-
2024
-
2023
-
2022
-
2021
-
2020
-
2019
-
2018
-
2017
-
2016
-
2015
-
2014
-
2013
-
2012
-
2011
-
2010
-
2009
-
2008
-
2007
-
2006
-
2005
-
2004
-
2003
-
2002
-
2001
-
2000
-
1999
-
1998
-
1997
-
1996
-
1995
-
1994
-
1993
-
1992
-
1991
-
1990
-
1989
-
1988
-
1987
-
1986
-
1985
-
1984
-
1983
- 1982
-
1981
-
1980
-
1979
-
1978
-
1977
-
1976
-
1975
-
1974
-
1973
-
1972
-
1971
-
1970
-
1969
-
1968
-
1966
-
1964
-
1963
-
1961
-
1959
-
1958
-
1955
-
1954
-
1953
-
1952
-
1951
-
1950
-
1949
-
1948
-
1947
Öz: İnceleme alam, Sivas ili Çetinkaya-Divriği arasında yer almakta olup, mevcut derinlik ve yüzey kayaçları petrografik-petrolojik açıdan ele alınıp değerlendirilmiştir. Dumluca sokulununum neden olduğu alkali metamorfizmasıyla, Güneş Ofiyolitine ait kayaçların bazik plajiyoklasları skapolitleşmiş, klinopiroksenleri de kısmen biyotitleşmiştir. Ayrıca, saçılmış tip nikel cevherleşmesi içeren ultramafik kayaçlarda serpantinleşme yaygın olarak izlenmiştir. Gabrolar alkali özellik gösterirken, spilit-diyabazlar toleyitik ve kalkalkali özellik göstermekte ve olasılıkla okyanusal bir ortamda oluşmuşlardır. Dumluca Sokulumu ise, kalkalkali niteliktedir. Yine, yörenin Neojen volkaniklerini oluşturan bazaltlar ve trakitler kalkalkali karakterde olup, bazaltlar muhtemelen bir ada yayında oluşmuşlardır.
Öz: Tersiyer başlarında Ulukışla ve yakın çevresini içine alan Tuzgölü Havzası`nın güney kesimi. Üst Kretase`de bir ofiyolitik karmaşığın içine yerleştiği okyanusal bir çukurluk olarak tanımlanabilir. Bu basen içinde günümüze kadar, Tuz gölü Havzası`nın okyanus ve sonrası evrelerine ilişkin ve birbirlerinden bölgesel açılı uyumsuzluklarla ayrılan üç ayrı gurup kayaç topluluğu oluşmuştur. Bunlar sırasıyla Ulukışla, Kılan ve Bohçadikmen gurupları olarak adlanmış ve her biri, litolojik farklılıklar göz önünde tutularak formasyon ve üyelere bölünmüşlerdir. Havzanın filiş çökelleri ve kapanma evresine ilişkin mağmatik etkinlik ürünleri olan Ulukışla gurubu, adayayı volkanikleri, bunlara ilişkin karbonat ve kırıntılılar ile havzanın derin kesimlerinde depolanmış çeşitli türbiditik faslyeslerden, molas türünde çökelleri temsil eden Kılan Gurubu; evaporit, tatlı su karbonatları ile karasal kırıntılılardan ve okyanus sonrası çökelleri olan Bohçadikmen Gurubu ise, çeşitli karasal kırıntılılar ve gölsel tortullardan oluşmuştur. Tersiyer başında bölge, içinde volkanik bir adayayının gelişmekte olduğu kapanan bir okyanus durumundadır. Kapanma, kuzeyden güneye ilerleyen Kıta/Adayayı/Kıta çarpışması şeklinde gelişmiştir.
Öz: Köprübaşı alüvyal yelpazesi Miyosen blok faylarımasına koşut olarak gelişmiştir. Bir çeşit büyüme fayları biçiminde gelişen bu tektonik olayın denetiminde, bloklardan kumtaşlarına kadar değişen tane boylarından ibaret kalın flüvyal çökeller oluşmuştur. Alüvyal yelpaze çökelleri, tabandaki gnays üstüne uyumsuz olarak gelen bloklu konglomera ve yukarı doğru, tüf tabakası içeren daha küçük çakıllı alt konglomera; çamurtaşı, silttaşı ve konglomera mercekleri içeren kumtaşı; orta konglomera-silttaşı-kum taşı ardalanması; üst konglomera; ve en üstte de altta çamurtaşı ve üstte Miyosen kireçtaşları içeren gölsel çökellerden oluşur. Konglomera, kumtaşı ve kiltaşlarından oluşan alüvyal yelpaze çökelleri mineralojik olarak kuvars, feldispat, mika, granat, rutil, zirkon, turmalin, ilmenit, manyetit, pirit, siderit, apatit, kil ve jarositten oluşmuştur. Kil mineralleri simektit ve illittir. Nispeten daha az oranlarda klorit te bulunmuştur. Dioktaedrik simektit kili çoğunlukla küçük çakılların çerçevesinde filim biçiminde görülür ve koyu yeşil rengi ile tipiktir. İllit ise çoğunluk detritik kökenlidir, bazen feldispatlar üzerinde mika pulcukları şeklinde otijenetik olarak gelişir. Klorit taşınmış veya biyotitler üstünde otijenetik olarak oluşmuştur. Alüvyal yelpaze çökelleri içinde oluşmuş otijenetik kil mineralleri yeraltı sularının silikaca zengin ve alkali özellikte olduğunu yansıtır.
