan (Denizli) Yöresinin Temel Jeolojik Özellikleri ve Jeolojik Miras Envanteri. TÜBA Kültür Envanteri Dergisi, 2, 169–186.

  • Yıldız, S. ve Ustaoğlu, M. R. (2016). Denizli’deki dağ göllerinin Oligochaeta (Annelida) faunası üzerine gözlemler. Ege Su Ürünleri Dergisi, 33(2), 89–96. https://doi.org/10.12714/egejfas.2016.33.2.01










  • APA

  • AMA

  • Chicago

  • EndNote

  • IEEE

  • ISNAD

  • JAMA

  • MLA

  • Vancouver

    • Gölsel Seviye Değişimleri ve Volkanizmanın, Eşzamanlı Oluşan Traverten ve Tufalar Üzerine etkileri; Heybeli Traverten ve Tufaları (Adilcevaz, Bitlis)
    Çetin Yeşilova Bilal Aranli
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Heybeli Traverten ve Tufaları, Van Gölünün kuzeyinde, Heybeli Köyü ile Van Gölü arasında kalan bölgede yüzeylemektedir. Tabanda 55 m traverten istifi bulunurken, bu travertenlerin üzerine 21 m kalınlığında tufa istifi gelmektedir. Yapılan arazi ve laboratuvar çalışmaları sonucunda Heybeli traverten ve tufaları, breşik-litoklastlı fasiyes, kristalin kabuk fasiyesi, çalı tipi fasiyes, sal tipi fasiyes, gaz boşluklu fasiyes, fitoherm çatı taşı fasiyesi,fitoherm bağlam taşı fasiyesi ve mikritik tufa fasiyesi olmak üzere 8 fasiyese ayırtlanmıştır. Bu çalışmada elde edilen veriler, traverten ve tufaların oluşumları ve gelişimleri sürecinde, tektonizma, volkanizma ve göl seviye değişimlerinin etkin rol oynadığını göstermektedir. 

  • Adilcevaz

  • Heybeli

  • traverten

  • tufa

  • Van Gölü seviye değişimleri

  • Acarlar, M., Bilgin, Z. A., Erkal, T., Güner, E., Şen, A. M., Umut, M., Elibol, E., Gedik, İ., Hakyemez, Y. ve Uğuz, M.F. (1991). Van Gölü Doğu ve Kuzeyinin Jeolojisi (Rapor No: 9469). Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü, (yayımlanmamış).

  • Altunel, E. (1996). Pamukkale travertenlerinin morfolojik özellikleri, yaşları ve neotektonik önemleri. Bulletin of the Mineral Research and Exploration (MTA Dergisi), 118, 47-64.

  • Altunel, E. & Hancock, P. L. (1996). Structural attributes of travertine fılled extensional fıssures in the Pamukkale plateau, westem Turkey. lnternational Geology Review, 38, 768-777. https://doi.org/10.1080/00206819709465360

  • Angus, D. A., Wilson, D. C., Sandvol, E. & Ni, J. F. (2006). Lithospheric structure of the Arabian and Eurasian collision zone in Eastern Turkey from S-wave receiver functions. Geophysical Journal of International, 166, 1335–1346.

  • Aranlı, B. ve Yeşilova Ç. (2021). Traverten Oluşumlarında Göl Seviye Değişimlerinin Etkisi: Heybeli Travertenleri (Adilcevaz Bitlis). Sedimantoloji Çalışma Grubu Çalıştayı 2020 (pp. 53-54), Balıkesir, Türkiye.

  • Aranlı, B. (2021). Heybeli-Kömürlü Köyleri (Adilcevaz, Bitlis) Arasında Yüzeyleyen Travertenlerin Sedimantolojik Özelliklerinin İncelenmesi ve Ekonomik Önemi [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van.

  • Barilaro, F., Della Porta, G., Ripamonti, M. & Capezzuoli, E. (2011). Petrographic and Facies Analysis of Pleistocene Travertines in Southern Tuscany, Central Italy. AAPG Search and Discovery Article. 90124. 2011 AAPG Annual Convention and Exhibition, April 10-13, 2011, Houston, Texas.

  • Barker, S., Knorr, G., Edwards, L., Parrenin, F., Putnam, A. E., Skinner, L. C., Wolff, E. & Ziegler, M. (2011). 800,000 years of abrupt climate variability. Science, 334, 347-351. https://doi. org/10.1126/science.1203580

  • Barnes, l., lrwin, W. P. & White, D. E. (1978). Global distribution of carbondioxide discharges, and major zones of seismicity. U.S. Geological Survey, Water-Resources lnvestigations, 78-39, Open-File Report.

  • Capezzuoli, E., Gandin, A. & Pedley, M. (2014). Decoding tufa and travertine (fresh water carbonates) in the sedimentary record: The state of the art. Sedimentology, 61, 1-21.

