Türkiye Jeoloji Bülteni
Türkiye Jeoloji Bülteni

Türkiye Jeoloji Bülteni

1993 ŞUBAT Cilt 36 Sayı 1
KAPAK
PDF Olarak Görüntüle
KÜNYE
PDF Olarak Görüntüle
İÇİNDEKİLER
PDF Olarak Görüntüle
Kızılcaören (Sivrihisar-Eskişehir) Karbotermal Bastneazit-Fluorit-Barit Yatağının Jeolojisi ve Nadir Toprak Element Jeokimyası
İsmet Özgenç
PDF Olarak Görüntüle

Öz: Kızılcaören yöresi Ankara`nın 150 km batısında yer alır ve Türkiye`nin bilinen tek Hafif Nadir Toprak Elementleri (HNTE) ve Toryum yatağıdır. Yatak Pontid kuşağı ile Anatolid-Torid platformu arasında, Karakaya formasyonunun doğu kenarında bulunur. Yörede başlıca kayaçlar, Geç Paleozoyik veya Erken Triyas yaşlı ve esas olarak serpentinitlerden oluşan ve içinde metadiyorit-metagabro dayklarını bulunduran ofiyolitlerdir. Geç Triyas yaşlı ankimetamorfik tortullar (kumtaşı, fillit, şeyi, sleyt, çamurtaşı) fayh dokanakla ofiyolitleri üstler. Permiyen yaşlı kireçtaşı olistolitleri ile spilitik-diyabazik dayklar ve yastık lavlar Triyas formasyonu içinde yer alır. Jura yaşlı masif kireçtaşları açısal uyumsuzlukla Triyaş formasyonunu üstler. Erken Miyosen yaşlı volkanik faaliyetler sonucu trakitik piroklastikler, trakitler ve fonolitler oluşmuştur. Geç Oligosen yaşlı mağmatik faaliyetler sonucu da karbonatitler olmuştur. Karbonatitler küçük dayaklar şeklinde görülmektedir. îki farklı karbonatit fazı ayırtlanmıştır. Breşleşme öncesi karbonatitler 1.0-1.5 m genişlikte olup farklı uzunluklar sunarlar. Bunlar ofiyolitleri ve breş bacaları dışındaki Triyas birimlerini keser. Breşleşme sonrası karbonatitler ise 1-10 cm. genişlikteki ince dayklar şeklinde olup önceki tüm birimlerle birlikte, cevherli breş bacalarını ve breşleşme öncesi fluorit-barit damarlarını keser. Yatak ekonomik ölçekte başlıca fluorit, barit ve torbastneazit minerallerini içerir. Cevherleşmeler baskın olarak ankimetamorfik Triyas birimleri ile daha az olarak breş bacaları ve tüfler içinde gelişir. Sahada mağmatik süreçler sonucu oluşmuş beş adet breş bacası saptanmıştır. Cevherleşme dairesel, ışınsal, doğrusal, huni ve oval şekilli kırıklara dolgu şeklinde yerleşmektedir. Yatakta saptanan kırık sistemleri, yaygın breşleşmeler ve cevherleşme Geç Oligosen yaşlı karbonatit sokulumlarıyla ilişkilidir. Breşleşme öncesi cevherleşmeler baskın olarak fluorit ve barit mineralizasyonlarını içerir. Breşleşme sonrası cevherleşmeler NTE mineral fazlanyla temsil edilir. En yaygın mineral fazı torbastneazittir. Daha az olarak fluoserit ve brockit fazlan görülür. Sıvı kapınım çalışmaları, breşleşme öncesi erken faz mineralleşmelerin 550-300 C°, geç fazın 300-190 C° ısı aralığında, breşleşme sonrası erken faz mineralleşmelerin ise 300-500 C ısı aralığında geliştiğini belirtir. Son faz mineralleşmeler ise 250 C° altındaki ısılarda oluşmaktadır. Kızılcaören bastneazit-fluorit-barit yatağı, yüksek ısıdaki karbonatitik mağmatik sıvıların (karbotermal sıvılar) ışınsal, dairesel, huni ve baca şekilli kırık sistemlerini doldurması sonucu oluşmuştur. Cevherleşme Geç Oligosen Erken Miyosen yaşlıdır. 

  • trakit

  • fonolit

  • barit

  • fluorit

  • REE

  • Arda, O., 1975, Mineralojik çalışma: MTA lab. şb. raporu no. 14/8120, Ankara.

  • Arda, O., 1976, Mineralojik çalışma: MTA lab. şb. raporu no. 10/A-8600, Ankara

  • Baker, M. E., Andrew, S. A. 1991, Geologic, fluid inclusion and stable isotope studies of the bearing breccia pipe Kidstone, Queensland, Australia: Econ. Geol. 86,810-830.

  • Bingöl, E., 1976, Batı Anadolu`nun jeotektonik evrimi: MTA Derg. 86,14-34, Ankara

  • Brower, E., 1973, Synthesis of barite, celestite and bariumstrontium sulfate solid solution crystals: Geochim. Cosmochim. Acta 37,155-158

  • Çağatay, R, 1981, Türkiye`nin bazı radyoaktif cevherleşmeleri üzerinde mineralojik çalışmalar: TJK bülteni 24,59-64, Ankara.

  • Çoğulu, H. E., Delaloye, M., Chessex, R., 1965, Sur I age de quelaues roches plutoniques a cides dans la region d`Eskisehir-Turquie: Arch. Sc. 18, 692-699, Geneve.

  • Delaloye, M., Özgenç, î., 1983, Petrography and age determinations of the alkaline volcanic rocks and carbonatite of Kızılcaören district, Beylikahır-Eskişehir, Turkey. Schweiz. Min. Petrogr. 63,289-294.

  • Demiröz, T., 1976, Eskişehir-Sivrihisar-Kızılcaören köyü güneyi nadir toprak elementieri-Th kompleks cevher yatağının Kocadevebağırtan kesimindeki Th rezerv durumu: MTA. rap. no. 5566,1-45, Ankara.

  • Eckermann, H. Von., 1960, Progress of research on the Alnö carbonatite: in. Tutle, O. F and Gittings, J. (ed) The Carbonatites. New York, 3-31.

  • Gabelman, J. W., 1977, Migration of uranium and thorium-exploration significance: AAPG, Studies in geology, 3.

  • Hatzl, T., Morteani, G., Fuganti, A., Kienast, P., Blamart, D., 1990, Petrology and geochemistry of the bastneasite-fluorite-barite mineralization near Kızılcaören, province Eskişehir: Intern. Earth Sciences Congress on Aegean Regions, Abst. 83-84, Izmir.

  • Hatzl, T., 1992, Die genese der karbonatit und alkalivulkanit assoziierten fluorit-baryt-bastnasit vererzung bei Kızılcaören (Türkei): Münchner Geol. Hefte, 8.

  • Heinrich, E. W., 1967, The geology of carbonatites: Rand. Me. Nally. Chicago.

  • Hsu, L. C, 1992, Synthesis and stability of bastnaesites in part of the system (Ce, La)-F-H-C-O: Mineral, and Petrology, 47,87-101.

  • Kaaden, G., 1966, the significance and distribution of glaucophane rocks in Turkey: MTA Bull. 67, 36-67, Ankara.

  • Kaplan, H., 1977, Eskişehir-Sivrihisar-Kızılcaören köyü yakın güneyi nadir toprak elementleri ve toryum kompleks cevher yatağı: Jeoloji Müh. Derg. 2, Ankara

  • Kırıkoğlu, M. S., 1983, Fluorit-Baryt-Th-SEE lagerstatten im gebiet von Kızılcaören, provinz Eskişehir, West Türkei: Diss. Montan Univ. Leoben, Austria, 276 S.

  • Kulaksız, S., 1977, Sivrihisar kuzeybatı yöresinin jeolojisi: Doktora tezi, yayınlanmamış. H. Ü. Yerbilimleri Enst. Ankara.

  • Kupfahl, H. G., 1954, 55/2,55/4 (Eskişehir) ve 56/1,56/3 (Sivrihisar) paftalarının löveleri esnasında yapılan jeolojik inceleme hakkında rapor: MTA rap. no. 2247, Ankara.

  • Mineyev, D. A., Dikov, Y. P., Sobolev, B. P., Boritskaya, V. L., 1966, Differentiation of rare earth elements under supercritical conditions: Geochem. Internat. 3,357-359.

  • Norman, I.D., Kyle R. P., Baron, C, 1989, Analysis of trace elements including rare earth elements in fluid inclusion liquids: Econ. Geol. 84,162-166.

  • Norton, D. L., Cathles, L. M., 1973, Breccia pipes, products of exsolved vapor from magmas: Econ. Geol. 68,540-546.

  • Oreskes, N., Einaudi, M., 1990, Origin of rare earth element enriched hematite breccias at the Olympic Dam Cu-U-Au-Ag deposit, Roxby Downs, south Australia: Econ. Geol. 85,1-30.

  • Özgenç, L, 1988, Kızılcaören köyü (Beylikahır-Eskişehir) fluorit-barit-bastneazit yatağının jeolojisi ve parajenetik özellikleri: TJK 42. Jeoloji Kurultayı bildiri özleri kitabı, Ankara.

  • Özgenç, 1., 1992, Fluid inclusions ad REE geochemistry of the bastnaesite-fluorite-barite deposit of Kızılcaören, Beylikahır (Eskişehir), Türkiye: In tern. Workshop- Work in progress on the geology of Türkiye. Abstracts, 43, England.

  • Sillitoe, R. H., 1984, Ore related Breccias in volcanoplutonic arcs: Econ. Geol. 80,1467-1514.

  • Sündal, Ü., 1969, Geology of Okçuköy region: M. Sc. thesis, unpublished. ODTÜ, Ankara.

  • Stumpfl, E. F., Kırıkoğlu, M. S., 1986, Fluorite-baryterare earth deposit at Kızılcaören, Turkey: Mitt, österr. ges. 78,193-200.

  • Streckeisen, A., 1978, Classification and nomenclature of volcanic rocks, lamprophyres, carbonatites and melilitic rocks: N. Jb. Miner. Abh.134.

  • Şengör, A. M. C, Yılmaz, Y., 1981, Tethyan evolution of Turkey, A plate tectonic approach : Tectonophysics, 75,181-241.

  • Uçmak, F., 1970, Eskişehir ili, Sivrihisar ilçesi Beylikahır bucağı, toryum cevheri işletme projesi: MTA rap. no. 4179.

  • Üşümezsoy, Ş., 1987, Kuzeybatı Anadolu yığışım orojeni: Paleotetis`in batı kenet kuşağı: Türkiye Jeol. Bült. 30-2,53-63, Ankara.

  • Weingart, W., 1954, 56/2, 56/4 Sivrihisar ve 57/1, 57/3 Ankara paftalarının jeoloji haritası raporu: MTA rap. no. 2248, Ankara.

  • Wyllie, P. J., Jones A. P., Deng, J., 1993, Carbonatite and REE: Some liquidus phase relationships: Intern. Conference on rare earth minerals. Chemistry, Origin and Ore Deposits. Abstracts, The Natural History Museum, London.

  • Yılmaz, H. 1981, Uranyum ve toryum`un yerkabuğu içindeki göçü: Yeryuvarı ve însan, 6, 3-4. 66-78, Ankara.

  • Yılmaz, Y., 1981, Sakarya kıtası güney kenarının tektonik evrimi: İst. Yerbilimleri. Derg. İstanbul.

