Türkiye Jeoloji Bülteni
Türkiye Jeoloji Bülteni

Türkiye Jeoloji Bülteni

1996 MAYIS Cilt 39 Sayı 2
KAPAK
PDF Olarak Görüntüle
KÜNYE
PDF Olarak Görüntüle
İÇİNDEKİLER
PDF Olarak Görüntüle
Gediz Graben`nin Tektonik Evrimi
Tahir Emre
PDF Olarak Görüntüle

Öz: Menderes Masifi`ne günümüzdeki şeklini kazandıran Gediz, Büyük Menderes ve Küçük Menderes grabenleri, yeni tektonik dönemde, ayrılma (detachment) faylarına bağlı olarak oluşmuştur. Günümüzde de diri olan Gediz Grabeni, BKB - DGD uzanımlı bir yarım grabendir. Grabenin en genç tortulları Salihli - Alaşehir Ovası`nı oluşturur. Gediz Grabeni`nin açınımı, yöredeki en genç ayrılma (detachment) fayı olan Karadut Fayı`nın oluşumu ile başlamıştır. Erken Miyosen yalı granodiyoritleri kesen ve düşük eğimli(12 - 20°) bir normal fay olan Karadut Fayı, grabenin kenar fayı niteliğindendir. Bu faylanma bölgesel ölçekte bir kataklastik - milonitik zon oluşturmuştur. Bu zon boyunca gelişen deformasyon ve tavan bloğunun KKD yönünde hareketi aynı kinematik olayların ürünüdür. Karadut Fayı`nın taban bloğu, Menderes Masifi şist ve mermerleri ile, bunları kesen granodiyoritlerden yapılıdır. Bu granodiyoritler, ayrılma faylarının oluşum sürecini başlatan genleşmeli tektoniğe bağlı olarak yerleşmiştir. Tavan bloğunda ise, bu faya bağlı olarak hareket etmiş Menderes Masifi kayaları (tavan bloğu temel kayaları) ve bunları örten, grabenleşme sürecinde oluşmuş tortullar ve Kula bazaltları bulunur. Karadut fay yüzeyi üzerinde, yer yer, taban bloğu ile tortul kayaların dokanağı yakınlarında, tortulların aşınmasıyla ortaya çıkan tavan bloğu temel kayalarına ait tekçe kütlelere rastlanır. Karadut Fayı`nın oluşumuna bağlı olarak, tavan bloğunda gelişen tortul havza, ayrılma fayının oluşumundan kalıtsal blokların hareketleri yanısıra, yüksek açılı genç sintetik faylar tarafından da denetlenmiştir. Gediz Grabeni boyunca zaman zaman oluşan depremler, günümüzde de değişen hızlarla süren tektonik etkinliğin kanıtıdır.

  • Yeni tektonik dönem

  • Ayrılma fayı

  • Yarım graben

  • Taban bloğu

  • Tavan bloğu

  • Batı Anadolu

  • Anamas - Akseki Otoktonu Güney Kenarını Temsil Eden Pimos Bloğu`nun Stratlgrafik Özellikleri ve Paleocoğrafik Yorumu; Orta Toroslar, Türkiye
    Mustafa Şenel
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışmada Anamas - Akseki otoktonu (Orta Toroslar) güney kenarını oluşturan Pirnos bloğunun stratigrafik özellikleri incelenmiş ve elde edilen verilere dayanılarak paleocoğrafik yorumu yapılmıştır. Pirnos bloğunda Üst Aniziyen - Üst Noriyen, kumtaşı ve şeyl (Kasımlar fm.); Resiyen, dolomit (Menteşe dolomiti) ve megalodonlu kireçtaşı (Leylek kireçtaşı); Üst Resiyen - Alt Liyas, kumtaşı, konglomera ve çamurtaşı (Üzümdere fm.); Orta - Üst Liyas, paleodasycladuslu kireçtaşı (Alıçbeleni fm.) ve dolomit(Hendos dolomiti); Dogger - Malm, oolitik kireçtaşı ile az oranda kumtaşı, kiltaşı vb. (Çamkuşağı fm.); Malm, kalsitürbidit (Karlığın fm.); Berriasiyen, çörtlü kireçtaşı (Susuzkır fm.); Kampaniyen - Maastrihtiyen, çörtlü mikrit, kalsitürbidit (Dumanlı fm) ve Daniyen, olistostromal (Çamlıdere olistostromu) fasiyeslerle temsil edilir. Pirnos bloğu, sırasıyla, Üst Resiyen`de regresyona, Alt Liyas sonunda transgresyona, Üst Liyas sonunda regresyona ve bunu izleyeni bir transgresyona sahne olmuştur. Kampaniyen öncesi tekrar yükselerek aşınmaya uğrayan blok alanı, Kampaniyen başlarındayeni bir transgresyonla (güneyden) etkilenmiş; Daniyen sonlarında ise, Antalya napları tarafından tektonik olarak örtülmüştür. Eosen sonlarında, Beyşehir - Hoyran - Hadim naplarının kuzeyden Anamas - Akseki otoktonu üzerindeki sürüklenimi sırasında yeni bir deformasyon geçirmiştir. Pirnos bloğunda izlenen bu regresyon ve transgresyon olayları, Anamas - Akseki otoktonun, özellikle güney kenarının, Mesozoyik boyunca hiç de duraylı kalmadığına işaret eder. Pirnos bloğunun litolojik özellikleri, Dogger sonrasında, (Dogger - Berriasiyen aralığında ve Üst Senoniyen`de) blok alanının güneyinde, kuzeye oranla daha derin ortamların bulunduğunu ve bu dönemlerde güney alanın, Antalya havzası (Pamfilya havzası)diye adlandırılan havzanın kuzey kenarını temsil ettiğini gösterir. 

  • Anamas-Akseki otoktonu

  • Pirnos Bloğu

  • Stratigrafi

  • Paleocoğrafya

  • Orta Toroslar

  • Türkiye

  • Akay, E., Uysal, S., Poisson, A., davette, J., Müller, C, 1985, Antalya Neojen Havzası`nın stratigrafisi: Türkiye Jeol. Kur. Bült. 28/2, 105 - 119

  • Altuğ, S., 1971, Manavgat - Oymapınar rezervuarındaki Me sozoyik birimlerin stratigrafisi: EİE Rap., 71-39 (yayımlanmamış) Ankara.

  • Blumenthal, M., 1951, Recherches geologiques dans le Taurus occidental dans Tarriere - pays d`Alanya: Publ. MTA Ser D, No: 5, 154p., Ankara.

  • Demirtaşlı, E., 1987, Batı Toroslar`da Akseki - Manavgat ve Köprülü arasında kalan bölgenin jeoloji incelemesi: MTA Rap. No. 8779 (yayımlanmamış), Ankara.

  • Dumont, J.F., 1976, Etudes geologiques dans les Taurides occidentales: les formations paleozoiques et mesozoiques de la coupole de Karacahisar (province d`Isparta, Turquie). These 3 cycle, Univ. Paris - Sud (Orsay), 213p.

  • Dumont, J.F., and Kerey, E., 1975, Eğirdir Gölü güneyinin temel jeolojik etüdü: Türkiye Jeol. Kur. Bült, 18/2, 169 -174.

  • Erk, S., 1968, Manavgat - Oymapınar Baraj ve Rezervuar yerlerinin stratigrafi etüdü raporu: EÎE yayını 69 - 26, 66 s. (yayımlanmamış), Ankara.

  • Lheureux, A., 1983, Les formations silico - detritiques Triasico - Liasique de la platforme carbonatee Taurique au S.O.dfAkseki (Taurides occidentals - Turquie), These, Univ., Paris Sud, 242p., Orsay.