  • Chafetz, H.S. & Folk, R. L. (1984). Travertines: Depositional Morphology and the Bacterially Constructed Constituents. Journal of Sedimentary Petrology, 54(1), 289-316.

  • Chafetz, H. S., Rush, P. F., Utech, N. M. (1991). Microenvironmental controls on mineralogy and habit of CaCO3 precipitates: an example from an active travertine system. Sedimentology, 38, 107– 126.

  • D’Alessandro, W., Giammanco, S., Bellomo, S. & Parello, F. (2007). Geochemistry and mineralogy of travertine deposits of the SW flank of Mt. Etna (Italy): relationships with past volcanic and degassing activity. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 165, 64-70.

  • Demirtaşlı, E. & Pisoni, C. (1965). Ahlat-Adilcevaz Bölgesinin Jeolojisi (Van Gölü Kuzeyi). Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 64, 22-36.

  • Faccenna, C., Soligo, M., Billi, A., De Filippis, L., Funiciello, R., Rossetti, C. & Tuccimei, P. (2008). Late Pleistocene Depositional Cycles of The Lapis Tiburtinus Travertine (Tivoli, Central Italy): Possible İnfluence of Climate and Fault Activity. Global and Planetary Change, 63(4), 299-308.

  • Folk, R. L., Chafetz, H.S. & Tiezzi, P.A. (1985). Bizarre forms of depositional and diagenetic calcite in hot-spring travertines, central Italy. SEPM Special Publication, 36, 349-369.

  • Ford, T.D. & Pedley, H.M. (1996). A review of tufa and travertine deposits of the world. Earth-Science Reviews, 41, 117– 175.

  • Guido, D. M., Channing, A., Campbell, K. A. & Zamuner, A. (2010). Jurassic geothermal landscapes and fossil eco systems at San AgustÏn, Patagonia, Argentina. Jounal of the Geological Society, 167, 11–20

  • Guo, L. & Riding, R. (1998). Hot spring travertine facies and sequence Late Pleistosene, Rapolano Terme, Italy. Sedimentology, 45, 163-180.

  • Gülyüz, E., Durak, H., Özkaptan, M. & Krijgsman, W. (2019). Paleomagnetic constraints on the early Miocene closure of the southern Neo-Tethys (Van region; East Anatolia): Inferences for the timing of Eurasia-Arabia collision. Global and Planetary Change, 185, Article 103089. https:// doi.org/10.1016/j.gloplacha.2019.103089

  • Huybers, P. & Langmuir, C. (2009). Feedback between deglaciation, volcanism, and atmospheric CO2 . Earth and Planetary Science Letters, 286, 479– 491.

  • Jones, B. & Renaut, R. W. (2010). Calcareous spring deposits in continental settings. In A.M. AlonsoZarza & L.H. Tanner(Eds.). Developments in Sedimentology: Carbonates in Continental Settings (pp. 177–224). Facies, Environments and Processes. Elsevier, Amsterdam.

  • Julia, R. (1983). Travertines. AAPG Memoir, 33, 64-72

  • Keskin, M. (2003). Magma generation by slab steepening and breakoff beneath a subduction accretion complex: an alternative model for collision-related volcanism in Eastern Anatolia,Turkey. Geophysical Research Letters, 30, 8046–8050.

  • Koban, C. G. & Schweigert, G. (1993). Microbial Origin of travertine fabrics – two examples from southern Germany (Pleistocene Stuttgart travertines and Miocene Riedoschingen travertine). Facies, 29, 251–264.

  • Koçyiğit, A. (2013). New field and seismic data about the intraplate strike-slip deformation in Van region, east Anatolian plateau, E. Turkey. Journal of Asian Earth Science, 62, 586-605. https://doi. org/10.1016/j.jseaes.2012.11.008

  • Kuzucuoğlu, C., Christol, A., Mouralis, D., Doğu, A.- F., Akköprü, E., Fort, M., Brunstein, D., Zorer, H., Fontugne, M., Karabiyikoglu, M., Scaillet, S., Reyss, J.-L. & Guillou, H. (2010). Formation of the Upper Pleistocene terraces of Lake Van (Turkey). Journal of Quaternary Sciences, 25, 1124–1137.

  • Lebedev, V. A., Sharkov, E. V., Keskin, M. & Oyan, V. (2010). Geochronology of the Late Cenozoic volcanism in the area of Van Lake (Turkey): an example of the developmental dynamics for magmatic processes. Doklady Earth Sciences 433, 1031–1037.

  • Morrison, R. B. (1967). Principles of Quaternary soil stratigraphy. In R. B. Morrison & H.E. Wright (Eds.), Quaternary Soils. Proe. Int. Assoc. Quaternary Research (INQUA), 8, 1-113.

