Türkiye Jeoloji Bülteni
  • Anasayfa
  • 2017 AĞUSTOS Cilt 60 Sayı 3
Türkiye Jeoloji Bülteni

Türkiye Jeoloji Bülteni

2017 AĞUSTOS Cilt 60 Sayı 3
KAPAK
PDF Olarak Görüntüle
KÜNYE
PDF Olarak Görüntüle
İÇİNDEKİLER
PDF Olarak Görüntüle
Seydiler (Afyonkarahisar) ve Çevresinin Jeoturizm Potansiyelinin Belirlenmesi
Çağlar Özkaymak Ahmet Yildiz Asli Karabaşoğlu Metin Bağci Can Başaran
PDF Olarak Görüntüle

Öz: Batı Anadolu Bölgesinde, Afyonkarahisar-Eskişehir ve Kütahya il sınırları içerisinde geniş bir alanda yer alan Frig vadisi, binlerce yıldır farklı medeniyetlere ev sahipliği yapmış bir alan olarak Türkiye`nin ve Dünya`nın en eski yerleşim alanlarından birisidir. Frig vadisinde kolay aşınabilir/kazılabilir volkanik tüf, aglomera ve ignimbritik kayalarından oluşan volkanik bir istif içerisinde Frigler ve Romalılara ait evler, mezarlar, kaleler ve tapınak izlerinin bir kısmı günümüze kadar gelebilmiştir. Bu izlerin önemli bir bölümü Afyonkarahisar iline bağlı Seydiler ve Döğer kasabaları arasında kalan bölgede yer almaktadır. Frig yürüyüş yolunun güney ucunda yer alan Seydiler bölgesindeki kültürel özelliklere sahip kaya kütleleri haricinde, lav akıntıları, tüf/kül birikimleri gibi volkanik oluşumlarla beraber, bu jeolojik oluşumlar içerisinde yüzeysel süreçlerle şekillenen peribacaları gibi doğal güzellikler de yer almaktadır. Seydiler ve yakın civarında yapılan incelemeler, tamamı volkanik alan içerisinde gelişen başlıca yedi doğal oluşumun Jeosit özellikleri taşıdığını, Jeoturizm ve Jeolojik Miras potansiyeline sahip olduğunu ortaya çıkarmıştır. Bu alanlar, Seydiler Lav-Tüf oluşumları, Seydiler Hisar Kalesi, Kırkinler Kaya Yerleşimi, Kuzini Kaya Yerleşimi, Seydiler Peribacaları, Leylek Kayası ve Yanarlar Kayalıklarıdır. Bu çalışmada, Frig Vadileri içerisindeki en önemli yerleşim alanlarından birisi olan Seydiler Kasabası ve yakın civarındaki Jeoturizm ve Jeolojik Miras potansiyeline sahip bu alanlarının Jeolojik, jeomorfolojik özelliklerinin analizi ile Jeoturizm ve Jeolojik koruma açısından değerlendirilmesi yapılmıştır.

  • Frig vadisi

  • jeolojik miras

  • jeoturizm

  • kaya yerleşimi

  • peribacası


  • Afyonkarahisar Valiliği, 2015. Frig Vadisi Tanıtım Kitapçığı, Afyonkarahisar İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü yayını, İleri Ofset matbaa, Afyonkarahisar, 34s.

  • Afyonkarahisar İÇDR, 2011. 2011 Yılı Afyonkarahisar İl ve Çevre Durum Raporu. T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, Afyonkarahisar Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü, 508s. Afyonkarahisar.

  • Akal, C., Candan, O., Koralay, E., Oberhänsli, R., Chen, F. ve Prelević, D., 2012. Early Triassic potassic volcanism in the Afyon Zone of the Anatolides/ Turkey: implications for the rifting of the NeoTethys, International Journal of Earth Sciences 101 (1), 177-194

  • Alıcı, P., Temel, A., Gourgaud, A., KieVer, G. ve Gündogdu, M.N., 1998. Petrology and geochemistry of potassic rocks in the Gölcük area (Isparta, SW Turkey): genesis of enriched alkaline magmas. Journal of Volcanology and Geothermal Research 65, 1–24.

  • Aydar, E., Bayhan, H. ve Gourgaud, A., 1998. Koroglu caldera, mid-west Anatolia, Turkey: volcanological and magmatological evolution. Journal of Volcanology and Geothermal Research 85, 83–98

  • Besang, C., Eckhardt, F.J., Harre, W., Kreuzer, H. ve Müller, P., 1977. Radiometrische altersbestimmungen an neogenen eruptivgesteinen der Türkei. Geol Jahrb B, 25, 3–36

  • Çoban, H. ve Flower, M.F.J., 2007. Late Pliocene lamproites from Bucak, Isparta (southwestern Turkey): Implications for mantle ‘wedge’ evolution during Africa-Anatolian plate convergence. Journal of Asian Earth Sciences, 29, 160-176.

  • Ercan, T., Dinçel, A., Metin, S., Türkecan, A. ve Günay, E., 1978. Uşak yöresindeki Neojen havzaların jeolojisi’. Türkiye Jeoloji Bülteni, 21, 97-106.

  • Frigya Kültürel Mirasını Koruma ve Kalkınma Birliği (FRİGKÜM). 2016, Frig sanatı ve Uygarlığı, 2016, www.frigvadisi.gov.tr

  • Kazancı, N., 2010. Jeolojik Koruma; Kavram ve Terimler. Jeolojik Mirası Koruma Derneği yayını, Ankara, 60 s.

  • Kazancı, N., Şaroğlu, F. ve Suludere, Y., 2015. Jeolojik Miras ve Türkiye Jeositleri Çatı Listesi. MTA Dergisi, 151, 263-272.

  • Le Pennec, J.-L., Bourdier, J.-L., Froger, J.-L., Temel, A., Camus, G. ve Gourgaud, A., 1994. Neogene ignimbrites of the Nevsehir Plateau (Central Turkey), stratigraphy, distribution and source constraints. J. Volcanol. Geotherm. Res. 63, 59– 87.

  • Metin, S., Genç, İ. ve Bulut, V., 1987. Afyon ve Dolayının Jeolojisi, M.T.A. Rapor No: 2113, Ankara, 105-115.

  • Prelevic´, D., Akal, C., Foley, S.F., Romer, R.L., Stracke, A. ve van Den Bogaard, P., 2012. Ultrapotassic mafic rocks as geochemical proxies for postcollisional mantle dynamics of lithosphere: the case of SW Anatolia-Turkey. J Petrol 53, 1019–1055

  • ProGeo Group,1998. A first attemt at a geosites framework for Europe -an lUGS initiative to support recognition of World heritage and European geodiversity. Geologica Balcanica 28, 5-32.

  • Tolluoğlu, Ü. Erkan, Y., Sümer, E. Ö., Boyacı, N. ve Yavaş, F., 1997. Afyon metasedimanter grubunun Mesozoyik öncesi metamorfik evrimi. Türkiye Jeo. Bülteni, 40-1, 1-1.

  • Wimbledon, W.A.P. 1996. National site election, a stop on the road to a European Geosite List. Geologica Balcanica 26, 15-27.

  • Yılmaz, A., 1958. Seydiler Köyünün Destanı, Temiziş Matbaa, Afyonkarahisar.