    • Darende Havzası Tersiyer İstifinin Mikropaleontolojik (Ostrakod ve Foraminifer) İncelemesi
    Atike Nazik
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışmada amaç Darende (Malatya) dolaylıda yüzeylenen Tersiyer yaştı birimlerin stratigrafisini ostrakod ve fbıaminiferlerle ortaya koymaktır. Darende bölgesinde yer alan kırıntılı istifte ostrakodlardao 20 cins ve 28 tür saptanmıştır. Ayrıca, plankük ve bentik foraminiferlerin Avrupa ve Türkiye`de yapılan diğer çalışmalarla deneştirilmesi yapılarak bu ostrakodlann yaş konağının Lütesiyen zaman aralığını verdiği saptanmıştır. Yine ostrakod ve foraminiferlerden yararlanılarak çalışılmış düzeylerin sığ ve derin deniz ortam koşullarında çökeldiği belirlenmiştir.

  • foraminifer

  • ostrakod

  • mikropaleontoloji

  • Darende Havzası

  • Akkuş, M. R, 1970. Darende-Balaban havzasındaki litostratigrafik birimler ve jips`li formasyonların yaşı hakkında yeni bilgiler. MTA Derg. No: 75, Ankara.

  • Akkuş, M. F., 1971. Darende-Balaban havzasının (Malatya, ESE Anadolu) jeolojik ve stratigrafik incelenmesi, MTA Dergisi, No: 76, Ankara, 1-60.

  • Apostolescu, V., 1955. Description de quelques Ostracodes du Lutetien du bassin de Paris. Cahiers Geologiques, A. Chavan, 28-29,241,279

  • Apostolescu, V., 1964. Repartition stratigraphique generale des ostracodes du Paleogene des bassins de Pariset Bruxelles. Colloque Paleogene. Mem. B. R. G. M. 28,1035-1040.

  • Bosquet, J., 1852. Description des Entomostraces fossiles des terrains tertiaries de la France et de al belgique. Mem. Acad. Doy. Sc. Belgique, L 24.

  • Carbonnel, G., 1957. Les Ostracodes de Lîlerdien (Eocene inferieur) du bassin de Tremp (Espagne): Stratotype et coupes avoisinantes. Rev. Mcropal. Vol. 7, No: 1,37-50.

  • Deltel, B., 1961. Les Ostracodes du Paleogee moyen et superieur d`Aquitaine meridianale. Univ. Bordeaux. These 3° cycle, No. d`oıder 95,1-215.

  • Deltel, B., 1963. Nouveaux Ostracodes de lEocene et de l`Oligocene de TAquitaine meridionale. Actes Soc. Linn. Bordeau, v. 100.

  • Ducasse, O., 1959. Les Ostracodes de I`Eocene du sous-sol Bordelais. Interet stratigraphique Univ. de Bordelais: Repertation intered stratigraphique et paleogeographique, Univ. Bordeaux, Tehese 3° cycle, 1- 134.

  • Ducasse, O., 1963. Quelques especes nouvelles d`Ostracodes de FEocene terminal girondin, Act. Soc. Linn, Bordeaux, 100,224-248.

  • Ducasse, O., 1967. Nouveaux Ostracodes de lEocene nordAquitain. P. V. Soc. Sc. Phys. Hat. Bordeaux, 23- 89.

  • Duru, M., 1984. Polatlı (GB Ankara) güneyindeki Alt Paleojen istifinin ostrakod biyostratigrafisi. Hacettepe Üniversitesi Yüksek Mühendislik Tezi, Ankara, 141 s.

  • Guernet, C, 1984. Ostracodes de L`Auversien du Bassin de Paris: Desciription et signification, Rev. Micropal. Vol. 27, No: 2,149-170.

  • Haskins, C. W., 1969. Tertiary Ostracoda from the Isle of Wight and Barton, Hampshire, England, part IV, Rev. Micropal., 12 (3), 149-170.

  • Jones, T. R., 1856. A monograph of the Tertiary Entomostraca of England. PaleonL Soc. London.

  • Keij, A. J., 1957. Eocene and Oligocene Ostracoda of Belgium. Inst. Roy. Sci. Nat. Mem., 136; Belgique, 1- 210.

  • Kollmann, K., 1958. Vorloufige Mitteilung übereine Ostrakodenfaua aus der Inneralpinen Molasse von Rogatsboden. Verhand. Geol. Bund., Heft. 1, Wein.

  • Kollmann, K., 1962. Ostracoden aus dem Mitteleozanen Flyseh der Beckens von Pasin (Istrien, Jugoslawien). Yerhand. Geol. bund., Heft. 2, Wien.

  • Kurtman, F. 1978. Gürün Bölgesinin jeoloji ve tektonik özellikleri. MTA Dergisi, No: 91, Ankara, 1-12

  • Lienenklaus, E., 1894. monographie der Ostracoden des Nord westeutschen Tertiars. Z. dtsch. Geol., Ges., 46.

  • Marliere, R., 1958. Ostracodes du Montien de Mons et resultats de leur etude. Mem. Soc. Belge. Geol., ser. 8, no. 5, Bruxelles.

  • Moss, B., 1962. Ein Yertreter der Gattung Miocyprideis Kollmann, 1960 (Ostrac) aus dem Italienischen Pliozan. Geol. Jahrb, Bd. 80, Hannover.

  • Muenster, G., 1830. Über einige fossile Arten Cypris und Cythere. Jahrbuch f. Mineralogie usw, 60-67, Heidelberg.

  • Oertli, H. J., 1960. Evolution d`une espece d`Echinocythereiis dans le Lutetien du Rio isabenana (Prov. Huesco, Espagne), Rev. Micropal., 3(3), 157-166.

  • Oertli, H. J., 1985. Atlas des Ostracodes de France. Bull. Centres Rech. L`explor. Prod. Elf-Aquitaine. Mem. 9,257-31.

  • Örçen, S., 1986. Medik-Ebreme (KB Malatya) dolayının biyostratigrafisi ve paleontolojisi, MTA Dergisi, No: 105-106, Ankara 39-74.

  • Roumer, F. A., 1838. Die Cytherinen des MolasseGebirges. Neues Jahrb. f. Min., Heft. I, Stuttgart.

  • Reuss, A. E., 1853. Ueber einige Forominiferen, Bryozoen, und Entomostrazen der Mainzer Beckens. Neues Jahrb. f. Min., etc., 670,679, pl. 9.

  • Sirel, E., 1976. Eodnnularia conica n. sp. türünün tanımı ve Darende-Gürün (Batı Malatya) yöresindeki Üst Lütesiyen-Alt Priaboniyen kireçtaşlarına ilişkin yeni görüşler. TJK Bülteni, No: 19,2,79-82.

  • Sönmez, N., 1963. Deux gennes d`Ostracodes du Paleogene de Thrace (Turquie). Rev. Micropal., v. 6, no: 2, Paris.

  • Sönmez-Gökçen., N. 1973. Etude paleontologique (Ostracodes) et stratigraphique de niveaux du Paleogene du Sud-Est de la Thrace. MTA Dergisi, No: 147, Ankara, 1-117.

  • Stchepinsky, A., 1960. Etude des Ostracodes du Sannoisien de T Alsace. Bull. Ser. Carte Geol. Als. Lorr., t. 13, f.l, Strasbourg.

  • Şafak, Ü., 1990. Malatya kuzeybatısıının (Medik Ebreme yöresi) Üst Lütesiyen ostrakod faunası, Ç. Ü. MühMim. Fak. Derg., C: 5, No: 135-156.

  • Triebel, E., 1950. Homoomorphe Ostracoden Gattungen. Senckenberg Bd 31, Frankfurt.

  • Triebel, E., 1952. Ostracoden der Gattung Cytheretta aus dem Tertiar des Mainzer Beckens. Notizbl. hess. L. Bodenforsch., vol. 6, No. 3, Wiesbaden.

    • Üst Kretase Yaşlı Saraf Tepe (Trabzon) Bazanitinin Jeokimyasal Özellikleri ve Jeotektonik Anlamı
    Sadettin Korkmaz M. Burhan Sadiklar Aydin Ali Van Necati Tüysüz Tuncay Ercan
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Doğu Karadeniz bölgesinde yaygın olarak Üst Kretase yaşlı ada yayı özelliği taşıyan subalkalen bir volkanizma yüzeyler. Bu volkanizma, son evresinde şoşonitik ve alkalen karakterli bir volkanizmaya dönüşmektedir.

  • Bazanit

  • şoşonitik

  • ada yayı

  • Trabzon

  • Barbieri, M., Calderoni, C, Ferrini, V., Masi, U., Nicoletti, M., Petrucianni, C, and Tolomeo, L., 1985, Geochemistry and geochronology of volcanic rock from eastern Pontids (Trabzon, NE Turkey), Terra Cognita, 5,280.

  • Bektaş, O., 1984, Doğu Pontidlerde Üst Kretase yaşlı şoşonitik volkanizma ve jeotektonik önemi, KTÜ Yer Bil. Dergisi, Jeoloji, 3,53-62.

  • De Albuquerque, C. A. T., 1979, Origin of the mafic rock of southern Nova Scotia, Geol. Soc. Amer. Bull., 90,719-731.

  • Eğin, D., Hirst, D. M. and Phillips, P., 1979, The petrology and geochemistryof volcanic rockfrom thr northern Harşit river area, NE Turkey, Pontid volcanic province, Northeast Turkey, Jour. Vole. Geoth. Res., 6,105-123.

  • Gedik, A., Ercan, T., Korkmaz, S., Karataş, S., 1992, Rize-Fındıklı-Çamlıhemşin (Doğu Karadeniz) arasında yer alan mağmatik kayaçlann petrolojisi ve Doğu Pontidler`de ki bölgesel yayılımlan, Türkiye Jeoloji Bülteni, 35,15-38.

  • Gedikoğlu, A., Pelin, S. ve Özsayar T., 1979, The main lines of geotectonic developmentin the east Pontids in the Mesozoic areas, Geocome-1,555-580.

  • Genç, S. ve Güven, İ. EL, 1990, Petrology and geotectonic significance of Eastern Pontid volcanics in the region of Trabzon-Gümüşhane-Giresun: Inter. Earth Sci. Aegean Regions, Abstracts, 211-212, Izmir.

  • Gümüş, A., 1978, La petrologie et I`age radiometrique des laves a feldspathoides des enviros de Trabzon (Turquie), Geologica Balcanica, 8/4,17-26.

  • Irvine, T.N. and Baragar, W. R. A., 1971, A guide to the chemical classification of the common volcanic rock, Can. Jour. Erath Scie. 8,523-548

  • Jakes, P. and Whithe, A. J. R., 1971, Composition of island arcs and continental growth, Earth Planet. Sci. Lett., 12,224-230.

  • Jakes, P. and White, A. J. R., 1972, Major and trace element abundances in volcanic rocks of orogenic areas, Geol. Soc. Amer. Bull, 83,28-40.

  • Kuno, H., 1960, High-alumina basalts, Journal of Petrology 1,589-637.

  • Manetti, P., Peccerillo, A., Poli, C, Corsini, F., 1983, Petrochemical constrain on the models of Cretaceous-Eocene Tectonic evolution of the eastern Pontic Chain (Turkey), Cretaceous Res., 4, 159- 172

  • Me Donald, G.A. and Katsura, T., 1964, Chemical composition of Hawaian lavas, Jour, of Petrology 5, 82- 133.

  • Morrison, G. W., 1980, Characteristics and tectonic setting of the shoshonitc rock association: Lithos, 13, 97,108.

  • Pearce, J. A., 1976, Statistical analysis of major element patterns in basalts: J. Petrology, 17,15-43.

  • Pearce, J. A., 1980, Geochemical evidence for the genesis and eruptive of lavas from Telhyan ophiolites: In Ophiolites, Proceedings International Ophiolite Symposium Cyprus 1979,261-272.

