Türkiye Jeoloji Bülteni
  • Anasayfa
  • 1982 AĞUSTOS Cilt 25 Sayı 2
Türkiye Jeoloji Bülteni

Türkiye Jeoloji Bülteni

1982 AĞUSTOS Cilt 25 Sayı 2
KAPAK
PDF Olarak Görüntüle
KÜNYE
PDF Olarak Görüntüle
İÇİNDEKİLER
PDF Olarak Görüntüle
Türkiye`nin Güneybatısındaki Bey Dağları ve Susuz Dağ Masiflerinde Miyosen Yaşlı Kırıntı Tortulların Stratigrafisi
Anthony B. Hayward
PDF Olarak Görüntüle

Öz: Bu çalışmada, Güneybatı Türkiye`de Bey Dağları ve Susuz Dağı Karbonat Masifi`ni örten, kalın, Miyosen yaşlı kırıntılı istif (1000 metreye kadar kalınlık gösterebilen) güncel stratigrafi anlayışı ve yöntemleriyle tanımlanmıştır. Bazı bölgelerde Alt Miyosen (Burdigaliyen) - Üst Miyosen (Tortoniyen) arasında yaşlar gösteren istif, çoğunlukla doğuda Antalya Birliği`nden ve batıda da Likya Napları gibi iki allokton ofiyolitik kütleden aktarılmış karasal kökenli kırıntılı tortullardan oluşmaktadır. Silsilenin tamamını oluşturan Karakuş Tepe Grubu `nda üç formasyon ve birçok üyeler ayırtlanmıştır. Salir Formasyonu, Antalya Birliği`nin tortul çanağı üzerine, doğu yönünden tektonik yerleşimini gösteren izler taşır. Bir denizaltı yelpazesi (submarine fan) olarak çökelen Alt Miyosen tortul istifleri, batı yönünde Antalya Birliği`nden uzaklaştıkça ince taneli çökellere dönüşür (distal). İstif kalm bir konglomera biriminin (Bağbeleni Üyesi) bir alüvyon yelpazesi (alluvial fan) üzerine Orta Miyosen`de çökelmesi ile sona ermektedir. Kemer Formasyonu Likya Napları`nın kuzeybatı yönünden yerleşimini gösteren izler taşır. Alt Miyosen tortulları, Likya Napları`na yakın yerlerde proksimal alüvyon yelpazelerinden, distal küçük denizaltı yelpazelerine (submarine fans) geçiş gösterirler. Karasal kırıntılılardan oluşan bir alüvyal yelpaze üzerine çökelen Kasaba Formasyonu, Likya Napları`nın yerleşiminin son aşamasını ve Üst Miyosen sırasında tortul çanağının dolmasını işaret eder.Bütün olarak ele alınan istif, iki allokton ofiyolitin çökmekte olan (subsiding) bir karbonat platformu üzerine yerleşimini gösteren izler taşır. Karasal kırıntılı alüvyon çökellerle sona eren regressif denizel istif bu çökmenin ardından oluşmuştur.

  • konglomera

  • Miyosen

  • alüvyal yelpaze

  • Antalya

  • Brunn, J.H., Graciansky, P.C., de, Gutnic, M., Juteau, T., Lefevre, A., Marcoux, J., Monod, O. ve Poisson. A., 1970, Structures Majeara, et correlations stratigraphiques dans les Taurides occidentales: Bull, Soc. geol.Fr. (7), 12, 515-551.

  • Brunn, J.H., Dumont, J.F., Graciansky, P.C. de, Gutnic, M., Juteau, T., Marcoux, J., Monod, O. ve Poisson, A., 1971, Outline of the geology of the western Taurides; Campbell, A.S., ed., Geology and History of Turkey de: Petroleum Exploration Society of Libya. Tripoli.

  • Delaune - Mayere, M., Marcoux, J., Parrot, J.-F. ve Poisson, A., 1977, Model<§ devolution Mesozoique de hi pal<§omarge Tethysienne au niveau des nappes radiolaritiques et ophiolitiques de Taurus Lycien, d`Antalya et du Baer-Bassit; Biju-Duval, B. ve Mantodent, L., ed., Structural history of the Mediterranean basins de : Editions Tech Paris, 79 - 94.

  • Dumont, J.F., Gutnic, M., Marcoux, M., Monod, O. ve Poisson, A., 1972, Le Trias des Taurides occidentals (Turquie). Definition du bassin pamphylien; Un niuveau domaine a ophiolite a la marge externe de la chaine taurique: Z. dt. geol. Ges., 123, 385-409

  • Graciansky, P.C. de, 1972, Recherches geologiques dans le Taurus Lycien Occidental: These, Üniversite de Paris - Sud, 571 s.

  • Hayward, A.B. ve Robertson, A.H.F. (baskıda), Direction of ophiolite emplacement inferred from Cretaceous and Tertiary sediments of an adjacent autochthon, the Bey Dağları, S.W. Turkey: Geol. Soc. America Bull.

  • Hedberg, H.D., (ed.) 1972, An International Guide to Stratigraphic Classification, Terminology and Usage : Lethaia, 5, 283 - 295.

  • Hsü, K.J., Ryan, W.B.F. ve Cita, M.B., 1974, Late Miocene dessication of the Mediterranean: Nature, 242, 240 - 244.

  • Juteau, T., Nicolas, A., Dubessy, J., Fruchard, J.C. ve Bauchez, J.L., 1977, Structural relationships in the Antalya ophiolite complex, Turkey; Possible model for an oceanic ridge: Geol. Soc. America Bull., 88, 1740 - 1748.

  • Önalan, M., 1979, Elmali-Kaş (Antalya) arasındaki bölgenin jeolojisi: Î.Ü. Fen Fakültesi Monongrafileri, Doktora tezi, İstanbul.

  • Pisoni, C, 1967, Contribution A L`Etude Geologique De La Region De Kaş (vilayet D`Antalya) : Bull. Min. Res. Explor. Inst. of Turkey, 69, s. 44-51.

  • Poisson, A., 1978, Kecherches gSologiques dans les Taurides occidentales (Turquie) : These de Docteur des Sciences, Üniversite de Paris - Sud, 795 s.

  • Robertson, A.H.F. ve Woodcock, N.H., 1980a, Tectonic setting of the Troodos massif in the east Mediterranean : Proc. Int. Ophiolite Symp. Cyprus 1979.