  • Özkaymak, Ç , Yıldız, A , Karabaşoğlu, A , Bağcı, M , Başaran, C . (2017). Seydiler (Afyonkarahisar) ve Çevresinin Jeoturizm Potansiyelinin Belirlenmesi . Türkiye Jeoloji Bülteni , 60 (3) , 259-282 . DOI: 10.25288/tjb.325426

    • Palu ve Keban Baraj Gölü Arası, Fırat Nehri Kıyı Sedimanlarının Jeokimyasal Özellikleri ve Endüstriyel Hammadde Olarak Kullanılabilirliğinin İncelenmesi
    Aynur İrmak Leyla Kalender Mehmet Yilmaz Özge Erdoğan Yamaç
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Palu ve Keban Baraj gölü arası Fırat Nehri kıyı sedimanlarının kimyasal bileşimleri, Fırat Nehir sedimanlarınınsub-litaranit ve feldispatlı litaranit olarak adlandırılabileceğine işaret etmektedir. Ana oksit içerikleri bakımından, Holosen Fırat Nehir sedimanlarının, Fe2O3, MgO, CaO ve TiO2 konsantrasyonlarının, UCC (üst kıtasal kabuk)`dan yüksek ve SiO2, Al2O3, Na2O ve P2O5 bakımından ise tüketilmiş olduğu söylenebilir. Söz konusu sedimanların Pbizotop bileşim oranlarının büyük çoğunluğu, nehir sedimanlarının yerel litolojik birimlerin ayrışmasının doğal sonucu olduğunu göstermektedir. Özellikle, 206Pb/207Pb (=1,20-1,22) oranı dikkate alındığında, P2, P4, P13, P17,P30, P43, P44, P46 ve P49 kodlu örnek noktalarında nehir sedimanlarının daha çok mafik volkano-sedimanter kayaçlardan gelen doğal kurşun değerleri aralığında olduğu belirlenmiştir. Fırat Nehri akım yönü boyunca yüzeyleyen, Pliyo-Kuvaterner yaşlı Palu Formasyonu, Üst-Miyosen-Pliyosen yaşlı Çaybağı Formasyonu ve Üst Kretase yaşlı Elazığ Magmatitlerinin litolojik özelliklerini taşıdığını göstermektedir. Fiziko-mekanik deneyler Fırat Nehri kıyı sedimanlarının; görünür özgül ağırlıklarının 2,6 gr/cm3, optimum bitüm içeriğinin % 4,6, karışım türüstabilite değerlerinin >2300 kg olduğunu göstermektedir. Bu çalışma, Doğu Anadolu Fay Zonu batısından alınan sediman örneklerinin (P39`dan P50`ye kadar), fiziko-mekanik özellikleri, kil boyu malzeme içeriğinin, P1 den P38`e kadar alınan nehrin doğusundaki sediman örneklerinden yüksek olduğunu göstermektedir. Elde edilen tüm sonuçlar,P1 nolu örnek noktasından P39`a kadar, Doğu Anadolu Fay Zonu doğusunda, nehir sediman örneklerinin, agrega olarak hem beton hammaddesi hem de bitümlü sıcak karışım üretiminde, inşaat endüstrisinde hammadde olarak kullanımının stabilite ve akma açısından uygun olduğunu göstermektedir.

  • Agrega

  • Endüstriyel hammadde

  • Fırat Nehir Sedimanları


  • Akkan, E., 1972. Elazığ ve Keban Barajı çevresinde coğrafya araştırmaları. Coğrafya Araştırma Dergisi, 5(6), 175-214.

  • Aksoy, E., 1993. Elazığ batı ve güneyinin genel jeolojik özellikleri. Türkiye Yerbilimleri Dergisi, 1 (1), 113-123.

  • Alshamsi, K.S., 2006. Development of a mix design methodology for asphalt mixtures with analytically formulated aggregate structures, Doctor of Philosophy in The Department of Civil and Environmental Engineering, Louisiana State University, United Kingdom, 226s.

  • Asphalt Institute, 1996. Superpave mix design, Superpave Series No. 2 (SP-2), USA, 128s.

  • Ayuso, R.A., De Vıvo, B., Rolandı, G., Seal, R.R. Iı ve Paone, A., 1998. Geochemical and isotopic (Nd-Pb-Sr-O) variation bearing on the genesis of volcanic rocks from Vesuvius, Italy. Special issue, Vesuvius. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 82, 53–78.

  • Başar, H.M. ve Aksoy N.D., 2012. The Effect of Waste Foundry Sand (WFS) as Partial Replacement of Sand on the Mechanical, Leaching and Microstructural Characteristics of Ready-Mixed Concrete, Construction and Building Materials, DOI:10.1016/j .conbuildmat. 2012 .04. 078).

  • Beare, M.H.. Cabrera, M.L., Hendrix, P.F. ve Coleman, D.C., 1994. Aggregate-Protected and Unprotected Organic Matter Pools in Conventional and NoTillage Soils. Soil Sci. Soc. Am. J. 58:787-795.

  • Bingöl, A.F. ve Aydoğdu, S., 1994. Dutköy (Elazığ) yöresi Magmatit kayaçlarının Petrografik ve jeokimyasal özellikleri. Ç.Ü. Mim. Fak., 15. Sempozyum Bildirileri, Adana, 199-213.

  • Bingöl, A.F. ve Beyarslan, M., 1996. Elazığ Magmatitleri’nin jeokimyası ve petrolojisi. (Korkmaz, S., Akçay M. editörler), 30. Yıl Sempozyumu bildirileri, KTÜ, Trabzon, 208-227.

  • Beyarslan, M., Bingöl, A.F., 2014. Petrology of the Ispendere, K€omürhan and Guleman ophiolites (southeast Turkey): subduction initiation rule (SIR) ophiolites and arc related magmatics. In: 3rd Annual International Conference on Geological and Earth Sciences, Proceedings, 22- 23 September, Singapore.

  • Çelik, H., 2003. Mastar Dağı (Elazığ GD’su) çevresinin stratigtafik ve tektonik özellikleri, F.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Elazığ (yayımlanmamış).

  • Çelik, H., 2008. Doğu Anadolu Fay Sistemi’nde Sivrice Fay Zonu’nun Palu-Hazar Gölü (Elazığ) Arasındaki Bölümünde Atımla İlgili Yeni Arazi Bulgusu. Fırat Üniv. Fen ve Müh. Bil. Dergisi, 20 (2), 305-314.

  • Çetindağ, B., 1985. Elazığ, Palu-Kovanalar dolayının hidrojeoloji incelenmesi: Yüksek lisans tezi (yayınlanmamış), F.Ü. Fen Bil. Enst., Elazığ, 117.

  • Cicchella, D., De Vivo, B., Lima, A., Albanese, S., McGill, R.A.R. ve Parrish, R.R., 2008. Heavy metal pollution and Pb isotopes in urban soils of Napoli, Italy. Geochemistry: Exploration Environment Analysis, 8, 103-112.

  • Cicchella, D., Hoogewerff, J., Albanese, S., Adame,P., Lima, A.,Taiani, M.V.E. ve De Vivo, B. 2016. Distribution of toxic elements and transfer from the environment to humans traced by using lead isotopes. A case of study in the Sarno River basin, south Italy Environmental Geochemistry and Health, 38(2), 619-637.

  • Condie, K.C., 1993. Chemical composition and evolution of the upper continental crust: contrasting results from surface samples and shales. Chemical Geology, 104, 1-37.

  • Çolak, K.M, 2006. Asfalt kaplamalarda sinerjetik fayda konusunun anlaşılmasında marshall oranı yaklaşımının kullanılması, Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

  • De Vivo, B., Somma, R., Ayuso, R.A., Calderoni, G., Lima, A., Pagliuca, S. ve Sava, A., 2001. Pb isotopes and toxic metals in floodplain and stream sediments from the Volturno river, Italy. Enviromental Geology, 41,101-112.

  • Dumanlılar Ö., Aydal D. ve Dumanlılar, H., 2005. Baskil (Elazığ) Güneyindeki Cevherleşmelerin Jeolojik ve Minerolojik Özellikleri. Türkiye Jeoloji Bülteni, 29 (1),1-21.

  • Erdoğan, Ö., 2015. Stiren-butadien-stiren ve gilsonit’in birlikte kullanımının bitümlü sıcak karışımların mekanik özellikleri üzerindeki etkileri, Yüksek Lisans Tezi. Fırat Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Elazığ,137s.

  • Ertürk, M.A., 2016. Maden Karmaşığı’nın (Doğu Toroslar-Türkiye) Petrolojik Özellikleri, Fırat Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Elazığ, 115s.

  • Fedo, C.M., Nesbitt, H.W. ve Young, G.M. 1995. Unraveling the effect of potassium metasomatism in sedimentary rock sand paleosols,with implications for paleoweathering conditions and provenance. Geology, 23, 921-924.

