Türkiye Jeoloji Bülteni
Türkiye Jeoloji Bülteni

Türkiye Jeoloji Bülteni

1991 ŞUBAT Cilt 34 Sayı 1
KAPAK
PDF Olarak Görüntüle
KÜNYE
PDF Olarak Görüntüle
İÇİNDEKİLER
PDF Olarak Görüntüle
Gördes (Menderes Masifi Kuzeyi) Pegmatoidleri
Nuran Dağ Osman Özcan Dora
PDF Olarak Görüntüle

Öz: Gördes pegmatoidleri KD-GB ve D-B doğrultulu damarlardır. Uzunlukları km`leri bulan bu damarların kalınlıkları 30 m`yi geçmemektedir. Mineral bileşimleri oldukça yalındır. Na-feldspat+K-feldspat+kuvars+muskovit+biotit+turmalin ve granat kapsarlar. D-B doğrultulu pegmatoid damarları bu mineraller dışında çok seyrek olarak beril içerirler. Zonlanma göstermeyen basit pegmatoidlerdir. KD-GB ve D-B doğrultulu pegmatoid damarları mineraL ve eser element içerikleri, kuvars sıvı kapanmalarının homojenleşme sıcaklıkları ve tuzluluk değerleri bakımından ayrıcalık gösterirler. KD-GB doğrultulu pegmatoid damarlarına ait K-feldspatlar D-B doğrultulu pigmatoid damarlarınınkilere göre daha yüksek Ba, Sr ancak daha düşük Rb/Sr oran sunarlar. Her iki damar grubu çok belirgin olmayan fraksiyonel kristalleşmeye uğramıştır. KD-GB doğrultulu pegmatoid damarları göreceli olarak daha önce oluşmuştur.KD-GB dorultulu pegmatoid damarlarında albit-oligoklas bileşimli plajioklaslar, D-B doğrultulu pegmatoidlerde ortoklas-Mikroklin yapılı K-feldspatlar çoğunluktadır. Her iki pegmatoid damarlarına ait K-feldspatlar ortoklasmikroklin dönüşüm sınırında olup, hem monoklinite hem de yüksek triklinite gösterirler. Alkali feldspatlara ait denge diyagramına göre K feldspatların minimum oluşum sıcaklığının 450-500°C dolayında olduğu düşünülmektedir. KD-GB-Doğrultulu pegmatoidlerin kuvars sıvı kapammlarmda % 7-8, % 9-10 tuzluluk (NaCl) ve 500-520°C oluşum sıcaklığı; D-B doğrultulu pegmatoid damarlarının kuvarslarına ait sıvı kapanmalarda ise % 9-10, % 12-13 tuzluluk (NaCl) ve550-560°C oluşum sıcaklığı saptanmıştır. D-B doğrultulu pegmatoid damarları feldspat, muskovit ve yan ürün olarak beril elde etmek amacıyla işletilebilir. Bu damarlar 2053 ton berilyum rezervi (jeolojik) sunmaktadır. 

  • pegmatoid damarları

  • fraksiyonel kristalleşme

  • K-feldspat

  • Gördes

  • Bield, A., 1967, Programm zur Berechnııng des Pulverdiagrams aus Gitterkonstanten: Inst. f. min. Ruhr-Univ. Bochnum.

  • Burnham, C.W., 1963, IBM Computer Program for leastsquares refinement of crystallographic Lattice constats: Geophys. Lab. Cornegie Inst. Washington D.C. Yearbook 61, 132.

  • Burnham, W.C., Jahns, H.R., 1969, Experimental studies of pegmatite genesis; I. A model for the derivation and crystallization of granitic pegmatites, Econ. GeoL, 64, 8, 8143-870.

  • Brand, Ş.A., 1953, Gördes civarında dikkat çekici bazı mineraller ve taşlar, TJK Bülteni, 4, 2, 33-34.

  • Chadwick, R.A., 1958, Mechanism of pegmatite emplacement, Bull, of the Soci. of America, 69, 803-836.

  • Dağ, N., 1989, Gördes pegmatoidlerinin mineralojik ve jeokimyasal incelenmesi, Doktora tezi, 142, DEÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, izmir.

  • Dağ, N., Dora, O.Ö., 1986, Gördes berilleri, Ege Üniversitesi Fen Fakültesi Dergisi, Seri B, 8. 319- 331.

  • Dora, O.Ö., 1975, Menderes Masifinde alkali feldspatların yapısal durumları ve bunların petrojenetik yorumlarda kullanılması, TJK Bülteni, 18, 111-126.

  • Egger, A., 1960, Gördes (Vil. Manisa) pegmatit sahasındaki mika, feldspat ve dişten zuhurları, MTA Enstitüsü derleme raporu, No: 2759.

  • Kroll, H., 1971, Feldspâte im System K[AlSi 3Og ] - Na [AlSi 3O8 ] - Ca[Al 2Si 2 08 ]: Al, Si-Verteilung und Gitterparameter, Phansen-Transformationen und Chemismus Doctorarbeit, 111, Münster

  • Lemmlein, G.G., Klevstov, P.V., 1961, Relation among the principle thermodynamic parameters in a part of the system H2O-NaCl, Geochemistry, 2, 148-158.

  • London, D., 1985, Origin and significance of inclusions in quartz: A countinary example from the Tanco pegmatite, Monitoba, Eco. GeoL, 80, 1988-1995.

  • Olsen, K.I., Griffin, W.L., 1984, Fluid inclusions studies of the Drammen Granite, Oslo peleorift, Norway, Contribu. Mineral. Petrol., 87, 1-14.

  • Petkof, B., 1985, Beryllium, Mineral Facts and Problems, 85-93.

  • Robert, P.E.M., Anderson, A.J., 1985, Extreme fractionation in rare-element granitic pegmatites: Selected examples of data and mechanism, Con. Mine., 23, 381-421.

  • Shearer, C.K., Papike, J.J., 1984, Chemistry of potassium feldspar from zoned pegmatites, Black Hills, South Dakota: Implications concerning pegmatite evalution, Geochimica et Cosmochimica Acta, 49, 663- 675.