  • Peccerrilo, A. and Taylor, S.R., 1975, Geochemistry of Upper Cretaceous volcanic rocks from the Pontic chain, northern Turkey, Bull. Volcan., 39/4, 557- 569.

  • Tokel, S., 1989, Kuzey Anadolu`da yitim ve çarpışma kökenli granitoyidlerin kimyasal ve metalojenik açıdan araştırılması, H.Ü. Yerbilimleri Bült., 15, 129-137.

    • Cideina Soezerii (Sirel) Yüzlekler-Tanım-Lektotip-Paratipler ve Tartışma
    İbrahim Engin Meriç Nurdan İnan Turan
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışmada, Türkiye`nin Niksar-Reşadiye, Koyulhisar, Elazığ ve Malatya yörelerindeki Üst Maastrihtiyen yaşlı yüzleklerinde saptanan Cideina soezerii (Sirel) hakkındaki yeni gözlemler tartışılmaktadır. Bu foraminiferin kavkı yüzeyi, ağsı süslerle değil, bal peteği görünümündeki heksagonal deliklerle süslenmiştir. Kabuk yapısı, trokospiral sarılımlı ve ombilikal dolgusu, bu cinsin Lepidorbitoididae familyasına ait olmayıp, Rotaliidae familyası içinde tanımlanması gerektiğini düşündürmektedir. Lektotip ve paratipler levhalar halinde sunulmuştur.

  • Cideina soezerii

  • Lektotip

  • paratip

  • Rotaliidae familyası

  • Bozkaya, Ö., 1991, Hekimhan güneyi (KB Malatya) Üst Kretase-Tersiyer yaşlı sedimanter istifin mineralojikpetrografik ve jeokimyasal incelenmesi: C.Ü. Fen Bilimleri Ens., Yüksek Lisans Tezi, 227 s., Sivas.

  • İnan, N., Kurt, İ. ve Demirbaş, M., 1992, KretasePaleosen geçişinde yeni paleontolojik bulgular: İğdir kireçtaşı (Koyulhisar-Sivas): 45. Türkiye Jeoloji Kurultayı Bildiri Özleri, s. 28, Ankara

  • İnan, N. ve Temiz, H., 1992, Niksar (Tokat) yöresinde Kretase-Tersiyer geçişinin litostratigrafîk ve biyostratigrafik özellikleri: Türkiye Jeoloji Bülteni, 35/1, 39-47, Ankara

  • Özgen, N. 1992, Elazığ çevresinde yüzeyleyen Üst Maestrihtiyen-Paleosen yaşlı birimlerin paleontolojik incelemesi: C.Ü. Fen Bilimleri Ens., Yüksek Lisans Tezi, 100 s., 5İv., Sivas.

  • Seymen, İ., 1975, Kelkit vadisi kesiminde Kuzey Anadolu Fay Zonunun Tektonik özelliği: Doktora Tezi, İTÜ Maden Fakültesi Yayını, İstanbul

  • Sirel, E., 1973, Description of a new Cuvillierina species from the Maastrichtian of Cide (Northern Turkey): Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni 16/2,69-76, Ankara

  • Sirel, E., 1991, Cide bölgesi (Kuzey Türkiye) Mestrihtiyeninde bulunan yeni bir foraminifer cinsi Cideina n. gen.: Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 112, 149- 154, Ankara

    • Doğu Toros Karbonat Platformunda Önülke-Dağarası Havza Gelişimine Bir Örnek: Akdere Havzası, Gürün-GB Sivas (Türkiye).
    Eşref Atabey
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Çalışma alanı Anatolid-Torid kuşağının bir parçası olan Doğu Torosların kuzeybatı kesiminde bulunmaktadır. İnceleme konusu olan Akdere Havzası önülke-dağarası havza gelişimine tipik bir örnek teşkil eder. îtki fayları ilerlemesi sırasında kabuğun aşağıya bükülmesi sonucu oluşan ön ülke havzaları genellikleri daralma kökenlidirler. Akdere Havzası kuzey ve güneyden allokton birimlerle sınırlandırılmıştır. Benzer sıkışmalı havzalardan farklılık gösterir. Otokton Geyikdağı Birliği içerisinde yer alan Akdere Havzasında Orta Jura-Tersiyer yaş aralığında farklı litostratigrafik özelikte dört birim ayırtlanmıştır. (Yüceyurt, Yanıktepe, Akdere ve Demiroluk formasyonları). Yüceyurt formasyonu (Orta Jura-Senomaniyen) dolomit ve dolomitik kireçtaşı, foraminiferli-algli, pelletli-intraklastlı çamurtaşı, vaketasıgibi platform tipi fasiyesleriyle, Yanıktepe formasyonu (Santoniyen-Kampaniyen) rudist bağlamtaşı-pakettaşı fasiyesleriyle, Akdere formasyonu ise (Kampaniyen-Paleosen-Alt Eosen) yan pelajik ve pelajik fasiyeslerle temsil edilir. Bu pelajikler arasında karbonat yelpaze çökelleri olarak mikrobreş tabakaları, pelajik foramlı türbidiiler, çakıllı çamurtaşları,kalkarenit ve kanal dolgusu konglomera/breşler yer alır. Orta Eosen (Lütesiyen) yaşlı Demiroluk formasyonu polijenik konglomera/breş, çakıllı kumtaşı, Nummulitli ve Alveolinli resifal kireçtaşı, ve marndan oluşur. Platform kireçtaşlannda izlenen fasiyes değişimleri tiltasyon hareketlerine bağlıdır. Havza çökelleri içerisinde yer alan yelpazeler ise geniş ölçüde çökelme ile eş zamanlı fay kontrolünde gelişmiştir. Akdere havzasının evrimi dört dönemde tamamlanmıştır. Bunlar sırasıyla Orta Jura-Senomaniyen zaman aralığını kapsayan duraylı kıta kenarı, Türoniyen-Üst Santoniyen sırasındaki platform kenarının flexsurel yükselmesi ve erozyon geçirmesi, Üst Santoniyen-Paleosen zaman aralığında nap dilimleri altında platformun parçalanması, havzanın oluşumu ve Alt Eosen`e kadar süren ortamın derinleşmesi dönemi, son dönem ise sıkışma ve doğrultu atımlı fay tektoniğinin etkili olduğu dönemdir. 

  • dolomitik kireçtaşı

  • Nummulit

  • pelajik fasiyes

  • Sivas

  • Aziz,A., Meşhur,M., ve Serdar, H.S., 1979 SarızPınarbaşı-Kaynak dolayının jeolojisi ve hidrokarbon olanakları, TPAO. Rap. No, 1357 (yayınlanmamış)

  • Beaumont, C.F., 1981, Foreland Basins, Geophys., J.R. ast. Soe., 65,291-329.

  • Gawthorpe, R.L., 1986, Sedimentation during carbonate ramp-to-slope evolution in a technically active area: Bowland basin (Dinantian)JNLEngland, Sedimentology, 33,185-206.

  • Hagen, E.S., Sinister, M.w., and Furlong, K.P.,., 1985, Tectonic loading and subsidence of ilntermontane basins: Wyoming foreland province, Geology, 13,585-588.

  • IngersollJR.V., 1988, 1988,Tectonic of sedimentary basins, Geol. Soc.of Am. Bull., 100,1704-1719.

  • Jordan,T.E., 1981, Thrust loads and foreland basin evolution, Cretaceous, Western United States, am. Assoc, of Petr. Gleol. Bull., 65,2506-2520.

  • Klein, G. de V., 1990, Maturatioln,based geodynamic/ geochemical classification of sedimentary basins (Ekspress sed.), Sedimentar Geol.,69,1-6.

  • Koçyığıt,A.,1981,Isparta büklümünde (Batı Toroslar) Toros Karbonat Platformunun evrimi, Türkiye Jeol. Kur.Bült., 24,15-23.

  • Kozlu, H.,Fourcade, E.,Günay,Y.,Dercourt. J., CrossJP., ve Pierre BallierJ., 1990, Doğu Toros Bölgesinde Neo-tetisin evrimi, Türkiye 8.Petrol Kongresi, Bildiriler, 387-402.

  • Monod,O.,1977,Recherces geoloques dans le Taurus occidental an sud de Beyşehir (Turquie),Devlet Doktora Tezi, TUniv. de Paris, sud, Orsay,442 p.

  • Özer,S., 1981, Rudist yığışımlarının petrol açısından önemi, Yeryuvarı ve İnsan, C.,6., 1-2,34-37.

  • Özgül ,N., Metin,S.,Göğer,E.,Bingöl,l.,ve Baydar,O., 1973, Tufanbeyli yöresinin Kambriyen-Tersiyer kayaları (Doğu Torosiar), Türkiye Jeol. Kur. Bült.,16,82-100.

  • Özgül,N., 1976, Torosların Bazı Temel Jeolojik Özellikleri, Türkiye Jeol. Kur. Bült. 19,1,65-78.

  • Özgül, N.,1984,Straügraphy and tectonic evolution of the central Taurus, Tekeli,O.,Göncüoğlu,M.C, (eds). International symposium on the geology of the Taurus Belt, 1983, Miner.Res. Explorinst. - Turkey,Ankara,77-90.

  • Perinçek,D., ve Özkaya,İ.,1981, Arabistan Levhası kuzey kenarı tektonik evrimi, Yerbilimleri,8,91-101

  • Perinçek, D., and Kozlu, H., 1984, Stratigraphy and structural relations of the units in the Afşin-ElbistanDoğanşehir region, (Esastern Taurus), Tekeli, O., Güncüoğlu, M.C., (eds). International symposium on the geology of the Taurus Belt, 1983, Miner. Res. Explor. Inst. Ankara-Turkey, 181-197.

  • Quinlan, G.M., 1984, Appalachian thrusting lithosphere flexure and the Paleozoic stratighy of the nastem Interior of North America, CanJ. Earth Sci., 21,973- 995.

  • ReadJLR, 1985, Carbonate platform facies models, Bull. Am.Assoc.Petr. Geol., 69,1-21.

  • Ricou, L.E., Aygyriadis, L. et Marcoux, Ö., 1975, L`Axe Du TaurusUn Alignement De fenetres AraboAfricaines Sous Des Nappes Radiolaritiqus, Ophiolitiques Et Metamorphiques, Bull. Soc. Geol., France, (7), XVII, 1024-1044.

  • Ricou, L.E., 1980 Toroslar`ın Helenidler ve Zagribler arasındaki yapısal rolü, Türkiye Jeol. Kur. Bült., 23,101-118.

  • Robertson, A.H.F., 1987, Upper Cretaceous Muti Formation: transition of a Mesozoic nate platform to a foreland basin in the Oman Mountains, Sedimentology, 34,1123-1142.,

  • Robertson, A., 1987, The transition from a passive margin to an Upper Cretaceous foreland basin related to ophiolite emplacement in the Oman Mountains, Geol, Soc, of Am Bull., 99,633-653.

  • Speed, R.C., and Sleep, N.H., 1982, Antler orogeny and foreland basin: A model, Geol. Soc. of Am. Bui 1. 93,815-828.

  • Stockmal, G.S., Beaumont, C, and Boutlier, R., 1986, Geodynamic model of convergent margin tectonics: Transition from rifted margin to overthrust Belt and cosequences for foreland-basin devlopment, Amer. Assoc. of Petr. Geol. Bull., 70,181-190

  • Şengör, A.M.C. and Yılmaz, Y., 1981, Tethyan evolution of Turkey, a plate tectonic approach, Tectonophysics, 75,181-241

  • Tekeli, O., 1980, Toroslar`da Aladağların yapısal evrimi, Türkiye Jeol. Kur. Bült., 23,11-14.