  • Robertson, A.H.F. ve Woodcock, N.H., 1980b, Strike - Slip related sedimentation in the Antalya Complex, S.W Turkey; Ballance P.F. and Reading H.G., eâ., Sedimentation in Oblique - slip Mobile Zones da: Spec. Publ. int. Ass. Sediment. 4, p. 127 -145.

  • Robertson, A.H.F. ve Woodcock, N.H. (baskıda), Alakır Çay Group, Antalya Complex, S.W. Turkey. A deformed Mesozoic carbonate margin: Sediment. Geol.

  • Şenel, M., 1980, Teke Torosları güneydoğusunun jeolojisi. Finike - Kumluca - Kemer (Antalya) : M.T.A. Raporu No, Ankara (yayınlanmamış).

  • Tolun, N., 1965, 1:25 000 Antalya P2 4 a2 ve P2 4 as paftalarının jeolojik incelenmesi: M.T.A. Raporu No. 3627, Ankara (yayınlanmamış)

  • Zaralıoğlu, M., 1967, Demre - Finike - Çatallar arasında kalan sahanın detay Jeolojik etüdü: M.T.A. Raporu No. 4027 (yayımlanmamış).

    • Köprübaşı Uranyum Yataklarındaki Doğal Radyoaktif Dengesizlik Hakkında
    Hüseyin Yilmaz
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Köprübaşı`nda Neojen alüvyal yelpazesinin çakıltaşı ve kumtaşlan içinde uzamış mercekler biçiminde bulunan uranyum yataklarının çoğu oksitlenmiştir. Metamorfik temelin hemen kıyısında yer alan oksitli yataklar jarosit - vaylandit tipi ve ilmenit - manyetit tipi olmak üzere ikiye ayrılmıştır. Oksitlenmemiş uranyum yatakları isepirit - siderit tipindedir. Kumtaşı ve çakıltaşı içinde uranyum, kayaç hamurunda saçılmış olarak bulunur. Laboratuvar gamma ışın spektrometresi ile bulunan uranyum miktarları (eU) kimyasal yolla bulunan değerlerden (U) oldukça daha yüksektir. Çoğu yatakların radyometrik uranyum miktarları kimyasal uranyum miktarlarından %30-40 daha yüksektir. Ayrıca aynı yataklarda bulunan toryum miktarlarının 40 ppm ile 340 ppm arasında değiştiği saptanmıştır. Böylece cevher sondajlarından elde edilen uranyum tenörü, gerçekte radyometrik uranyum (eU) ve toryumun toplam değeri olmalıdır. Bütün bu verilerin ışığı altında Köprübaşı`nda bulunan uranyum yataklarının rezervleri yeniden gözden geçirilmelidir. 

  • çakıltaşı

  • kumtaşı

  • uranyum

  • toryum

  • Dodd, P.H., ve Eschliman, D.H., 1972, Borehole logging techniques for uranium and evaluation; Uranium Prospecting Handbook âa: Ins. Min. Metal., London, 244 - 276.

  • Ostryhansky, L., 1976, Radioactive disequilibrium investigations, Elliot Lake Area, Ontario: Geol. Surv. Canada, Pap. No : 75 - 38.

  • Pipiringos, G.N., Chisholm, W.A., ve Kepferle, R.C., 1965, Geology and uranium deposits in the Cave Hills Area, Harding County South Dakota: U.S. Geol. Surv. Prof. Pap., No : 476 - A, 1 - 60.

  • Rosholt, J.N., 1959, Natural radioactive disequilibrium of the uranium series: U.S. Geol. Surv. Bull., No. 1084 - A, 1 - 29.

  • Stuckless, J.S., ve Ferreira, C.P., 1976. Labile uranium in granitic rocks : IAEA - SM - 208/17, 717 - 728.

  • Yılmaz, H., 1981, Genesis of Uranium deposits in Neogene sedimentary rocks overlying the Menderes Metamorphic massif, Turkey : Chem. Geol., 31,185-210.

    • Elmadağ Formasyonunun (Ankara) Yaşı ve Alt Bölümleri
    Yavuz Okan
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışma, Ankara`nın doğusundaki Elmadağ ilçesi çevresinde yüzeyleyen fliş benzeri çökeller ile onlarınarasına gravite tektoniğiyle yerleşen, Karbonifer - Permiyen-Triyas yaşlarındaki kireçtaşı bloklarını kapsayan Elmadağ formasyonunun tartışmalı yaş konağının saptanması amacıyla yapılmıştır. Bu formasyon, genelde tektip bir litoloji birliği (kırıntılı kayaçlar) göstermesine karşın, sedimantolojik özelliklerine göre üç üyeye ayrılır. Bunlar, alttan üste doğru sırasıyla, Arabmtaş üyesi, Çakıllıdere üyesi ve Devecioğlu üyesi olarak adlandırılmıştır. Elmadağ formasyonu, bazalt ve spilitik bazalt türü kayaçlardan oluşan Döşemedere formasyonu ile giriktir. Ofiyolitli karmaşık bileşimindeki Irmak formasyonu, Elmadağ formasyonu üzerine bindirmelidir ve bulgularımıza göre yerleşim yaşı en az Üst Kretase`dir. Elmadağ formasyonunun kapsadığı flaksotürbidit çakıltaşlarının kireçtaşı çakıllarında Verfeniyen-Hettanjiyen yaş aralığındaki biyota (fauna ve flora topluluğu) ve kireçtaşı mikrofasiyesleri saptanmıştır. Bu bulgulara dayanarak formasyonun yaşı Alt Jurasik (Liyas) veya daha da genç olmalıdır.

  • fliş

  • bazalt

  • flaksotürbidit

  • Ankara

  • Akyürek, B., Bilginer, E., Çatal, E., Dağer, Z., Soysal, Y ve Sunu, O., 1979, Eldivan - Şabanözü (Çankırı) dolayında ofiyolit yerleşmesine ilişkin bulgular: Jeoloji Mühendisliği, 9, 5 -11.

  • Arıkan, Y., 1975, Tuz Gölü havzasının jeolojisi ve petrol imkanları: Maden Tetkik ve Arama Enst. Derg. 85, 17 - 37.

  • Bailey, E.B. ve McCallien, W.J., 1950, Ankara melânjı ve Anadolu şariyajı: Maden Tetkik ve Arama Enst. Derg., 40,12 -16.

  • Batman, B., 1978, Haymana kuzeyinin jeolojik evrimi ve yöredeki melânjın incelenmesi I: Stratigrafi birimleri : Hacettepe Üniversitesi, Yerbilimleri, 4/1 - 2, 95 -124.