  • Struz, H.U., 1974, Granites and pegmatites in Eastern Bavaria, Fortschr. Miner., 52, Beiheft 1, 1-32.

    • Yalvaç-Yarıkkaya Neojen Havzasının Stratigrafisi ve Depolanma Ortamları
    Fuzuli Yağmurlu
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Yalvaç-Yarıkkaya Neojen havzası Güneybatı Anadolu`da İsparta büklümü olarak bilinen bölgesel ölçekli önemli bir yapının iç kısmında yer alır. Havzayı çevreleyen Neojen öncesi kaya birimleri genellikle Ordovisiyen yaşlı meta-sedimentitler ile Triyas-Kretase yaşlı karbonatlı kayalardan ve ofiyolit karmaşığından yapılıdır. Genellikle alüvyon al ve gölsel tortullardan oluşan Yalvaç-Yarıkkaya yöresindeki Neojen istifi alttan üste doğru, Bağkonak, Madenli, Yarıkkaya, Göksöğüt ve Kırkbaş Formasyonlarına bölünmüştür. Havzayı dolduran Neojen tortul istifinin toplam kalınlığı 800 metreye ulaşır. Bağkonak Formasyonu, alüvyonal yelpaze ortamına ait kaba taneli ve kötü boylanmak çakıltaşı ile çamurtaşı ara katkılarından yapılıdır. Neojen öncesi temel kayalarını uyumsuz olarak üstleyen ve en fazla 250 m kalınlığa ulaşan birim, havza içine doğru yanal yönde Yarıkkaya formasyonuna derecelenir. Madenli formasyonu akarsu ortamını simgeleyen çapraz katmanlı kumtaşı, çakıltaşı kanal dolguları ile üst bölümlerde çamurtaşı ve ekonomik olmayan linyit ara katkılarından yapılıdır. Madenli formasyonuna ait tortullar havzanın kuzeyine doğru Yarıkkaya Formasyonunun alt bölümüne ait gölsel tortullara derecelenir. Toplam 100 m kalınlığa ulaşan birim, havzanın güneyinde ofiyolitlerden oluşan temel kayalarını uyumsuz olarak üstler. Yarıkkaya Formasyonu başlıca gölsel ortamı yansıtan kalkerli şeyi, killi kireçtaşı, marn ve çamurtaşı ardalanmasından yapılıdır. Toplam 200 metre kalınlığa ulaşan birim, havzanın kuzey bölümlerinde Bağkonak Formasyonu ile, güney bölümlerinde ise, Madenli formasyonu ile yanal yönde giriklilik gösterir. Yörede bulunan ekonomik nitelikteki linyit düzeyi en fazla 150 cm. kalınlıkta olup Yarıkkaya Formasyonunun alt bölümündeki kiltaşı üyesi içinde yer alır. Göksöğüt Formasyonu alttan üste doğru çakıltaşı ve traverten özelliğindeki gölsel kireçtaşlarından yapılıdır. Yarıkkaya Formasyonu uyumlu bir dokanakla üstleyen birim, havza güneyinde en fazla 150 m kalınlığa ulaşır. Kırkbaş formasyonu alüvyonal yelpaze ortamını simgeleyen kırmızımsı, kötü boylanmak çakıltaşı ve çamurtaşı ara katkılarından oluşur. Havzanın kuzey bölümünde geniş `yayılım gösteren birim, altlayan tüm yaşlı birimleri uyumsuz olarak üstler. Yalvaç-Yarıkkaya havzası yüksek dağ kuşakları ile çevrelenmiş ve kenarları tümüyle normal faylarla sınırlanmış üçgenşekilli kapalı bir havza özelliği taşır. Havzayı dolduran tortulların yanal yönde gösterdiği litofasiyes değişimleri ve çökelme ortamlarının havza içindeki dağılımı ve geometrik özellikleri Yalvaç-Yarıkkaya havzasının tipik bir dağ arası havza niteliği taşıdığını yansıtır. 

  • Neojen

  • alüvyonal yelpaze ortamı

  • ofiyolit

  • marn

  • Boray, A., Şaroğlu, F. ve Emre, Ö., 1985, İsparta, büklümünün kuzey kesiminde doğu-batı daralma için veriler: Jeoloji Müh. Derg., 28, 9-20.

  • Demirkol, C. 1984, Geology and tectonics of the region south of Çay (Afyon): Geology of the Taurus belt (Ed. by O. Tekeli and C. Göngüoğlu), 69-75, Mineral Research and Exploration Institute, Ankara.

  • Dumont, J.F. ve Kerey, E., 1975, Eğridir Gölü güneyinin temel jeolojik etüdü: Türkiye Jeoloji Kur. Bült., 18/ 2, 169-175.

  • Fürst, M., 1955, Yarıkkaya (Yalvaç) linyit zuhurları hakkında rapor: MTA Rap., no, 2430 (yayınlanmamış), Ankara.

  • Gloppen, T.G. and Steel, R,J., 1981, The deposits, internal structure and geometry in six alluvial fan-fan delta bodies (Devonian-Norway) a study in the significance of bedding sequence in conglomerates: Recent and ancient nonmarine depositional environments. Models for exploration (Ed. by Ethridge, F.G. and Flores, R.M.). Society of Economic Paleontologists and Mineralogists, special publication No: 31, Tulsa, Oklahoma, U.S.A., 49-71.

  • Wedding, H. ve Inoue, E., 1967, Isparta-Gelendost sahasındaki linyitli Pliyosen tabaka hakkında rapor: MTA Rap., no. 3920 (yayınlanmamış), Ankara.

  • Yağmurlu, F., 1987, Salihli güneyinde üste doğru kabalaşan Neojen yaşlı alüvyonal yelpaze çökelleri ve Gediz grabeninin tektonosedimentar gelişimi: Türkiye Jeoloji Bült., 30 (2), 33-41, Ankara.