  • Tekeli, O., Aksay, A., Ürgün, B.M. and Işık, A., 1984, Geology of the Aladağ Mountains, Tekeli, O., Göncüoğlu, M.C. (ends). International symposium on the geology of the Taurus Belt, 1983, Miner. Res. Explor. Inst. Turkey, 143-158.

  • Vail, P.R., Mitchum, R.M., and Thompson, S., 1977, Seismic stratigrahy and global changes of sea level, in seismic stratigraphy application to hydrocarbon exploration, AAPG, Memoir, 26, 83-97.

  • Varol, B., Kazancı, N. ve Okan Y., 1987, Sanz-Tufanbeyli otokton Triyas istifinin tanımsal fasiyes özellikleri (GD Kayseri- Türkiye), Doğa Tub. Müh. ve Çevre Derg., 11,362-377.

  • Watts, A.B., and Ryan, W.B.F., 1976, Flexure of the lithosphere and continental margin basins, Tectonophysicis, 36,25-44

  • Yazgan, E., 1984, Geodynamic evolution of the Eastern Taurus region, Tekeli, O., Göncüoğlu, M.C, (eds). International Symposium on the Taurus Belt, 1983, Miner. Res. Explor. Inst., Ankara-Turkey, 199-208.

    • Çarıksaraylar (Şarkikaraağaç-Isparta) Kuzeyinin Jeolojisi ve Kurşunlu Barit Yatakları
    Oya Cengiz Mustafa Kuşcu
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Şarkikaraağaç-Çarıksaraylar yöresinde Paleozoyik`den Senozoyik`e kadar değişik yaşlı kaya birimleri bulunur.Temelde, Subaşı ve Kocasakız kireçtaşı üyelerine ayırtlanmış Paleozoyik yaşlı Sultandede formasyonu, onun üzerinde de açısal uyumsuz olarak Mesozoyik yaşlı Hacıalabaz formasyonu yer alır. Bölgede KB-GD doğrultusunda km`lerce uzanan lateritleşmiş doleritler Jura öncesi yaşlıdır. Bütün bu birimlerin üzerinde ise, Kuvaterner yaşlı alüvyonlar bulunmaktadır. Çanksaraylar`ın kuzeyinde iki tür barit cevherleşmesi gözlenir. Birincisi, sülfidli barit yatakları olup, ikincisi birincil olanlardan dış etkenlerle gelişmiş elüvyal barit oluşumlarıdır. Çanksaraylar kurşunlu barit cevherleşmesi, Sultandede formasyonu içerisindeki metasedimentler, kalkşistler, Subaşı üyesindeki dolomitler ile kireçtaşlarına ve bu birimlerin dokanaklarma damar, mercek ve katmansı şekillerde yerleşmişlerdir. Çeşitli kalınlıklarda (10-70 cm.) yataklanan cevherleşmeler bölge içerisinde KB-GD doğrultusunda bir uzanım gösterirken, eğimleri GB ve KD`yadır. Kurşunlu barit yataklarının yerleşimi esnasında yan kayaçlarda, silisleşme, ankeritleşme, sideritleşme ve dolomitleşmenin gelişimi cevherleşmelerle ilgili belirgin bir özelliktir. Cevherleşmelerin parajenezinde birincil olarak barit, galen, sfalerit, kalkopirit, pirit ve tetraedrit mineralleri bulunur. Kalsit, dolomit, siderit ve kuvars ise yataklarda bulunan gang mineralleridir. Yataklardaki sülfitli minerallerin oksidasyonu sonucu gelişen ikincil mineraller olarak da kalkosin-kovellin, neodijenit, serüzit-anglezit, limonit, malakit ve azurit görülür. Yataklanma biçimi, parajenezi, dokusu ve alterasyonu Çanksaraylar kurşunlu barit cevherlerinin hidrotermal oluşumlu bir yatak olduğunu ortaya koyar. Ayrıca dış olaylara bağlı olarak kurşunlu baritlerden gelişen elüvyal barit yataklanmalan da yöredeki bir diğer cevherleşme tipidir.

  • Kurşunlu barit yatakları

  • galen

  • metasediment

  • Isparta

  • Abdüsselamoğlu, S., 1958, Sultandağlarmm 1/100000 ölçekli jeolojik löveleri hakkında rapor, M.T.A. Rapor no: 2669, (yayınlanmamış)

  • Ayhan, A. , ve Karadağ, M., 1985, Şarkikaraağaç (İsparta) güneyinde bulunan boksitli demir ve demirli boksit yataklarının jeolojisi ve oluşumu, Türkiye Jeol. Kur. Biüt., 28,2,137-146

  • Ayhan, A. , 1986, Hüyük (Beyşehir) yöresinin Alt-Orta Kambriyen yaşlı birimlerde bulunan barit zuhurlarının özellikleri, S.Ü.Müh.Mim Fak. Dergisi, 1

  • Blumenthal, M., 1947, Seydişehir-Beyşehir hinderlandındaki Toros dağlarının jeolojisi, MTA yayınlan Seri D. no:2,242 s.

  • Brennich, G., 1954,1/100000 ölçekli genel jeolojik harita izahnamesi. Akşehir (90/1-2-3-4) ve Ilgın (91/1 ve 91/3) paftaları, MTA. Derleme Rapor no: 2514, (yayınlanmamış).

  • BrunnJ.H. ve diğ., 1971, Outline of the Western Taurides, in Geology and Histoy of Turkey (Ed. A. S. Campbell, Petroleum Exploration Socieuty of Libya, Tripoli), 225-255 s.

  • Bulur, k., ve Çetin, H., 1979, Yalvaç-Şarkikaraağaç (İsparta) bölgesi demirli boksit yatakları jeoloji raporu, MTA. Enst., Arşivi, 6594,54767, 96 s., (yayınlanmamış).

  • Cengiz,O., 1991, Çarıksaraylar (Şarkikaraağaç-Isparta) Kuzeyinin jeolojisi ve kurşunlu barit yataklan, Yüksek Lisans Tezi, Akd. Üniv. Fen. BiLEnst., 75 s.

  • Dean, W. T. and Monod, O., 1970, The Lower Paleozoic stratigraphy and fauna of the Taurus Mountains near Beyşehir (Turkey), 1. Stratigraphy, Bull. Brit. Mus. Nat. Hist.GeoL, 19/8,41,1-426 s.

  • Demirkol, C, 1977, Yalvaç-Akşehir dolayının jeolojisi, Doçentlik Tezi, S. Ü. Yerb. Böl., Konya, 114 s., (yayınlanmamış).

  • Demirkol, C, ve diğ., 1977, Sultandağının Stratigrafisi ve Jeoloji Evrimi, M.T.A. Enst., Jeoloji Dairesi

  • Desparıes, A., and Gutnic, M., 1972, Les gres rouges au sommet du Paleozoigue du massif du Sultandağ et les niveaux ferra litigues de la couverture Mesozoigue (NE du Taurus occidentale, Turguie), Bull, de. la. Soc. Ge`ol. de France, ser. 7, Tem, 12, no:3, 505-514 s.

  • Eren, Y., 1990, Engili (Akşehir) ve Bağkonak (Yalvaç) köyleri arasındaki Sultandağları Masifinin tektonik özellikleri, TJK Bült., 33,36-50

  • Gedik, L, 1989, Batı Toroslar Kambriyeninde Hadımopanellid biyostratigrafık Zonlanma, T.J.K. Bült., 32,65-78

  • Haude, H., 1972, Staratigraphie und Tektonic des Südlichen Sultandağ (SW Anatolien), Zeit. Deutsch. Geol Ges., 123,411-421

  • Özgül,N., ve Gedik, İ., 1973, Orta Toroslarda Alt Paleozoyik yaşta Caltepe Kireçtaşı va Seydişehir Formasyonu`nun stratigrafi ve konodont faunası hakkında yeni bilgiler, T. J. K. Bült., 16,2

  • Öztürk, E.M.,Öztürk, Z., Ayaroğlu ve Acar, S., 1977, Şarkikaraağaç (İsparta) ve dolayının jeolojisi, M. T. A. Enst. , Derleme no: 7045, 190 s. (yayınlanmamış).

  • Üstün, Z., Özbek,B., 1974, Beyşehir-Hüyük-llimen köyü ve civarındaki barit zuhurlarının detay jeolojisi, M. T. A. Enst., Derleme, (yayınlanmamış).

    • Güledar Barajı Derivasyon Tünel Güzergahındaki (Çubuk-Ankara) Kaya Birimlerinin Mühendislik Jeolojisi İncelemesi
    Hasan Aydin Özsan
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışma ile, Güledar Barajının yapımına başlamadan önce açılacak derivasyon tünel güzergahındaki kaya birimlerinin jeolojik ve jeoteknik özellikleri saptanmıştır. Tünel güzergahı ve dolayında başlıca iki formasyon yüzlek verir. Triyas yaşlı Güledar Formasyonu, volkanik ve metamorfık kayaçların içindeki Permiyen-Karbonifer yaşlı kireçtaşı bloklarından oluşur. Bu formasyon üzerine açısal uyumsuzlukla gelen Sirkeli Formasyonu az tutturulmuş ve tutturulmamış çakıltaşı, kumtaşı, miltaşı ve kil seviyelerini içerir. Q ve Jeomekanik-RMR sistemlerine ait kaya sınıflamaları, tünel güzergahındaki kaya birimlerinden bulunan jeoteknik parametrelerden çıkarılmıştır. Güledar Barajı derivasyon tünelindeki kaya birimleri için farklı destek kategorileri önerilmiştir.

  • derivasyon tünel

  • kumtaşı

  • mühendislik jeolojisi

  • Ankara

  • Akyürek, B., Bilginer, E., B., Hepsen N., Pehlivan, Ş., Sunu, O., Soysal, Y., Dağer, Z, Çatal, E., Sözen, B., Yıldırım, H., Hakyemez, Y., 1984, AnkaraElmadağ-Kalecik dolayının temel jeoloji özellikleri: Jeoloji Mühendisliği, 20,3146.

  • Barton, N., 1976, Recent Experiences with the Q-System for tunnel support. Proceedings, Symposium Exploration for Rock Engineering, ed. Z. T. Bieniawski, A.A. Balkema Press, Rotterdam, 1976, Vol l,pp 107-114

  • Barton, N., Lien, R., and Lunde, J., 1974, Engineering Classification of Rock Masses for the Design of Tunnel Support: Rock Mechanics, Vol 6, No. 4, pp 183-236.

  • Bieniawski, Z. T., 1973, Engineering Classification of Rock Masses: Transactions of South African institution of Civil Engineers Vol 15, No. 12, pp 335- 344

  • Bieniawski, Z.T., 1974, Geomechanic Classification of Rock Masses and its Application in Tunneling: Proceedings, Third International Congress Rock Mechanics, International Society For Rock Mechanics, Denver, Colo., Vol ! ! A pp 27-32.

  • Bieniawski, Z.T., 1979, Tunnel design by rock mass Classifications: Technical report, 61-79-19, Office Chief of Engineers, U.S. Army Washington, D.C.20314.

  • Karaaslan, N., Taner, O., 1987, Çubuk projesi mühendişlik Jeolojisi ön inceleme raporu: DSİ V. Bölge (Yayımlanmamış).