  • Martin, C, 1969, Akseki kuzeyindeki bir kısım Toroslar`m stratigrafik ve tektonik incelenmesi: MTA Derg. 72, 258 - 175.

  • Monod, O., 1977, Recherches geolgiques dans le Taurus occidental au sud de Beyşehir (Turquie): These, Univ. Paris - Sud (Orsay), 442p.

  • Poisson, A., 1977, Rechereches geologiques dans les Taurides occidentals (Turquie): These, Univ. Paris - Sud (Orsay), 795p.

  • Şenel, M., Dalkılıç, H., Gedik, Serdaroğlu, M., Bölükbaşı, S., Metin, S., Esentürk, K., Bilgin, A.Z., Uğuz, F., Korucu, M. ve Özgül, N., 1992t Eğirdir - Yenişar - Bademli - Gebiz ve Geriş - Köprülü (İsparta - Antalya) arasındaki kalan alanların jeolojisi: TPAO Rap. No. 3132, MTA Rap. No. 9390, 559s, (yayınlanmamış), Ankara.

  • Türkünal, S., 1969, Toros Dağlarının kuzeyde Beyşehir ile güneyde Oymapınar (Homa) köyü enlemleri, doğuda Güzelsu Bucağı, batıda Kırkkavak Köyü boylamları arasında kalan kesiminin jeolojisi: EİE. Rap. (yayımlanmamış), Ankara.

  • Ziegler, J.G.K., 1938 - 1939, Garbi Toros mıntıkasında yapılmış olan maden ve jeoloji tetkikatı. I. ve II. kısım: MTA Rap. No. 768 ve 953 (yayımlanmamış), Ankara.

  • Sultandağları`nın Kuzey Bölümünde Yeni Yaş Bulguları; Deresinek Formasyonunun Tektono - Stratigrafisine Yeni Bir Yaklaşım
    Mehmet Fuat Uğuz Kemal Erdoğan Semih Gürsu
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışmada Sultandağları`nın kuzey bölümünde yer alan ve yaşı Orta Karbonifer - Üst Permiyen aralığına konulan Deresinek formasyonundan; Anisiyen - Ladiniyen yaşını veren Meandrospira cf. dinarica Kochansky - Devide ve Pantic, Glomospirella sp., Planiinvoluta sp., Turriglomina sp., Aulotortus sp., Spirorbis phlyctaena Bronnimann - Zaninetti, Doustominidae, Hydrozoa, Halobia sp., Daonella sp., Üst Dogger - Malm yaşını veren Valvulina sp., Trocholina sp., Textularia sp., Pseudocyclammina sp., Ophthalmidiidae, Protopeneroplis striata Weynschenk, Conicocurnubia sp., Salpingoporella sellü (Crescent), Labyrinthina mirabilis Weynschenk, Valvulina gr. lugeoni Septfontaine, Kurnubia cf. palastiniensis Henson, Üst Kretase yaşını veren Globotruncana sp.,Globotruncaniidae kalıpları ile Üst Permiyen`i belirleyen Stafellidea, Hemigordiopsidae, Mizzia sp. gibi fosil topluluğu elde edilmiştir. Elde edilen fosiller, kaya türü özellikleri ve yapısal konumları nedeniyle Deresinek formasyonu içinde, farklı stratigrafileri olaniki tektonik dilim ayırtlanmıştır. Alt dilim Orta Triyas - Jura - Kretase yaşlı kayalardan oluşur ve Üst Permiyen yaşlı kayalardan oluşan üst dilim tarafından tektonik ilişkiyle üzerlenir. Deresinek adı bu çalışmada alt tektonik dilimin alt düzeyleri için kullanılmış, alt dilimin Üst Kretase yaşlı üst düzeyine Eberdere formasyonu denilmiştir. Üst tektonik dilim içinde de Üst Permiyen yaşlı Kocatepe formasyonu ayırtlanmıştır.

  • Sultandağlan

  • Deresinek formasyonu

  • Tektono - stratigraf

  • Mikropaleontoloji

  • Afyon (Türkiye).

  • Demirkol, C, 1977, Yalvaç - Akşehir dolayının jeolojisi: Konya Selçuk Univ. Fen Fak. Yer. Bil. Böl. Doçentlik Tezi, 144 s., Konya (Yayınlanmamış).

  • Eren, Y., 1990, Engilli (Akşehir) ve Bağkonak (Yalvaç) köyleri arasında Sultandağları Masifi`nin tektonik özellikleri: Tür. Jeo. Bült., C. 33, 39 - 50, Ankara.

  • Haude, H., 1969, Das Paleozoikum - Prekabrium bis Silurium in Der Türkei: Zentbl. Geol. Paleont, Teil 1, 4, 702 - 719, Stuttgart.

  • Haude, H., 1969, Stratigraphie und Tektonik des südlichen Sultandağ: Z. Deutsch, Geol. Ges., 123,411 - 421, Hannover.

  • Özgül, N., Bölükbaşı, S., Alkan, H., Öztaş, Y., Korucu, M., 1991a, Göller bölgesinin tektono - stratigrafik birlikleri: Ozan Sungurlu Sempozyumu Bildirileri, Ozan Sungurlu Bilim, Eğitim ve Yardım Vakfı, 213 - 237 s., Ankara.

  • Özgül, N., Bölükbaşı, S., Alkan, H., Öztaş, Y., Korucu, M., 1991b, Sultandağları - Sandıklı - Homa - Akdağ Yöresinin Jeolojisi. TPAO Arşiv Rap. No. 3028, Ankara.

  • Öztürk, E.M., Ergin, A., Dalkılıç H., Afşar, O.P., Dağer, Z., Çatal, E., 1987, Sultandağ kuzeydoğu kesiminde yeni yaş bulguları: Tür. Jeol. Kur. Bült. Kurultay Bildiri Özleri, s. 7, Ankara

  • Elazığ Kuzeyinde Pirometazomatik Oluşuklar ve İlişkili Fe-Ti Cevherleşmeleri
    Bünyamin Akgül Ahmet Şaşmaz
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Elazığ kuzeyinde Permo-Triyas yaşlı Keban Metamorfitleri yüzeylemektedir. Geç Kretase sonunda bölgeye sokulum yapan Yüksekova Karmaşığı`na ait plutonik kayaçlar (diyorit ve granit) mermerleri etkileyerek, kontaklarında skarnlaşma ve buna bağlıFe-Ti cevherleşmelerine neden olmuşlardır. Mermerler ile plutonik kayaçların arasındaki endoskarn zonlarında piroksen (ferrosalit - hedenberjit) - granat (grossüler) skarn, piroksen (fassayit) - skapolit skarn, epidot - granat skarn görülürken, ekzoskarn zonlarında ise granat (andradit), skapolit, piroksen,epidot, sfen ve manyetit görülmektedir. Cevherleşmeler plutonitler ile mermerlerin kontağında ve mermerlerin içerisine doğru gelişen cep ve kırıklarda gözlenmektedir. Kalınlıkları yer yer 1-1.5 m.`ye kadar ulaşmaktadır. Cevher mineralleri olarak manyetit, hematit, ilmenit, spekülarit, limonit, götit,pirit, pirotin, kalkopirit, kovellin - kalkozin, geikilit ve pirofanit bulunmaktadır.

  • Pirometazomatik oluşuklar

  • Fe-Ti cevherleşmesi

  • Elazığ

  • Akgül, B., 1987, Keban yöresi metamorfik kayaçların petrografik incelenmesi. F.Ü. Fen Bilim. Ens., Yüksek Lisans Tezi, 60 s., (yayınlanmamış) Elazığ.