  • Bingöl, E., 1971, Fiziksel (radyometrik) yaş tayini metodlarını sınıflama denemesi ve Rb - Sr ile K - A metodlarmın Kazdağ`da bir uygulaması: Türkiye Jeol. Kur. Bült., 14/1,1 -16.

  • Bingöl, E., Akyürek, B. ve Korkmazer, B., 1973, Biga Yarımadasının jeolojisi ve Karakaya formasyonunun bazı özellikleri: Cumhuriyetin 50. yılı Yerbilimleri Kongresi Tebliğleri, 70 - 76.

  • Broquet, P., 1980, Melanges - olistostromes - olistolithes • wildflysch - klippes sedimentaires : 26. Cong. Geol. Int., 1980, Resume II, 443.

  • Carter, R.M., 1975, A discussion and classification of subaqueous mass - transport with particular application to grain - flow, slurry - flow and fluxoturbidites : Earth - Sci. Rev., 11,145 -177.

  • Çalgın, R.( Pehlivanoğlu, H., Ercan, T. ve Şengün, M., 1973, Ankara civarı jeolojisi: Maden Tetkik ve Arama Enst. Rapor No : 6487, yayımlanmamış.

  • Çapan, U. ve Buket, E., 1975, Aktepe - Gökdere bölgesinin jeolojisi ve ofiyolitik melânj: Türkiye Jeol. Kur. Bült., 18/1,11 -16.

  • Dağer, Z., 1975, Toroslarda bulunan bazı Involutina türleri hakkında çalışma: Türkiye Jeol. Kur. Bült., 18/2, 151 -156.

  • Erk, A.S., 1957, Ankara civarı petrol ihtimalleri: Maden Tetkik ve Arama Enst. Rapor No: 2608, yayımlanmamış.

  • Erk, A.S., 1975, Ankara yöresinin genç Paleozoik`i stratigrafisi : Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu, V. Bilim Kong. Tebliğleri, 1 - 29.

  • Erk, A.S., 1981, Ankara yöresinin Jura stratigrafisi: Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu, Araştırma Projesi No: TBAG -120, 171 s., yayımlanmamış.

  • Erol, O., 1956, Ankara güneydoğusundaki Elmadağı ve çevresinin jeoloji ve jeomorfolojisi üzerinde bir araştırma : Maden Tetkik ve Arama Enst., Ankara, Seri D, No : 9, 99 s.

  • Kristan, E., 1957, Ophtalmiidae und Tetrataxinae (Foraminifera) aus dem Rhaet Hohen wand in Niederösterreich : Jb. geol. Bundesanst., 100, 269-298.

  • Kuenen, H. ve Hubert, F.L., 1964, Bibliography of turbidity currents and turbidites; Bouma, A.H ve Brouwer, A., ed., Turbidites de: Elsevier, Amsterdam, 222 256.

  • Leischner, W., 1961, Zur Kenntnis der Mikrofauna und - flora der Salzburger Kalkalpen: N. Jb. Geol. Palaeont., Abh., 112/1,1-47.

  • Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü, 1968, Stratigrafi Sınıflama ve Adlama Kuralları: Maden Tetkik ve Arama Enst., Ankara, 28 s.

  • Norman, T., 1972 a, Ankara Yahşıhan bölgesinde Üst Kretase - Alt Tersiyer istifinin stratigrafisi: Türkiye Jeol. Kur. Bült., 15/2,180 - 276.

  • Norman, T., 1973, Ankara melânjmın yapısı hakkında: Cumhuriyetin 50. yılı Yerbilimleri Kongresi Tebliğleri, 77 - 94.

  • Okan, Y., 1981, Elmadağ (Ankara) çevresi oluşuklarının stratigrafi sorunları (lito ve biyofasiyesleri) : Ankara Üniversitesi, Fen Fakültesi Jeoloji Bölümü, Doktora tezi, 189 s., yayımlanmamış.

  • Ott, E., 1967, Dasycladaceen (Kalkalgen) aus den nordaipinen Obertrias: Mitt. Baler. Staatssaml. Palaeont. hist. Geol., 7, 205 - 226.

  • Reineck, H.E. ve Singh, I.B., 1980, Depositional sedimentary environments : Springer - Verlag, Berlin, 549 s.

  • Seilacher, A., 1959, Tectonischer, sedimentologischer öder biologischer flysch: Geol. Rundsch., 56, 189 -199.

  • Ünalan, G., Yüksel, V., Tekeli, T., Gönenç, O., Seyirt, Z. ve Hüseyin, S., 1976, Haymana - Polatlı yöresinin (GB Ankara) Üst Kretase - Alt Tersiyer stratigrafisi: Türkiye Jeol. Kur. Bült., 19/2,159 -176.

  • Van Eysinga, F.W.B, 1975, Geological time table: Third. Ed., Elsevier, Amsterdam.

    • Burhan Mahallesi-Yuları Köyü Arasında Bulunan Galenitli Barit Yatakları (Gazipaşa-Antalya)
    Ahmet Ayhan
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Burhan Mahallesi-Yuları Köyü arasında Permiyen yaşlı kayaçlar içinde bulunan galenit içerikli barit zuhurlarının birincil yataklanma şekli sedimanterdir. Zuhurlar, bölgesel metamorfizma, tekrarlanan şiddetli tektonik ve karstlaşma hareketlerinden etkilenmelerine karşın, yeterli sedimanter yapıyı gösterebilmektedirler. Çalışma sahasının barit zuhurları tabaka ve damar şekillidirler. Damar biçimli baritler, sedimanter baritlerin diyajenez, eş tektonikte etkinmesi ve karstlaşma sırası taşınma sonucu oluşmuşlardır. Çalışma sonucu elde edilen verilere göre zuhurların magmatik faaliyetlerle doğrudan ilişkisi yoktur. Zuhurların içerdiği metal iyonlarının ekshalatif-sedimanter faaliyetlerden çok, NaCl`ce zengin formasyon sularından kaynaklandığı veya doğrudan selektif çökelmelerle oluştukları düşünülmektedir.

  • galenit

  • barit

  • diyajenez

  • Antalya

  • Amstutz, G.C., ve Park, W.C., 1967, Stylolites of diagenetic age and their role in the interpretation of the Southern Illinois Fluorspar Deposits: Min. Deposita, 2, 44-53.