  • Özsan, A., 1992, Güledar barajı ve göl alanının (Çubuk, Ankara) mühendislik jeolojisi: Geosound . (Baskıda), Adana

    • Yıldızeli (Sivas) Güneyinde Akdağ Metamorfitleri ve Örtü Kayalarının Stratigrafisi ve Tektoniği
    Ergun Gökten
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Yıldızeli`nin güney kesiminde başlıca, Akdağ masifine ait metamorfik kayalar ve bu masif içine Eosen öncesinde sokulmuş intrüzifler ile masifin Eosen ve daha genç yaşlı olan örtü kayaları yüzeyler. Değişik metamorfik kayalardan oluşan masif, tekdüze bir metamorfizma süreci sergilemez. Orta basınç, yüksek sıcaklık mertebesine ulaşan bölgesel metamorfizma ile intrüzyonun yol açtığı kontakt metamorfizma süreçleri en Geç Kretase sonunda tamamlanmıştır. Akdağ metamorfik serisi Yıldızeli güneyinde Lütesiyen yaşı birimlerle transgresif olarak örtülür. Lütesiyen açılı uyumsuz olarak Geç Miyosen yaşlı akarsu ve gölsel fasiyesli birimlerle takip edilir. Pliyosen, önceki birimleri yine açılı uyumsuz olarak örter ve tüm Kızılırmak vadisini kaplayan akarsu kökenli tortullarla temsil edilir. Yıldızeli güneyinde Akdağ metamorfitleri bir horst yapısı da bulunurlar. Masifi oluşturan kayaçlar, Eosen tortulları ile normal faylı dokanaklara sahiptir. Lütesiyen ve sonrasındaki sıkışma rejimi etkilerini bölgede bir örtü tektoniği biçiminde göstermiştir. 

  • Akdağ metamorfik serisi

  • kontakt metamorfizma

  • horst

  • Sivas

  • Erkan, Y., 1976, Kırşehir çevresindeki rejyonal metamorfîk bölgede saptanan isogradlar ve bunların petrolojik yorumlanmalan: Yerbilimleri, 2,1,23-54.

  • Erkan, Y.,1977, Orta Anadolu masifinin güneybatısında (Kırşehir bölgesinde) etkili rejyonal meîamorfizma ile amfibol minerallerinin bileşimi arasındaki ilişkiler: Yerbilimleri, 3,1-2,41-46

  • Erkan, Y., 1980, Orta Anadolu masifinin kuzeydoğusunda (Akdağmadeni-Yozgat) etkili olan bölgesel metamorfizmanm incelenmesi: Türkiye Jeol. Kur. BülL, 23/2,213-218.

  • Erkan, Y., 1981, Orta Anadolu`nun .metamorfizması üzerine yapılan çalışmalarda varılan sonuçlar: İç Anadolu`nun jeolojisi simpozyumu: T. J. K. 35. Kurultayı, 9-11.

  • Erkan, Y. ve Ataman, G., 1981, Orta Anadolu masifi (Kırşehir yöresi) metamorfızma yaşı üzerine K-Ar yöntemi ile bir inceleme: Yerbilimleri, 8,27-30.

  • Gökten, E., 1983, Şarkışla güney-güneydoğusunun stratigrafisi ve jeolojik evrimi: Türkiye Jeol. Kur. BülL, 26, 167-176.

  • Gökten, E., 1986, Paleocene carbonate turbidites of the Şarkışla region; Their significance inan orogenic basin: Sediment. Geol, 49-143-165.

  • Ketin, L, 1955, Yozgat bölgesinin jeoloji ve Orta Anadolu masifinin tektonik durumu: Türkiye Jeol. Kur. BülL, VI/1,1-40.

  • Ketin, İ., 1966, Anadolu`nun tektonik birlikleri: Maden Tet. Arama Derg. 66,20-34.

  • Özer, S. ve Göncüoğlu, C, 1981, Orta Anadolu masifin doğusunda (Akdağmadeni-Yıldızeli) ilginç metamorfik parajenezler: Maden Tet. Arama Derg., 93- 94,173-174.

  • Pollak, A., 1958, Uber einege geologisehe Bestbachtungen im Zentranatolischenmassiv: Notiz 61, hess. 1.- Amt. Badenforshung, 87- 239-245.

  • Seymen L, 1981 a, Kaman (Kırşehir) dolayında Kırşehir masifinin metamorfizması: İç Anadolu`nun jeolojisi simpozyumu: TJ . K. 35. Bilimsel ve Teknik Kurultayı, 12-15.

  • Seymen, L, 1981 b, Kaman (Kırşehir) dolayında Kırşehir masifin stratigrafisi ve metamorfizması: Türkiye Jeol. Kur. BülL, 24/2,101-108.

  • Seymen, L, 1984, Kırşehir masifi metamorfiüerinin jeolojik evrimi: Ketin Simpozyumu 1984: T. J. K. Yayını, 133-148.

  • Tatar, Y., 1977, Ofiyolitli Çamlıbel (Yıldızeli) bölgesinin stratigrafisi ve petrografisi: Maden Tet. Arama Derg., 88,56-72.

  • Tolluoğlu, Ü., 1986, Orta Anadolu masifinin güneybatısında petrografik ve petrotektonik incelemeler: Hacettepe Univ., Doktora Tezi, 237 s. (yayımlanmamış).

  • Vache, R., 1963, Akdağmadeni kontakt yatakları ve bunların Orta Anadolu kristalinine karşı olan jeolojik çerçevesi: Maden Tet. Arama Derg., 60,22-36.

  • Winkler, H. G. F., 1979, Petrogenesis of metamorphic rock: Springer Verlag, 5 th Ed., New York, 348 p.

  • Yılmaz, A. ve Özer, S., 1984, Kuzey Anadolu bindirme kuşağının Akdağmadeni (Yozgat) ile Karaçayır (Sivas) arasındaki bölümün temel jeoloji incelemesi ve Tersiyer havzasının yapısal evrimi: Ketin Simpozyumu 1984: T. J. K. Yayını, 163-174.

    • Karsantı yöresinde (KKD Adana) Yüzeyleyen Tersiyer İstifinin Ostrakod Dağılımı ve Ortamsal Özellikleri
    Ümit Şafak
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Çalışma, Karsantı yöresinde (KKD Adana) yüzeyleyen Tersiyer istifinin, ostrakod faunasına dayalı stratigrafisini ve ortamsal özelliklerini incelemeyi amaçlamaktadır. Bu araştırmada, bölgede yüzeyleyen kırıntılı birimlerde, Oligosen-Orta Miyosen zaman aralığında 3 ostrakod cinsi, 5 alt cinsi ve 31 türü belirlenmiştir. Bu türlerden yararlanılarak, Burdigaliyen-Alt Langiyen`de Neomonoceratina helvetica-Aurila soummamensis Zonu, Gökçen (1984)tanımlanmıştır. Bu zon, Türkiye`de çalışılmış Tetis-Paratetis bölgeleri ile, ayrıca aynı kronostratigrafik düzeyde yapılmış diğer çalışmalarla korele edilmiştir. Çalışma bölgesinde saptanan ostrakod faunasına dayanılarak, Oligosen-Erken Langiyen zaman aralığında, başlangıçta sığ denizel, Oligosen üst düzeylerinde karasal/geçiş ve üst kesimlerde, yani Burdigaliyen-Erken Langiyen`de tekrar, genellikle sığ deniz özelliklerinin hakim olduğu ortamların varlığı belirlenmiştir. 

  • ostrakod

  • Tersiyer istif

  • Tetis-Paratetis bölgeleri

  • Adana

  • Abdüsselamoğlu, M.Ş., 1959, Yukarı Seyhan Bölgesinde Doğu Torosların Jeolojik Etüdü, MTA Derleme Rapor No: 2668,5 s., Ankara (Yayımlanmamış)

  • Bassiouni, M.A., 1979, Brackische und marine Ostrakoden (Cytherideinae, Hemicytherinae, Trachyleberidinae) aus dem Oligozan und Neogen der Türkei. GeolJb.) Reihe B, Heft 31, Hannover, 1-200)

  • Blumenthal, M., 1941, Niğde ve Adana vilayetleri dahilindeki Torosların Jeolojisine umumi bir bakış, MTA yayını, No: 6 Seri B, 95 s., Ankara

  • Carbonnel, G. ve Jıncek, R., 1977, Superzones et datums a Ostracodes dans le Neogene de la Tethys (bassin du Rhone) et de la Paratethys. Newsl. Stratigr. 6 (1): 23-29, Berlin.

  • Demirkol, C. Kerey, I.E., Yetiş, C, 1988, Karsantı formasyonu Bingüç kömürlerinin sedimantolojik ve diğer özellikleri (Adana Baseni), Akdeniz Üniversitesi, İsparta Müh. Fak. Derg., 4,420-430, İsparta.

  • Gökçen, N., 1979, Denizli-Muğla çevresi Neojen istifinin stratigrafisi ve paleontolojisi, Doçentlik Tezi, Hacettepe Univ., 154 s., 8 Lev., 2 Ek., Ankara.

  • Gökçen, N., 1982, Denizli-Muğla çevresi Neojen istifinin ostrakod biyostratigrafisi, Yerbilimleri Dergisi, 9: 111-132, Ankara.

  • Gökçen, N., 1984, Neomonoceratina helvetica Superzone and Carinocythereis Datumplnae in Neogene sequences of Turkey, Newsl. Stratigr. 13 (2), 94-103- 2 Tab, Berlin-Stuttgart

  • İlker S., 1975, Adana Baseni kuzeybatısının Jeolojisi ve petrol olanakları, TPAO Arşiv No. 973,63 s.

  • Jıncek, R., 1983, Redefinition of the Oligocene and Neogene ostracod zonation Paratethys. Knihovnicka Zemniha plynu a nafty (Nr.4), 195-236/36 Tab, 9 Lev. Hodonin.

  • Morkhoven, F.P.M. Vaan, 1962, Post Paleozoic ostracoda, Elsevier edit., 1:1-244.

  • Pampal, S., 1983, Doğu Toroslarda Kadirli-Kozan-Feke (Adana) ile Çokak (K.Maraş) arasındaki bölgenin stratigrafik ve tektonik özellikleri. S.Ü. Müh. Mim. Fak. Jeoloji Bölümü, Doktora Tezi, 133 s., Konya.

  • Schmidt, G.C., 1961, Stratigraphic nomenclature for the Adana region petroleum district VII. Petroleum Administration Bull. 6., Ankara.

  • Şafak, Ü., 1992, Yayladağ-Altınözü (Altınözü) ve civarı Tersiyer istifinin stratigrafik ve mikropaleontolojik incelenmesi, Ç. Ü. Rektörlüğü Araştırma Projesi, MMF 90/5, Adana (Yayınlanmamış).

  • Şafak, Ü. ve Gökçen, R, 1991, Planktik Foraminifer Zonlamasına Doğu Akdeniz Provensinden Bir Örnek: Mut Havzası Tersiyer İstifi, TJ.K. Bülteni, Cilt: 34, Sayı: 1, s. 27-37, Ankara.

  • Şafak, Ü. ve Ünlügcnç, U.C., 1993, Kozoluk, Solaklı ve Kevizli (Adana kuzeyi) civarında yüzeyleyen OligosenOrta Miyosen yaşlı istiflerin ostrakod faunası ve biyostratigrafisi, Geosound, Yerbilimleri, Sayı: 21 (baskıda).

  • Tanar, Ü., 1989, Mut Havzası Tersiyer İstifinin stratigrafik ve mikropaleontolojik (ostrakod ve foraminifer) incelemesi, Doktora Tezi, Ç.Ü. Fen Bilimleri Enst., 199 s., 3 Ek., 12 Lev., Adana.