  • Akgül, B., 1993, Piran (Elazığ) köyü çevresindeki mağmatik kayaçların petrografik ve petrolojik özellikleri, F.Ü. Fen. Bilim. Ens., Doktora Tezi, 128 s. Elazığ.

  • Akgül, M., 1991, Baskil gr ani toy itinin petrografik ve petrolojik özellikleri. Yerbilimleri Geosound, 18, 67 - 78.

  • Akyol, Z., Kadıoğlu, H., Adıgüzel, O., 1986, Elazığ Aşvan demir yatağı maden jeolojisi ve rezerv raporu, MTA Malatya Bölge Kütüphanesi rap. no. 371.

  • Asutay, H.J., 1985, Baskil (Elazığ) çevresinin jeolojisi ve petrografik incelenmesi, A.Ü. Fw en Bilim. Ens., Doktora Tezi (yayınlanmamış), Ankara.

  • Altunbey, M., 1996, Tuzbaşı - Kanatburun - Ayazpınar (Pertek - Tunceli) yöresindeki demir cevherleşmelerinin jeolojisi ve kökeni, F.Ü. Fen Bil. Ens. (Doktora Tezi), 186 s. Elazığ.

  • Avşar, N., 1983, Elazığ yakın kuzeybatısında stratigrafik ve mikropaleontolojik araştırmalar. Doktora Tezi, F.Ü. Fen Bil. Ens. 84 s. (yayınlanmamış) Elazığ.

  • Bingöl, A.F., 1984, Elazığ - Pertek - Kovancılar (Doğu Toros lar) yöresinin jeolojisi. Toros Jeolojisi Uluslararası Sempozyumu, Tebliğler, Ankara.

  • Bingöl, A.F., 1987, Petrographical and petrological features of intrusive rocks of Yüksekova Complex in the Elazığ region (Eastern Taurus - Turkey). The Jour, of Fırat Univ., Science and Tecnology, 3, 3.

  • Inceöz, M., 1995, Harput (Elazığ) yakın kuzeyi ve doğusunun tektonik özellikleri, F.Ü. Fen Bilim. Ens., Doktora Tezi (yayınlanmamış), 112 s.

  • Koşal, C, 1965, Aşvan demir aramaları jeolojik etüd ve sonuçları, MTA Malatya Bölge Kütüphanesi rap. no. 63.

  • Naz, H., 1979, Elazığ - Palu dolayının jeolojisi. TPAO Arşivi Rap. No 1360, (yayınlanmamış).

  • Özkul, M., 1988, Elazığ batısında Kırkgeçit Formasyonu üzerinde sedimentolojik incelemeler. F.Ü. Fen Bil. Ens., Doktora Tezi 186 s. (yayınlanmamış).

  • Ramdohr, P., 1980, The ore minerals and their inter growths, Academic - Verlag, Berlin, 1202 p.

  • Sağıroğlu, A., 1986, Kızıldağ (Elazığ) cevherleşmelerinin I özellikleri ve kökeni, Jeoloji Müh. Bült., 29, 5 - 13.

  • Sağıroğlu, A., 1992, Pertek - Demürek (Tunceli) skarn tipi manyetit ve ilişkili bakır cevherleşmeleri. TJK Bült., 35, 63 - 70.

  • Şaşmaz, A. ve Sağıroğlu, A., 1990, Bullurik Dere (Elazığ) cevherleşmelerinin özellikleri ve kökeni: MTA Derg. 110,45-54.

  • Tatar, Y., 1987, Elazığ bölgesinin tektonik yapıları ve Lansdat fotoğrafları üzerinde yapılan bazı gözlemler: Hacettepe Üniv. Yerbil. Uyg. ve Araştırma Merkezi Bült., 14, 295 - 308.

  • Tuna, E., 1979, Elazığ - Palu - Pertek bölgesinin jeolojisi, TPAO Rap. No 1362 (yayınlanmamış).

  • Yazgan, E., 1984, Geodynamic evolution of the Eastern Taurus region. Int. Symp. the geology of the Taurus Belt Bildiriler, 199 - 208, Ankara.

  • Ilgın-Sarayönü (Konya) Güneyinde Bozdağlar Masifinin Yapısal Özellikleri
    Yaşar Eren
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bozdağlar masifi (KB Konya), tektonostratigrafik olarak alttan üste doğru otokton, metamorfik Gökçeyurt grubu (Üst Permiyen- Mesozoyik): allokton, Çayırbağı ofiyoliti (Mesozoyik) ve Ladik metamorfitlerinden (Silüriyen - Mesozoyik) oluşur. Üst Miyosen -Kuvaterner yaşlı tortul ve volkanik kayaçlar ise masifin neo -otokton örtü oluşuklarıdır. Masifin hem otokton hem de allokton konumlu kaya birimleri, Alpin hareketlerle üç evreli deformasyona uğrayarak Tip 3 ve Tip1 türü üstelenmiş kıvrım geometrisi kazanmıştır, ilk evre deformasyona metamorfîzma eşlik etmiştir. 2. ve 3. evre deformasyonlarise metamorfizma sonrası gelişmiştir. Geç Kretase ve sonrasında masif, naplı bir yapı kazanmıştır. Post - orojenik hareketlerle Orta- Geç Miyosen sınırında bölgede, gölsel havzaların oluşumunu sağlayan blok faylanmalar ve bu blok faylanmalara bağlı olarak volkanizma faaliyeti başlamıştır. Erken Pliyosen kabuk sıkışmaları ile de, masife ait kayaçlar örtü oluşukları üzerine bindirmiştir. Geç Pliyosen ve sonrasındaki blok faylanmalarından etkilenen yörenin yüksek kesimlerinde, 600-850 m arasında değişen göreli yükselmeler gerçekleşmiştir.

  • Bozdağlar masifi

  • Çok evreli kıvrımlanma

  • Dayk kümesi

  • Buruşma klivajı

  • Kink bantları

  • Neo - tektonik

  • Blok faylanma

  • Bayiç, A., 1968, Sızma - Konya metaporfîritleri hakkında, M.T.A. Enstitüsü Dergisi, 70, 214 - 228.

  • Besang, C, Eckhardt, F.J., Harre, W., Kreuzer, H. and Müller, P., 1977, Radiometrichse altersbestimungen an Neogenen eruptivgesteinen der Türkei, Geol. Jb., B25, 3 -36.

  • Doğan, A., 1975, Sızma - Ladik (Konya) civa sahasının jeolo jisi ve maden yatakları sorunlarının incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Î.Ü. Fen Fakültesi, İstanbul, 40 s. (yayınlanmamış).

  • Eren, Y., 1993a, Eldeş - Derbent - Tepeköy - Söğütözü (Kon ya) arasının jeolojisi, Doktora Tezi, S.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya, 224 s. (yayınlanmamış).

  • Eren, Y., 1993b, Konya kuzeybatısında Bozdağlar masifinin otokton ve örtü birimlerinin stratigrafisi, Türkiye Jeol. Bülteni, 36, 7 - 23.

  • Göğer, E. ve Kıral, K., 1969, Kızılören dolayının jeolojisi, M.T.A. Rapor No: 5204 (yayınlanmamış).

  • Gray, D.R., 1977, Morphologic classification of crenulation cleavage, Journal of Geology, 85, 229 - 235.

  • Keller, J., Jung, D., Burgath, K. and Wolff, F., 1977, Geologie und petrologie des Neogene Kalkalkali - vulkanismus von Konya (Erenlerdağı - Alacadağ Massiv, Zentral - Anatolien), Geol, Jb., B25, 37 - 117.