  • Frangipane M., Di Nocera G.M., Hauptmann A., Morbıdellı P., Palmıerı A.M., Sadorı L., Schultz M. ve Schmidt-Schultz T. 2001. New Symbols of a New Power in a “Royal” Tomb from 3000 BC Arslantepe, Malatya (Turkey). Paléorient, 27 (2), 105-139.

  • Garcia, D., Fonteilles M. ve Moutte J., 1994. Sedimanary fractionation between Al, Ti, and Zr and genesis of strongly peraluminous granites. Journal of Geology, 102, 411-422.

  • Gilg, H.A., Lima, A., Somma, R., Belkın, H.E., De Vıvo, B.ve Ayuso, R.A. 2001. Isotope geochemistry and fuid inclusion study of skarns from Vesuvius. Mineralogy and Petrology, 73, 145-176.

  • Hossain, I., Roy, K.K., Kumar Biswas, P., Alam, M., Moniruzzaman, M. ve Deeba, F. 2014. Geochemical characteristics of Holocene sediments from Chuadanga district, Banladesh: Implications for weathering, climate, redox conditions, provenance and tectonicsetting. China Journal of Geochemistry, 33, 336-350.

  • Kalender L. ve Bölücek, C., 2007. Environmental impact and drainage geochemistry in the vicinity of the Harput Pb-Zn-Cu veins, Elaziğ, SE Turkey. Turkish Journal of Earth Sciences, 16, 241-255.

  • Kalender L.ve Bölücek, C., 2009. A Draınage sediman geochemıcal orıentatıon study Keban, Elazığ, Eastern, Turkey. The Arabian Journal for Science and Engineering, 34(1), 91-106.

  • Kalender, L. ve Aytimur, G., 2016. REE Geochemistry of Euphrates River, Turkey. Journal of Chemistry, Article ID 1012021, 1, 1-13.

  • Kalender, L., Çiçek Uçar L., 2013. Assessment of metal contamination in sediments in the tributaries of the Euphrates River, using pollution indices and the determination of the pollution source, Turkey, Journal of Geochemical Exploration, 134, 73–84.

  • Kerey, E. ve Türkmen, İ., 1991. Palu Formasyonu’nun (Pliyosen-Kuvarterner) sedimantolojik özellikleri, Elazığ Doğusu. Türkiye Jeoloji Bülteni, 34, 21-26.

  • Keskin, S., 2011. Geochemistry of Çamardı Formation sediments Anatolia (Turkey): Implication of source area weathering provenance and tectonic setting. Geosciences Journal, 15, 185-195.

  • Koç Taşgın, C., 2009. Çaybağı Formasyonu’nun (Elazığ Doğusu) Stratigrafik ve Sedimantolojik Özellikleri, Doktora Tezi, Fırat Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Elazığ (yayınlanmamış).

  • Lavin, P.G., 2003. Asphalt pavements, Spon Pres, London and New York, 444s.

  • McGennis, R.B., Anderson, R.M., Kennedy, T.W. ve Solaimanian, M., 1995. Background of Superpave asphalt mixture design and analysis, U.S. Department of Transportation Federal Highway Administration, Publication No. FHWASA-95-003, 172p.

  • MEGEP (Mesleki Eğitim ve Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi), 2001. T.C. Kalkınma Bakanlığı, Yayın No: KB: 2898 - ÖİK: 738, Ankara, 32s.

  • Monna, F., Aıuppa, A., Varrıca, D. ve Dongarra, G., 1999. Pb isotopic compositions in lichens and aerosols from Eastern Sicily: insights on the regional impact of volcanoes on the environment. Environment Science and Technology, 33, 2517– 2523.

  • Özçelik, M., 1985. Malatya Güneydoğusundaki magmatik kayaçların jeolojisi ve tektonik ortamına jeokimyasal bir yaklaşım, Türkiye Jeoloji Bülteni, 28(1), 19-35.

  • Özkan, Y. Z., 1982. Guleman (Elazığ) Ofiyolitinin Jeolojisi ve Petrolojisi. İst. Üniv. Yerbilimleri Derg., 3 (1-2), 295-312.

  • Palmieri A., Begemann F., Schmitt-Strecker S., Hauptmann A., 2002. Chemical Composition and Lead Isotopy of Metal Objects from the “Royal” Tomb and Other Related Finds at Arslantepe, Eastern Anatolia. In: Paléorient, 28 (2), 43-69. doi : 10.3406/paleo.2002.4745.

  • Paikaray, S., Banerjee S. ve Mukherji S., 2008. Geochemistry of shales from paleoproterozoic to Neoproterozoic Vindhyan Super-group: Implications on provenance, tectonic and paleoweathering. Journal of Asia Earth Science, 32, 34-48.

  • Perinçek, D. ve Özkaya, L., 1981. Arabistan levhası kuzey kenarı tektonik evrimi. Yerbilimleri, 8, 91- 101.

  • Perinçek, D. ve Kozlu, H., 1984. Stratigraphy and structural relation of the units in the AfşinElbistan-Doğanşehir Region. In, Tekeli, O. And Göncüoğlu, C. (eds.), International Symposium on the Geology of the Taurus Belt, 1983. Miner. Res. Expl. Ins., Ankara, 181-198s.

  • Pettijhon F.J., Potter, P.E. ve Siever, R., 1972. Sand and sandstone. Plate motions inferred from major element chemistry of lutites. Precambrian Research,147,124-147.

  • Potter, P.E., 1978. Petrology and chemistry of bigriver sands. Journal of Geology, 86, 423-449.

  • Rizeli M.E., Beyarslan M., Wang Kuo-L., Bingöl, A.F., 2016. Mineral chemistry and petrology of mantle peridotites from the Guleman ophiolite (SE Anatolia, Turkey): Evidence of a forearc setting. Journal of African Earth Sciences 123, 392-402.

  • Roser, B.P. ve Korsch R.J., 1986. Determination of tectonic setting of sandstone mudstone suites using SiO2 content and K2O/Na2O ration. Journal of Geology, 94,635-650.

  • Roy, D. ve Roser, B.P., 2012. Geochemistry of the Tertiary sequence in the Shahbajpur-1 well, Haita trough, Bengal Basin, Bangladesh: provenance, soyrce weathering and province affinity. Journal of Life and Earth Science, 7, 1-13.

  • Sungurlu, O., 1974. VI. Bölge Kuzeyinin Jeolojisi ve Petrol İmkanları.Türkiye 2. Petrol Kongr. Tebl., Türkiye Petrol Jeologları Derneği Bülteni, 85-107.

  • Sungurlu, O., Perinçek, D., Kurt, G., Tuna, E., Dülger, S., Çelikdemir, E. ve Naz, H. 1985. Elazığ Palu Alanının Jeolojisi. Petrol İşleri Genel Müdürlüğü Dergisi, 29, 83-190.

  • Suttner, L.J. ve Dutta, P.K., 1986. Alluvial sandstone composition paleoclimate. 1. Framework mineralogy, Journal of Sedimentary Petrology, 56, 326-345.

  • Şaroğlu, F. ve Güner,Y.,1981. Doğu Anadolunun jeomorfolojik gelişimine etki eden öğeler: Jeomorfoloji, tektonik, volkanizma ilişkileri:Türkiye Jeol.Kur.Bult., 24, 65-74.

  • Somma, R., Ayuso, R.A., De Vivo, B. ve Rolandi, G., 2001. Major, trace element and isotope geochemistry (Sr-Nd-Pb) of interplinian magmas from Mt. Somma-Vesuvius (Southern Italy). Mineralogy and Petrology, 73, 121–143.

  • Taylor, S.R. ve McLennan, S.M., 1985. The Continental Crust; Its composition and evolution; an examination of the geochemical record preserved in sedimentary rocks. Blackwell, Oxford. 312s.

  • Teutsch, N., Erel, Y., Halıcz, L. ve Banın, A., 2001. Distribution of natural and anthropogenic lead in Mediterranean soils. Geochimica et CosmochimicaActa, 65(17), 2853–2864.