  • Atalay, E., 1973, Toros dağlarında karstlaşma ve toprak teşekkülü üzerine bazı araştırmalar: Jeomorfoloji Dergisi, 5,135 -151.

  • Ayhan, A., 1979, Geologie und Mineralogie der Blei - Zink - Baryt - Lagerstaetten zwischen Burhan Mah. und Yuları bei Gazipaşa - Antalya : Doktora tezi, Heidelberg, 175 s.

  • Ayhan, A., (baskıda), Aydap ve Yuları (Gazipaşa - Antalya) kurşun - çinko yataklarının kökeni ve remobilizasyon sorunu : Maden Tetkik Arama Enst. Derg

  • Blümel, G.F., 1965, Die Blei - Zinklogerstaette von Ortakonuş - Anamur und ihr geologischer Rahmen : Doktora tezi, München, 60 s.

  • Bögli, V.A., 1978, Karsthydrographie und physische Spelaeogie : Springer Verlag, Berlin, 292 s.

  • Boni, M., 1979, Zur Palaeogeographie, Mineralogie und Lager - staettenkunde der Palaeokarsterze in Süd-West Sardinien (Iglesiente - Sulcis): Doktora tezi, Heidelberg, 260 s

  • Brinkmann, R., 1976, Geology of Turkey: Ferdinand Enke Verlag, Stuttgart, 158 s.

  • Ehrenberg, H., Pilger, A., ve Schroder, F., 1954, Das Schwefelkies - Zinkblende - Schwerspat - Lager von Meggen (Westfalen) : Beih. Geol. Jahrb., Hannover, 12, 352 s.

  • Frenzel, G., 1959, Idait und «blaubleibender Covellin»: N. Jb. Miner. Abh., 93,115 -132.

  • Ketin, E., 1977, Main orogenic events and paleogeographic evolution of Turkey : Bulletin of Mineral Research and Exploration Institute of Turkey, Foreign Edition, Ankara, 88,1 - 4.

  • Morrow, D.W., Krouse, H.R., Ghent, E.D., Taylor, G.C., ve Dawson, K.R., 1978, A hypothesis concerning the origin of barite in Devonian Carbonate rocks of Northeastern British Columbia: Can. J. Earth Sci., 15, 9,1391 -1406.

  • Müller, G., 1977, Sediment - Petrologie. Teil II, Sedimente und Sedimentgesteine: Schweizerbart`sche Verlagsbuch - handlung, Stuttgart, 784 s.

  • Petrascheck, W.E., 1967, Batı Toros kalkerlerindeki kurşunçinko yatakları: Maden Tetkik Arama Enst. 68, 38 - 48.

  • Peyronnet, Ph.de, 1971, Alanya Bölgesinin (Güney Toroslar) jeolojisi, metamorfik boksitin kökeni: Maden Tetkik Arama Enst. 76, 98 -122.

  • Puchelt, H., 1967, Zur Geochemie des Bariums in exogenen Zyklus : Sitzungsber. Heidelb. Akad. Wiss., Math. - Nat Kİ., Jg. 1967, 4 Abh., Heidelberg, 205 s.

  • Sadıklar, M.B., 1978, Schwerspat und Bleiglanz - Vorkommen und ihre geologisch - petrographische Lage im Gebiet der Dörfer Kıcık, Endişe Güney, und Seyfe (Zeytinada) bei Gazipaşa - Antalya/Türkei: Diploma tezi, Heidelberg, 113 s.

  • Scherp, A., ve Strübel, G., 1974, Zur Barium - Strontium Mineralisation : Min. Deposita, 9,155 -168.

  • Schulz, G., 1976, Typical and nontypical sedimentary ore fabrics; Wolf, K.H. ed., Handbook of Strata . bound and Stratiform ore deposits` de: Elsevier, Amsterdam, c. 3, 295 - 338.

  • Striebel, H., 1965, Die Bleierz - Baryt - Lagerstaette von Karalar - Gazipaşa/Türkei und ihr geologischer Rahmen : Doktora tezi, München, 48 s.

  • Tröger, W.E., 1969, Optische Bestimmung der gesteinsbildenden Minerale: Schweizerbart`sche Verlagsbuchhandlung, Stuttgart, 822 s.

  • VachĞ, R., 1966, Zur Geologie der Varisciden und ihrer Lager - staetten im Südanatolischen Taurus: Min. Deposita, 1, 30 - 42.

    • Kula Volkanizmasının Özellikleri ve İçerdiği "Base Surge" Tabaka Şekilleri
    Tuncay Ercan Önder Öztunali
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Batı Anadolu`da, Manisa`nın Kula ilçesi çevresinde Kuvaterner yaşlı ve farklı üç evrede etkin olmuş alkali bazaltik volkanitler yer alır. Bunlar, bir grabenleşme tektoniğinin egemen olduğu bölgede, manto üzerindeki bir sıcak noktadan sorguç yolu ile magma yükselmesiyle oluşmuşlardır. Kula volkanitlerinde maar tipte bazı volkanların çevrelerinde, "base surge" oluşukları gözlenmiştir. Base surge yoğunluk akıntıları sığ patlamalı buhar erüpsiyonlarının buhar ve katı ürünlerinin turbulent karışımları olarak meydana gelirler. Depolanma akıntıları, kraterlerde meydana gelir ve yüksek hızla dışa doğru yayılır. Makalede Kula volkanitlerinin morfolojik, jeolojik ve petrolojik bazı özellikleri belirtilerek, "base surge" oluşuklarının kısa tanımları verilmiştir. 

  • base surge

  • Kuvaterner

  • turbulent

  • Kula volkanitleri

  • Borsi, S., Ferrara, G., İnnocenti, F. Mazzuoli, A., 1972 Geochronology and petrology of recent volcanics in the Eastern Aegean Sea: Bull, volcan. 36, 473-486.

  • Cox K.G., Bell, J.D. ve Pankhurst, R.J., 1979, The interpretation of igneous rocks: George Allen and Unwin ltd., London, 450 s.

  • Ercan, T., 1981, Kula yöresinin jeolojisi ve volkanitlerin petrolojisi: Doktora tezi, İstanbul Üniv. Yerbilimleri Fakültesi, 165 s., yayınlanmamış.

  • Erinç, S., 1970, Kula ve Adala arasında genç volkan röliyefi: İstanbul Üniv. Coğrafya Enstitüsü Derg., 9, 17, 7-31.

  • Fisher, R.V. ve Waters, A.C., 1970, Base surge bed forms in maar volcanoes: Am. Jour. Sci., 268, 157-180.