  • Niehoff, W., 1961, 1/100 000 ölçekli Akşehir 90/2 paftası, Ilgın 91/1, 91/3 ve 91/4 paftaları üzerine yapılan revizyon çalışmaları, M.T.A. Derleme Rap. No: 3387 (yayınlanmamış).

  • Okay, A.I., 1984, Kuzeybatı Anadolu`da yer alan metamorfık kuşaklar, Türkiye Jeol. Kur., Ketin Simpozyumu, Ankara, 83 - 92.

  • Özcan, A., Göncüoğlu, M.C., Turan, N., Uysal, Ş., Şentürk, K. ve Işık, A., 1988, Late Paleozoic evolution of the Kütahya - Bolkardağı belt, METU Journal of Pure and Appl. Sci., 21, 1/3, 211 - 220.

  • Özgül, N., 1984, Stratigraphy and tectonic evolution of the central Taurides, International Symposium on the Geology of the Taurus Belt., 77 - 90, Ankara.

  • Ramsay, J.G., 1967, Folding and fracturing of rocks, McGraw - Hill, New York, 568 s.

  • Ramsay, J.G. and Huber, M.I., 1987, The techniques of modern structural geology, Vol.: 1 Folds and fractures, Academic Press, London, 307 s.

  • Roberts, N., 1982, Age paleoenvironments and climatic significance of Late Pliocene Konya Lake, Turkey, Quaternary Research, 19, 154 -171.

  • Şengör, A.M.C. ve Yılmaz, Y., 1981, Tethyan evolution of Turkey: A plate tectonic approach, Tectonophysics, 75,81-241.

  • Turner, F.J. and Weiss, L.E., 1963, Structural analysis of metamorphic tectonites, McGraw - Hill Book Co., New York, 545 s.

  • Wiesner, K., 1968, Konya civa yatakları ve bunlar üzerindeki etüdler, M.T.A. Enstitüsü Dergisi, 70,178 - 213.

  • Hierapolis`teki Arkeosismik Hasarların Değerlendirilmesi
    Erhan Altunel A. Aykut Barka
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Hierapolis antik kenti, Gediz grabeninin güneydoğu ucunun kuzey kenarını sınırlayan Pamukkale fayı üzerinde yer almaktadır. Hierapolis, antik çağlarda birçok depremden hasar görmüştür, ancak bunlardan en önemlisi M.S. 60 yılında meydana gelmiştir. Bu çalışmada ele alınan önemli iki noktadan birincisi, Hierapolis antik kenti içinde Roma ve Bizans dönemine ait yapıları etkileyen yüzey kırıklarını detaylı olarak incelemektir. Bu yüzey kırıkları kent içinde ve çevresinde yaklaşık 1250 m takip edilmektedir. Yüzey kırıklarının uzunlukları 10 cm ile onlarca metre arasında, genişlikleri ise birkaç milimetre ile 1 m arasında değişmektedir. Yüzey kırıkları boyunca düşey ve yanal yerdeğiştirmeler de mevcuttur. Yüzey kırıkları incelendiğinde, kırıkların oluşmuna neden olan depremin 6.0antik yerleşim yerlerinin depremlerin tekrarlanma aralıkları, büyüklükleri, depremler sırasında meydana gelen yerdeğiştirme miktarları ve deprem risklerinin belirlenmesi açısından önemli ip uçları elde edilmesine yardımcı olduğunu vurgulamaktır.

  • Hierapolis

  • Arkeosismik hasar

  • Denizli

  • Altunel, E., 1994, Active tectonics and the evolution of Quaternary travertines at Pamukkale, western Turkey. Ph. D. tezi (yayımlanmamış), 236 sayfa.

  • Altunel, E. and Hancock, P.L., 1993a, Active fissuring faulting in Quaternary travertines at Pamukkale, western Turkey. In: Neotectonics and Active Faulting (edited by Stewart, I.S., Vita - Finzi, C. and Owen, L.A.) Zeitschrift Geomorphologie Supplementary Volume, 94, 285 - 302.

  • Altunel, E. and Hancock, P.L., 1993b, Morphological features and tectonic setting of Quaternary travertines at Pamukkale, western Turkey. Geol. J., 28,335 - 346.

  • Altunel, E., Hancock, P.L. and Smart, P., 1995, Formation of fissure - ridge travertines and their neotectonic significance. Abstract, IAESCA, Güllük, Türkiye.

  • Ambraseys, N.N., 1971, Value of historical records of earthquakes. Nature, 232, 375 - 379.

  • Ambraseys, N.N., 1988, Engineering seismology. Earthquake Engineering and Structural Dynamics, 17,1 -105.

  • Ambraseys, N.N. and Finkel, C.F., 1995, The Seismicity of Turkey and Adjacent Areas: A Historical Review 1500 - 1800. Eren Yayıncılık, Istanbul.

  • Armijo, R., Lyon - Caen, H. and Papanastassiou, D., 1991, A possible normal fault rupture for the 464 B.C. Sparta eartquake. Nature, 351, 137 - 139.

  • Ateş, R.C. and Bayülke, N., 1982, The 19 August 1976 Denizli, Turkey, earthquake: Evaluation of the strong motion accelerograph record. Bull, of the Seis. Soc. Am., 72, 5, 1635-1649.

  • Bean, G., 1971, Turkey Beyond the Maeander. Ernest Benn, London, 267 pp.

  • Bellettati, D., Camass, R. and Molin, D., 1993, Fake quakes in Italy through parametric catalogues and seismological compilations: case histories typologies. Terra Nova, 5, 488 - 495.

  • Ergin, K., Güçlü, U. and Uz, Z., 1967, A catalog of Earthquake for Turkey and Surrounding Area (11 A.D. to 1964 A.D.). ITU Faculty of Mining Engineering, Istanbul, Turkey.

  • Ferrero, D.D., 1987a, Travellers. In: Hierapolus Di Frigia 1957 -1987. Fabri, Turin, 21 -26.

  • Ferrero, D.D., 1987b, The martyrion of saint Philip and churches, In: Hierapolis Di Frigia 1957 - 1987. Fabri, Turin, 121 -132.

  • Gencoğlu, S., İnan, E. ve Güler, H., 1990, Türkiye`nin Deprem Tehlikesi. Türkiye Jeofizik Mühendisleri Odası, Ankara.

  • Hancock, P.L. and Altunel, E. (baskıda), Faulted archaeological relics at Hierapolis, Turkey. Journal of Geodynamics.

  • Karcz., I. and Kafri, U., 1978, Evaluation of supposed archaeoseismic damage in Israel. Jour. Archaeological Science, 5, 237 - 253.

  • McDonagh, B., 1989, Turkey: The Aegean and Mediterranean Coasts. A and C Black, London, 597 p.

  • Meyer, B., Lacassin, R., Brulhet, J. and Mouroux, B., 1994, The Basel 1356 earthquake: which fault produced it?. Terra Nova, 6,54-63.

  • Mörner, N.A. and Tröften, P.E., 1993, Palaeoseismotectonics in glaciated cratonal Sweden. In: Neotectonics and Active Faulting (edited by Stewart, I.S., Vita - Finzi, C. and Owen, L.A.) Zeitschrift Geomorphologie Supplementary Volume, 94, 107 - 117.

  • Nur, A., 1991, Earthquakes in the Bible. New Scientist, 6 July, No: 1776, 45-48.

  • Olivera, C, Banda, E. and Roca, A., 1991, An outline of historical seismicty studies in Catalonia. Tectonophysics, 193,231-235.

  • Önen, C, 1988, Denizli, Denizli Belediyesi.

  • Papanastassiou, D., Maroukian, H. and Papanastassiou, K.G., 1993, Morphotectonic and archaeological observations in the eastern Argive Plain (eastern Pelopennese, Greece) and their palaeoseismological implications. In: Neotectonics and Active Faulting (edited by Stewart, I.S., Vita - Finzi, C. and Owen, L.A.) Zeitschrift Geomorphologie Supplementary Volume, 94, 95 - 105.