  • TS EN 933-9, 2010. Agregaların geometrik özellikleri için deneyler - Bölüm 9: İnce malzeme tayini – Metilen mavisi deneyi, Türk Standartları Enstitüsü, Ankara.

  • TS EN 1097-6, 2013. Agregaların mekanik ve fiziksel özellikleri için deneyler- Bölüm 6: Tane yoğunluğunun ve su emme oranının tayini, Türk Standartları Enstitüsü, Ankara.

  • TS EN 12697-34, 2004. Bitümlü karışımlar - Deney metotları - Sıcak karışımlı asfalt için - Bölüm 34: Marshall deneyi, Türk Standartları Enstitüsü, Ankara.

  • Topçu, B. ve Canbaz, M., 2006. Sülfatlı ortamların alkalilerle aktive edilmiş yüksek fırın cüruflu harçların mikroyapısına etkisi. Yapı Mekanigi Semineri 2006, ODTÜ-ESOGÜ-ETB, Eskişehir, 120-128s.

  • Tucker, M.E., 1981. Sedimanary Petrology an introduction:Blackwell Sci. Publ., USA, 346 s.

  • Turan, M. ve Bingöl, A.F., 1991. Kovancılar-Baskil (Elazığ) arası bölgenin tektono-stratigtafik özellikleri. Çukurova Üniversitesi, Ahmet Acar Jeoloji Sempozyumu, Bildiriler, 213-217s.

  • Turan, M., Aksoy, E. ve Bingöl, A. F., 1995. Doğu Toroslar’m jeodinamik evriminin Elazığ civarındaki özellikleri. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 7(2), 177-199.

  • Wronkiewicz, D.J. ve Condie, K.C., 1987. Geochemistry of Archean shale from Witwatersrand Supergroup, South Africa soure-area weathering and provenance. Geochimica et Cosmochimica Acta, 51, 2401-2416.

  • Yazgan, E., ve Chessex, R., 1991. Geology and tectonic evolution of the southeastern Taurides in the region of Malatya. Türkiye Petrol Jeologları Derneği Bülteni, 3, 1-42

  • Yılmaz, M. ve Kök, B.V., 2008. Stiren-butidienstiren modifiyeli bitümlü bağlayıcıların Superpa sistemlerine göre yüksek sıcaklık performans seviyesine ve işlenebilirliğinin belirlenmesi. Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, 23 (41), 811-819.

  • Yılmaz, Y., Yiğitbaş, E. ve Genç, Ş.C., 1993. Ophiolitic and metamorphic assemblages of Southeast Anatolia and their significance in the geological evolution of the orogenic belt. Tectonics, 12(5), 1280-1297.

  • Zoorob, S.E. ve Suparma, L.B., 2000. Laboratory design and investigation of the properties of continuously graded asphaltic concrete containing recycled plastics aggregate replacement (plastiphalt). Cement Concrete Composites, 22, 233-242.

  • İrmak, A , Kalender, L , Yılmaz, M , Erdoğan Yamaç, Ö . (2017). Palu ve Keban Baraj Gölü Arası, Fırat Nehri Kıyı Sedimanlarının Jeokimyasal Özellikleri ve Endüstriyel Hammadde Olarak Kullanılabilirliğinin İncelenmesi . Türkiye Jeoloji Bülteni , 60 (3) , 283-311 . DOI: 10.25288/tjb.325408

    • Şeyhler Yöresi Borat Yatağının Jeokimyasal Özellikleri, Emet, Türkiye
    İsmail Koçak
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Batı Anadolu borat yatakları Paleojen`de başlayan ve Kuvaterner başlangıcına kadar devam eden volkanik aktivitelerin yer aldığı dönemlerde Miyosen kıta-içi playa-göl çökelleri içinde depolanmıştır. Cevher oluşumlarının tamamı volkanik aktivite ile ilgilidir. Emet Şeyhler yatağında Ca yerkabuğu ve andezit ortalamasına göre artış göstermiştir. Eser elementlerden As, Se, Cs, Li, Sr ve Sb zenginleşmeleri belirlenmiştir. Konsantrasyonlarına göre Se ve Li elementlerinin B`un yanında yan ürün olarak ekonomiye kazandırılabileceği sonucuna varılabilir. Yatakta elementler iki grup halinde kümelenmiştir. Si, Mg, Al, Fe ve K gibi elementlerden oluşan büyük grup ve B, Cave Na`dan oluşan ikinci grup şeklindedir. NTE dağılım diyagramlarında görülen Ce ve Eu anomalileri, yatakların yüksek oksijenli ve hidrotermal katkılı ortamda oluştuğunu ortaya koymuştur.

  • Bor

  • element korelasyonu

  • jeokimya

  • mineraloji

  • NTE


  • Abollino, O., Aceto, M., Buoso, S., Gasparon, M., Green,W, J., Malandrino, M. and Mentasti, E., 2004. Distribution of major, minor and trace elements in lake environments of Antarctica. Antarctic Science, 16(3), 277–291.

  • Akdeniz, N. ve Konak, N., 1979. Simav – Emet – Dursunbey – Demirci Yörelerinin Jeolojisi. MTA Derleme Raporu, No. 6547.108s.

  • Bau, M., 1991. Rare-earth element mobility during hydrothermal and metamorphic fluid rock interaction and the significance of the oxidation state of europium. Chemical Geology, 93 (3-4), 219– 230.

  • Bence, A.E. and Taylor, B.E., 1985. Rare earth element systematics of West Shasta Metavolcanic Rocks: Petrogenesis and hydrothermal alteration. Economic Geology, 80(8), 2164-2176

  • Bhatia, M.R. 1985. Rare earth element geochemistry of Australian Paleozoic graywacks and mudrocks: Provenance and tectonic control. Sedimentary Geology, 45(1-2), 97- 113.

  • Boggs, S. 2009. Petrology of Sedimentary Rocks. Cambridge University Press, Cambridge, England. 600 p.

  • Canet, C., Prol-Ledesma, R.M., Proenza, J. A., RubioRamos, M.A., Forrest, M J., Torres-Vera, M.A. and Rodriguez-Diaz A., 2005. Mn–Ba–Hg mineralization at shallow submarine hydrothermal veins in Bahý´a Concepcio´n, Baja California Sur, Mexico. Chemical Geology, 224, 96– 112.

  • Cantrell, K.J. and Bryne R.H. 1987. Rare earth element complexation by carbonate and oxolate ions. Geochimica Cosmochimica Acta, 51, 597-605.

  • Constantopoulos, J., 1988. Fluid inclusion and REE geochemistry of fluorite from south central Idaho. Economic Geology, 83(3), 626–636.

  • Cooper, M A., Hawthorne F. C., García-Veigas, J., Alcobé, X., Helvaci, C., Grew, E. S. and Ball, N. A. 2015. Fontarnauite, (Na,K)2 (Sr,Ca)(SO4 ) [B5 O8 (OH)](H2 O)2 , A New Sulfate-Borate Mineral From Doğanlar (Emet), Kütahya Province, Western Anatolia, Turkey. Canadian Mineralogist, 53, 803-820

  • Çolak, M., Helvacı, C. and Maggetti, M., 2000. Saponite from the Emet Colemanite Mines, Kütahya, Turkey. Clays and Clay Minerals 48(4), 409-423.

  • Dündar, A., Güngör, N., Gürsel, T., Özden, M. ve Özyeğin, E. 1986. Kütahya-Emet Bor Tuzu Yatağı Nihai Değerlendirme Raporu, MTA Raporu, 151s (yayımlanmamış)

  • Erdem, N. İ., 2010. Emet-Hisarcık(Kütahya) Bor Yataklanmasını Oluşturan Bor Minerallerinin Dağılımları, Jeokimyası ve Oluşum Ortamlarının İncelenmesi, Kocaeli Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü., Kocaeli, Yüksek Lisans Tezi, 58s (yayımlanmamış)

  • Fleet, H.J., Henderson, P. and Kepme, D.D.C. 1976. Rare earth element and related chemistry of some drilled Southern Indian Ocean basalts and volcanogenic sediments. Journal of Geophysical Research (JGR) 81, 4257–4268.