Öz: Bu çalışma kuzey Anadolu`nun Bilecik, Amasya ve Gümüşhane - Bayburt yörelerinde çeşitli yüzleklerden toplanan 3000 in üzerinde örnek ile gerçekleştirilmiştir. Fosilli tabakalar Üst Sinemuriyen-Alt Pliyensbahiyen yatkonağında olup yalnız Gümüşhane-Bayburt yöresindekiler Toarsiyene kadar uzanmaktadır. Bu kayaçlar içersindePhylloceratidae familyası dört cins ile temsil edilir: Phylloceras, Partschiceras, Hantkeniceras ve Calliphylloceras. Bu cinslere ait şu türler tanınmıştır: Phylloceras (Phylloceras) frondosum, P(P). lipoldi, P(P). hebertinum, P(P). meneghinii, Phylloceras (Zetoceras) zetes P(Z). pseudozetes, P(Z). bonarellii, P(Z). oenotrium, P(Z).lavizzarii, Partschiceras striatocostatum, Hantkeniceras cf. hantkeni, P. pseudocalais, Calliphylloceras bicicolae. Çalışmanın birinci bölümünü oluşturan bu yazıda Phylloceras cinsine ait türler tanımlanmıştır. Yayma hazırlanmakta olan ikinci bölümde Partschiceras, Hantkeniceras ve Calliphylloceras cinslerine ait türlerin sistematik tanımları yer alacaktır.
Öz: Işıklar-Altındağ alanında (Bornova güneyi), Üst Kretase yaşlı kayalar başlıca kireçtaşları ile temsil edilirlerve alttan üste doğru,
(1) Turoniyen sonu-Santoniyen yaşlı, şelf lagünü ortam koşullarını yansıtan foraminiferli . rudistli istiftaşı,
(2) Santoniyen sonu-Kampaniyen başı yaşlı, havza fasiyesi koşullarını belirten pelajik foraminiferli vaketası,
(3) Kampaniyen sonu-Maestrihtiyen başı yaşlı, yamaç önü fasiyesini simgeleyen biyoklastik istiftaşı,
(4) Maestrihtiyen sonu yaşlı, sığ şelf koşullarında çökelmiş foraminiferli - algli istiftaşı litofasiyes birimlerine bölünmüştür.
Üst Kretase yaşlı kireçtaşları, çalışma alanının güneydoğusunda dik ve kuzeybatıya doğru devrik konumludur ve içinde Daniyen`in karakteristik fosillerini içeren yersel kalkerli şeyil katmanları bulunan kırıntılı kayalar ile dokanağı her yerde faylıdır. Üst Kretase yaşlı litofasiyes birimlerinin çökelme ortamlarını denetleyen deniz düzeyi değişimleri, Santoniyen sonu ve Kampaniyen başında doruğuna erişen bir transgresyon ve bunu izleyerek Maestrihtiyen sonuna kadar süren bir regresyona işaret eder.