  • İrvine, T.N. ve Baragar, W.R.A., 1971, A guide to the chemical classification of the common volcanic rocks : Canad. Jour Earth Sci., 8, 523-548

  • Kuno, H., 1960, High-Alumina basalt: J. Petrology, 1, 121- 154.

  • Macdonald, G.A. ve Katsura, J., 1964, Chemical composition of Hawaiian lavas: J. Petrology, 5, 82-133.

  • Moore, J.G., Nakamura, K. ve Alcaraz, A., 1966, The 1945 eruption of Taal volcano: Science, 151, 955-950.

  • Moore, J.G., 1967, Base surge in recent volcanic eruptions: Bull, volcan., 30, 337-363

  • Roberts, W.A. ve Carlson, R.H., 1962, Ejecta studies, Project Sedan: Univ. Calif. Lawrence Radiation Lab. PNE-217-p, 62 S.

  • Tekkaya, İ. 1976, İnsanlara ait fosil ayak izleri: Yeryuvavarı ve İnsan, 1, 2, 8-10.

  • Washington, H.S., 1894, On the basalts of Kula: Am. Jour. Sci., 48, 114-123.

  • Washington, H.S., 1900, The composition of Kulaite: J. Geology, 8, 610-620

  • Yalçınlar, 1, 1969, Strüktürel Morfoloji, Cilt II; İstanbul Üniv. Yayınları, No : 878, 944 s.

    • Gülpınar (Çanakkale) Hipparionlarının Odontolojik Özellikleri
    Tümel Tanju Kaya
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışmada, Gülpınar (Çanakkale) omurgalı faunasının önemli bileşeni olan hipparionların odontolojik ve biyometrik özellikleri incelenmiştir. Hipparionlara ait dişlerin bu özelliklerinden gidilerek Hipparion matthewi, Hipparion mediterraneum ve Hipparion sp. nin varlığı saptanmıştır. Hipparionlar için, diş özellikleri ve beslenme şekilleri arasındaki bağıntılara dayanarak, orman ile step arası ortam koşulları veya savan ortamı öngörülebilir. Fauna, hipparionların odontolojik evrimine dayanarak Turoliyen yaşta kabul edilebilir.

  • Hipparion

  • odontoloji

  • Turoliyen

  • Çanakkale

  • Abel, O., 1926, Die Geschichte der Equiden auf dem Boden Nord - Amerikas: Verh. Zool. Bot. Ges., Wien, 74, 150 -164.

  • Arslan. F., 1980, Düzpmar (Manisa) Miyosen biyozonu hipparionlarmda odontolojik varyasyonlar: Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniv. Fen Fak. Doğa Tarihi Enstitüsü, 52 s.

  • Becker - Platen, J.D., Sickenberg, O. ve Tobien, H., 1975, Vertebraten - Lokalfaunen der Türkei und ihre Altersstellung: in, Sickenberg, O. Die Gliederung des höheren Jungtertiârs und Altquârtârs inder Türkei nach Vertebraten und ihre Bedeutung für die internationale Neogen - Stratigraphie (Kanazoikum und Braunkohlen der Türkei, 17), Geol. Jb., B 15, 47-100.

  • Becker - Platen, J.D., Benda, L. ve Steffens, P., 1977, Litho - und biostratigraphische Deutung radiometriseher Altersbestimmungen aus dem Jungtertiar der Türkei: Geol. Jb., B 25,139 -167.

  • Borsi, S., Ferrara, G., Innocenti, F. ve Mazzuoli, R., 1972, Geochronology and petrology of recent volcanics in the Eastern Aegen Sea: Bull. Volcanologique, XXXI - 3, 473 - 496.

  • Forsten, A.M., 1968, Revision of the Paleartic Hipparion : Acta Zool. Fennica, 119,134 s.

  • Gillet, S., Gramann, F., Steffens, P. ve Benda, L., 1973, Neue biostratigraphische Ergebnisse aus dem braskischen Neogen an Dardanellen und Marmara - Meer (Türkei) : Newsl. Stratigr. 7(1), 53 - 64.

  • Ginsburg, L., 1968, L`evolution du climat au cours du Miocene en France: Paris, 1 - 5.

  • Gromova, V., 1952, Le genre Hipparion: Trav. Inst. Paleont. Acad. Sci. URSS, 36, 473 s. Trad.: P. de Saint - . Aubin, Ann. Centre Et. Doc. Paleont.

  • Hansel, R., 1860, Über Hipparion mediterraneum: Abh. Akad. Wiss., Berlin 27 -121.

  • Hussain, S.T., 1971, Revision of Hipparion (Equidae, Mammalia) from the Siwalik Hills of Pakistan and India : Abh. bayer. Akad. Wiss. 147, 68 s.

  • Ozansoy, F., 1964, Fauni - zon birimleri ışığında Çanakkale çevresi Neojen stratigrafisi ve Neojen paleocoğrafyasında bölgede tabii rejimler problemi, Karasal - denizel - somatr ve karasal: Ankara Üniv. Dil Tarih Coğr. Fak. Antropoloji Derg., 1, 37 - 55.

  • Ozansoy, F., 1965, Etude des gisements continentaux et des mammiferes du C<§nozoique de Turquie: Mem. Soc. Geol. France, 44,1,1 - 92.

  • Ozansoy, F., 1966, Türkiye Senozoyik çağlarında fosil insan formu problemi ve biostratigrafik dayanakları: Ankara Üniv. Dil Tarih Coğr. Fak. Antropoloji Derg., 172,104 s.

  • Ozansoy, F., 1973, Les caracteristiques fauniques du Neogene des Dardanelles: Ankara Üniv. Dil Tarih Coğr. Fak. Antropoloji Derg., 6,171 -180.

  • Sondaar, P.Y., 1961, Les Hipparion de l`Aragon meridional: Estudios Geol., 17, 209 - 305.

  • Sondaar, P.Y., 1968.A peculiar Hipparion dentition from the Pliocene of Saloniki (Greeke) : Kon. Ned. Akad Wet., B71, 51 - 56.

  • Sondaar, P.Y., 1971, The Samos Hipparion I, II: Kon. Ned. Akad. Wet., B74, 417 - 441.

  • Sondaar, P.Y., 1974, The Hipparion of the Rhone Valley : Geobios, 7, 289 - 306.

  • Staesche, U. ve Sondaar, P.Y., 1979, Hipparion aus dem Vallesium und Turolium (Jungtertilâr) der Türkei: Geol. Jb. B 33, 35 - 79.