  • Floyd, P.A., Helvacı, C. and Mittwede, S.K., 1997. Geochemical Discrimination Of Volcanic Rocks Associated with Borate Deposits: an exploration tool? Journal of Geochemical Exploration, 60(3), 185–205.

  • Fee, J.A., Gaudette, H.E., Lyons, W.B. and Long, D.T. 1992. Rare earth element distribution in the Lake Tyrell groundwaters, Victoria, Australia. Chemical Geology, 96, 67-93.

  • Fu, X., Wang, J., Zeng, Y., Tan, F. and He, J., 2011. Geochemistry and origin of rare earth elements (REEs) in the Shengli River oil shale, northern Tibet, China. Chemie Der Erde-Geochemistry, 71(1), 21-30.

  • Gale G.H., Dabek L.B. and Fedikov, M.A.F., 1997. The application of rare earth element analyses in the exploration for volcanogenic massive sulphide deposites. Exploration and Mining Geology, 6(3), 233-252

  • García-Veigas, J., Rosell, L., Alcobé, X., Subias, I., Ortí, F., Gündoğan, I. and Helvacı, C., 2010a. Fontarnauite, a new sulphate-borate mineral from the Emet borate district (Turkey). Macla, 13, 97– 98.

  • García-Veigas, J., Ortí, F., Rosell L, Gündoğan, I. and Helvacı, C., 2010b. Occurrence of a new sulphate mineral: Ca7Na3K(SO4)9 in the Emet borate deposits, western Anatolia (Turkey). Geological Quarterly, 54(4), 431–438.

  • García-Veigas, J., Ortí, F., Rosell L, Gündoğan, I. and Helvacı, C., 2011. Mineralogy, diagenesis and hydrochemical evolution in a probertite– glauberite–halite saline lake (Miocene, Emet Basin, Turkey). Chemical Geology, 280(3-4), 352–364.

  • Gawlik, J., 1956. Emet Kütahya Neojenindeki Borat Zuhuruna Ait Rapor, MTA Derleme Raporu, No:2479. (yayımlanmamış)

  • Graf, J.L.,1977. Rare earth elements as hydrothermal tracers during the formation of massive sulphide deposits in volcanic rocks, Economic Geology, 72(4), 527-548.

  • Habashi, F., 1997. Hanbook of Extractive Metallurgy. Wiley VCH. Weinheim. Germany. 2426p

  • Hatipoğlu, Z. N., 2010. Emet (Kütahya) Borat Havzası Volkanosedimanter Çökellerinin Mineralojisi ve Jeokimyası. Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara, Yüksek Lisans Tezi, 115s (yayımlanmamış)

  • Helvacı, C. ve Firman, R.J., 1977. Emet Borat Yataklarının Jeolojik Konumu ve Mineralojisi. Jeoloji Mühendisliği Dergisi, 2, 17-29.

  • Helvacı, C. 1984. Occurrence of rare borate minerals: Veatchite-A, Tunellite, Teruggite and Cahnite in the Emet Borate Deposit, Turkey. Mineralium Deposita, 19 (3), 217-226.

  • Helvacı, C. and Orti, F. 1998. Sedimantology and diagenesis of Miocene colemanite-ulexite deposits (western Anatolia, Turkey). Journal of Sedimentary Research, 68(5),1021-1033.

  • Helvacı, C. 2003. Türkiye Borat Yatakları. Jeolojik Konumu, Ekonomik Önemi ve Bor Politikası. BAÜ Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi. 5(1) 4-41.

  • Helvacı, C. 2004. Türkiye Borat Yatakları. Jeolojik Konumu, Ekonomik Önemi ve Bor Politikası. 5. Endüstriyel Hammaddeler Sempozyumu, 13-14 Mayıs, İzmir, Türkiye, s.11-27.

  • Helvacı, C. 2015a. Geological Features of Neogene Basins Hosting Borate Deposits: An Overview of Deposits and Future Forecast, Turkey. Bulletin of the Mineral Research and Exploration, 151, 173- 219.

  • Helvacı, C. 2015b. Revıew of The Occurrence of Two New Mınerals in The Emet Borate Deposıt, Turkey: Emetite, Ca7 Na3 K(SO4 )9 , and Fontarnauite, Na2 Sr(SO4 )[B5 O8 (OH)](H2 O)2 . Bulletin of the Mineral Research and Exploration, 151, 273-287.

  • Henderson, P. 1984. Rare Earth Element Geochemistry. Devolopments in Geochemistry. Elsevier, Amsterdam, pp 317-347.

  • İlhan, A. 2006. Emet ve Hisarcık (Kütahya) Civarı Bor Yataklarının Mineralojik ve Jeokimyasal İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara, Yüksek Lisans Tezi, 88s. (yayımlanmamış)

  • İnan, K. 1975. Sulu Bor Mineral Yataklarının Oluşumu, Türkiye Jeoloji Bülteni, 18(1-2), 165-168.

  • Johannesson, K.H., Lyons, W.B., Yelken, M.A., Gaudette, H.E. and Stetzenbach, K.J. 1996. Geochemistry of rare earth elements in hypersaline and dilute acidic natural terrestrial waters: Complexation behaviour and middle rare earth element enrichment. Chem. Geol., 133, 125-144.

  • Kamber B.S. and Webb G.E. 2001. The geochemistry of late Archaean microbial carbonate: implications for ocean chemistry and continental erosion history. Geochimica Cosmochimica Acta, 65(15):2509–2525

  • Kato, Y. and Isozaki, Y., 2009.　Comment on “Evaluation of palaeo-oxygenation of the ocean bottom cross the Permian-Triassic boundary” by Kakuwa (2008): Was the Late Permian deepsuperocean really oxic? Global and Planetary Change, 69(1-2), 79-81.

  • Koç, Ş., Kavrazlı, and Ö., Koçak, İ., 2008a. Geochemistry of colemanite deposit of Kestelek, Bursa, Turkey. 33rd. International Geological Congress, August 6-14th, Oslo, Norway, Abstracts MRB-01 (http:// www.cprm.gov.br/33IGC/1352424.html).

  • Koç, Ş., Koçak, İ. and Kavrazlı, Ö., 2008b. Trace Elements Concentrations of Colemanite in Kestelek Borate Deposit. 16th International Symposium on Boron, Borides and Related Materials, Matsue, Shimane, Japan, September 7-12, p.57-58.

  • Koç, Ş., Kavrazlı, Ö. and Koçak, İ., 2017. Geochemistry of Kestelek Colemanite Deposit, Bursa, Turkey. Journal of Earth Science, 28 (1), 63-77

  • Koçak, İ., 2014. Batı Anadolu Borat Yataklarının Jeokimyasal İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara, Doktora Tezi, 318s. (yayımlanmamış)

  • Koçak, İ. and Koç, Ş., 2009. Trace element enrichment of Bigadiç Borates deposits, Balikesir, Turkiye. Goldschmidt Conference Abstracts 2009, June 22-26th, Davos, Switzerland. Geochimica Cosmochimica Acta, 73 (13), 671

  • Koçak, İ. and Koç, Ş., 2011. Trace Element Contents of Bigadiç and Kestelek Borate Deposits. 17th International Symposium on Boron Borides and Related Materials September 11-17, İstanbul, Turkey, p232

  • Koçak, İ. and Koç, Ş., 2012a. Major and Trace Element Geochemistry of the Bigadiç Borate Deposit, Balikesir, Turkey. Geochemistry İnternational, 50 (11), 926–951

  • Koçak, İ. ve Koç, Ş. 2012b. Kırka Borat Yatağında Zenginleşen Eser Elementler. V. Ulusal Jeokimya Sempozyumu, Bildiriler ve Özetler Kitabı, 23-25 Mayıs, Denizli, s.43-44.

  • Koçak, İ. and Koç, Ş., 2016. Geochemical characteristics of Kırka (Sarıkaya) borate deposit, northwestern Anatolia, Turkey. Journal of Earth System Science, 125 (1), p.147-164

  • Krauskopf, K.B., 1989. Introduction to Geochemistry. McGrow-Hill international editions, 617p.