Öz: Kıbrıs, Güneydoğu Anadolu, Zagros ve Oman Dağları`na kadar uzanan bir kuşak boyunca Arap Kıtasının kuzey ucunun Üst Kretase sırasında çökmesi sonucu oluşmuş hendek içine kuzeyden yabancı ofiyoliti blokları taşınmıştır. Bu alloktan blokların üzeri Üst Kretaseden Miyosene kadar sığ deniz çökelleriyle örtülmüştür. Bu hendeğin kuzeyinde ikinci bir kuşak boyunca volkanik devinim Üst Eosen`e ve olasılı olarak oligosen`e kadar devam etmiştir. Bu çalışmada Güneydoğu Anadolu ofiyolit kuşağı diye adlandırılan bu ikinci kuşağın Ergani-Maden yöresindeki jeolojisi incelenmiş ve volkanik kayalarının kimyasal özellikleri yardımıyla tektonik oluşum ortamının ortaya konmasına çalışılmıştı. Ergani-Maden yöresinde Güneydoğu Anadolu ofiyolit kuşağında altta, birbirleriyle düşey geçişli peridotit, bantlı gabro ve bazalt birimlerinden oluşmuş Guleman grubu yer alır. Guleman grubu yeşilşist fasiyes koşullarında başkalaşıma uğramıştır. Guleman grubu bazalt biriminin kimyasal özellikleri okyanus ortası sırtlar boyunca oluşmuş düşük potasyumuz toleyitik bazaltlara benzemektedir. Guleman grubunun üzerine, tabanında devamsız çakıltaşı düzeyiyle, uyumsuz olarak oturan Maden grubu, bazaltik volkanitler, volkanik kırıntılılar, çamurtaşları ve pelajik kireçtaşlarından oluşmuştur. Maastrihtiyen ile ÜstEosen arasında oluşmuş olan Maden grubu içinde birbirleriyle geçişli alt volkanik-sediment birimi ve üst volkanik birimi ayırtlanmıştır. Bu grup prehnit -pumpelliyit fasiyes koşulları altında başkalaşıma uğramıştır. Maden grubu volkanik kayalarının kimyasal bileşimi ada yayı toleyitlerine benzerlik göstermektedir.
Öz: Niğde Masifi`nde en alt birimi oluşturan Gümüşler Formasyonu`nun tabanında yeralan paragnaysdan zenginleştirilen zirkonlardan U/Pb yöntemi ile radiyometrik yaş tayini yapılmıştır. Manyetik olmayan beş ayrı tane boyundaki heterojen zirkon topluluğunca belirlenen diskordiya doğrusu konkordiya eğrisini To = 2059 ± 77 my veTj=217±4 my`a karşılık gelecek konumda kesmektedir. Bu diskordan yaşlardan To paragnaysların Algonkiyen yaşlıbir kaynaktan kırıntı aldığını gösterir. T, yaşı ise şimdiye değin jeolojik desteği bulunamamış ve yoruma açık birerken alpin (Kimmeriyen) olayın paragnayları etkilemiş olabileceğini düşündürmektedir.
Öz: Selimiye-Beşparmak yöresinde yüzeyleyen Menderes masifine özgü kayaçlar, Prekambriyen`den Triyas`a değin yaştaki birimleri kapsar. Masif, Prekambriyen yaşlı Beşparmak formasyonu, Siluriyen yaşli Kılavuz formasyonu, Devoniyen-Alt Permiyen yaşlı Aktaş formasyonu ve Triyas yaşlı Arıltaş formasyonlarından oluşur. Değişik metamorfik fasiyesleri içeren Menderes masifi kayaçlarının kökenini sedimanter kayaçlar oluşturur. Bunlardan Beşparmak formasyonu Erken Kaledoniyen, diğer formasyonlar ise Alpin orojenezi sırasında metamorfizmaya uğramıştır. Beşparmak formasyonu ile Kılavuz formasyonu arasında açılı uyumsuzluk, diğerleri arasında da açışız uyumsuzluklar bulunur.
Öz: Mekke iç çevre yolu projesi, Kabe (Suudi Arabistan) etrafında dört tünel ve bunlar arasındaki karayolu bağlantılarından oluşmaktadır. Tüneller at nalı kesitli ve çift tüplü olup değişik uzunluktadır. Kabe`nin yaklaşık l km güneydoğusunda yer alan MİT-2 tüneli boyunca ana kaya Prekambriyen yaşlı kuvars diyoritlerden oluşmuştur. Ana kaya sık sık felsit ve dolerit daykları ile kesilmiştir. Gerek ana kaya ve gerekse dayk kayaları yüksek ve çok yüksek dayanıma sahiptir. Kuvars diyorit içinde gelişen eklemler kayaya yer yer iri ve çok iri bloklu yapı kazandırmıştır. Eklemler geniş aralıklı, açıklıkları sıkı ya da dar, yüzeyleri pürüzlü ve yer yer düzlemsel olup dolgu ve su içermezler. Tünel desteği tasarımı yönünden kaya kütlesi niteliği, tünel ağızlarında "zayıf", diğer kısımlarda ise "iyi" olarak hesaplanmıştır. Tünel ağızlarında kaya düşmelerini önlemek amacı ile sistematik kaya bulonları, çelik hasır ve püskürtme beton, diğer kısımlarda ise rassal (random) kaya bulonları ve püskürtme beton önerilmiştir.