  • Papastamatiou, D. and Psycharis, L, 1993, Seismic response Terr Na ova 5, , 59 1 -60160 .

  • Kıttı, T., 1987, History of Hierapohs. In: Hıerapolıs Di Frıgıa 1957 - 1987. Fabri, Turin, 27 - 30.

  • Ronchetta, D., 1987, The city plan of Hierapolis. In: Hierapolis Di Frigia 1957 - 1987. Fabri, Turin, 31-38.

  • Soysal, H., Sipahioğlu, S., Kolçak, D. ve Altınok, Y., 1981, (MÖ 210 0 _ MS 1900) TIJBJTAK yayınlari.

  • Vita - Finzi, C, 1986, Recent Earth Movement. Academic Press` London` 226

  • Vogt, J., 1991, Some glimpses at historical seismology. Tecto nophysics, 193, 1 - 7.

  • Arguvan (Malatya Kuzeyi) Yöresinde Ust Miyosen ve Pliyosen Yaşlı Volkaniklerin Karşılaştırmalı Jeokimyasal Özellikleri
    Musa Alpaslan Mehmet Nuri Terzioğlu
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışmada, Sivas-Malatya arasında yer alan Yamadağı`nın güney kesiminde, Arguvan yöresinde yüzeyleyen Üst Miyosenve Pliyosen yaşlı volkaniklerin jeokimyasal özellikleri karşılaştırmalı olarak incelenerek petrojenez mekanizmaları tartışılmıştır. Ana element verileri, Üst Miyosen yaşlı volkaniklerin geçiş ve subalkalin karakterde, Pliyosen yaşlı volkaniklerin geçiş ve alkalin karakterde olduğunu göstermektedir, iz element verilerine dayalı değerlendirmeler, Üst Miyosen yaşlı volkaniklerin geçiş karakterinde, Pliyosen yaşlı volkaniklerin ise alkalin karakterde olduğunu işaret etmektedir. Büyük iyon yarıçaplı (LIL) (Ba, Rb, Sr, K, Th) ve kalıcılığı yüksek (HFS) elementlerde (Nb, Zr, Ti) gözlenen zenginleşme, volkaniklerin oluşumunda bu elementlerce zenginleşmiş bir manto kökenini veya kabuksal bulaşmayı belirtmektedir. K/Rb - Rb ve Y- Rb değişim diyagramları, Üst Miyosen volkaniklerinin evriminde kabuksal bulaşma - fraksiyonel kristalleşme (AFC) sürecinin etkin olduğunu tanımlarken, Pliyosen volkaniklerinde fraksiyonel kristalleşme sürecinin etkin olduğunu belirtmektedir. Ana ve iz element jeokimyası verileri ile Doğu Anadolu`nun çarpışma sonrası tektonik evrimi birlikte değerlendirildiğinde; Üst Miyosen yaşlı volkaniklerin manto kökenli eriyiğin kalınlaşan kıtasal kabuk tarafından kontaminasyon uğratıldığı, Pliyosen volkaniklerin ise kabuksal bulaşmaya az veya hiç uğramadan yüzeye çıktığı söylenebilmektedir.

  • Volkanik

  • Üst Miyosen

  • Pliyosen

  • Jeokimya

  • Arguvan (Malatya kuzeyi)

  • Alpaslan, M., 1987, Arguvan (Malatya) kuzeybatısında yer alan volkanitlerin mineralojik - petrografik incelen mesi, C.Ü. Fen Bilimleri Ens., Yüksek Lisans Tezi, 57 s. (yayımlanmamış).

  • Buket, E., 1989, Petrography and major element geochemistry of Tertiary and Quaternary volcanics from Varto region, Eastern Turkey, METU Journal of Pure and Applied Science, 22, 3, 69 - 89.

  • Gill, J.B., 1981, Orogenic andesites and plate tectonics, Springer, Berlin, 300 pp.

  • Hyndman, D.W., 1972, Petrology of igneous and metamorphic rocks, McGraw HÜ1, New York, 530 pp.

  • Innocenti, F., Mazzuoli, R., Pasquare, G., Radication di Brozolo F. and Villary, L., 1976, Evolution of volconism in the area of interaction between the Arabian, Anatolian and Iranian plates (Lake Van, Eastern Turkey), J., Volcanol. Geotherm. Res., 1, 103 -112.

  • Irvine, T.N. and Baragar, W.R.A., 1971, A guide to the chemical classification of the common volcanic rocks. Can. J. Earth Sci., 8, 523 - 548.

  • Jakes, P. and White, A.J.R., 1972, Major and trace element aboundances in volcanic rocks of orogenic areas, Geol. Soc, Am. Bull., 83, 29 - 40.

  • Keskin, M. and Pearce, J.A., 1994, Trace element systematics of collision - related volcanism of the Erzurum - Kars plateau, NE - Turkey, IAVGEI, Int. Vole. Vong., Abs., P. 5.

  • Kuno, H., 1968, Differantiation of the basaltic magma. In: Hess, H.H. and Poldervaart, A. (eds), Basalts 2, Interscience publ., New York, 623 - 688.

  • Lambert, R.S J., Holland, J.G. and Owen, P.F., 1974, Chemical petrology of a suite of calcalkaline lavas from Mt. Ararat, Turkey, J. Geol., 82, 419 - 438.

  • Le Bas, M.J., Le Maitre, R.W., Streckeisen, A. and Zanettin, B., 1986, A chemical classification of volcanic rocks based on the total alkali - silica diagram. J. Petrol, 27, 745 - 750.

  • MacDonald, G.A. and Katsure, T., 1964, Chemical composition of Hawaiian Lavas, J. Petrol, 5, 82 - 133.

  • Pearce, J.A., 1982, Trace element caharacteristics of laval from destructive plate margins, In: R.S. Thorpe (ed): Andesites: Orogenic andesites and related rocks, Wiley, New York, 525 - 548.

  • Pearce, J.A., Harris, N.B.W. and Tindle, A.G., 1984, Trace element discrimination diagrams for the tectonic interpretation of granitic rocks, J. Petrol, 25,956 - 983.

  • Pearce, J.A., Bender, J.F., DeLong, S.E., Kidd, W.S.F., Low, P J., Güney, Y., Şaroğlu, F., Yılmaz, Y., Moorbath, S. and Mitchell, J.G., 1990, Genesis of collision volcanism in Eastern Anatolia, Turkey, In: P.LeFort, J.A. Pearce and A. Pecher (eds); Collision Magmatism, J. Volcanol. Geotherm. Res., 44, 184 - 229.

  • Pecerillo, A. and Taylor, S.R., 1976, Geochemistry of Eocene calc - alkaline volcanic rocks from the Kastamonu area, Northern Turkey, Contrib. Mineral Petrol., 58, 63-91.

  • Şaroğlu, F. ve Yılmaz, Y., 1984, Doğu Anadolu`nun neo - tektoniği ve ilgili magmatizması, Ketin Sempozyumu, TJ.K. yay., s. 149 -163.

  • Şengör, A.M.C. and Kidd, W.S.F., 1979, Post - collisional tectonics of the Turkish - Iranian plateau and a comparision with Tibet, Tectonophysics, 53, 361 -.376.

  • Şengör, A.M.C. and Yılmaz, Y., 1981, Tethyan evolution of Turkey: a plate tectonic approach, Tectonophysics, 75,181-241.