  • Oyan, V., Keskin, M., Lebedev, V. A., Chugaev, A. V. & Sharkov, E. V. (2016). Magmatic evolution of the Early Pliocene Etrüsk stratovolcano, Eastern Anatolian Collision Zone, Turkey. Lithos, 256-257, 88-108. https://doi.org/10.1016/j. lithos.2016.03.017

  • Oyan, V., Keskin, M., Lebedev, V. A., Chugaev, A. V., Sharkov, E. V. & Ünal, E. (2017). Petrology and Geochemistry of the Quaternary Mafic Volcanism in the northeast of Lake Van, Eastern Anatolian Collision Zone, Turkey. Journal of Petrology, 58, 1701-1728.

  • Oyan, V. (2018). Geochemical and petrologic evolution of Otlakbaşı basaltic volcanism to the east of Lake Van. Bulletin of the Mineral Research and Exploration, 157, 1-21. https://doi.org/10.19111/ bulletinofmre.427782

  • Özacar, A. A., Gilbert, H. & Zandt, G. (2008). Upper mantle discontinuity structure beneath East Anatolian Plateau (Turkey) from receiver functions. Earth and Planetary Science Letters, 269, 426–434.

  • Özdemir, Y., Karaoğlu, Ö., Tolluoğlu, A. Ü. & Güleç, N. (2006). Volcanostratigraphy and petrogenesis of the Nemrut stratovolcano (East Anatolian High Plateau): the most recent postcollisional volcanism in Turkey. Chemical Geology, 226, 189-211.

  • Özdemir, Y. & Güleç, N. (2014). Geological and geochemical evoluation of Suphan stratovolcano Eastern Anatolia, Turkey: evidence for the lithosphere-asthenosphere interaction on post collisional volcanism. Journal of Petrology 55, 37–62. https://doi.org/10.1093/petrology/egt060

  • Özdemir, Y., Akkaya, İ., Oyan, V. & Kelfoun, K. (2016). A debris avalanche at Süphan stratovolcano (Turkey) and implications for hazard evaluation. Bulletin of Volcanology 78(9), 1 – 13. https://doi. org/10.1007/s00445-016-1007-6

  • Özkaymak, C., Sözbilir, H., Bozkurt, E., Dirik, K., Topal, T., Alan, H. & Cağlan, D. (2012). Seismic geomorphology of October 23, 2011 Tabanlı-Van Earthquake and its relation to active tectonics of East Anatolia (in Turkish with English Abstract). Journal of Geological Engineering, 35, 175–199.

  • Özkul, M., Alçiçek, M.C., Heybeli, H., Semiz, B. ve Erten, H. (2001). Denizli Sıcak Su Travertenlerinin Depolanma Özellikleri ve Mermercilik Açısından Değerlendirilmesi. Türkiye III. Mermer Sempozyumu (Mersem’2001) Bildiriler Kitabı, (s.: 57-72), Afyon

  • Özkul, M., Varol, B. & Alçiçek, M. C. (2002). Depositional environments and petrography of the Denizli travertines. Bulletin of Mineral Research Exploring, 125, 13–29.

  • Özkul, M., Gökgöz, A. & Horvatinčić, N. (2010). Depositional properties and geochemistry of Holocene perched springline tufa deposits and associated spring waters: a case study from the Denizli province, Western Turkey. In Pedley, H. M. (Ed.), Tufas and 65 Speleothems: Unravelling the Microbial and Physical Controls: The Geological Society, London. Special Publications, 336, 245–262.

  • Özkul, M., Gökgöz, A., Sandor, K., Baykara, M. O., Shen, C. C., Chang, Y. W., Kaya, A., Hançer, M., Aratman, C., Taylan, A. & Örü, Z. (2014). Sedimentological and geochemical characteristics of a fluvial travertine: a case from the eastern Mediterranean region. Sedimentology, 61, 291– 318. https://doi.org/10.1111/sed.12095

  • Özkul, M., Kele, S., Gökgöz, A., Shen, C. C., Jones, B., Baykara, M. O., Fόrizs, I., Nemeth, T., Chang, Y.-W. & Alçiçek, M. C. (2013). Comparison of the Quaternary travertine sites in the Denizli Extensional Basin based on their depositional and geochemical data. Sedimentary Geology, 294, 179– 204. https://doi.org/10.1016/j.sedgeo.2013.05.018

  • Pazonyi, P., Kordos, L., Magyari, E., Marinova, E., Füköh, L. & Venczel, M. (2014). Pleistocene vertebrate faunas of the Sütto travertine complex (Hungary). Quaternary International, 319, 50-63. https://doi.org/10.1016/j.quaint.2013.02.031

  • Pecsi, M. (1995). Loess stratigraphy and Quaternary climatic change. In Pecsi, M., Schweitzer, F. (Eds.), Concept of Loess, Loess-paleosol Stratigraphy. Loess in Form, 3, 23-30.