  • Steininger, F. F. ve Papp, A., 1979, Current biostratigraphic and radiometric correlations of late Miocene Central Paratethys stages (Sarmatian s. str., Pannonian s. str., and Pontian) and Mediterranean stages (Tortonian and Messinian) and the Messinian event in the Paratethys: Newsl. Stratigr., 8 (2), 100-110.

  • Tekkaya, I., 1973, Gülpmar`daki fosil Bovidae kalıntıları hakkında bir not: Türkiye Jeol. Kur. Bült, 2, 77 - 87.

  • Tobien, H., 1938, Über das Gebiss des Hipparion matthewi Abel: N. Jb. Mineı. Geol. Palâont. B, 2, 279-306.

  • Tuna, V., 1980, Kemiklitepe (Uşak-Eşme) Pliyosen biyozonu hipparionlarmda odontolojik varyasyonlar: Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniv. Fen Fak., Doğa Tarihi Enstitüsü, 37 s.

  • Viret, J., 1958, Perissodactyla: Traite de Paleontologie, VI (2), 368-475.

  • Wehrli, H., 1941, Beitrag zur Kenntnis der «Hipparionen» von Samos: Pal., Zeitschr, Bd 22, 3/4, 321 - 386.

    • Gravite ve Manyetik Veri İşlem Yöntemleri ve Ankara-Polatlı Bölgesinin Yorumu
    Mustafa Ergün Coşkun Sari
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Gravite ve manyetik jeofizik verilerine uygulanacak veri-işlem yöntemleri (süzgeçleme, analitik uzanımlar ve türev yöntemleri) için geçerli olan matematiksel bağıntılar, aynen elektrik süzgeç devrelerinde olanlar gibidir. Zaman veya uzay boyutunda dalgalanma gösteren fiziksel değerlerin, frekans veya dalga sayısı cinsinden tanımlanması, işlemlerde birçok kolaylıklar sağlar. Evrişim (konvolüsyon) işlemi, giriş verisinin ters çevrilerek süzgeç katsayıları ile çarpımı sonucunda süzgeçlenmiş verinin elde edilmesidir. Fourier dönüşümü yoluyla, frekans yanıtı saptanacak her türlü süzgeçler, analitik uzanımlar ve türevler için süzgeç katsayıları hesaplanabilir. Tüm işlemlerde önemli olan kullanılacak süzgecin frekans veya dalga sayısı ortamında frekans yanıtının saptanmasıdır. Potansiyel alanlarda çevrede bulunan tüm kaynakların etkilerinin toplamı ölçülen değerin içerisindedir. Veri-işlem yöntemleriyle, bir noktaya kadar, değişik kaynaklı etkileri birbirinden ayırabiliriz. Jeofizik yorumda da istenilen kaynağın etkisini irdeleyip yorumlamak probleme açıklık getirir. Ankara-Polatlı yöresinin 32° - 33° D ve 39°-40° 30` K koordinatları arasında kalan bölgenin rejyonal gravite ve havadan manyetik (700 m uçuş yüksekliği) haritaları yukarıda tanımlanan yöntemler yoluyla irdelenmiştir. Esas yapısal uzanımların KD-GB doğrultulu olduğu ortaya konmuştur. Bölgenin güneyinde ise daha derin KB-GD doğrultulu uzanımlar saptanmıştır.

  • gravite

  • veri-işlem

  • konvolüsyon

  • Ankara

  • Dean, W.C., 1958, Frequency analysis for gravity and magnetic interpretation : Geophysics, 23, 97 -127.

  • Elkins, T.A., 1951, The second derivative method of gravity interpretation: Geophysics, 16, 29 - 50.

  • Erentöz, C ve Pamir, H.N., 1975, 1/500.000 ölçekli jeolojik harita ve izahnamesi (Ankara) : Maden Tetkik Arama Enst. Yayınlan, Ankara.

  • Fuller, B.D., 1967, Two dimensional frequency analysis and grid operators : Mining Geophysics, 658 - 708.

  • Henderson, E.G., 1960, A comprehensive system of automatic computation in magnetic and gravity interpretation : Geophysics, 25, 569 - 585.

  • Henderson, R,G. ve Zeitz, I., 1949, The upward continuation of anomalies in total magnetic intensity fields; Geophysics, 14, 517 - 534.

  • Oksay, M.E., 1980, Koulomzine yöntemiyle Ankara - Polatlı bölgesi havadan manyetik anomalilerinin yorumu; Ege Üniversitesi, Diploma tezi.

  • Peters, L.J., 1949, The direct approach to magnetic interpretation and its practical application: Geophysics, 14, 290 - 319

  • Rosenbaeh, O., 1953, A contribution to the computation of second derivative method: Geophysics, 31, 606 - 617

  • Yılmaz, A., 1980, Ankara - Polatlı bölgesi havadan manyetik haritasının veri - işlem yöntemleriyle incelenmesi : Ege Üniversitesi, Diploma tezi.

    • Elazığ Volkanik Karmaşığının Petrolojik ve Yapısal Özellikleri
    Mark R. Hempton Gültekin Savci
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Elazığ - Malatya alanında Kampaniyen-Alt Maestrihtiyen Elazığ volkanik karmaşığı (complex) Bitlis sürüklenim kuşağının kuzey kenarı boyunca yüzeylemekte olup bölgedeki kuzeye dalımlı büyük tektonik dilimlerden birini temsil etmektedir. Sivrice-Elazığ arasında kendi içinde de ekaylanmış olan bu tektonik dilim alttan üste doğru üç birlikten meydana gelmiştir: 1. Düşük yeşil-şist fasiyesinde metamorfize olmuş asitik intrüzyonlu gabro, diyabaz ve bazaltlar, 2. Prehnit - pumpellit fasiyesinde metamorfize olmuş asitik dayklarca kesilmiş ojit - andezitik volkanikler ve volkanoklastikler, 3. Metamorfizmaya uğramamış asitik dayklarca kesilmiş yastık lavlar (pillow basaIts) ve mafik dayklarca kesilmiş andezitler hornblende-andezitik volkanikler, andezitik volkanoklastikler. Çalışma alanında bu litolojilerin genel karakteri, dağılımı ve göreceli oranları Elazığ volkanik karmaşığının ilksel ensimatik bir adayayı karakterinde olduğunu gösterir.