  • Michard A. and Alberede F., 1986. The REE content of some hydrothermal fluids. Chemical Geology, 55, (1–2), 51–60.

  • McLennan, S.M., 1989. Rare Earth Elements in Sedimentary Rocks Influence of Provenance and Sedimentary Processes. Chapter in: Geochemistry and Mineralogy of Rare Earth Elements. B. R. Lipin and G.A. Mckay (Eds). Book Crafters, Michigan, 348 pp.

  • Nonce, W.B. and Taylor, S.R. 1977. Rare earth patterns and crustal evoluation. II. Archean Sedimentary Rocks from Kalgoorlie, Australia. Geochimica Cosmochimica Acta, 41(2), 225-231.

  • Nozaki Y., Zhang J. and Amakawa H. 1997. The fractionation between Y and Ho in the marine environment. Earth and Planetary Science Letters, 148, 329–340.

  • Özkul, C. 2008. Emet (Kütahya) Neojen Havzası Bor Prospeksiyonu: Hedef Saptamada Jeokimyasal Yöntem Geliştirme, Kocaeli Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Kocaeli, Doktora Tezi, 158s. (yayımlanmamış)

  • Özkul C., Çiftçi, E., Tokel, S., and Savaş M., 2017. Boron as an exploration tool for Terrestrial Borate Deposits: A soil geochemical study in Neogene Emet-Hisarcık Basin Where the World Largest Borate Deposits Occur (Kütahya-Western Turkey). Journal of Geochemical Exploration, 173, 31–51

  • Özpeker, İ. 1969. Batı Anadolu Borat Yataklarının Mukayeseli Jenetik Etüdü, İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü. Doktora Tezi, İstanbul, 116s. (yayımlanmamış)

  • Sant’Anna, L.G., Clauer, N., Cordani, U.G., Riccomini, C., Velázquez, V.F. and Liewig, N. 2005. Origin and migration timing of hydrothermal fluids in sedimentary rocks of the Paraná Basin, South America. Chemical Geology, pp., 1-21.

  • Schroll, E., 1975. Analytische Geochemie. Ferdinand Enke Verlag, Stuttgart, 292p.

  • Sverjensky, D. A., 1984, Europium redox equilibria in aqueous solution. Earth Planet Science Lettters, 67(1), 70-78.

  • Şahinci, A. 1991. Doğal Suların Jeokimyası, Reform Matbaası, 548s, İzmir.

  • Şaşmaz A., Türkyılmaz, B., Öztürk, N., Yavuz, C. and Kumral, M., 2014. Geology and Geochemistry of Middle Eocene Maden Complex Ferromanganese Deposits from Elazığ-Malatya Region, Eastern, Turkey. Ore Geology Reviews, 56, 352-372.

  • Taylor, S.R. and McLennan, S.M., 1985. The Continental Crust: Its Composition and Evolution. Blackwell, Oxford, 312 p.

  • Usui, A. and Mita, N., 1995. Geochemistry and mineralogy of a modern buserite deposit from a hot spring in Hokkaido, Japan. Clay and Clays Minerals, 43(1), 116–127.

  • Weill, D.F. and Drake, M.J. 1973. Europium Anomaly in Plagioclase Feldspar: Experimental Results and Semi quantitative Model. Science, 180 (4090), 1059–1060.

  • Wright, J., Schrader, H. and Holser, W.T. 1987. Paletedox variations in ancient oceans recorded by rare earth elements in fossil apatite. Geochim. Cosmochim. Acta, 51(3), 631-644.

  • Yalçın, H. 1984. Emet Neojen Gölsel Baseninin Jeolojik ve Mineralojik-Petrografik İncelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara, Yüksek Mühendislik Tezi, 198 s (yayımlanmamış)

  • Yalçın, H., Semelin, B. ve Gündoğdu, M.N. 1985. Emet gölsel Neojen baseninin jeolojik incelenmesi (Hisarcık güneyi). H. Ü. Yerbilimleri Dergisi, 12, 39 -52.

  • Yalçın, H., Gündoğdu, M.N. 1985. Emet gölsel Neojen baseninin kil mineralojisi. II. Ulusal Kil Sempozyumu, H.Ü. Beytepe-Ankara, 24-27 Eylül, Bildiriler Kitabı (Eds. M.N. Gündoğdu ve H. Aksoy), 155-170.

  • Yalçın, H. ve Gündoğdu, M. N., 1987. Neojen yaşlı Emet gölsel volkanosedimanter baseninin mineralojikpetrografik incelenmesi: Neoformasyon minerallerinin oluşumu ve dağılımı. H.Ü. Yerbilimleri Dergisi, 14, 45 -61.

  • Koçak, İ . (2017). Şeyhler Yöresi Borat Yatağının Jeokimyasal Özellikleri, Emet, Türkiye . Türkiye Jeoloji Bülteni , 60 (3) , 313-330 . DOI: 10.25288/tjb.325401

    • Belek Kıyısı (Antalya) İçin Kıyı Kenar Çizgisinin Önemi
    Mehmet Özçelik
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Türkiye`nin en önemli turizm merkezi olan Antalya`nın kıyılarının uzunluğu yaklaşık 640 km`dir. Kıyı bölgesi hızlı bir şekilde yapılaşmadan dolayı tahrip edilmiştir. Belek kıyıları flora ve fauna türleri için uygun habitatlar oluşturmakta ve mikro klimatik özellikleri nedeniyle tatil ve dinlenme olanakları sağlayan önemli turizm alanıdır. Belek kıyısı, kumulların biçimlendirdiği 29 km kıyısal alana sahiptir. Az bulunan flora ve faunanın yaşam ortamıdır. Gün geçtikçe gelişen turizm faaliyetleri Belek kıyılarını daha fazla cazip kılmaktadır. Kıyı Kanununa göre kıyı çizgisi ile kıyı kenar çizgisi arasındaki alan kıyı olarak tanımlanmaktadır. Günümüzde kıyı alanlarından daha fazla yararlanmak için beşeri (antropojen) kökenli müdahaleler yapılmaktadır. Bu tip alanlarda Kıyı Kenar Çizgisinin yeniden belirlenmesi ile farklı Kıyı Kenar Çizgisinin oluşmasına neden olmaktadır. Kıyılar kamu kullanımında olup, özel mülkiyet alanları bulunmamaktadır. Zamanla kıyıda yapılan müdahaleler sonucunda kıyı kenar çizgisinin değiştirilmesi talepleri olmaktadır. Bu sebeple de, kıyı bölgelerinde kamunun yararlanacağı alanlar giderek azalmaktadır. Bu çalışmada; Acısu ile Akdeniz sahili arasında kalan kara parçasının kıyı kullanımı incelemiş kıyı kenar çizgisinin özel konumu ortaya konmuştur.

  • Kıyı

  • Kıyı kenar çizgisi

  • Acısu Deresi

  • Belek


  • Akay, E., Uysal, S., Poisson, A., Cravatte C.F.P.J. ve Müler, C., 1985a. Antalya Neojen havzasının stratiğrafisi. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 28, 105–119.

  • Akay, E., Uysal, S., 1985b. Orta Torosların batısındaki (Antalya) neojen çökellerinin stratigrafisi, sedimentolojisi ve yapısal jeolojisi. MTA Rap. No: 7799.

  • Alpar, B., Doğan, E., Yüce, H. ve Altıok, H., 2000. Seal level changes along the Turkish coasts of the Black Sea, the Aegean Sea and the Eastern Mediterranean. Mediterranean, Marine Science, 1, 141-156.

  • Bellomo, D., Pajak, M.J. ve Sparks, M.J., 1999. Coastal flood hazards and the National Flood Insurance Program. Journal of Coastal Research, Special Issue 28, 21–26.

  • Boak E.H. ve Turner I.L., 2005. Shoreline definition and detection: A Review. Journal of Coastal Research, 21(4), 688–703.

  • Coastal Engineering Research Center., 1984. Shore protection manual, Volumes 1 and 2. Washington, DC: US Army Corps of Engineers, Waterways Experiment Station, Coastal Engineering Research Center.