  • Tarney, J., Wood, D.A., Saunders, A.D., Cann, J.R. and Varet, J., 1979, Nature of mantle heterogeneity in the North Atlantic: evidence from deep - sea drilling, Phil. Trans. R. Soc, A 297, 179 - 202.

  • White, W.M. and Schilling, J.G., 1978, Nature and origin of geochemical variation in Mid - Atlantic Ridge basalts from Central - North Atlantic, Geochim. Cosmchim. Acta, 42, 1501 - 1516.

  • Wilson, M., 1989, Igneous petrogenesis: a global tectonic approach, Unwin, Hyman, London, 446 p.

  • Winchester, J.A. and Floyd, P.A., 1977, Geochemical discrimination of different magma series and their differantiation products using immobile elements, Chem. Geol., 20, 325 - 343.

  • Wood, D.A., 1979, A variably veined cuboceanic upper mantle - genetic significance for Mid - Oceanic Ridge Basalts from geochemical evidence, Geology, 7,499 -503.

  • Yalçın, H., Gündoğdu, N., Gourgaud, A., Vidal, P. and Uçurum, A., 1994, Preliminary geochemical results from Yamadağı volcanism, Malatya, Eastern Turkey, IAVCEI, Int. Vole. Cong., Ankara, abs., p. 9.

  • Yılmaz, Y., Şaroğlu, F. and Güner, Y., 1987, Initiation of the neomagmatism in East Anatolia, Tectonophsics, 134, 177 -199.

  • Yılmaz, Y., 1993, New evidence and model on the evolution of the southeast Anatolian orogen., Geol. Soc. Am. Bull., 105,251 -271.

  • Yoldaş, R., 1972, Malatya kuzeyinin jeolojisi ve petrol olanakları, MTA derleme raporu.

  • Haliç (istanbul) Holosen Dip Çökellerinin Bentik Foraminifer Faunası
    Ahmed Cüneyd Şamli
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışmada, Haliç`te Yeni Galata Köprüsü inşaatı nedeni ile Eminönü ve Karaköy arasında yapılan iki adet deniz sondajındansağlanan 36 adet tortul örneği incelenmiş, bunun sonucunda, 31 familyaya ait 55 cins ile 88 tür ayırtlanmış ve adlandırılmıştır. Belirlenen egemen (dominant) cins ve türlere göre, her düzey için ortamsal yorumlamalara gidilmiş ve bölgenin Holosen`deki jeolojikevriminin açıklanmasına çalışılmıştır.İncelemede, Haliç çökelleri, ortamsal açıdan ve tabandan tavana doğru akarsu, deniz, acı su ve deniz olmak üzere dört seviyeyeayrılmıştır. Bunların yaşları, bulunan mollusk kavkılarının ESR (Electron Spin Rezonance) yöntemi ile tarihlendirilmesi sonucunda belirlenebilmiştir.Elde edilen tüm bulgularla, yaklaşık 8.000 yıl önce akarsu durumunda olan Halic`in tahminen 7.400 yıl önce Akdeniz sularınınetkisine girdiği, bundan 1.400 yıl sonra ortamsal koşulların değişimi sebebi ile acı su ortamına ve en sonunda da (ortalama 5.700yıl önce) bugünkü durumuna eriştiğini göstermektedir.

  • Haliç

  • Bentik foraminiferler

  • Akdeniz

  • Holosen

  • Anderson, J.B., 1975, Ecology and distribution of foraminifera in the Weddel Sea of Antarctica. Micropaleontology, 21/1, 69 -96, 1-11.

  • Artüz, M. I. ve Korkmaz, K., 1977, Halic`in kirlenmesinde su hareketlerinin rolü. Haliç Sorunları ve Çözüm Yolları Ulusal Sempozyumu Tebliğleri, 75 - 96.

  • Brooks, W.W., 1973, Distribution of recent foraminifera from the southern coast of Puerto Rico, Micropaleontology, 19/4,385-416.

  • Cimerman, F. ve Langer, M.R., 1991, Mediterranean foraminifera, 1 -119, 1-93.

  • Corliss, B.H., 1991, Morphology and microhabitat preferences of benthic foraminifera from northwest Atlantic Ocean, Marine Micropaleontology, 17,195 - 236.

  • Denne, R.A. ve Sen Gupta, B.K., 1991, Association of bathyal foraminifers with water masses in the northwestern Gulf of Mexico, Marine Micropal. 17,173 - 193.

  • Derman, A.S., 1990, Genç çökellerin (Holosen) sedimentolojik özellikleri ve ortamsal yorumu, İstanbul Boğazı Güneyi ve Halic`in Geç Kuvaterner Dip Tortulları, 5 -11 (Ed. Meriç

  • Ergin, M., Ediger, V., Bodur, M.N., Okyar, M., 1990, İstanbul halicinin güncel çökellerine genel bir bakış, TJ.K. Bülteni, 6, 20 - 25.

  • Göksu, H.Y., Özer, A.M., Çetin, O., 1990, Mollusk kavkılarının elektron spin rezonans (ESR) yöntemi ile tarih lendirilmesi, İstanbul Boğazı güneyi ve Halic`in Geç Kuvaterner (Holosen) Dip Tortulları, 99 - 105 (Ed. Meriç).

  • Hakyemez, Y., Karabıyıkoğlu, M. ve Okşan, 1., 1980, Kırıntılı sığ deniz (kıyı lagün, gelgit düzlüğü ve kıta düzü) çökelleri, çökelme ortamları jeomorfolojisi. Çeviri - derleme, Jeomorfoloji Derg. -özel sayı =/ bilimsel yayınlar dizisi-1, Ankara.

  • Hottinger, L. Halicz, E. and Reiss, Z., 1993, Recent foraminiferida from the Gulf of Aqaba Red Sea. Slovenska Akademija Znanosti In Umetnosti Akademia Scient Et Artium Slovenica, 33, Ljubljana, 1 - 79, 1 - 230.

  • Inoue, Y., 1989, Northwest Pacific foraminifera as paleoenvironmental indicators, Sci. Rep., Ins. Geosci., Univ. Tsukaba, Sec. B, 10, 57 -162, 18 - 33.

  • Kıratlı, N., 1992, Haliç (Geç Holosen) ve Karadeniz güncel çökellerine iki jeokimyasal yaklaşım. Doktora tezi, I.Ü. Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü, İstanbul, 113-145.

  • Kıratlı, N. ve Algan, O., 1994, The interaction between organic carbon and dissolved oxygen in the Sea of Marmara as an indication of environmental pollution. Int. Spec. Conference on Marine Disposal System, 9 - 11, 311 - 318, Istanbul Turkey.

  • Loeblich, A.R. and Tappan, H., 1988, Foraminiferal genera and their classification, 2 vols. 1 - 970, pis, 1 - 847 Van Nostrand Reinhold Company, New York.

  • Meriç, E.rSakınç, M. ve Eroskay, O., 1988, İstanbul Boğazı, ve Haliç çökellerinin evrim modeli. Mühendislik Jeolojisi Bült., 10, 10 - 14.

  • Meriç, E. ve Sakınç, M., 1990, Foraminifera, istanbul Boğazı Güneyi ve Halic`in Geç Kuvaterner (Holosen) Dip Tortulları, 13-41 (Ed. Meriç).

  • Meriç, E., Oktay, F.Y., Sakınç, M., Gülen, D., Ediger, V.Ş., Meriç, N. ve Özdoğan, M., 1991, Kuşdili (Kadıköy - İstanbul) Kuvaterner`inin sedimenter jeolojisi ve paleoekolojisi. C.Ü. Müh. Fak. Derg., A, Yerbilimleri, 8, 83-91.

  • Murray, J.W., 1970, Foraminifers of the western approaches to the English Channel. Micropal., 16/4, 471 - 485.