  • Yağmurlu, F., 1990, Yalvaç, Şarkikaraağaç ve Gelendost havzasındaki Tersiyer linyitlerinin stratigrafisi, depolanma ortamları ve petrografisi: Tübitak Temel Bilimler Araştırma Grubu, Proje no TBAG-808, 68 s., Ankara.

  • Yağmurlu, F., (Baskıda), yalvaç-Yarıkkaya Neojen havzasının yapısal özellikleri ve tektono-sedimanter özellikleri: M.T.A. Dergisi, Türkçe baskısı.

    • Palu Formasyonu`nun (Pliyosen-Kuvaterner) Sedimantolojik Özellikler, Elazığ Doğusu
    İlyas Erdal Kerey İbrahim Türkmen
    PDF Olarak Görüntüle

    Abstract: Pliyosen-Kuvaterner yaşlı Palu Formasyonu Doğu Anadolu Fay Zonu`nun yakın kuzeyinde ve Palu Antiklinal eksenine paralel olarak doğu-batı doğrultusunda uzanır. Kuzeyde, Hacımekke ve Avlağı köyleri çevresinde alüvyon yelpazesi ortamında çökelen fasiyesler güneye doğru örgülü nehir fasiyeslerine geçer. Alüvyon yelpazesi çökelleri kötü boylanmak, çamur matriksli, normal ve ters dereceli konglomera ve kumtaşlarından oluşmuştur. Örgülü nehir çökelleri ise Donjek ve Scott tipi olmak üzere iki değişik model sunmaktadır. Donjek tipi örgülü nehir çökelleri kiremitlenme gösteren düzenlenmiş ve teknemsi çapraz tabakalı kumtaşları içerir. Bunlar üst seviyelere doğru düzenlenmemiş, kötü boylanmak konglomera ve kumtaşlarından oluşan Scott tipi nehir çökellerine geçer. Donjek ve Scott tipi fasiyes geçişleri, Pliyosen-Kuvaterner döneminde yörede etkin bir tektonizmanın olduğunu gösterir.

  • Alüvyon yelpazesi çökelleri

  • konglomera

  • Pliyosen-Kuvaterner dönemi

  • Doğu Anadolu Fay Zonu

  • Elazığ

  • Bingöl, A.F., 1984, Geology of th Elazığ area in the Eastern Taurus region: Proceedings of the Intern. Symp. on the Geol. of the Taurus Belt, 26-29 Sept., 1983, Ankara, 209-217.

  • Bridge, J.S., 1985, Paleochannel patterns inferred from alluvial deposits a critcal evolution: Jour. Sed. Petr., 55, 578-598.

  • Bulut, C, 1973, Elazığ-Gülüşkür-Ferrokrom tesislerine su temini hakkında hidrojeoloji etüd raporu: DSl yayını Rap, No: 166.

  • Cant, D.J., 1982, Fluvial facies models: Sandstone depositional environments (Eds. P.A., Scholle and D. Spearing), Am. Ass, Petrol. Geol. Pub. Tulsa, 115- 138.

  • Collinson, J.D., 1978, Alluvial sediments: Sedimentary environments and facies, (Ed. H.G. Reading), New • York, Elsewier, 15-60.

  • Çetindağ, B., 1985, Elazığ, Palu-Kovanalar dolayının hidrojeoloji incelenmesi: Yüksek lisans tezi (yayınlanmamış), F.Ü. Fen Bil. Enst., Elazığ, 117

  • Harms, J.C. and Fahnestock, R.K., 1965. Stratification bed forms and flow phenomena (with an examplefrom the Rio Grande). Primary Sedimentary, Structuresand Their Hydrodynamic Interpretation (Ed. G.V. Middleton), S.E.P.. Spec. Pub., 12, 84-115.

  • Hein, F.J., 1982, Depositional mechanisms of deep-sea coarse clastic sediments, Cap. Enrage Formation, Quebec: Canada jour. Earth Sci., 19, 267-287.

  • Hooke, R. LeB., 1967, Processes on arid region alluvial fans: Jour. Geology, 75, 438-460.

  • Kazancı, N., ve Gökten, E., 1988, Ankara kuzeyi, Paleosen örgülü akarsu tortullarında çevrimsel depolanma ve litofasiyes değişimleri: Türkiye Jeol. Kur. Bült. 31, 1, 81-86.

  • Kerey, I.E., 1982, Stratigraphical and sedimentological studies of Upper Carboniferous rock in Nortwestern Turkey: Unpublished Ph. D. Thesis, Keele University, 238 p.

  • Ketin, I., 1946, Elazığ-palu ve Pertek yörelerinin jeolojik etüdüne ait rapor: MTA Enst. Rap. No: 1708 (yayınlanmamış), Ankara

  • Miall, A.D., 1977, A review of the braided river depositional environments: Earth Sci. Revs. 13, 1-62.

  • Naz, H., 1979, Elazığ-Palu dolaylarının jeolojisi: T.P.A.O. Rap. No: 1365.

  • Nilsen, T.H.,1982, Alluvial fan deposits: Sandstone depositional environments, (Eds. P.A. Scholle and D. Spearing), Am. Ass. Petrol Geol. Pub. Tulsa, 49-86.

  • Nilsen, T.H., 1985, Modern and ancient alluvial fan deposits: Van Nostrand, Reinhold, New York.

  • Özkul, M., 1982, Güney çay in (Elazığ) bölgesinin sedim antolojisi: Yüksek lisans tezi (yayınlanmamış), A.Ü.Fen Fak. Jeo. Böl. 38 s.

  • Perinçek, D., 1979, Palu-Karabegan-Elazığ-SivriceMalatya alanının jeolojisi ve petrol imkanları T.P.A.O. Rap. No: 1361, Ankara.

  • Rust, B,R., 1978, Depositional models for braided alluvium: Fluvial Sedimentology (Ed. A.D. Miall), Canadian Soc. Petrol Geologists, 5, 605-625.

  • Selley, R.C., 1980,Ancient Sedimentary Environments: Richard Clay. Ltd. Bungay,Suffalk,second ed.287 p.