  • Çelik, K., 2015. Kıyı alanlarının planlanmasında kıyı kenar çizgisinin önemi. Küresel Mühendislik Çalışmaları Dergisi, 2(1), 36–43.

  • Çiçek, İ., Türkoglu, N. ve Gürgen, G., 2008. Karpuz Çay deltasının (Antalya Doğusu) Paleojeomorfolojisi. Coğrafi Bilimler Dergisi, 6(1), 22-39.

  • Dolan, R., Fenster, M.S. ve Holme, S.J., 1991. Temporal analysis of shoreline recession and accretion. Journal of Coastal Research, 7(3), 723–744.

  • Douglas, B.C., Crowell, M. ve Leatherman, S.P., 1998. Considerations for shoreline position prediction. Journal of Coastal Research, 14(3), 1025–1033.

  • Douglas, B.C.ve Crowell, M., 2000. Long-term shoreline position prediction and error propagation. Journal of Coastal Research, 16(1), 145–152.

  • Eryılmaz, M. ve Yücesoy Eryılmaz F., 2002. Antalya Körfezi›nin Oşinografi yapısı ve güncel çökel dağılımı. 55 Türkiye Jeoloji Kurultayı, Bildiri Özleri, 88-90.

  • Ferudun, A., 2009. Kıyı alanlarının hukuki statüsü. Journal of Naval Science and Engineering, 5(1), 76-93.

  • Glover, C.P. ve Robertson, H.F., 1998. Role of regional extention and uplift in the Plio-Pleistocene evolution of the Aksu Basin, SW Turkey. Journal of the Geological Society, 155, 365–387.

  • Hanson, H., Gravens, M.B. ve Kraus, N.C., 1988. Prototype applications of a generalized shoreline change numerical model. Proceedings of the 21st International Conference on Coastal Engineering (Costa del Sol-Malaga, Spain), 1265–1279.

  • İnam, E.A., 2009. Sürdürülebilir turizm bağlamında yöre imgesi: Antalya –Belek Turizm Merkezi Örneği, Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Mimarlık Anabilim Dalı, Doktora Tezi, 231 s.

  • Kaman, H., Sönmez, N.K., Çetin, M., Kurunç, A., Aslan, G.E. ve Uz, B.Y., 2011. Denizle irtibatlı akarsularda deniz suyu girişiminin irdelenmesi: Antalya Acısu Deresi Örneği. Tarım Bilimleri Araştırma Dergisi, 4(2), 43-47.

  • Koç, K., Koşun, E. ve Karaman, M.E., 2015. Kıyı sedimentlerinde tane boyunu etkileyen faktörler: Antalya Körfezi’nde Konyaaltı ve Lara Plajlarının (Antalya) Karşılaştırılması. Türkiye Jeoloji Bülteni, Cilt 58, Sayı 2, 85-102.

  • Komar, P.D., 1998. Beach Processes and Sedimentation. Upper Saddle River, New Jersey: Prentice Hall Inc., 544 s.

  • Leatherman, S.P., 2001. Social and economic costs of sea level rise. In: Douglas, B.C., Kearney, M.S., and Leatherman, S.P. (eds.), Sea Level Rise History and Consequences. San Diego, California: Academic Press, p.232.

  • Moore, L.J., 2000. Shoreline mapping techniques. Journal of Coastal Research, 16(1), 111–124.

  • Morton, R.A. ve Speed, F.M., 1998. Evaluation of shorelines and legal boundaries controlled by water levels on sandy beaches. Journal of Coastal Research, 14(4), 1373–1384.

  • National Research Council, 1990. Managing Coastal Erosion. Washington, DC: National Academy Press, 182 s.

  • Numanoğlu Genç A., 2016. Alara, Türkiye denizel alanında sediman taşınımının modellenmesi. Journal of the Faculty of Engineering and Architecture of Gazi University, 31(3), 545-553.

  • Özyurt, G., 2012. Yapı denetimi hakkında kanun ve bazı kanunlarda değişiklik taslağı ‘Kıyı Kanunu’nu nasıl etkiliyor? İMO Kıyı ve Deniz Mühendisliği Çalışma Grubu, TMH - 474 - 2012/4, 24-28.

  • Sayan, S., 1999. Antalya kıyılarındaki turistik tesisler ile çevre arasındaki ilişkilerin peyzaj mimarlığı yönünden değerlendirilmesi, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, yıl 11, Mart-Haziran, 14- 20.

  • Smith, A.W.S. ve Jackson, L.A., 1992. The variability in width of the visible beach. Shore and Beach, 60(2), p.7–14

  • TC Resmi Gazete., (1990), 3621 sayılı Kıyı Kanunu, http://mevzuat.basbakanlik.gov.tr

  • Turoğlu, H., 2009. 3621 Sayılı Kıyı Kanunun ve Onun Uygulama Problemleri. Türk Coğrafya Dergisi, 53, 31-40.

  • Tziperman, E. ve Malonette-Rizzoli, P., 1991. The climatological seasonal circulation of the Mediterranean Sea. Journal of Marine Research, 49, 411-434.

  • ETS Turizm, http://www.etstur.com/ Xanadu Resort Hotel, Erişim Tarihi: 11.01.2017.

  • ETS Turizm, http://www.etstur.com/ Gloria-SerenityResort, Erişim Tarihi: 11.01.2017.

  • Özçelik, M . (2017). Belek Kıyısı (Antalya) İçin Kıyı Kenar Çizgisinin Önemi . Türkiye Jeoloji Bülteni , 60 (3) , 331-346 . DOI: 10.25288/tjb.325395

    • Khabaz Sahasında (Kuzey Irak) Farklı Rezervuarlardaki Petrollerin Jeoistatistiksel Değerlendirilmesi
    Muhammed İsmail Mehmet Namik Yalçin Torhan M. Al-Mufti3
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Kuzey Irak`taki petrol sahalarında petrol üretimi çoğunlukla birden çok rezervuardan yapılmaktadır. Bu rezervuarlar Tersiyer (bir rezervuar) ve Kretase (iki rezervuar) yaşlı birimlerden oluşmaktadır. Bu çalışmada farklı rezervuarlardaki petrollerin tek bir ana kayadan mı yoksa farklı ana kayalardan mı türediği ve tek veya çok evreli bir göç sonucunda mı bu rezervuarlarda birikmiş oldukları sorularının cevabına ulaşılmaya çalışılmıştır. Bu çalışmada incelenen Khabaz petrol sahasında açılmış olan petrol kuyularından hem Tersiyer yaşlı, hem de Kretase yaşlı rezervuarlara ulaşılmış olanlar seçilmiştir. Bu rezervuarlardaki petrollerin özgül ağırlık, API-gravitesi, asfalten miktarı, kükürt miktarı, balmumu miktarı, kül miktarı ve Ni, V miktarları gibi fiziko-kimyasal özellikleri kullanılarak çalışmanın amacına yaklaşım sağlanmıştır. Her bir kuyu ve rezervuar için ayrı ayrı belirlenen bu parametreler, önce bir veri tabanı olarak düzenlenmiştir. Daha sonra korelasyon katsayısı (R), faktör analizi ve klaster (kümelenme) analizi gibi istatistiksel yöntemler yardımıyla bilgisayar destekli değerlendirmeler ve karşılaştırmalar kullanılarak rezervuarlar arasındaki benzerlik, yakınlık ve farklılıklar belirlenmeye çalışılmıştır. Khabaz petrol sahasında üç ayrı rezervuar bulunmaktadır. Bunlar; Tersiyer yaşlı (Jeribe), Kretase yaşlı(Üst Qamchuqa) ve (Alt Qamchuqa) birimleridir. Khabaz petrol sahasındaki tüm kuyular tek bir yapıdan üretim yapmaktadır. Sadece Khabaz-2b kuyusu bu yapının dışında kalmaktadır. Buradaki petrolün özgül ağırlığı yüksektir ve çok miktarda asfaltik bileşen içermektedir. Değerlendirme sonuçlarına göre üretilen petroller aynı ana kayadan(Chia Gara Formasyonu) türemişlerdir. Bununla birlikte istatistiksel değerlendirmeler sonucunda Khabaz petrol sahasında üretilen petrollerde iki farklı tip petrol (a ve b) belirlenmiştir. Bu bileşimsel farklılığın, göç sırasında ve/veya yerinde başkalaşım sonucunda geliştiği sonucuna varılmıştır.