  • Pedley, H. M. (1990). Classification and environmental models of cool freshwater tufas. Sedimentary Geology, 68: 143–154.

  • Pentecost, A. & Viles, H. A. (1994). A review and reassessment of travertine classification. Géographie physique et Quaternaire, 48, 305– 314.

  • Pentecost, A. (2005). Travertine. Berlin, SpringerVerlag.

  • Rainey, D. K. & Jones, B. (2009). Abiotic Versus Biotic Controls on the Development of the Fairmont Hot Springs Carbonate Deposit, British Columbia, Canada. Sedimentology, 56(6), 1832-1857.

  • Richmond, G. M. (1962). Quaternary stratigraphy of the La Sal Mountains, Utah. U.S. Geological Survey Professional Paper No. 324, 135 pp.

  • Riding, R. (2008). Abiogenic, microbial and hybrid authigenic carbonate crusts: components of Precambrian stromatolites. Geologia Croatica, 61(2-3): 73-103.

  • Schmincke, H.U. Sumita, M. & Paleovan scientific team, 2014. Impact of volcanism on the evolution of Lake Van (eastern Anatolia) III: Periodic (Nemrut) vs. episodic (Süphan) explosive eruptions and climate forcing reflected in a tephra gap between ca. 14 ka and ca. 30 ka. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 285, 195-213. https:// doi.org/10.1016/j.jvolgeores.2014.08.015

  • Steffensen, J. P., Andersen, K. K., Bigler, M., Clausen, H. B., Dahl-Jensen, D., Fischer, H., GotoAzuma, K., Hansson, M., Johnsen, S. J., Jouzel, J., Masson-Delmotte, V., Popp, T., Rasmussen, S. O., Röthlisberger, R., Ruth, U., Stauffer, B., Siggaard-Andersen, M. L., Sveinbjörnsdóttir, A. E., Svensson, A. &White, J. W. C. (2008). High– resolution Greenland ice core data show abrupt climate change happens in few years. Science, 321, 680–684.

  • Stockhecke M., Sturm M., Brunner İ, Schmincke H.U., Sumita M., Kipper R., Çukur D., Kwiecien O. & Anselmetti F. S. (2014). Sedimentary Evolution and Environmental History of Lake Van (Turkey) Over the Past 600.000 Years. Sedimentology, 61, 1830-1861. https://doi.org/10.1111/sed.12118

  • Svensson, A., Andersen, K.K., Bigler, M., Clausen, H. B., Dahl-Jensen, D., Davies, S. M., Johnsen, S. J., Muscheler, R., Parrenin, F., Rasmussen, S. O., Röthlisberger, R., Seierstad, I., Steffensen, J .P. & Vinther, B. M. (2008). A 60 000 year Greenland stratigraphic ice core chronology. Climate of the Past, 4, 47–57. https://doi.org/10.5194/cp-4-47- 2008

  • Şaroğlu, F. ve Yılmaz, Y. (1986). Doğu Anadolu’da neotektonik donemdeki jeolojik evrim ve havza modellemeleri. Bulletin of the Mineral Research and Exploration (MTA Dergisi), 107, 73-94. https://dergi.mta.gov.tr/dosyalar/images/mtadergi/ makaleler/tr/20150624104936_488_227e49c9. pdf

  • Şengör, A. M. C. & Yılmaz, Y. (1981). Tethyan Evolution of Turkey: A Plate Tectonic Approach. Tectonophysics, 75(3-4), 181-190. https://doi. org/10.1016/0040-1951(81)90275-4

  • Şengör, A. M. C., Özeren M. S., Kesin M., Sakınç M., Özbakır, A. D. & Kayan, İ. (2008). Eastern Turkish High Plateau As a Small Turkic-Type Orogen: Implications for Post-Collisional Crust-Forming Processes İn Turkic-Type Orogens. Earth-Science Reviews, 90(1), 1-48.

  • Tagliasacchi-Toker, E. (2018). Orta-geç Pleistosen Gürlek-Kocabaş (Denizli) ve Örtülü (Afyon) travertenlerinin paleoçevresel gelişimi, SW. Türkiye (in Turkish with Extended Summary ). Türkiye Jeoloji Bülteni, 60(1), 1 – 22. https://doi. org/10.25288/tjb.358160

  • Utkucu, M., Kızılbuğa, S. & Arman, H. (2017). Constraining fault rupture of the 27 November 2005 Qeshm Island (Iran) earthquake (M W=6.0) in the Arabian gulf from the inversion of the teleseismic broadband waveforms. Extended Abstract, Fourth İnternational Conference on Engineering Geophysics, Proceedings Book, October 9–12, 2017 United Arab Emirates University, Al Ain.