  • Steel, R.J and Aasheim, S.M., 1978, Alluvial sand deposition in a rapidly subsiding basin (Devonian, Norway): Fluvial Sedimentology (Ed. A.D. Miall), Canadian Soc. Petrol Geologists, 5, 385-412.

  • Sungurlu, O., Perinçek, D., Kurt, G., Tuna, E., Dülger, S., Çelikdemir, E., ve Naz, H., 1985, Elazığ-Hazar-Palu alanının jeolojisi: Petrol işleri Genel Md. Derg. No: 9, 83-100.

  • Şengör, A.M.C., 1980, Türkiye`nin neotektoniğinin esasları: Türkiye Jeoloji Kur. Kong. Seri Yay., 40 s

  • Tatar, Y., 1986, Elazığ çevresinde Fırat havzsasmm yapısal jeolojik özellikleri: Elazığ çevresinde Fırat havzasının jeolojisi ve yeraltı zenginlikleri sempozyumu bildiri özetleri, 4-5.

  • Tuna, E., 1979, Elazığ-Palu-Pertek dolayının jeolojisi: T.P.A.O. Arşiv Rap. No: 1363. (yayınlanmamış).

  • Williams, P.F. and Rust, B.R., 1969, The sedimentology of braided river: Jour. Sed. Petrology, 39, 649-679.

    • Planktik Foraminifer Zonlamasına Doğu Akdeniz Provensinden Bir Örnek: Mut Havzası Tersiyer İstifi
    Ümit Şafak Nuran Gökçen
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Mut Havzası Neojen istifinin foraminifer ve ostrakod faunasına dayalı stratigrafisini incelemeyi amaçlayan bu çalışmada, bölgede Alt-Orta Miyosende 29 planktik foraminifer türü saptanmış ve Burdigaliyen-Serravaliyen yaş aralığında 4 biyozon tanımlanmıştır. Globorotalia mayeri Orbulina suturalis Praeorbulina glomerosa curva Globigerinoides trilobus Bu zonlar Akdeniz, Yeni Zelanda, Kuzey Karayib, Antalya-Korkuteli, Antalya-Mut-Adana Havzaları, Silifke Bölgesi, veTropikal Kuşak`ta gerçekleştirilmiş önceki çalışmaların foraminifer biyozonları ile karşılaştırılarak benzer sonuçların elde edildiği görülmüştür. Planktik foraminifer ve ostrakod faunasının ortam belirleyen özelliklerinden yararlanılarak Burdigaliyen-Serravaliyen zaman aralığında denizin yer yer ve zaman zaman derinleşip sığlaştığı ve hareketli bir ortamın varlığı belirlenmiştir. 

  • planktik foraminifer

  • ostrakod faunası

  • foraminifer biyozonları

  • Doğu Akdeniz

  • Akarsu, I., 1960. Mut Bölgesinin Jeolojisi. MTA Dergisi, 54: 36-45, Ankara

  • Bizon, G., Bizon, J.J., Aubert, J. ve Oertli, N.J., 1972. Atlas des primapaux Foraminiferes planctoniques du bassın Mediterranean (Oligocene a Quaternaire) Edit, Techniq Paris. 316 s.

  • Bizon, G., Bizon. J.J., Feinberg, N. ve Öztümer, E., 1974a. Antalya-Mut-Adana Havzaları Tersiyer biyostratigrafisi ve mikropaleontoloji yenilikleri, Türkiye ikinci Petrol Kongresi Tebliğleri, 217- 228, Ankara

  • Bizon, G., Biju-Duva, B. ve Letouzey, J., Monod, O. ve Poisson A., Özer. B. ve Öztümer, E., 1974b. Nouvelles precisions stratigraphiques concernant Les bassins Tertiaires de sud de la Turquie (Antalya, Mut, Adana). Revue dl`Institut Français du Petrole, XXEX : 3.

  • Blow, W.H., 1969. .Late Middle Eocene to Recent planktonic foraminiferal biostratigraphy. Proceedings First International Conference on Planktonic Microfossils, Geneva, 1967, 1, 199-442.

  • Blumenthal, M., 1956. Karaman-Konya Havzası güneybatısında Toros kenar silsileleri ve ŞistRadiolarit Formasyonu`nun stratigrafi meselesi, MTA Dergisi, 48 : 1-36, Ankara.

  • Blumenthal, M., 1961. Gülek Boğazı-Tarsus ile SilifkeMut arasındaki sahanın (Güney Anadolu Torosları / Kilikya Zonu) tabaka serileri ve yapısı. MTA Derleme Rapor No : 2590, Yayımlanmamış, Ankara

  • Bolli, H. M. ve Suva, P., 1973. Oligocene to Recent Planktonic Foraminifera and stratigraphy of the leg 15 in the Caribean Sea : DSDP, 15, 475-497.

  • Carbonnel, G. ve Jiricek, R., 1977. Super zones et datums a Ostracodes dans le Neogene de la Tethys (bassin du Rhone) et de la Paratethys. Newsl. Stratigr. 6(1) : 23-29. Berlin.

  • Demirtaşlı, E., Turhan, N., Bilgin, A.Z. ve Selim, M., 1983. Geology of the Bolkar Mountains, Geology of the Taurus Belt Proceedings (Ed. Tekeli O. ve Göncüoğlu, M.C.), 125-141, Ankara.

  • Gedik, A., Birgili, Ş., Yılmaz, H. ve Yoldaş, R., 1979. Mut-Ermehek-Silifke Yöresinin Jeolojisi ve Petrol olanakları, TJK Bülteni, 22 : 7-26. Ankara.

  • Gökçen, N., 1982, Denizli-Muğla çevresi Neojen istifinin ostrakod biyostratigrafisi, Yerbilimleri Dergisi, 9 : 111-132, Ankara.

  • Gökçen, N., 1984. Neomonoceratina helvetica Superzone and Carinocythereis datumplane in Neogene sequences of Turkey, Newsl. Stratigr. 13(2), 94-103, 2 Tab, Berlin Stuttgart.