  • yeşil-şist

  • yastık lav

  • gabro

  • Elazığ

  • Arpat, E. ve Şaroğlu, F., 1972, The East Anatolian fault system: thoughts on its development: Bull. Mineral Research and Exploration Institute of Turkey, Ankara, 78, 33-39.

  • Bryan, W.B., Stjce, G.D., Ewart, A., 1972, Geology, petrology, and geochemistry of the volcanic islands of Tonga : Jour. Geophys. Res., 77,1565-1585.

  • Coombs, D.S., 1960, Lower grade mineral facies in New Zealand: Internat. geol. Congr. 21st Sess. Rep., Copenhagen, 13, 339-351.

  • Dewey, J.F., Pitman, W.C., Ryan, W.B.F., Bonnin, J., 1973, Plate tectonics and the evolution of the Alpine system : Geol. Soc. America Bull., 84, 3137-3180.

  • Donnelly, T.W. ve Rogers, J.J.M., 1980, Igneous series in island, arcs; the Northeastern Caribbean compared with worldwide island arc assemblages: Bull. Volcanol., 43/2, 347-382.

  • Hall, R., 1976, Ophjolite emplacement and the evolution of the Taurus suture zone, SE Turkey: Geol. Soc. America Bull., 87, 1078-1088.

  • ilhan, E., 1974, Eastern Turkey Spencer, A.M., ed., Mesozoic-Cenozoic orogenic belts de: Scottish Academy Press, Edinburg, 187-197.

  • Innocenti, F., Muzzuoli, R., Pasquare, G., Radicati di Brozolo, F. ve Villari, L., 1976, Evolution of the volcanism in the area of interaction between the Arabian, Anatolian and Iranian plates (Lake Van, Eastern Turkey) : Jour. Volcanol. Geothermal Res., 1, 103- 112.

  • Jakes, P. ve Gill, J., 1970, Rare earth elements and the island arc tholeiitic series: Earth Planet. Sci. Lett., 9, 17-28.

  • Kuno, H., 1950, Petrology of Hakone volcano and the adjacent, areas, Japan: Geol. Coc. America Bull., 61, 957- 1020.

  • Kuno, H., 1966a, Lateral variation of basaltic magma type across continental margins and island arcs: Bull. Volcanol., 29, 195-222.

  • Kuno, H., 1966b, Lateral variation of basalt magma across continental margins and island arcs; Poole, W.H., ed., Continental margins and island arcs da: Geol. Survey Paper, Canada, 66/15, 317-336

  • Miyashiro, A., 1973, Metamorphism and Metamorphic Belts; George Allen and Unwin, London, 492 s,

  • Miyashiro, A., 1974, Volcanic rock series in island arcs and active continental margins: Am. Jour. Sci., 274, 321- 355.

  • Miyashiro, A., 1975, Island arc volcanic series a crital review: Pettrologie, 3,177-187.

  • M.T.A., 1962., Explanatory text of the geological map of Turkey, 1/500 000 Diyarbakir sheet: MTA Institute, Ankara, 69 s

  • Ota, R. ve Dincel, A., 1975, Volcanic rocks of Turkey: Bull. Geol. Survey of Japan, 26,19 (393)-45(419).

  • Perinçek, D., 1978, Researching petroleum possibilities and geological study of Çelikhan-Sincik-Koçali (Adiyaman city) region: Ph. D. thesis, TPAO. report 1250. (unpublished)

  • Perinçek, D., 1979a, Guidebook for excursion «B», Interrelations of the Arab and Anatolian plates: First Geol. Congr. on Middle east, Ankara, Turkey, 34 s.

  • Perinçek, D., 1979b, Palu, Karabegan, Elazığ, Sivrice, Malatya alanının jeolojisi ve petrol imkanları : TPAO raporu, 1361, 33 s. (yayınlanmamış)

  • Ricou, L.E., 1971, Le croissant ophiolitique Peri-Arabe, une ceinture de nappes mises en place au Cretace superieur: Rev. Geogr. Phys. Geol. Dyn., 13, 327-349.

  • Ricou, L.E., 1973, Relations entre tectonique et paleographie dans les Zagrides: C.R., Acad. Sci. Paris, 276, 893- 896.

  • Rigo de Righi, M. ve Cortesini, A., 1964, Gravity tectonics in foothills structure belt of southeast Turkey: Am. Assoc. Petroleum Geologists Bull., 48/12, 1911-1937.

  • Rosencrantz, E., 1980, Geology of the northern half of North Arm mountain massif, Newfoundland: Ph. D. thesis, SUNY-Albany, 318 p.

  • Savcı, G., 1980, Doğu Anadolu volkanizmasmın neotektonik önemi: Yeryuvarı ve însan, 5/3-4, 46-49.

  • Sungurlu, O., 1974, VI. Bölge kuzey sahalarının jeolojisi • Okay, H. ve Dilekoz, E., ed., Türkiye ikinci petrol kongresi`nde : Ankara, 85 -107.

  • Şengör, A.M.C. ve Burke, K., 1978, Relative timing of rifting and volcanism on earth and its tectonic implications : Geophys. Res. Lett., 5/6, 419-421.

  • Şengör, A.M.C. ve Kidd, W.E.F., 1979, Post-Collisionai tectonics of the Turkish-Iranian plateau and comparison with Tibet: Tectonophysics, 55, 361-376.

  • Şengör, A.M.C, ve Yılmaz, Y., 1981, Tethyan evolution of Turkey: a plate tectonic approach: Tectonophysics, 75, 181-241.

  • Şengör, A.M.C, White, G.W., Dewey, J.F., 1979, Tectonic evolution of the Bitlis suture, SE Turkey: implications for the tectonics of the eastern Mediterranean • Rapp. Comm. Int. Mer. Mediterranean, 25/26-2a, 95- 97.

  • Yazgan, E., 1981, Doğu Toroslarda etkin bir paleo-kıta kenarı etüdü (Üst Kretase-Orta Eosen) Malatya-Elazığ, Doğu Anadolu: Yerbilimleri, 7, 83-104.