  • Van Noten, K., Topal, S., Baykara, O., Özkul, M., Claes, H., Aratman, C. & Swennen, R. (2018). Pleistocene-Holocene tectonic reconstruction of the Ballık travertine (Denizli Graben, SW Turkey): (de)formation of large travertine geobodies at intersecting grabens. Journal of Structural Geology, 118, 114-134. https://doi.org/10.1016/j. jsg.2018.10.009

  • Wolff, E.W., Chappellaz, J., Blunier, T., Rasmussen, S.O. & Svensson, A. (2010). Millennial–scale variability during the last Glacial: the ice core record. Quaternary Science Reviews, 29, 2828- 2838.

  • Yeşilova, Ç. & Yakupoğlu T. (2007). Adilcevaz Kireçtaşının (Van Gölü Kuzeyi) Mikrofasiyes Özellikleri. Türkiye Jeoloji Bülteni, 50(1), 27- 38. https://dergipark.org.tr/tr/download/articlefile/289281

  • Yeşilova, Ç., Güngör Yeşilova, P. ve Açlan, M. (2015a). Edremit (Van) Travertenlerinin Fasiyes Analizi (in Turkish). 68. Türkiye Jeoloji Kurultayı, (578-579 s.), Ankara, Türkiye

  • Yeşilova, Ç., Üner, S., Güngör Yeşilova, P., Açlan, M. ve Alırız, M. G. (2015b). Kuvaterner Yaşlı Edremit Travertenleri’nin Fasiyes Özellikleri ve Oluşum Ortamları (Van Gölü Havzası-Doğu Anadolu) (in Turkish). Traverten-Tufa Çalıştayı (54-55 s.), Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Fakültesi, Denizli.

  • Yeşilova, Ç. (2019). Preliminary approach to paleogeographic properties of Edremit (Van) Travertines, eastern Turkey. IESCA, 60p. 7-11 October 2019, İzmir.

  • Yeşilova, Ç., Gülyüz, E., Huang, C. R. & Shen., C. C. (2019). Giant Tufas of Lake Van Record Lake-Level Fluctuations and Climatic Changes in Eastern Anatolia, Turkey. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 533, Article 109226. https://doi.org/10.1016/j. palaeo.2019.05.048.

  • Yeşilova, Ç., Güngör-Yeşilova, P., Açlan, M., TsaiLuen, Y. & Chuan-Chou, S. (2021). U-Th ages and Facies Properties of Edremit Travertine/ Tufas, Van, Eastern Anatolia: Implications of Neo-tectonic for the region. Geological Quarterly, 65(2), 1 – 20.

  • Yeşilova, Ç. (2022). Climate and Tectonic Effects on the Origin and Evolution of the Dereiçi Travertines: The Başkale Basin (Eastern Turkey) and Neotectonic Implications. Geological Quarterly 66(3), 1 – 20.










  • APA

  • AMA

  • Chicago

  • EndNote

  • IEEE

  • ISNAD

  • JAMA

  • MLA

  • Vancouver

    • Tazekent (Diyadin, Ağrı) Travertenlerinin Oluşum Koşulları ve İlk İlklimsel Kanıtları
    Çetin Yeşilova Şükriye Başak Yeğen
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Tazekent Köyü, Doğu Anadolu Bölgesinde, Ağrı iline bağlı Diyadin ilçesinde yer almaktadır. Bölge, kaplıcaları ve zengin traverten ve tufa oluşumları ile ön plana çıkmaktadır. Bu çalışmada, Tazekent köyü travertenlerinin jeolojik evrimini belirleyerek, oluşumları sırasındaki iklimsel değişimlere ışık tutmak amaçlanmıştır. Yapılan sedimantolojik incelemeler sonucunda travertenler 7 fasiyese ayırtlanmıştır. Travertenlerden alınan örneklerden ince kesitler yapılmış, SEM incelemeleri gerçekleştirilmiş ve Paleo topraklardan alınan örnekler üzerinde XRD analizi yapılmıştır. Yapılan analiz ve incelemeler sonucunda, Tazekent Köyü travertenlerinin sırt tipi traverten morfolojisinde ve yamaç ortamında oluştuğu, oluşumları zamanında, genel olarak kurak sıcak iklim koşullarının hüküm sürdüğü tespit edilmiştir. Aynı zamanda, bölgenin aktif bir zonda olduğu, travertenlerin, tektonizma ve volkanizma ile eşzamanlı oluştuğu ve günümüzde de halen oluşmaya devam ettiği tespit edilmiştir. 