  • Gökten, E., 1976. Silifke yöresinin temel kaya birimleri ve Miyosen stratigrafisi, TJK Bülteni, 19(2) : 117- 126, Ankara

  • Jenkins, D.G., 1960. Planktonic Foraminifera from the Lakes Entrance Oilshaft. Victoria. Australia. Micropaleontology. 6, 345-371.

  • Jenkins, D.G., 1966. Planktonic foraminiferal zones and new taxa from the Danian to Lower Miocene of New Zealand. N. Z. J. Geol. Geophys., 8, 1088-1126.

  • Jenkins, D.G., 1967, Planktonic foraminiferal zones and new taxa from the Lower Miocene to the Pleistocene of New Zealand. N. Z. J. Geol. Geophys., 10. 1064-1078.

  • Jenkins, D.G. 1971. New Zealand Cenozoic planktonic foraminifera. Palaeontol. Bull. N. Z. geol. Surv., 42, 1-278.

  • Jiricek. R., 1983. Redefinition of the Oligocene and Neogene ostracod zonation paratethys. Knihounicka Zemniho plynu a nafty (Nr. 4), 195-236/36 Tab. 9 Lev. Hodonin.

  • Kennett, J.P. ve Srinivasan, M.S., 1983, Neogene Planktonic Foraminifera A phylogenetic atlas

  • Koçyiğit, A., 1976. Karaman - Ermenek (Konya) Bölgesinde ofiyolitli melanj ve diğer oluşuklar TJK Bülteni, 19z : 103-116, Ankara.

  • Nazik, A. ve Toker, V., 1986. Karaisalı Yöresi Orta Miyosen istifinin foraminifer biyostratigrafisi. MTA Dergisi. 103/104 : 139-153, Ankara.

  • Nieoff, W., 1960. Mut 126/1 numaralı harita paftasının revizyon neticeleri hakkında rapor. MTA Derleme Rapor, No : 3390, Yayımlanmamış, Ankara.

  • Özer, B., Biju-Duval, B., Courrier, P. ve Letouzey, J., 1974, Antalya-Mut-Adana Neojen Havzaları Jeolojisi, Türkiye ikinci Petrol Kongresi Tebliğleri, 57- 84, Ankara

  • Pampal, S., 1986. Çimenkuyu-Güçler (Karaman) yöresinin jeolojisi. Gazi Üniversitesi Müh. Mim. Fak. Dergisi, 1(2), Ankara.

  • Pampal, S., 1987. Ayrancı Havzasında metamorfik Bolkar Grubu ve Tersiyer oluşukları, Gazi Üniversitesi Müh. Mim. Fak. Dergisi, 2(2) : 99-115, Ankara.

  • Tanar, Ü., 1989. Mut Havzası Tersiyer istifinin stratigrafik ve mikropaleontolojik (ostrakod ve foraminifer) incelemesi, Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 199s., 3Ek, 12Lev., Adana.

  • Tanar, Ü. ve Gökçen, N., 1990. Mut-Ermenek Tersiyer istifinin stratigrafisi ve mikropaleontolojisi, MTA Dergisi, 110 : 175-180, Ankara.

  • Toker, V., 1985. Korkuteli Yöresi Miyosen nannoplankton biyostratigrafisi, Karadeniz Üniversitesi Dergisi, Jeoloji, 4(1-2) : 9-21.

  • Türkmen, S. 1987. Gezende Baraj Yeri ve dolayının (Mut) Jeoloji incelemesi, Master Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 108s., 5Ek, Adana.

    • İncipınarı-Kurtkuyusu (Sinop Batısı) Yöresi Üst Miyosen İstifinin Ostrakod Biyostratigrafisi
    Cemal Tunoğlu Nuran Gökçen
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Çalışmada, Sinop Yarımadası batısında İncipınarı-Kurtkuyusu arasında ve 100 km2`yi bulan bir alanda yer alan Üst Miyosen istifinin litoloji özellikleri ile birlikte ostrakod biyostratigrafisi incelenmiştir. Araştırma dört ölçülü stratigrafi kesiti ile iki sondaja ait toplam 106 örnek üzerinde sürdürülmüştür. Ortalama 500 m kalınlıktaki, tabanda denizelve üst seviyeleri karasal-geçiş ortamlarını yansıtan Üst Miyosen istifinde (Saraycık Formasyonu) beş adet ostrakod biyozonu tanımlanmıştır. Biyozonlar içindeki karakteristik ostrakodlann Türkiye ve diğer Tetis-Paratetis havzalarındaki stratigrafik dağılımlarından gidilerek, bölge Neojen`inin kronostratigrafisi belirlenmiş, birimlerin altta Meosiyen, üstte ise Ponsiyen`de çökeldiği saptanmıştır. Denizel özellikteki Meosiyenin, Tetis-Paratetis provenslerinin özelliklerini ortak olarak taşıdığı, tatlısu özelliğindeki Ponsiyen`in ise sadece Paratetis biyoprovens özelliklerini içerdiği de ortaya konulmuştur.

  • ostrakod biyostratigrafisi

  • Neojen

  • Üst Miyosen

  • Sinop Yarımadası

  • Akarsu, L, ve Aydın, M., 1979. Sinop, inebolu, Küre, Kastamonu, Taşköprü, Boyabat, Durağan yerleşim merkezleri ile çevrili sahanın genel Jeolojisi, T.P.A.O. Rap. No . 1323 (yayınlanma-mış), Ankara.

  • Akkan, E., 1975. Sinop Yarımadasının Jeomorfolojisi, A.Ü., D.T.C.F. yayın., 261, 105s.

  • Blumental, M., 1948. Bolu civarı ile aşağı Kızılırmak mezrası arasındaki Kuzey Anadolu Silsilelerinin Jeolojisi, Maden Tetkik Arama Derg., 13,265 s., Ankara.