  • Temek, Z., 1957, Adana Baseni Alt Miyosen (Burdigaliyen) Formasyonlan ve diğer formasyonlarla ilişkisi ve petrol olanakları, MTA Bülteni, 49,60-80, Ankara

  • Ünlügenç, U.C. ve Demirkol, C, 1988, Kızıldağ Yayla (Adana) dolayının stratigrafisi, Jeoloji Mühendisliği Dergisi, Sayı: 32-33,17-25, Ankara

  • Ünlügenç, U.C. ve Demirkol, C, 1991, KarsantıEğner,Akdam (K-KD Adana) dolaylarının stratigrafik incelenmesi, Ahmet Acar Jeoloji Sempozyumu, Editör: C. Yetiş, 239-254, Adana.

  • Ünlügenç, U.C. ve Demirkol, C. ve Şafak, Ü., 1993, Adana Baseni K-KD`sunda yer alan Karsantı Basen Çökellerinin stratigrafik-sedimantolojik nitelikleri, Suat Erk Jeoloji Sempozyumu, Ankara (baskıda).

  • Yetiş, C, 1978, Çamardı (Niğde İli) yakın ve uzak dolayının Jeoloji incelemesi ve Ecemiş yanlım kuşağının Maden Boğazı-Kamış arasındaki özellikleri, İst. Üniv. Fen Fak. Doktora Tezi, 164 s., İstanbul

  • Yetiş, C. ve Demirkol., 1986, Adana Baseni batı kesiminin detay Jeloji etüdü, MTA Rapor No: 8037 187 s., Ankara.

  • Yürünen, S., Abacı, Ş. ve Gökçen, S.L., 1987, Karsantı Bölgesi (Adana) Miyosen kumtaşlannm sedimantolojisi ve klastik petrofasiyesleri, J.M.O. Dergisi, Sayı: 30-31,21-30, Ankara.

    • Kula Volkanitlerinin Jeokimyasal, Radyometrik ve İzotopik Verilerinin Yorumu (Manisa-Batı Anadolu)
    Tuncay Ercan
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Türkiye`de Batı Anadolu`nun Manisa ilinin Kula ilçesi civarında Kuvaterner yaşlı alkali bazaltik kayaçlar yaygındır. Bu volkanikler 3 belirgin safhada temsil olunurlar. İlk evreye ilişkin bazalt akıntıları I,I milyon yıl yaşlıdır. Son evre 20.000 yıl önce etkin olmuş olup sinder ve spatter türde volkan konileri, aa tip lav akıntıları, tüf ve tefralardan oluşur. İkinci evreye ilişkin bazı maar türde volkanların çevresinde "Base Surge" türde yataklanmalar ve üçüncü evrenin tüllerinde ilkel insanlara ait ayak izleri gözlenir. Kula alkali volkanikleri, Ege Bölgesi gerilme tektonik rejiminin sonucu olarak meydana gelen Batı Anadolu graben sistemlerinde yer alır. İkinci ve üçüncü evre erüpsiyonlarıyla bol miktarda manto ksenolitleri getirilmiştir. Bu ksenolitler, olivin + kersütit + apatit + klinopiroksen ± flogopit ± sfen parajenezinde olup, subkontinental Litosferin modal metasomatizmasına işaret ederler. Kula bazaltlarının Stronsiyum izotopik oranları 87 Sr/86 Sr= 0,7020-0.7035`tir. Petrokimyasal incelemelere göre, her üç evrenin bazaltları arasında kimyasal bir farklılık olmayıp, hepsi aşırı alkali karakterdedir. Lavlar, alkali olivin bazaltik bir magmadan türemiş olup manto kökenlidir. Lavlar kısmen sodik, kısmen de potassiktir. Potasyum içeriği, birinci evreden üçüncü evreye doğru artar. Genç lavlar, yaşlılara nazaran daha potassiktir. Alınan gaz örneklerindeki asal gaz ve Helyum izotopik bileşimleri Kula bölgesi için ölçülmüş olup, tüm örneklerde hemen hemen manto kökenli helyum saptanmıştır. En yüksek3He/4He oranı 3,92 x 10"6 dır. Manto veya diyapirik magmadan serbestlenen Helyum kapsayan volatil gazlar, denizel karbonatlarla kimyasal reaksiyona girerek karbondioksit ve radyojenik Helyum üretmişler ve orjinal magmatik gazları seyreltmişlerdir. Buna göre, Kula volkanizmasının yeniden faaliyete geçebileceği ve ilerde yeni alkali bazaltlar üretebileceği öne sürülebilir. 

  • ksenolit

  • Kula bazaltları

  • helyum

  • olivin

  • Borsi, S., Ferrara, G., Innocenti, F. and Mazzuoli, R., 1972, Geochronology and petrology of recent volcanics in the Eastern Aegean sea: Bull. Volcan., 36/3, 473-496

  • Coombs, D.S. and Wilkinson, J. F. C, 1969, Lineages and fractionation trends in undersaturated volcanic rocks from the East Otago volcanic province (New Zealand) and related rocks: Jour, of Petrology, 10/3, 440-501

  • Deleuil, A., 1977, Contribution a la geochronologie potassum argon du volcanisme Neogene df Anatolie occidentale (regions de Kızılcahamam et de Uşak, Turquie): These, Toulouse Paul Sabatier Univ., France, 85 p.

  • Dewey, J. f. and Şengör, A. M. C, 1979, Aegean and surrounding region, complex multi plate and continuum tectonics in a convergent zone: Geol. Soc. Amer. Bull., 90,84-92

  • Ercan, T., 1981, Geology of the Kula area (West Anatolian, Turkey) and petrology of the volcanic rocks: These, İstanbul, Univ., Istanbul, 168 p.

  • Ercan, T. .nul O/tunalı, Ö., 1982, Characteristic features and iki o Surge

  • Ercan, T., Satır, M., Kreuzer, H., Türkecan, A., Günay, E., Çevikbaş, A., Ateş, M., and Can, B., 1985, Interpretation of new chemical, ısotopic and radiometric daha on Cenozoic volcanics of Western Anatolia: Bull. Geol. Soc. Turkey, 28, 121-136.

  • Erinç, S., 1970, Kula-Adala arasında gene volkan relief i: î. Ü. Coğrafya Ens. Derg., 17, 148-167

  • Göksu, Y., 1982, Gediz kıyısındaki ayak izleri kaç yaşında?: 25/12/1982 tarihli Cumhuriyet Gazetesi, 2.

  • Gülen, L., Hart, S., and Ercan, T., 1986, Metasomatised mantle below Western Turkey: A Sr-Nd-Pb isotopic study of alkaline magmas and mantle xenoliths: Terra Cognita, 6/2, 241.

  • H. De La Roche, H., 1978, La chimie des roches presentee et interpretas d`apres la structure de leur fades mineral dans L`espace des variables chimiques: Chemical Geol., 21, 63-87

  • Hoefs, J., 1980, Stable isotope geochemistry, SpringerVerlag

  • Irvine, T. N. and Baragar, W. R. A., 1971, A guide to the chemical classification of the common volcanic rocks: Can. Jour. Earth Scien., 8, 523-548

  • Kamenskiy, I. L., Lobkov, A., Prasolov, E. M., Beskrovny, Y., Kudrayavtseva, E. I., Anufriyev, G. S. and Pavlov, V. P., 1976, Components of the upper mantle in the volcanic gases of Kamchatka according to He, Ne, Ar and C isotopy: Transl. from Geokhimiya, 5, 682-694

  • Ketin, İ., 1977, Genel Jeoloji, Cilt I, Yerbilimlerine giriş: İst. Tek. Üniv. yayın,1096, 597 p.

  • Kuno, H., 1960, High-Alumina basalt: Journal of Petrology, I, 121-145.

  • Le Maitre, R.W., 1979, The chemical variability of some common igneous rock,: Journal of Petrology, 17/4, 589-637

  • Macdonald, G. A. and Katsura, J., 1964, Chemical composition of Hawaiian lavas: Journal of Petrology, 5, 82-133

  • Nagao, K., Matsuda, J. L, Kita, 1. and Ercan, T., 1989, Noble gas and carbon isotopic compositions in Quaternary volcanic area in Turkey: Bull. Geomorp., 17, 101-110

  • Pearce, J. A. and Cann, J. R., 1973, Tectonic setting of basic volcanic rocks determined using trace element analysis: Earth Planet. Scien. Lett., 19, 290-300

  • Ricci, C. A. and Şerri, G., 1975, Evidence geochimiche sullo diversa affinita petrogenetica delle rocce basiche comprese nelle seric a facies Toscana: Boll. Soc. Geol. Ital., 94, 1187-1198

  • Rittmann, A., 1952, Nomenclature of volcanic rocks: Bull. Volcan., 14, 75-102

  • Rittmann, A., 1962, Volcanoes and their activity: John Wiley and sons, New York, London, 305 p

  • Sano, Y. and Wakita, H., 1985, Geographical distribution of 3He / 4He ratios in Japan,; Implications for arc tectonics and incipient magmatism: Jour. Geophys. Res., 90, 8729-8741

  • Streckeissen, A. L., 1976, Classification of the common igneous rocks by means of their chemical composition, A provisional attempt: N. Jb. Miner. Monats. 1976, 1-15.

  • Şengör, A. M. C, 1980, Türkiye`nin neotektoniğinin esasları: T. J. K. Yayını, 40p., Ankara

  • Tekkaya, İ., 1976, İnsanlara ait fosil ayak izleri: Yeryuvarı ve İnsan, 1/2, 8-10

  • Thornton, C, P. and Tuttle, O. F., 1960, Chemistry of igneous rocks, Part 1, Differentiation index: Amer. Jour. Scien, 258, 664-684

  • Washington, H. S., 1894, On the basalts of Kula: Amer. Jour. Scien, 48, 114-123

  • Washington, H. S., 1900, The Composition of Kulaite: Journal of Geology, 8, 610-620

  • Whitehead, R. E. S. and Good fellow, W. D., 1978, Geochemistry of volcanic rocks from the Tetagouche group, Bathurst, New Brunswick, Canada: Can. Jour. Earth. Scie., 15, 207-219

  • Yilmaz,Y., 1990, An approach to the origin of young volcanic rocks of Western Turkey: In: Tectonic Evolution of the Tethyan Region. Ed: A. M. C. Şengör, Nato ASI Series Vol: 259 Klower Academic Publishers Boston/London, 137-159.

    • Hekimhan (Malatya) Yöresindeki Üst Kretase Yaşlı Birimlerin Paleontolojik ve Stratigrafik Özellikleri
    Zeynep Özdemir Mahmut Tunç
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışma, Hekimhan (Malatya) ilçesinin hemen güneyinde 1/25.000 lik Malatya K39b3 paftasını kapsayan bölgenin, paleontolojisi ve stratigrafisinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. İnceleme alanında gözlenen en yaşlı birim, yerleşim yaşı Üst Kretase öncesi ofiyolittir. Çalışmanın temel birimleri olan, Kampaniyen-Maestrihtiyen yaşlı fliş çökelleri bu ofiyolit üzerine uyumsuzlukla gelir. Hekimhan formasyonu (Krh) olarak adlandırılan bu çökellerin alt düzeyinde 110 m kalınlıkta, konglomera, kumtaşı, kiltaşı, miltaşı gibi klastiklerden oluşan ve Yığma üyesi olarak adlandırılan birim (Krhy)yer alır. Bunun üzerine395 m kalınlıkta Çöreklik üyesi (Krhç) olarak adlandırılan fliş fasiyesindeki çökeller uyumlu olarak gelir. Kuşkaya üyesi (Krhk) olarak adlandırılan 28 m kalınlıktaki resifal özellikli kireçtaşları da uyumlu olarak en üstte yer alır. Fliş içerisinde yapılan 4 adet ölçülü stratigrafi kesitlerinden alman örneklerin incelenmesi sonucunda; tanımlanan planktik foraminifer zonları yaşlıdan gence doğru, Globotruncanita elevata (Kampaniyen), Globotruncana arca (Alt Maestrihtiyen) ve Rosita contusa (Orta Maestrihtiyen)`dir.