  • Diyadin

  • fasiyes

  • iklim

  • Tazekent Köyü

  • traverten

  • Alcicek, M. C., Alcicek, H., Altunel, E., Arenas, C., Bons, P., Brogi, A., Capezzuoli, E., de Riese, T., Della Porta, G., Gandin, A., Guo, L., Jones, B., Karabacak, V., Kershaw, S., Liotta, D., Mindszenty, A., Pedley, M., Ronchi, P., Swennen, R. & Temiz, U. (2017). Comment on “First records of syndiagenetic non-tectonic folding in Quaternary thermogene travertines caused by hydrothermal incremental veining” by Billi vd. Tectonophysics, 721, 491–500.

  • Altunel, E. (1996). Pamukkale travertenlerinin morfolojik özellikleri, yaşları ve neotektonik önemleri. Bulletin of the Mineral Research and Exploration (MTA Dergisi), 118, 47-64.

  • Altunel, E. & Hancock, P. L. (1996). Structural attributes of travertine fılled extensional fıssures in the Pamukkale plateau, westem Turkey. lnternational Geology Review, 38, 768-777. https://doi.org/10.1080/00206819709465360

  • Babechuk, M. G. & Kamber, B. S. (2013). The Flin Flon paleosol revisited. Canadian Journal of Earth Sciences, 50(12), 1223-1243. https://doi. org/10.1139/cjes-2013-0076

  • Barilaro, F., Della Porta, G., Ripamonti, M. & Capezzuoli, E. (2011). Petrographic and Facies Analysis of Pleistocene Travertines in Southern Tuscany, Central Italy. AAPG Search and Discovery Article. 90124. 2011 AAPG Annual Convention and Exhibition, April 10-13, 2011, Houston, Texas.

  • Barnes, l., lrwin, W. P. &White, D. E. (1978). Global distribution of carbondioxide discharges, and major zones of seismicity. U.S. Geological Survey, Water-Resources lnvestigations, 78-39, Open-File Report.

  • Buczynski, C. & Chafetz, H.S. (1991). Habit of bacterially induced precipitates of calcium carbonate and the influence ofmediumviscosity on mineralogy. Journal of Sedimentary Petrology, 61, 226–233. https://doi.org/10.1306/D42676DB2B26-11D7-8648000102C1865D

  • Burne, R. V. & Moore, L. S. (1987). Microbialites; organosedimentary deposits of benthic microbial communities. Palaios, 2(3), 241-254.

  • Chafetz, H. S. (1986). Marine peloids: a product of bacterially induced precipitation of calcite. Journal of Sedimentary Petrology, 56, 812–817.

  • Chafetz, H. S. & Buczynski, C. (1992). Bacterially induced lithification of microbial mats. Palaios, 7, 277–293.

  • Chafetz, H., Barth, J., Cook, M., Guo, X., & Zhou, J. (2018). Origins of carbonate spherulites: implications for Brazilian Aptian pre-salt reservoir. Sedimentary Geology, 365: 21-33. https://doi. org/10.1016/j.sedgeo.2017.12.024

  • Gradziński, M. (2010). Factors controlling growth of modern tufa: results of a feld experiment. Geological Society Special Publications, 336, 143-191. https://doi.org/10.1144/SP336.8

  • Guo, L. & Riding, R. (1998). Hot spring travertine facies and sequence Late Pleistosene, Rapolano Terme, Italy. Sedimentology, 45, 163-180.

  • Gülyüz, E., Özkaptan, M., Kaymakci, N., Persano, C. & Stuart, F. M. (2019). Kinematic and thermal evolution of the Haymana Basin, a fore-arc to foreland basin in Central Anatolia (Turkey). Tectonophysics, 766, 326-339. https://doi. org/10.1016/j.tecto.2019.06.020

  • Hall, J. (1883). Cryptozoon n.g.: Cryptozoon proliferum n.sp. N.Y. State Mus. Ann. Rep., (36): plate 6.

  • Henchiri, M., Ben Ahmed, W., Brogi, A., Alçiçek, M. C. & Benassi, R. (2017). Evolution of Pleistocene travertine depositional system from terraced slope to fissure-ridge in a mixed travertine-alluvial succession (Jebel El Mida, Gafsa, southern Tunisia). Geodinamica Acta, 29 (1): 20-41.

  • Kalkowsky, E. (1908). Oolith und Stromatolith im norddeutschen Buntsandstein. Zeitschrift der deutschen geologischen. Gesellschaft, 68-125.

  • Kardaş, S. (2019). Diyadin (Ağrı) Kuzeyinin Tektonik Özellikleri ve Jeotermal Potansiyeli. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Fen Bilimleri Enstitüsü, Van.

  • Kıyadeh, A. A. H. (2019). Diyadin (Ağrı) Güneyinin Tektonik Özellikleri ve Jeotermal Potansiyeli (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van.