  • Brinkmann, R., 1976. Geology of Turkey. Ferdinant Enke Verlag, 158p

  • Coşkun, B. 1978. Sinop-Ayancık dolaylarında paleoakıntılar ve çökelleri. Türkiye 4. Petrol Kongresi, 127-133.

  • Erinç, S., inandık, H., 1955. Les Depots Pleistocenes observes sur la cote de la Turquie. Rev. Geogr. Inst., 2, 85-92.

  • Gedik, A., Korkmaz, S., 1984. Sinop havzasının Jeolojisi ve petrol olanakları. Jeol. Müh. Derg., 19, 33-53, Ankara.

  • İnandık, H., 1956. Sinop-Terme arasındaki kıyıların morfolojik etüdü. Türk Coğr. Derg., 12, 21-41.

  • Ketin, I, 1962. Sinop 1/500.000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritası Maden Tetkik Arama Enst. Yayın. Ills., Ankara.

  • Ketin, î., Gümüş, Ö., 1962. Sinop-Ayancık arasındaki III. Bölgeye dahil sahaların Jeolojisi hakkında rapor. T.P.A.O Rap. 213, Ankara

  • Lange, P., 1966. Sinop bölgesinin linyit etüdü, Maden Tetkik Arama Rap. 3574. (yayınlanmamış), Ankara.

  • Özsayar, T., 1977a. Karadeniz kıyı bölgesinde Neojen formasyonları ve bunların Mollusk faunasının incelenmesi K.T.Ü. yayın. 79, 80 s. Trabzon.

  • Özsayar, G., Einige Besaribche Elphidien aus Sinop (Nord Anatolien) Giess. Geol. Schr., 12, 199- 220.

  • Steininger, F.F., Rögl, F., 1979. The Paratethys History A contribution towards the Neogene geodynamics of the Alpine orogene (An Abstract), 7. Inter Congr. on Medit. Neogene, Athens. 1153-1165.

  • Steininger, F.F., Senes, J., Kleemann, K., Rögl, F., 1985. Neogene Mediterranean Tethys and Paratethys. 16 CP, Project 25. Jng. H. Peter Press Austria.

  • Sütçü, Y., Tekin, F., Barka, A., Arel, E., Özdemir, M, Gedik, L, 1983. Sinop II. Nükleer Santral yeri seçimi, Jeoloji Ön Raporu, Maden Tetkik Arama Enst. Jeol. Dairesi, 93 s. (yayınlanmamış), Ankara.

  • Tunoğlu, C, 1984. Încipınarı-Kurtkuyusu (Sinop batısı) yöresi Neojen`inin ostrakod biyostratigrafisi. Yük. Müh. Tezi Hacettepe Univ., 174 s. (yaynlanmamış), Ankara.

  • Tunoğlu, C, Gökçen, R, 1985. Incipmarı-Kurtkuyusu (Sinop batısı) yöresi Üst Miyosen istifinin yeni ostrakod faunası. Hacettepe Üniv. Yerbilimleri Uygulama ve Araştırma Merkez Bült. Yerbilimleri, 12, 19-38, Ankara.

    • Elazığ Doğusunda Çaybağı Formasyonu (Üst Miyosen-Pliyosen?) Stratigrafisi ve Sedimantolojisi
    İbrahim Türkmen
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: İlk defa bu çalışmada bir stratigrafi birimi olarak tanımlanan Çaybağı formasyonu (Üst Miyosen-Pliyosen?) Elazığ doğusunda doğu-batı doğrultusunda uzanmaktadır. Bu formasyon konglomera, kumtaşı, kömür arakatkılı kiltaşı, tüfit ve kireçtaşlarından oluşmuştur. Ölçülebilen kalınlığı yaklaşık 700 m.`dir. Sedimantolojik incelemeler sonucu on litofasiyes ayırtlanmış ve göl çökelleri olarak yorumlanmıştır. Örgülü nehir çökellerini iri taneli, zayıf çimentolu, yer yer kırmızı konglomera mercekleri içeren teknemsi çapraz tabakalı kumtaşları oluşturur. Menderesli nehir çökellerini ise kanal dolgusu, dirsek barı ve taşkın ovası alt fasiyesleri içeren devresel istifler oluşturmaktadır. Göl çökelleri kömür, laminalı marnlı, kireçtaşı ve tatlı su fosilleri (Unio indet) içerir.

  • konglomera

  • kömür

  • çapraz tabakalı kumtaşları

  • tatlı su fosilleri

  • Elazığ

  • Allen, J.R.L.,1963, The classification of cross-stratified units with notes on the their origin: Sedimentology, 2, 93-114.

  • Allen,J.R.L.,1965,A review of the origin and characteristics of recent alluvial sediments: Sedimantology, 5, 89- 191.

  • Baykal, F.,1960, Paleontoloji (Omurgasız fosiller): l.Ü.Fen Fak. Yayını No:35, 333 s. istanbul.

  • Bown,M.T. and Kraus, J.M.,1986, Integration of channel and floodplain suites, I.Developmental sequence and lateral relations of alluvial paleosols. Jour.sed.Petrology, 57, 587-601.

  • Bulut, C, 1973, Elazığ-Gülüşkür-Ferrokrom tesislerine su temini hakkında hidrojeoloji etüd raporu. Devlet Su İşi. raporu, Rap. No: 166 (yayınlanmamış), Elazığ.

  • Cant, D.J.and Walker, R.G.,1978, Fluvial processes and facies sequences in the sandy, braided South Saskatchewan River, Canada: Sedimentology, 25, 625-648.

  • Cant, D.J., 1982, Fluvial fades models: Sandstone depositional Environments (Eds P.A.Scholle and D.Spearing)`da, 115-138, Amer. Assoc. Petrol Geol., Tulsa.

  • Collinson, J.D., 1978, Alluvial sediments: Sedimentary Environments and Facies, (Reading, H.G.,) `da, 15- 60. Oxford, London, Edinburg:Blackwell.