  • ofiyolit

  • Fliş

  • planktik foraminifer zonlar

  • Hekimhan

  • Akkuş, MF. 1971, Darende-Balaban Havzasının (Malatya, ESE Anadolu) jeolojik ve stratsgrafi incelemesi, MTA Dergisi, 76,1-60, Ankara

  • Ayan. T. ve Bulut. C, 1961, Balaban, Yazıhan, Kurşunlu ve Levent bucakları (Malatya) arasındaki alanın genel jeolojisi, MTA Raporu, 47-70, Ankara

  • Barr. F.T., 1972, Cretaceous biostratigraphy and Planctonic Foraminifera of Libya. Micropal.vol. 18, no. 1, p. 18-25

  • Beckman. J.P., et ali, 1967, Standart Planctonic Zones in Egyp. Proced. First Inter. Cont. Planctonic Microfosils, vol. l,p. 93-103

  • Bellier J.P, 1977, Ramarques sur les foraminiferes planctoniqes des stratotypes Francais du Cretace Superieur; Quelques Globotruncanidae du Campanian type. Actes du VI Collg. Afr. Micropaleont., Tunus, 1974; Anales Min. Geol., No. 28, tame? 1, pp. 314

  • Bolli, H.M., 1957a, The Genus Globotruncana in Trinidat, B.W.I. Journ. Paleont., vol. 25, No. 2, p. 196-8

  • Bolli, H.M. dig. 1957b, Planctonic Foraminiferal families Hantkeninidae, Orbu linidae, Globorotalidea and Globotruncanidae. A.U.S. Nat. Mus. Bull. no. 215, p. 43-194

  • Bolli, H.M. 1959, The general Preaglobotruncana, Rotalipora, globotruncana and Abatomphalus in the Upper Cretaceous of Trinadad, B.W.I., U.S. Nat. Mus. Bull, no. 215, p. 51-60

  • Bolli, H.M. ve dig. 1985, Plancton Stratigraphy, p. 50-67

  • Bulut. C, 1964, Malatya Bölgesi K C (1/25.000 ölçekli) raporu, MTA raporu (yayınlanmamış), Ankara

  • Dalbiez. F., 1955 The genus Globotruncana in tunusia, Micropal, vol.1, no. 2, p. 169-70

  • Dougles. R.G., 1967, Upper Cretaceous biostratigraphy of northern California, roced. First International. Conf. Plane, microfosils., vol. 2, p. 126-152

  • Dougles. R.G. 1969, Upper Cretaceous planctonic foraminifera in northern California. Part: 1-systematik. Micropaleont. vol. 15, n. 2, p. 151-209

  • Hamam. K.A., and Haynes. JJR., 1977, Upper Cretaceouslower Tertiary biostratigraphy and Planctonic foraminifera of Abu El Awari succesion, Jordon. Re espanola micropaleont vol. 9, n. 1, p. 55-56

  • Horker.J., 1978, Analysis of alarge succesion of samples through the Upper Maestrichtian and the Lower Tertiary of drili hole 47.2, Shatsky Rise, Pacific, deep see drilling project. Journ Foram. Res., vol. 8, no.l,p.59

  • İzdar. E.K ve Ünlü.T., 1977, Hekimham-HasançelebiKulucak bölgesinin jeolojisi, Uluslararası 6. Ege Jeolojisi Kollogyumu, izmir.

  • Kassab. I.M., 1978, Biostratigraphy of Upper CretaceousLower Tertiary of north Iraq. Annales des. min. Geol. Tunis no. 28, p. 318-322

  • Kassab. I.M. 1979, The genus Globotruncana Cushman from the Upper Cretaceous of Nourthern Iraq. Annales des. min. Geol. Tunis vol. 12, no. 1, p. 43-70

  • KurtmanJF., 1978, Gürün bölgesinin jeolojisi ve tektonik özellikleri, MTA dergisi, 91,1-12

  • Meriç. E., 1983 Foraminiferler, MTA yayını, no. 26 Ankara

  • Mohler, H.P., 1966, Calcareous nannofossils from Nal`chik (NW Caucasus). Eel. Geol. Helv., vol. 10, no.l,no.2,p.379-399

  • Örçen.S., 1986, Medik-Ebreme (KB Malatya) dolayının biyostratigrafisi ve paleontolojisi, MTA Derg. no: 105/106

  • Özgür. S., 1985, Akveren formasyonunun (Sinop-Gebze) planktonik foraminifer faunası ve stratigrafik konumu. Karadeniz Üniv. Dergisi, Jeoloji, cilt. 4, s. 1-55

  • RobaszynskiF., ve Caron 1984 Atlas of late Cretaceous Globotruncanides. Revue de Micropaleont., vol. 26, no. 3-4, p. 178-296

  • Sirel. E., 1976a, Rhapydionine liburnıca (Stache), Rhapydionina malatyaensis n.sp. türlerinin tanımları ve Rhapydionina Stache cinsi hakkında yeni görüşler. MTA dergisi, 86,99-104

  • Sirel. E. 1976b. Eonnularia conica n.sp. türünün tanımı ve Darende-gürün (Batı Malatya) yöresindeki Üst Lütesiyen - Alt Priaboniyen kireçtaşlarına ilişkin yeni görüşler. TJK Bült, 19,2,79-82

  • Toker.V., 1977, Haymana yöresinin (SW Ankara) planktonik foraminifera ve Nannoplanktonlarm Biyostratigrafik incelenmesi (Doçentlik tezi), s. 59-92, Ankara

  • Tunç.M., 1984, Seben (KB Ankara) yöresindeki Üst Kretase tortullannm biyostratigrafîk incelenmesi, C.Ü, Müh. Fak. Yer. Bil. Dergisi, cilt. 1, s. 1

  • Würtz. D., 1955, Malatya-Tohma suyu çöküntü bölgelerinin jeolojik lövelleri hakkında rapor. MTA rap. no: 2364 (yayınlanmamış) Ankara

  • Yıldız. A., 1991 Çünür Köyü yöresindeki (İsparta kuzeyi) , Üst Kretase-Eosen yaşlı birimlerin planktik foraminiferalar ile biyostratigrafik incelenmesi. Türkiye Jeoloji Bülteni; C: 34,43-58, Ankara

  • Yoldaş.R., 1972, Malatya kuzeyinin jeolojisi ve petrol im kanlan, MTA raporu, no: 4936 (yayınlanmamış), Ankara

    • Kademeli (En Echelon) Kıvrım Geometrisinde Üçüncü Boyut: San Andreas Fay Zonu`ndan örnekler
    Hayrettin Koral
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Bu çalışma en echelon kıvrımların üç boyutlu geometrisini ortaya koymayı amaçlamıştır. Bu amaca ulaşmak için Güney Kaliforniya`da San Andreas Fayı boyunca Los Angeles ve Ventura bölgelerinde oniki farklı antiklinalde yirmi dört kıvrım gidişi incelenmiştir. Artan derinlikle en echelon kıvrım çizgilerinin yeni bir gidiş kazandıkları ve kıvrımların fay düzlemiyle daha küçük açılar oluşturdukları görülmüştür. Kıvrım gidişindeki değişimin çalışılan düzeylerdeki birimlere etkiyen deformasyon süresi ve fiziksel faktörler arasındaki farklılıktan kaynaklandığı sonucuna varılmıştır.

  • San Andreas Fayı

  • en echelon kıvrımları

  • Doğrultu atımlı fay zonu

  • Aydın, A., and B. M. Page, 1984. Diverse PlioceneQuartemary tectonics in a transform environment, San Francisco Bay region, California, G. S. A. Bulletin, 95, 1303-1317.

  • Bartlett, W. L., M. Friedman, and J. M. Logan, 1981. Experimental folding faulting of rocks under confining pressure, Part IX. Wrench faults in limestone layers. Tectonophysics, 79,255-277.

  • Barton, C. L., 1931. A report on Playa Del Rey oil field. California Div. Oil and Gas. Summary of operations, 17, 5-22.

  • California Division of Oil and Gas, 1961. California oil and gas fields maps and data sheets, Los Angeles-Ventura basins and Central Coastal regions, part 2 496-913.

  • California Division of Oil and Gas, 1974. California oil and gas field, south central, coastal and offshore California, volume 2.

  • Campbell, R. H. and R. F. Yerkes, 1976. Cenozoic evolution of the Los Angeles basin area-relation to plate tectonics. A. A. P. G. pasific Section misc. Rub., 24, 541-558.

  • Campbell, J. D., 1958. En echelon folding. Economic Geology, 53, 448-472.

  • Cordova, S., 1966. Castaic Junction oil field. California Div. of Oil and Gas, Summ, of Operations, 52 (2), 55-56.

  • Driggs, J. L., N. N. Sampson, 1951. Romano Oil Field. California Div. of Oil and Gas, Summ. of operations, 37 (1), 5-12.

  • Gravse, D. T., 1954, Geology of the Dominquez oli field, Los Angeles County. Division of Mines Bulletin 170, map sheet 32.

  • Harding, T. F., 1973. Newport-Inglewood trend, California-an example of wrenching style deformation. A. A. P. G. Bulletin, 57, 97-115.

  • Harding, T. F., 1974. Petroleum traps associated with wrench faults, A. A. P. G. Bulletin, 58, 1290-134.

  • Hodges, F. C, 1944. Gas storage and recent developments in the Playa Del Rey oil field. California Division of Oil and Gas, Summ. of Operations, 30 (2), 3-10.

  • Jennings, C. W., and B. W. Troxel, 1954. Geology of Southern California, Geologiv guide 2, Ventura basin. Divison of Mines Bulletin, 170, 1-63.710.

  • Johnson, R. A., 1961. East area of Portrero oil field. California Div. of oil and Gas. Summ. of Operations, 47 (2), 65-74.

  • Koral, H., 1983. Folding of strata within the shear zones: inferences from the azimuths of en echelon folds alog the San. Andreas fault. Unpublished M. Sc. thesis, Rensselaer Polythecnic Institute, 100 p.

  • Mefferd, M. G. and S. Cordova, 1962. West Coyote oil field. California Division of oil and Gas, Summ. of operations, 48 (1), 37-46.

  • Mefferd, M. G., 1970. Murphy area of Las Cienagas Oil Field. California Division of Oil and Gaz. Summ. of operations, 56 (1), 5-14.

  • Odonne, F., and P. Vialon, 1983. Analogue models of folds above a wrench fault. Tectonophysics, 99, 31-46.

  • Ramsay, J. G., 1980. Shear zone geometry: a review. Journal of Structural Geology, 2, 83-99.

  • Sylvester, G. A., 1988. Strike-slip fault. G. S. A. Bulletin, 100, 1666-1703.

  • Tchalenko, J. S., and N. N Ambraseys, 1970. Structural analysis of the Dasht-e Bayaz (Iran) earthquake fractures. G. S. A. Bulletin, 81, 1625-1640.

  • White, L., 1946. The schist surface of the Western Los Angeles basin. California Divison of Oil and Gas, Summ. of operations, 32 (1): 3-11.

  • Wilcox, R. E., T. P. Harding, and D. R. Seely, 1973. Basic-wrench tectonics. A. A. P. G. Bulletin, 57, 74-90.