  • Koçyiğit, A. (2013). New Field And Seismic Data About The İntraplate Strike-Sli Deformation in Van Region. East Anatolian Plateau. E. Turkey. Middle East Technical University. Department of Geological Engineering. Active Tectonics and Earthquake Research Lab.. TR-06800 Ankara. Turkey.

  • Le Pichon, X., Francheteau, J. & Bonnin, J. (1973). Plate Tectonics: Developments in Geotectonics. 6. Elsevier Science Ltd., Amsterdam. 300.

  • Martin-Bello, L., Arenas, C. & Jones, B. (2019). Lacustrine stromatolites: Useful structures for environmental interpretation – an example from the Miocene Ebro Basin. Sedimentology, 66, 2098-2133. https://doi.org/10.1111/sed.12577

  • Mesci, B.L., Gursoy, H. & Tatar, O. (2008). The Evolution of Travertine Masses in the Sivas Area (Central Turkey) and Their Relationship to Active Tectonics. Turkish Journal of Earth Sciences, 17, 219-240.

  • Mesci, B. L., Tatar, O., Piper, J. D. A., Gürsoy, H., Altunel, E., Crowley, S. (2013). The efficacy of travertine as a palaeoenvironmental indicator: palaeomagnetic study of neotectonic examples from Denizli, Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 22, 191-203.

  • Mc Kenzie, D. P. (1972). Active tectonics of Mediterranean region. Geophysical Journal of the Royal Astronomical Society, 30, 109-158.

  • Morelli, C. (1978). Eastern Mediterranean: geophysical results and implications. Tectonophysics, 46, 333- 346.

  • Mutlu, H., Aydın, H. & Kazancı, A. (2013). Diyadin (Ağrı) jeotermal sahasına yönelik jeokimyasal ve izotopik bulgular. 11. Ulusal Tesisat Mühendisliği Kongresi Jeotermal Enerji Semineri. 17-20 Nisan 2013, İzmir. 47-67.

  • Özkul, M., Alçiçek, M. C., Heybeli, H., Semiz, B. & Erten, H. (2001). Depositional features of Denizli hot spring travertines and their appraisement in view marbling. III. Turkey Marble Symposium (Mersem’2001) Proceeding Book, (in Turkish with English Abstract), (pp.: 57- 72), Afyon, Turkey.

  • Özkul, M., Varol, B. ve Alçiçek, M. C. (2002). Denizli travertenlerinin petrografik özellikleri ve depolanma ortamları. Bulletin of the Mineral Research and Exploration (MTA Dergisi), 125, 13-29.

  • Özkul, M., Gökgöz, A. & Horvatinčić, N. (2010). Depositional properties and geochemistry of Holocene perched springline tufa deposits and associated spring waters: a case study from the Denizli province, Western Turkey. In Pedley, H.M. (Ed.), Tufas and 65 Speleothems: Unravelling the Microbial and Physical Controls: The Geological Society, London. Special Publications, 336, 245– 262.

  • Pasvanoğlu, S. (2013). Hydrogeochemistry of thermal and mineralized waters in the Diyadin (Ağrı) area, Eastern Turkey. Applied Geochemistry, 38, 70-81. https://doi.org/10.1016/j.apgeochem.2013.08.010

  • Pentecost, A. & Tortora, P. (1989). Bagni di Tivoli, Lazio; a modem travertine depositing site and its associated microorganisms. Bolletino della Societa Geologica Italiana, 108: 315-324.

  • Pentecost, A. (2005). Travertine. Berlin, SpringerVerlag.

  • Riding, R. (1999). The term stromatolite: towards an essential definition. Lethaia, 32(4): 321-330.

  • Riding, R. (2008). Abiogenic, microbial and hybrid authigenic carbonate crusts: components of Precambrian stromatolites. Geologia Croatica, 61(2-3): 73-103.

  • Riding, R. (2009). An atmospheric stimulus for cyanobacterial-bioinduced calcification ca. 350 million years ago?. Palaios, 24(10), 685-696. https://doi.org/10.2110/palo.2009.p09-033r

  • Rivadeneyra, M. A., Martin-Algarra, A., SanchezRoman, M., Sanchez-Navas, A. & MartinRamos, J. D. (2006a). Carbonate and phosphate precipitation by Chromohalobacter marismortui. Geomicrobiology Journal, 23, 1–13.

  • Rivadeneyra, M. A., Delgado, R., Parraga, J., RamosCormenzana, A. & Delgado, G. (2006b). Precipitation of minerals by 22 species of moderately halophilic bacteria in artificial marine saltsmedia: influence of salt concentration. Folia Microbiologica, 51: 445–453.