  • Murray, J.W., 1971, An atlas of British recent foraminiferids. 1 - 244, 1 :95, Heineman Educatinal Books, London.

  • Poagund, C.W. ve Tressler, R.C., 1981, Living foraminifers of West Flower Garden Bank, northernmost coral reef in the Gulf of Mexico. Micropal., 27/1, 31-70.

  • Reiss, Z. and Hottinger, L., 1984, The Gulf of Aqada - ecological micropaleontology. Ecological Studies, 50. Springer Verlag, 1 - 354, Berlin, Heidelberg.

  • Ross, C.R. and Kenneth, J.P., 1983 - 1984, Late Quaternary paleooceanography as recorded by benthonic foraminifera in strait of Sicily sediments sequence. Marine Micropal., 8, 315 - 336.

  • Sen Gupta, B.K., 1971, The benthonic foraminifera of the Tail of the Grand Bank. Micropal., 17/1, 69 - 98.

  • Sen Gupta, B.K., 1994, Taxonomy and bathymetric distribution of Holocene deep - sea benthic foraminifera in the Indian Ocean and Red Sea. Micropal., 40 (4), 351-367,1-6.

  • Sen Gupta, B.K. and Schafer, C.T., 1973, Holocene benthic foraminifera in leeward bays of St. Lucia, West Indies Micropal., 19/3, 341 - 365.

  • Sgarella, F. and Moncharmont - Zei, M., 1993, Benthic foraminifera of the Gulf of Naples (Italy): Systematics and antoecology. Bolletino Delia Societa Paleontologica Italiana, 32/2, 145 - 264,1 - 26.

  • Şamlı, A.C., 1995, Haliç güncel çökellerinin mikropaleontolojik incelemesi. Yük. lisans tezi, Î.Ü. Deniz Bilimleri ve İşletmeciliği Enstitüsü, 1 - 69.

  • Yanko, V. and Troitskaya, T., 1987, Late Quaternary foraminifers of the Black Sea. Academy of Science of the USSR, Institute of Geology and Geophysics, 1 - 103, 1 - 24.

  • Yanko, V., 1993, Stratigraphy and paleostratigraphy of the marine Pleistocene and Holocene deposits of the southern seas of the USSR. Mem. Soc. Geol. Inst., 44, 167-187.

  • Sirelina Orduensis Meriç ve İnan (1996)`in İlgaz (Çankırı) Yöresindeki Varlığı Hakkında
    Nurdan İnan Turan Mehmet Akyazi Nazire Özgen Erdem
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışmada, ilk kez Gölköy formasyonunun (Ordu) Orta-Üst Maastrilıtiyen yaşlı seviyelerinde tanımlanan Sirelina orduensis Meriç ve Inan`ın İlgaz yöresinin (Çankırı) değişik yüzleklerindeki varlığı ortaya konulmuştur. Sirelina orduensis Meriç ve înan, mikrogranüler kavkı yapısı, gelişme devrelerine göre farklı sarılımı ve lateral orbitoidal localarıyla benzediği diğer foraminiferlerden kolaylıkla ayırdedilebilir. Bu tür, İlgaz (Çankırı) dolayında yüzeyleyen Üst Maastrilıtiyen yaşlı, kumtaşı, kumlu kireçtaşı, kireçtaşı ve kiltaşlarından oluşan Ödemiş formasyonunun (Pehlivan ve diğerleri, 1987) kumlu kireçtaşı seviyelerinde bol olarak saptanmıştır.

  • Maastrihtiyen

  • Foraminifer

  • Sirelina orduensis Meriç ve İnan

  • Meriç, E., înan, N., 1994, Yeni Paleontolojik Bulgular - Gölköy (Ordu) Üst Maastrihtiyen`inde yeni bir cins (Foraminifer) ve türü: Sirelina orduensis^ Malatya Üst Maastrihtiyen`inde yeni bir tür (Foraminifer): Sivasella goekceni: 47. Türkiye Jeoloji Kurultayı 1994, Bildiri özleri, 9, Ankara.

  • Meriç, E., İnan, N., 1996, Sirelina orduensis (Foramini fera) a new genus and species from the Maastrichti an of North - East Anatolia (Gölköy - Ordu): Micropaleontology, (Baskıda).

  • Pehlivan, Ş., Barkurt, M.Y., Bilginer, E., Can, B., Da ger, Z., Örçen, S., 1987, İlgaz Kuzeydoğusu - Boyalı - Kurşunlu Dolayının Jeolojisi: M.T.A. Raporu, Derleme no: 8171, (yayımlanmamış), Ankara.

  • Pontid Tipi Masif Sülfîtlerde Hedef Saptaması İçin Jeokimyasal Yöntemler: Harşit - Köprübaşı (Tirebolu-Giresun) Cevherleşmesinden Bir Örnek
    Nezihi Köprübaşi
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Harşit-Köprübaşı (Tirebolu) volkanik eşlikli cevher birikimi, Pontid kuşağında bulunan ve kendine özgü özellikleri olan polimetalik masif sülfit cevherleşmesidir. Bilinen bu cevherleşme üzerinde toprak jeokimyası yapılarak Cu - Zn - Pb elementlerine ait temel ve eşik değerler ile birlikte anomalilerin karakteristik şekilleri ortaya konmuş ve varlığı bilinen masif mercekle ilişkileri incelenmiştir. Elde edilen bu modellemenin Pontid`lerdeki hidrotermal ayrışma gösteren potansiyel olabilecek bölgelere uygulanabilirliği ve hedef saptama olarak kullanılabilirliği araştırılmıştır. 

  • Pontid tipi masif sülfitler

  • Jeokimya

  • Harşit-Köprübaşı cevherleşmesi

  • Kolaylı, H., 1987, Kutlular cevherleşmesi bölgesinde ekstrakte edilebilir bakır katyonunun topraktaki temel değeri, kişisel çalışma raporu (yayınlanmamış), KTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

  • Lewinson, A.A., 1980, Introduction to exploration geochemistry, Second edition, Applied publishing.

  • Rose, A.W., Hawkes, H.E., Webb, J.S., 1981, Geochemistry in mineral exploration, Second edition, Newyork.

  • Shaw, D.M., 1961, Element distribution laws in geochemistry, Geochim. Cosmochim., Açta 23 (116 -134).

  • Thomson, I., 1986, Exploration geochemistry: Desing and terpratation of soil surveys, Reviews in Economic Geology, Chapter 1, Vol 3 (1 - 18).

  • Toke1 ` S., 1985 ` Silika t v e itlerin teflon basınçlı kabında çabuk çözündürülmeleri ile atomik absorbsiyon (87 _ 93)? Trabzon.