  • Winterer, E. L. and D. L. Durham, 1962. Geoyogy of Southern Ventura Basin, Los Angeles County, California. U.S. Geological Survey Prof. Papar, 334 (H), 275-366.

  • Ybarra, R. A., M. W. Dosch and A. D. Stockton, 1960. East Coyote oil field. California Div. of Oil and Gas. Summ. of Operations, 46 (1), 71-76.

  • Yeats, R. S., 1973. Newport-Inglewood Fault Zone, Los Angeles Basin, California. A. A. P. G. Bulletin, 57, 117-135.

  • Yerkes, R. S. et al., 1965. Geology of the Los Angeles Basin, California an introduction. Geological Survey Prof. Paper, 420 (A), 117-135.

  • Yerkes, R. F., 1972. Geology and oil resoursces of the Western Puente Hills area, South California. Geological Survey Prof. Paper 420 (C), 1-62.

  • Zulberti, J. L., 1967. Bouquet Canyon Oil Field. California Div. of Oil and Gas. Summ. of Operations, 53 (2), 57-61.

    • Tonya-Düzköy (GB Trabzon) Yöresinin Stratigrafisi
    Sadettin Korkmaz
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: İnceleme alanınında yüzeyleyen en yaşlı birim mor renkli ayrışmış bazalt, andezit ve piroklastlardan meydana gelmiş olan Liyas-Dogger (?) yaşlı Gürgendağ Yayla formasyonudur. Bu birim üzerine uyumlu olarak Üst Jura-Alt Kretase yaşlı masif ve kalın tabakalı kireçtaşlarından oluşan Berdiga formasyonu oturur. Berdiga formasyonu üzerine uyumsuz olarak kırmızı renkli kireçtaşı ara katmanları içeren andezit, bazalt ve dasit lav ve piroklastlarından oluşan Kampaniyen-Maestrihtiyen yaşlı Düzköy formasyonu gelir. Bu formasyon üste doğru beyaz renkli kireçtaşı ve marn ardalanmasından oluşan Maestrihtiyen-Daniyen yaşlı Tonya formasyonuna geçer. Lütesiyen yaşlı Foldere formasyonu başlıca tortul ara katmanlar içeren andezit, bazalt lav ve piroklastlarından meydana gelmiş olup Tonya formasyonu üzerine uyumsuz olarak oturur. Olivin-ojitli bazalt ve piroklastlardan oluşan Miyo-Pliyosen yaşlı Karadağ formasyonuda alttaki bütün birimleri uyumsuz olarak üstler.

  • bazalt

  • andezit

  • piroklast

  • Trabzon

  • Ağar, Ü., 1977, Demirözü (Bayburt) ve Köse (Kelkit) bölgesinin jeolojisi, Doktora tezi, 1. Ü. Fen Fak., 59 s. İstanbul.

  • Boynukalın, S., 1991, dereli (Giresun) Baraj Yeri ve Göl alanının Mühendislik Jeolojisi ve Çevre Kayaçların Jeomekanik özellikleri, Doktora tezi 255 s., KTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

  • Bulguroğlu, N., 1991, Düzköy-Çayırbağ (Trabzon) Yöresinin Jeolojik incelemesi, Yüksek Lisans Tezi, 80 s. KTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

  • Bulut, F., 1989, Çambaşı (Trabzon-Çaykara) Barajı ve Uzungöl Hidroelektrik Santral Yerinin Mühendislik Jeolojisi Açısından incelenmesi, Doktora Tezi, 183 s., KTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

  • Çapkınoğlu, Ş., 1981, Borçka-Çavuşlu (Hopa) arasının jeolojisi, yüksek Lisans Tezi, KTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

  • Erguvanlı, K., 1950, Tarbzon-Gümüşhane arasındaki bölgenin jeolojik etüdü hakkında rapor, MTA derleme rapor no: 2273.

  • Gattinger, T. E., 1962,1/500 000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritası Trabzon paftası ve izahnamesi, MTA yayını, 75 s., Ankara.

  • Gedik, A., Korkmaz, S., 1984, Sinop havzasının jeolojisi ve petrol olanakları, Jeoloji Mühendisliği, 19,53-79

  • Keskin, L, Korkmaz, S., Gedik, L, Ateş, M., Gök, L., Küçümen, Ö., Erkal, T., 1989, Bayburt dolayının jeolojisi, MTA derleme rapor no: 8995, Ankara.

  • Korkmaz, S., Baki, Z., 1984, Demirözü (Bayburt) güneyinin stratigrafisi, Türkiye Jeoloji Kurultayı Bülteni 5,107-115.

  • Korkmaz, S., Er, M., Van, A., Musaoğlu, A., Keskin, İ., Tüysüz, N., 1992, Stratigraphy of the easetrn Pontides, Inter. Symp. on the Geology of tha Black Sea region, s. 17, Ankara

  • Korkmaz,S., Gedik,A., 1988, Rize-Fındıklı-Çamlıhemşin arasında kalan bölgenin jeolojisi ve petrol oluşumları, Jeoloji Mühendisliği, 32/33, 5-15.

  • Özsayar, T., 1971, Geologie und Palaeotologie des Gebites Östlich Trabzon (Anatolian), Giess. Gcol. schr. n. 1, Doktora Tezi, Giesen.

  • Özsayar, T., Pelin, S., Gedikoğlu, A., 1981, Doğu Pontidlerde Kretase, KTÜ Yer Bilimleri Dergisi, Jeoloji 1, 2,65-114.

  • Pelin, S., 1977, Alucra (Giresun) Güneydoğu Yöresinin Petrol Olanakları Bakımından Jeolojik İncelemesi, Doçentlik Tezi, KTÜ yaynı no:87,103 s., Trabzon.

  • Seymen, İ, 1975, Kelkit Vadisi Kesiminde Kuzey Anadolu Fay Zonunun Tektonik özelliği, Doktora tezi, 192 s., İTÜ, İstanbul.

  • Şahin, N., 1987, Kaymakam kayası (Sinop) ve Tonya (Trabzon) Yöreleri Üst Kretase İstiflerinin Heterohelicid ve Küçük Bentonik Faunası, Yüksek Lisans Tezi, 38 s., K. T. Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

  • Takashi, H., Öner, O., 1975, Trabzon bölgesinin 1/50 000 ölçekli jeoloji haritası, MTA arşiv no: 30670, Ankara.

  • Tarhan, F., 982, Artvin Granitinin Mühendislik Jeolojisi Açısından İrdelenmesi, doçentlik tezi, 148 s., KTÜ, Trabzon.

  • Taşlı, K., 1984, Hamsiköy (Trabzon) yöresinin jeolojisi, Karadeniz Üniversitesi Dergisi, Jeoloji, 3, 1/2, 69- 76.

  • Terlemez, 1, Yılmaz, A., 1980, Ünye-Ordu-KoyuhisarReşadiye arasında kalan bölgenin stratigrafisi, TJK Bülteni, 23,2,179-191.

  • Tokel, S., 1972, Volcanic and stratigraphic history of the Gümüşhane area, NE-Turkey, Doktora Tezi, University of College, Londra.

  • Van, A., 1990, Doğu Pontid Kuşağında Artvin Bölgesinin Jeokimyası, Petrojenezi ve Masif Sülfit Mincralizasyonları, Doktora Tezi, 220 ., KTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

    • Sultançayır (Susurluk-Balıkesir) Boratlı Jips Havzasının Jeolojisi, Mineralojisi ve Ekonomik Potansiyeli
    İbrahim Gündoğan Cahit Helvaci
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Çalışma alanında Permiyen yaşlı metamorfik temel karmaşığını ve üzerine uyumsuzlukla oturan Triyas yaşlı Dışkaya (Karakaya) formasyonunu Paleosen yaşlı Çataldağ granodiyorit birimi keserek yüzeylemistir. Bu birimleri Alt Miyosen yaşlı andezit-aglomera ve tüf birimi uyumsuzlukla örtmüştür. Tüm bu birimler üzerinde uyumsuz olarak yer alan Orta-Üst Miyosen çökelleri alttan üste doğru sırasıyla taban çakıltaşı, alt kireçtaşı, kumlu kiltaşı ve üst kireçtaşı birimlerinden oluşur. Petrografik çalışmalar sonucu metamorfik temel karmaşığının amfibolit ve kuvars-muskovit şistlerden oluştuğu belirlenmiştir. Dışkaya formasyonu, feldispatik kumtaşı, şeyi ve kumtaşı, şeyi içinde yer alan neomorfik kireçtaşı bloklarından oluşmaktadır. Taban çakıltaşı biriminden alınan kumtaşları feldispatik litarenit bileşimler göstermektedir. Kumlu kiltaşı birimi içinde, kalınlığı 10-15 metre arasında değişen boraüı jipsler gözlenmiştir. Bu jipsler içinde modüler şekilli pandermit ve havlit mineralleri bulunmaktadır. Yapılan analizlerde pandermitlerin % 46.49 B2O3 ve havlitlerin % 40.69 B2O3 içerdikleri belirlenmiştir. Sultançayır borat yatağının tahminen 1 milyon ton rezervi olduğu sanılmaktadır. Ancak, yatağın büyük bir bölümü 1865-1955 yılları arasında Fransız ve İngiliz şirketleri tarafından işletilmiştir. Ayrıca, olası yayılımları belirlenen jipslerin 300 milyon ton jeolojik rezervi olabileceği hesaplanmıştır. Bu jipslerin SO3 oranları %34`ün üzerinde olup çimento sanayii için aranan özelliklere uygundur. 

  • boratlı jips havzası

  • feldispatik kumtaşı

  • pandermit

  • havlit

  • Alkan, V., 1972, Balıkesir-Susurluk-DemirkapıAynlıklıdcre Antimonit Zuhuru Ön Raporu: MTA Kuzeybatı Anadolu Bölge Müdürlüğü, Rapor No: 52, Balıkesir

  • Bingöl, E., 1971 Fiziksel (Radyometrik) Yaş Tayini Metodlannı Sınıflama Denemesi ve Rb-Sr ile K-Ar Metodlarının Kazdağ`da Bir Uygulaması: TJK Bülteni XIV, 1-6.

  • Brcnnich, G., 1964, Balıkesir Vilayetindeki Jips Zuhurları: Rapor Derleme, MTA Rapor No: 64, Balıkesir

  • Ercan T. ve Türkecen, A., 1984, Batı Anadolu-Ege AdalanYunanistan ve Bulgaristan`daki Plutonların Gözden Geçirilişi: İhsan Ketin Simpozyumu, TJK Yayını, 189-208,

  • Ercan,T. Satır, M., Kreuzer, H., Türkecan, A., Günay, E., Çevikbaş, A., Ateş M., Can, B., 1985, Baü Anadolu Senozoyik Volkanitlerine Ait Yeni Kimyasal, İzotopik ve Radyometrik verilerin Yorumu: TJK Bülteni 28,121-136.

  • Helvacı, C, 1983, Türkiye Borat Yataklarının Mineralojisi: JMO Bülteni 17,37-54.

  • Helvacı, C, 1989, Kestelek ve Sultançayır Borat Yataklarının Mineral Toplulukları ve Oluşumları: Ahmet Acar Jeolojisi Simpozyumu. Ç.Ü. Müh. Mim. Fak.Jeo.Müh.Böl., Adana.

  • Kaya O., Wiedmann, J. ve Kozur, H., 1986, Kuzeybatı ve Batı Türkiye`deki Geç Paleeozoyik ve/veya Triyas Yaşlı

  • Travis, N.J. and Cocks, E.j., 1984, The Tincal Trail: Harrap, London.

    • SAYI TAM DOSYASI
    PDF Olarak Görüntüle