  • Sheldon, N. D, Tabor, N. J. (2009). Quantitative paleoenvironmental and paleoclimatic reconstruction using paleosols. Earth-Science Reviews, 95, 1–52. https://doi.org/10.1016/j. earscirev.2009.03.004

  • Sibson, R. H., Moore, J. McM. & Rankin, A. H. (1975). Seismic pumping - a hydrothermal fluid transport mechanism. Journal of the Geological Society, 131, 653-659. https://doi.org/10.1144/ gsjgs.131.6.0653

  • Singer, A., Wieder, M. & Gvirtzman, G. (1994). Paleoclimate deduced from some early Jurassic basalt-derived paleosols from northern Israel. Palaeogeography Palaeoclimatology Palaeoecology., 111, 73–82

  • Southard, A. R. & Miller, R. W. (1996). Parent materialclay relations in some northern Utah soils. Soil Science Society of America Journal, 30, 97–101.

  • Steele, J. H. (1825). ART. III.--A Description of the Oolitic Formation lately discovered in the county of Saratoga, and state of NewYork. American Journal of Science and Arts 9(1), 16.

  • Sürmeli, H. E. (2014). Diyadin (Ağrı) Travertenlerinin Gelişimi Morfolojik ve Aktif Tektonik Özellikleri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Cumhuriyet Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Sivas.

  • Şaroğlu, F. ve Yılmaz, Y. (1984). Doğu Anadolu’nun Neo-Tektoniği ve İlgili Magmatizması. Ketin Sempozyumu. Ankara, 149-162.

  • Şaroğlu, F. ve Yılmaz, Y. (1986). Doğu Anadolu’da neotektonik donemdeki jeolojik evrim ve havza modellemeleri. Bulletin of the Mineral Research and Exploration (MTA Dergisi): 73-94. https:// dergi.mta.gov.tr/dosyalar/images/mtadergi/ makaleler/tr/20150624104936_488_227e49c9. pdf

  • Tabor, N. J. & Myers, T. S. (2015). Paleosols as indicators of paleoenvironment and paleoclimate. Annual Reviews Earth Science, 43, 333-361.

  • Thomas, S. G., Tabor, N. J., Yang, W., Myers, T. S., Yang, Y. & Wang, D. (2011). Palaeosol stratigraphy across the Permian–Triassic boundary, Bogda Mountains, NW China: implications for palaeoenvironmental transition through Earth’s largest mass extinction. Palaeogeography Palaeoclimatology Palaeoecology. 308, 41–64. https://doi.org/10.1016/j.palaeo.2010.10.037

  • Tlili, F., Ayari, A. & Regaya, K. (2021). Bio-mineral needle fiber calcite (NFC) in Tunisian Pleistocene calcretes (topology and crystallization). Journal of Earth System Science, 130, 1-16. https://doi. org/10.1007/s12040-020-01528-4

  • Yeğen, Ş.B. (2021). Tazekent Köyü (Diyadin, Ağrı) Travertenlerinin Jeolojik Özellikleri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van.

  • Yeşilova, Ç., Güngör Yeşilova, P. ve Açlan, M. (2015a). Edremit (Van) Travertenlerinin Fasiyes Analizi (in Turkish). 68. Türkiye Jeoloji Kurultayı, 578-579, Ankara, Türkiye

  • Yeşilova, Ç., Üner, S., Güngör Yeşilova, P., Açlan, M. ve Alırız, M. G. (2015b). Kuvaterner Yaşlı Edremit Travertenleri’nin Fasiyes Özellikleri ve Oluşum Ortamları (Van Gölü Havzası-Doğu Anadolu) (in Turkish). Traverten-Tufa Çalıştayı (54-55 s.) Pamukkale Üniversitesi Mühendislik Fakültesi, Denizli.

  • Yeşilova, Ç. (2019). Preliminary approach to paleogeographic properties of Edremit (Van) Travertines, eastern Turkey. IESCA, 60p. 7-11 October 2019, İzmir.

  • Yeşilova, Ç., Güngör-Yeşilova, P., Açlan, M., TsaiLuen, Y. & Chuan-Chou, S. (2021). U-Th ages and Facies Properties of Edremit Travertine/ Tufas, Van, Eastern Anatolia: Implications of Neo-tectonic for the region. Geological Quarterly, 65(2), 1 – 20.

  • Yeşilova, Ç. (2022). Climatic and tectonic effects on the origin and evolution of the Dereiçi travertines (the Başkale Basin, Eastern Türkiye), and neotectonic implications. Geological Quarterly, 66, 1-20. http://dx.doi.org/10.7306/gq.1659










  • APA

  • AMA

  • Chicago

  • EndNote

  • IEEE

  • ISNAD

  • JAMA

  • MLA

  • Vancouver

    • SAYI TAM DOSYASI
    PDF Olarak Görüntüle