  • Sivas Havzası Batı Sınırının (Ağcakışla) Stratigrafîk Özellikleri
    Kaan Şevki Kavak Selim İnan
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: İnceleme alanının temelini Paleozoyik yaşlı Akdağ metamorfîtleri oluşturmaktadır. Bu temel tabanda kırmızı renkli çakıltaşlarıyla başlayıp, kumtaşı, kiltaşı ve Nummulites`li kireçtaşlarıyla devam eden tavanda ise kireçtaşı ve marnlarla sona eren Tanesiyen-Lütesiyen yaşlı Belkaya formasyonu tarafından açılı uyumsuz olarak üstlenir. Bu birimlerin üzerine karasal ortamda çökelmiş gri- sarı renkli marn ve jips merceklerinden oluşan Oligosen yaşlı Cevizcik formasyonu uyumsuzlukla gelir. Üst Miyosen- Pliyosen yaşlı, çakıltaşı ve kumtaşı ardalanmasından oluşan incesu formasyonu ise altta bulunan diğer birimleri uyumsuzlukla üstler. Bölgedeki tüm birimler ise Pliyo-Kuvaterner yaşlı Sekikaşı bazaltı tarafından örtülürler. Bu çalışmanın sonucunda, inceleme alanında yapılan daha önceki çalışmaların aksine temeli oluşturan Paleozoyik yaşlı Akdağ Metamorfitleri`nin üzerine açılı uyumsuzlukla gelen birimlerin yaşının Üst Paleosen`e kadar indikleri saptanmıştır. Çalışma alanının Kırşehir Masifine dahil olan bu bölümündeki tektonik yapılarından olan doğrultu atımlı fayların genellikle sağ yönlü olduğu ve yer yer Üst Miyosen - Pliyosen yaşlı birimleri kestiği gözlenmiştir. Ayrıca Tanesiyen - Lütesiyen yaşlı çökellerin hem kendi içinde hem de Üst Miyosen - Pliyosen yaşlı birimlerin dokanağında bindirme faylarıyla betimlendiği, bölgedeki bindirme yönünün ise kuzeydoğudan güneybatıya doğru geliştiği ortaya çıkarılmıştır.

  • Sivas havzası

  • Ağcakışla

  • Belkaya formasyonu

  • Stratigrafi

  • Tektonik

  • Alpaslan, M., 1993, Yıldızeli Yöresi Metamorfîtlerinin Petrolojisi: C.Ü. Fen Bilimleri Ens., Doktora Tezi, 359s, Sivas (yayımlanmamış).

  • Altınlı, E., 1961, Kayadibi - Şarkışla Bölgesinin Jeolojisi: İ.Ü.F.F., Mec, Seri B, C. 26, 162 -199.

  • Cater, J.M.L., Hanna, S.S., Ries, A.C. and Turner, P., 1991, Tertiary Evolution of the Sivas Basin, Central Turkey, Tectonophysics, 195, 29 - 46.

  • Erkan, Y., 1981, Orta Anadolu`nun Metamorfizması Üzerinde Yapılmış Çalışmalarda Varılan Sonuçlar: iç Anadolu`nun Jeolojisi Sempozyumu, Türkiye Jeol. Kur. Yay., 9 - 12.

  • Erkan, Y. ve Ataman, G., 1981, Orta Anadolu Masifi (Kırşehir yöresi) Metamorfizma Yaşı Üzerine K - Ar Yöntemi ile Bir inceleme, Yerbilimleri, 8, 27 - 30.

  • Folk, R.L., 1968, Petrology of sedimentary rocks: Austin Texas, Hemphills, 170p.

  • Gökten, E., 1983, Şarkışla (Sivas) Güney - Güneydoğusunun Stratigrafisi ve Jeolojik Evrimi: Türkiye Jeol. Kur. Bült., 26, 2, 167 -176.

  • Gökten, E., 1984, Şarkışla Yöresinin Tektoniği: Jeoloji Müh. Derg., Sayı: 20, 3 - 9.

  • Gökten, E., 1993, Ulaş (Sivas) Doğusunda Sivas Havzası Güney Kenarının Jeolojisi: iç Toros Okyanunusunun Kapanımıyla ilgili Tektonik Gelişim, TPJD Bült. C. 5-1,35-55.

  • inan, S., Öztürk, A. ve Gürsoy, H., 1993, Ulaş - Sincan (Sivas) Yöresinin Stratigrafisi, Doğa - Türk Yerbilimleri Derg., Sayı: 2, 1 - 15.

  • Kavak, K.Ş., 1992, Ağcakışla (Sivas GB`sı) Yöresinin Jeolojik Özellikleri: C.Ü. Fen Bilimleri Enst. Yüksek Lisans Tezi, 81 s, (yayımlanmamış).

  • Ketin, I., 1955, Yozgat Bölgesinin Jeolojisi ve Orta Anadolu Masifi`nin Tektonik Durumu: Türkiye Jeol. Kur. Bült., Cilt VI, Sayı 1, 1-40.

  • Ketin, 1., 1959, Akdağmadeni civarının jeolojisi ve maden yatakları, I.T.Ü. Maden Fakültesi, Maden Mecmuası, Sayı 5, 7- 11.

  • Özcan, A., Erkan, A., Keskin, A., Keskin, E., Oral, A., Özer, S., Sümengen, M., Tekeli, O., 1980, Kuzey Anadolu Fayı - Kırşehir Masifi Arasının Temel Jeolojisi: M.T.A. Rap. No: 6722, Ankara, 139s (yayımlanmamış).

  • Özgül, N. ve Turşucu, A., 1983, Stratigraphy of the Mesozoic Carbonate Sequence of the Munzur Mountains (Eastern Taurus). Int. Symposium on the Geology of the Taurus Belt, 173- 181s.

  • Saltık, O. ve Saka, K, 1971, Şarkışla - Ağcakışla Civarının Jeolojik İncelenmesi: T.P.A.O. Rap. No: 531 (yayımlanmamış).

  • Soytürk, N. ve Birgül, A., 1972, Şarkışla - Kaynar - Kaleköy Arasının Jeolojik İncelenmesi: T.P.A.O. Rap. No: 703 (yayımlanmamış).

  • Sümengen, M., Terlemez, L, Tayfun, B., Gürbüz, M., Ünay, E., Ozaner, S., Tüfekçi, K, 1987, Şarkışla - Gemerek Dolayının Stratigrafisi, Sedimantolojisi ve Jeomorfolojisi, M.T.A. Derleme Raporu No: 8118, Ankara, 24İs, (yayımlanmamış).

  • Tatar, Y., 1971, Ofiyolitli Çamlıbel Dolaylarında Jeolojik ve Petrografik Araştırmalar, l.T.Ü. Maden Fakültesi, Doçentlik Tezi, 162s, (yayımlanmamış).

  • Tatar, Y., 1977, Ofiyolitli Çamlıbel (Yıldızeli) Bölgesinin Stratigrafi ve Petrografisi., MTADerg. 88, 56 - 72.

  • Tülümen, E., 1980, Akdağmadeni (Yozgat) Yöresinde Petrografik ve Metallojenik İncelemeler: K.T.Ü. Yerbilimleri Fakültesi, Doktora Tezi, 157s, (yayımlanmamış).

  • Yalçın, H., Kavak, K.Ş., Bozkaya, Ö., Poisson, A. ve İnan, S., 1994, Ağcakışla Altbaseninin (Sivas Baseni) Litolojik ve Mineralojik Karakteristikleri, C.Ü. Müh. Fak. Seri A-Yerbilimleri Cilt. 11, Sayı 1, 87 - 95.

  • Yılmaz, A., 1980, Tokat ile Sivas Arasındaki Bölgede Ofiyolitlerin Kökeni, İç Yapısı ve Diğer Birimlerle İlişkisi: A.Ü. Fen Fak. Jeoloji Kürsüsü Doktora Tezi, 136s, (yayımlanmamış).

  • Yılmaz, A., 1985, Yukarı Kelkit Çayı ile Munzur Dağları Arasının Temel Jeolojik Özellikleri ve Yapısal Evrimi: Türkiye Jeol. Kur. Bült., 28, 79 - 92.

  • Yılmaz, A., 1994, Çarpışma Sonrası Bir Çanak Örneği: Sivas Havzası, Türkiye, Türkiye 10. Petrol Kongresi Bildiriler Kitabı, 21 33.

  • Yılmaz, P.O. ve Sungurlu, O., 1991, Turkish Sedimentary Basins: Tectonic Framework & Hydrocarbon Potential, Ozan Sungurlu Symposium Proceedings Book, p. 2946.

  • SAYI TAM DOSYASI
    PDF Olarak Görüntüle