    • Erzin ve Dörtyol Ovalarının Jeolojik ve Hidrojeolojik Özellikleri
    Vedat Doyuran
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Erzin ve Dörtyol ovaları doğuda Üst Kretase yaşlı ofiyolitli seri ve kuzeyde genellikle kumtaşı, konglomera ve yer yer marn arkalanmalarından oluşan Miyosen yaşlı Kuzgun formasyonu ile sınırlanmıştır. Ovaların temelini marn bantları ve mercekleri içeren Pliyosen konglomeraları (Haydar formasyonu) oluşturur. Erzin ovasının kuzey ve kuzeybatısında, olivin bazaltlardan oluşan Kuvaterner yaşlı Delihalil formasyonunun yaygın yüzlekleri görülür. Kaliçi, birikinti koni çökelleri, kıyı kumulları ve alüvyonlar diğer Kuvaterner oluşuklardır. Tipik bir çöküntü havzası özelliklerini yansıtan ovalarda, yeraltısuyu serbest akifer koşullarında oluşmuştur. Haydar ve Delihalil formasyonları hidrolik bağlantılı olup başlıca akiferi oluşturur. Haydar formasyonunun hidrolik iletkenliği 10-30 m/gün; Delihalil formasyonunun ise 5.0-15.0 m/gün olup özellikle ikincisinde özgül debileri 10-100 lt/sn/m dolayında çok sayıda verimli kuyular açılmıştır.

  • olivin

  • konglomera

  • alüvyon

  • Erzin

  • Aslaner, WL, 1973, İskenderun - Kırıkhan, bölgesindeki ofiyolitlerin Jeolojisi ve petrografisi : MTA Yayını, 150» 78 s.,

  • Atan, O.E,,, 1969» Eğribucak - Karacaören (Hassa) - Ceylanlı, - Dazevlerî (Kırıkhan) arasındaki Amanos dağlarının jeolojisi: MTA. Yayın,, 139,85 s.

  • B.M..İ., 1974» Ortalama ve ekstrem, kıymetler meteorolojisi, bülteni,: Başbakanlık Basımevi, Ankara, 679 s,.

  • Ertürk, A.,, ve Sözen, M,, 1964, Dörtyol, ve Erzin. Ovalan, jeofizik rezistivite etüdü raporu, : DSÎ Rapor No,. 1904/2,17 s.

  • Flint, R.F., ve Skinner, B.J., 1977, Physical Geology: John `Wiley and Sons, Inc., New York, 594 s.

  • Gtinay, G,., Tekiner, Y., Gozpinar, G. ve Turkmen, G., 1965, Dörtyol - Erzin ovalarının yeraltısuyu rezerv raporu : DSt Rapor No. 1904/3, 31 s.

  • îlhan, EL,, 1976, Türkiye Jeolojisi: ODTÜ, Müh. Fak. Yayın No. 51,239 s.

  • tzbırak, R1 ., 1969, Sistematik jeomorfoloji: Harita. Genel ` Müdürlüğü Yayınları, Ankara, 327 s.

  • Kuran, ÎJB., 1958, Dörtyol - Erzin ovasının hidrojeoloji^ raporu : DSÎ Rapor No, 1904/1,28 s.

  • ûzelçi, F., 1975, Doğu- Akdeniz ve Anadolu Gravite anomalileri ve` tektonik gelişimle ilgisi :: MTA, Cumhuriyetin 50,. Yılı Yerbilimleri Kongresi, 340-351.

  • ScMetteeatte, J.P., 1971, Geology of the Misis Mountains; Campbell, A.S., ©fl. : , Geology and Hi.st.ory of Turkey d e : The Petroleum Exploration Society of

  • Schmidt, G.C., 1961, Stratigraphîc nomenclature of the Adana region: Petroleum District VII: Petr. Adm, PubL Bull, 6,49 - 62.

  • Ten Dam,, A,,, 1952, Sedimentation, fades and stratigraphy in the Neogene Basis: of İskenderun: Türkiye Jeol. Kur.Bült.,`2,49-64.

  • Türkmen, G, ; , Ertürk,, A.,, ve Turkman,, M., 1974,, Dörtyol - Erzin Ovaları hidrojeolojik etüd raporu : DSÎ., 42: sv

    • Selimiye-Beşparmak Yöresindeki (Muğla) Menderes Masifi Kayalarının Stratigrafisi: Tartışma
    Aydoğan Boray
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Öztürk ve Koçyiğit (19E2) de kanımızca bazı yanlış yorum Ye belirlemeler yapılmıştır. Söz konusu yayında yazarların birimlerin kökenleri, birbirleri ile ilişkileri konusunda ileri sürdükleri görüşler eldeki, verilerin yetersizliği nedeniyle halâ farklı yorum ve kabullere olanak tanımaktadır... Ancak birimlerin yaşları konusunda aşağıda belirtilendüzeltmelerin, yapılması ilerde yapılacak, çalışmaların doğru yönlenebilmesi bakımından gereklidir.

  • Menderes Masif

  • Prekambriyen

  • Muğla

  • Boray, A., Akat, U., Akdeniz, N., Akçaören, Z., Çağlayan A., Günay, E.» Korkmazer, B., Öztürk, E, ve Sav, H,, 1975, Menderes masifinin güne;y kenarı boyunca ba zı önemli, sorunlar ve bunların muhtemel çözümleri: Cumhuriyetin. 50;, yılı, Yerbilimleri • Kongresi, 11-20.

  • Çağlayan,, M,A,,, ûztûrk, E.M., öztürk, Z., Sav, H. ¥e Akat, U., 198% Menderes Masifi güneyine ait bulgular ve yapısal yorum: Jeoloji Mühendisliği, 10, 9 -17.

  • Dürr, s., 1975, Üiber Alter und geotektonîscne Stellung des Menderes - Kristallîns/SW - Anatolien und seine Aequivalente in. der Mittleren Aegaeis: Marburg/ Lalın, Habüitasyon Tezi

  • Kaaden, G, ve Metz., 1954, Datça-Muğla - Dalaman Çayı arasındaki bölgenin jeolojisi: Türkiye Jeol. Kur. Bült, 5/12, 71 - 170.

  • önay, T.S., 1949, Über die Smirgelgesteine SW-Anatoliens: Schweitz. Mün, Petr. Mitt,,,, 29/2, 357-492.

  • Özgül, N;, 1976, Toorosların bazı temel jeoloji özellikleri : Türkiye Jeol. Kur. Bûlt. 19/1 65 - 78.

  • Schuiling, R,B.., 1962, Türkiyenin güneybatısındaki Menderes migmatit kompleksinin, `petrolojisi, yaşı ve yapısı ha.kla.nda : MTA Dergisi, 58, 71 - 84

  • Wippern, J.,, 1964, Menderes- masifinin .Alpidik dağ teşekkülü, içindeki durumu: M.T.A. Dergisi, 62, 71 - 79

    • SAYI TAM DOSYASI
    PDF Olarak Görüntüle