  • Collinson,J.D.,and Thompson, D.B.,1982, Sedimentary Structures:Allen and Unvin ltd.,London, 194p

  • Çetindağ, B.,1985, Elazığ, Palu-Kovarıcılar dolayının hidrojeoloji incelenmesi:Yüksek lisans tezi, F.U.Fen Bilimleri Enst. (yayınlanmamış), Elazığ, 117s.

  • Dizer, A., 1983, Paleontoloji, l.U.Müh. Fak.yay.No.59, 456s.istanbul.

  • îlker,S.,1966,Erzurum-Muş bölgesinde Karaköse 48a4-dl paftalarının 1/25000 ölçekli detay petrol etüdü:Maden Tet. Ar.Enst.Rap.No:4177,Ankara.

  • Kazancı, N.ve Gökten, E., 1988, Ankara kuzeyi, Paleosen örgülü akarsu tortullarında çevrimsel depolanma litofasiyes değişimleri:Türkiye Jeol. Kur.Bült. 31, 81-86.

  • Leeder, M.R.,1975, Pedogenic carbonate and flood sediment accretion rates: A quantitative model for alluvial arid-zone lithofacies Geol.Mag.,112, 257-270.

  • Mial,A.D.1977, A review of the braided river depositional environment: Earn Sci.Revs.13, 1-62.

  • Perinçek,D.,r979, Palu-Karabegan-Elazığ-Sivrice-Malatya alanının jeolojisi ve petrol imkanları:TPAO Arşivi Rap.No:1361 (yayınlanmamış), Ankara.

  • Reading, H.G., 1978, Facies: Sedimentary Environments and Facies. (Reading, H.G.Ed.)`da, 4-14, Oxford, London, Edin burg, Blackwell.

  • Selley, R.C.,1980, Ancient Sedimentary Environments. Richard Clay Ltd. Bung ay, Suffalk, Second edition, 287p.

  • Şaroğlu,F. ve Güner,Y.,1981, Doğu Anadolunun jeomorfolojik gelişimine etki eden öğeler: Jeomorfoloji, tektonik, volkanizma ilişkileri:Türkiye Jeol.Kur.Bult.,24, 65-74.

  • Şenol, M.,1980, Keşan (Edime) ve Marmara Ereğlisi (Tekirdağ) yörelerinde Oligosen yaşlı birimlerin çökel ortamları ve linyit oluşumları:Türkiye Jeol.Kur.Bült.,23, 133-140.

  • Sungurlu, O.,Perinçek, D., Kurt,G.,Tuna, E.,Dülger, S., Çelikdemir.E.ve Naz.H. 1985, Elazığ-Hazar-Palu alanının jeolojisi:Petrol işleri Genel Müdürlüğa Dergisi, 29, 83-190.

  • Tuna,E.,1979, Elazığ-Palu-Pertek dolayının jeolojisi:TPAO Arşivi Rap.No:1363 (yayınlanmamış) Ankara.

  • Türkmen, I.,1988, Palu-Çaybağı (Elazığ doğusu) yöresinin sedimantolojik incelenmesi, Yüksek Lis.Tezi (yayınlanmamış), F.U.Fen Bilimleri Enst.,Elazığ, 79s.

  • Williams.P.F.And Rust, B.R., 1969, The sedimentology of braided river; Jour.Sed.Petrology, 39, 649-679.

  • Yetiş,C, 1987, Çamardı (Niğde) alanındaki OligosenMiyosen akarsu göl çökellerinin fasiyes ve ortamsal nitelikleri; Türkiye Jeol. Kur. Bült., 30, 1-8.

    • İzmir Yöresinin (Batı Anadolu) Jurasik-Kretase Kalker Algleri
    Musa Kazim Düzbastilar
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Çalışma bölgesinde Codiaceae`ye ait Cayeuxia, Lithocodium ve Marinella türlerinin sistematik incelenmesi yapılmıştır. Çalışma bölgesinde bulunan bu fosillerin bazıları Türkiye için yenidir. Diğer taraftan, alglerin stratigrafik yay ılımlarının daha önceki çalışmalar ile olan benzerlik ve ayrıcalıkları saptanmıştır.

  • Cayeuxia

  • Lithocodium

  • İzmir bölgesinde Marienella

  • Berthou, P.Y., et Poignant, A., F., 1969, Aperçu sur les Algues Cenomaniennes du Portugal : C.R.C. acad. sc, 268, 2544-2547.

  • Dora, O., Ö., 1964, Geologisch-largerstattenkunliche Untersuchengen im Yamanlar Westanatolien : M.T.A. Derg., 116.

  • Dora, O., Ö.1970, Arapdağ (Karşıyaka) - Kuvars, Altın filonlarımn mineralojik etüdü : Madencilik derg., IX, 4.

  • Dufaure, Ph., 1958 : Contribution a letude stratigraphique du Jurassique et du Ncocomien da FAquitaine â la Provance : Rev. micropaleont., 1, 2, 87-115.

  • Düzbastılar, M., K., 1971, Yamanlar bölgesi Batı Kısmının Jeolojisi hakkında : (Yüksek. Lisans Tezi, basılmamış).

  • Düzbastılar, M., K.1976, Karaburun Yarımadasının Orta Bölgesinin Trias-Juraalgae, Involutinidae, Ammodiscidae ve Coprolites`lerin mikropaleontolojik incelenmesi : (Doktora Tezi, basılmamış).

  • Düzbastılar, M., K.1978, Notes en the eTriassic-Jurassic calcareous algae of The Karaburun Peninsula (II) (Codiaceae) : F.F. Derg. A., II, 4, 359-368.

  • Elliott, G., F., 1956a : Further record of fossil calcareous algae from the Middle East : Micropaleont., 2, 327- 334.

  • Elliott, G., F.1956b, Algues calcaires Codiacees fossiles d`Iraq, nouvelles et peu connues : Soc. geol. France Bull. 7- 9, 789-795, 1 pi.

  • Elliott, G., F.1957, Algues calcaires Codiacees d`Iraq, nouvelles et peu connues : Bull. Soc. geol. France,, 6,6, 789- 795, taf. 25.

  • Elliott, G., F.1960 Fossil calcareous algal flora of the Middle East With a note on a Cretaceous problemetigcum Hensonella cylindrica, gen and sp. nov. : Geol. Soc. London, Quart. Jour., 115, 217-232, pi. 8.

  • Feninger, A., und Hötzl, H., 1967, Die Hydrozoa und Tabulazoa der Trias-senstein - und plassen kalken (OberJura) - Mitteilungen des Museums fiir Bergbau : Geoltech. land. mus. (Joanneum), Heft 27, 61.

  • Frollo, M., 1938, Sur un nouveau genre de Codiacee du Jurassique superieur de Carpates Orientales : Bull. Soc. Geol.= France, 5, 8, 269-271.

  • Herak, M., 1967, Mesozoiche kalkalgen der Insel Chios (Griechenland) : N.Jb. Geol. Geogr., IV, 13-16, 1 pi.

  • Izdar, K., E., 1970, Karşıyaka ilçesi kuzeyinde Yamanlar Dağı Bölgesinin hidrolojik imkanları : (Rapor, basılmamış).

  • Jaffrezo, M., 1974, Les algues calcaires du Jurassique Superieur et du Cretace Inferier der Corbieres (2 eme parti) : Rev. Micropaleont., 17, 1, 23-32, pl. 2.

  • Johnson, J., H., 1961, Jurassic algae from subsurface of the Gulfcoast : Jr. Paleont., 35, 1, 147-151, pis. 31-32.

  • Johnson, J., H.1964, Paleocene calcareous red algae from Northern Iraq : Micropaleont., 10, 2, 207-216, 3 pl.

  • Johnson, J., H.1968a , Lower Cretaceous algae from the Blake Escarpment, Atlantic Ocean and from Israel : Prof. Contr. Colo. Min., 5, 1-46.

  • Johnson, J., H.1968b, Lower Cretaceous algae from Texas : Prof. Contr. Colo. Sch. min., 4,71.

  • Johnson, J., H.1969, A review of the Lower Cretaceous algae : PRof. Contr. Colo. Sch. Min., 6, 1-180, 68 pis.

  • Johnson, J., H., and Kaska, H., V., 1965, Fossil algae from Guatemala : Prof. Contr. Colo. Sch. Min., 1.152.

  • Kamptner, E., 1951, Über das auftreten der CodiaceenGattung Cayeuxia Frollo, im Ober Jura von Ernstbrunn (Niederösterreich) : Öst. Akad. Wiss. MathNat.GL, 1, 160, nos, 3-4, 177-197

  • Konuk, Y.T., 1977, Bornova flişinin yaşı hakkında: E.Ü.F.F.Derg., B. I, 1, 65-74

  • Lauverjat, J., et Poignant A., F., 1978, Les algues de la serie a vascoceratides de Bassn Occidental, Portugais : Cahieres de Micropaleont., 3, 121-126, pis. 2.

  • Le Maitre, D., 1935, Etudes paleontologique sur le Lias du Maroc : Spongiomorphides et Algues : Notes Serv. Min. Maroc, 34.

  • Maslov, V., P., 1962, Fossil red algae of the U.S,S.R. and their facies relationships : Akad. Nauk U.S.S.R., Geol. Inst., Trudy, 53, 1-222, 36 pis.

  • Masse, J., P., et Poignant, A., F., 1971, Contribution a 1`etude des algues du Cretace inferieur provençal interet stratigraphique : Rev. micropaleont., 4, 13, 258- 266.

  • Oğuz, M., 1966a Manisa dağının kuzey ve kuzeybatısının jeolojisi : E.Ü.F.F. tim. Rap., 33.

  • Oğuz, M.,1966b, Çaldağ`da - Manisa - Jeolojik bir araştırma : M.T.A. Derg., 68, 102-105.

  • Parejas, Ed., 1940 Le flysch Cretace des environs de smyrne : inst. Geol. Univ. 1st., 6.

  • Patruslius, D., 1965 Inventaire sommaire des algues meojurassicques et neocretacees des Carpates Roumaines et de la Plateforme Precarpatique : Rep. Pop. Rom. Com. geol., 51, 2, 31-42, 4 pis.

  • Pfender, J., 1939, Sur un calcaire phytogene du lias inferieur dEspagne et l`extension de ce facies in quelques autres regions : Lausanne Univ. lab. Gel. Geog. Phys. Mineralogie et Paleont. Bull., 66, 16, 5 pis.

  • Philippson, A., 1911, Reisen und Forschungeh im westlichen kleinasien : Pettern. Erganz. H., 172 Gotha.

  • Poignant, A., F., 1968, Les Algues des calcaires Aptiens et Albiens d`Aquitaine meridienale : Rev. Micropaleont., 10, 4, 271-276, 2, pis.

  • Poignant, A., F., et Du Chaffaut, S., A., 1970, Les algues des formations transgressives Maestrichitennes, Paleocenes et Ypresiennes de la Cote Sud-Orientale de la Corse : Rev. Micropaleont., 12, 4, 202-208, pl. 1-2.

  • Praturlon, A., 1964, Calcareous algae from jurassicCretaceous limestone of Central Apennines (Southern Latium - Abruzzi) : Geol. Rom., II, 171-202, 34 figs.

  • Ramalho, M., M., 1971, Contribution a 1`etude micropaleontologique et stratigraphique du Jurassique superieur et du Cretace inferieur des environs de Lisbonne : Mem. Sirv. Geol. Portugal, N.S., 19 212, 11 figs. 17 tab., 39 pis.

  • Segonzac, G., et Marin, P., 1972, Lithocodium aggregatum Elliott et Bacinella irregularis Radoicic de VAptien de Teruel (Espagne) deux stades de croissance d`un seul et meme organisme incertae sedis : B.S.G.S., 7, XIV, 331- 335, XI pis.

  • Verdier, J., 1963, Kemalpaşa Dağı etüdü : M.T.A. Derg., 61, 37-39.

    • SAYI TAM DOSYASI
    PDF Olarak Görüntüle