  • Faktör analizi

  • jeoistatistik

  • petrol jeolojisi

  • Kerkük petrolleri

  • petrol jeokimyası


  • Abdul-Wahab, L.M., 1983. Mineralogy of amphiboles and pyroxenes from recent sediments of the Tigris, Diyala and Adhaim Rivers, Iraq, Yüksek Lisans Tezi, University of Keele, UK, p. 55-57

  • Al-Rawi., 1980. Provenance of Miocene Sandstones in Northern Iraq: Constraints from Framework Petrography, Bulk-Rock Geochemistry and Mineral Chemistry, Russian Geology and Geophysics, 50(2009), p. 517-534.

  • Buday, T. ve Jassim, S. Z., 1987. The Regional Geology of Iraq, Volume II; Tectonism, Magmatism and Metamorphism. Dar AL-Kutib publishing house, University of Mosul. Iraq. 352 p

  • Habba, Y ve Abdullah, M. B., 1989. Geochemical Study of the Hydrocarbon Source Rocks in Northeast Iraq. Oil & Arab Co-operation, 15, p. 12-51.

  • Jassim, S.Z., Raiswell, R., ve Bottrell, S.H., 1999. Genesis of Middle Miocene strata bound Sulphur deposits of northern Iraq. Journal of the Geological Society, London 156, P. 25–39.

  • Kline, P., 1994. An Easy Guide to Factor Analysis. London, New York: Routledge, 194 pp.

  • Numan, N.M.S., 1997. A plate tectonic scenario for the Phanerozoic succession in Iraq. Iraqi Geological Journal 30, 85–110.

  • Pitman, J. K., Steinshouer, D. ve Lewa, M. D., 2004. Petroleum generation and migration in the Mesopotamian basin and Zagros fold belt of Iraq, Geology of Iraq, first ed., Brno, Czech Republic, p. 243-249.

  • Tissot, B.P. ve Welte, D.H., 1984. Petroleum formation and occurrence. Springer-Verlag, New York, 699 pp.

  • Wikipedia, 2011: http://tr.wikipedia.org, accessed on 20 February 2011.

  • İsmail, M , Yalçın, M , Al-mufti, T . (2017). Khabaz Sahasında (Kuzey Irak) Farklı Rezervuarlardaki Petrollerin Jeoistatistiksel Değerlendirilmesi . Türkiye Jeoloji Bülteni , 60 (3) , 347-362 . DOI: 10.25288/tjb.325391

    • Batı Anadolu`da Yüksek Sıcaklıklı Jeotermal Sistemlerde Gözlenen Kabuklaşma Türleri ve Kabuklaşma Oluşumunun Kontrolünün Sağlanmasında Kullanılan Sistemler; Kızıldere-II (Denizli) Jeotermal Güç Santrali Örneği
    Füsun Servin Tut Haklidir
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Jeotermal güç üretimi su baskın rezervuarların derin zonlarından gelen orta-yüksek sıcaklıktaki akışkanlardan elde edilmektedir. Bu sistemlerde sıvı fazda termodinamik değişimlerin kontrolüyle jeotermal akışkan üzerinde sıcaklık ve basıncın etkilerinin izlenmesi jeotermal sistemlerin sürdürülebilirliğinin sağlanması bakımından oldukça önem arz etmektedir. Bir jeotermal sistemde rezervuar kayaların türleri, su-kaya etkileşimleri ve jeotermal akışkanın kompozisyonuna yönelik sağlıklı bilgi elde edilmesi jeotermal güç/ısı sistemlerinin işletilmesi sırasında karşılaşılabilecek kabuklaşma, korozyon gibi problemlerin önlenmesinde önemli olacaktır. Türkiye`de keşfedilmiş jeotermal sistemler su baskın rezervuar tipindedir. Türkiye`deki en büyük iki graben sistemi olan Büyük Menderes ve Gediz Grabenlerinde orta-yüksek sıcaklıktaki jeotermal sahalardan üretim yapan 30`un üzerinde jeotermal enerji santrali bulunmaktadır. Bu jeotermal sistemlerde, sistem performansını doğrudan etkileyen kalsit, silika türünde kabuklaşmalar gözlenmektedir. Güç santrallerinin üretim dönemlerinde bu kabuklaşma problemlerinin önlenmesi amacıyla jeokimyasal testler ve jeokimyasal modellemeler yapılmaktadır. Bir jeotermal sistemin sürdürülebilir olması, kabuklaşma tiplerinin belirlenmesine, uygun kabuklaşma engelleyici inhibitörlerin seçimine ve inhibitör sistemlerinin doğru noktalara kurulmasına doğrudan bağlıdır. Bu çalışmada, Batı Anadolu’daki orta-yüksek sıcaklıktaki jeotermal rezervuarların jeolojisine bağlı olarak farklı tip jeotermal santrallerde üretilen akışkanların kabuklaşma eğilimleri ve etkin kabuklaşma engelleme metotları Kızıldere-II (Denizli) jeotermal güç santrali örneğinde test edilerek tartışılmıştır.

  • Batı Anadolu

  • güç santrali

  • inhibitör

  • jeotermal enerji

  • kabuklaşma

  • rezervuar jeolojisi


  • Bertani, R. ve Thain, I., 2002. Geothermal power generating plant CO2 emission survey. IGA News 49, 1–3.

  • Bozkurt, E., 2001. Neotectonics of Turkey−a synthesis. Geodinamica Acta 14: 3-30.

  • Dewey, J.F.ve Şengör, A.M.C., 1979. Aegean and surrounding regions: complex multiplate and continuum tectonics in a convergent zone. Geological Society of American Bulletin, 90, 8

  • DiPippo, R., 2016. Geothermal Power Plants : Principles, Applications, Case Studies and Environmental Impact. 4th Edition. Waltham, MA : Butterworth-Heinemann.

  • Doglioni, C., Agostini, S., Crespi, M., Innocenti F., Manetti P., Riguzzi, F. & Savaşçın M.Y., 2002. On the extension in western Anatolia and the Aegean Sea. Virtual Explorer 8, 169–183.

  • Dramis, F., Materazzi, M. ve Cilla, G., 1999. Influence of Climatic Changes on Freshwater Travertine Deposition: A New Hypothesis. Phys. Chem. Earth (A),Vol. 24. No: 10, pp. 893-897.

  • EBRD Pluto, 2016. Assessing the use of CO2 from Natural Sources for Commercial Purposes in Turkey-Pluto. Technical Report Pluto Programme.

  • EPDK Raporu, 2017. T.C. Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu 2017 Ocak Ayı Elektrik Piyasası Sektör Raporu, 60 sayfa.

  • EPDK, 2017. www.epdk.gov.tr/lisanslar, 7 Nisan 2017

  • Ellis, G.P., 1959. The Maillard Reaction. En: Advances in Carbohydrate Chemistry, Vol. XIV, Academic Press, New York, s 63-134.

  • Filiz, S., Tarcan, G. ve Gemici, U., 2000. Geochemistry of the Germencik Geothermal Fields, Turkey. Geothermal Resources Council Transactions, V. 24.

  • GEA, 2016. 2016 Annual U.S. & Global Geothermal Power Production Report.

  • Geologica, 2012. Zorlu Energy Kızıldere-II Geothermal Power Plant Design Criteria Report (yayınlanmamış).

  • Haizlip Robinson, J., Stover, M., Garg, K.S., Haklıdır Tut, F.S. ve Prina, N., 2016. Origin and Impacts of High Concentrations of Carbon Dioxide in Geothermal Fluids of Western Turkey. Proceedings, 41st Workshop on Geothermal Reservoir Engineering Stanford University, Stanford, California, February 22-24.

  • Haizlip Robinson, J., Haklıdır Tut, F. ve Garg, S.K., 2013. Comparison of Reservoir Conditions in High Noncondensible Gas Geothermal Systems. 38th Workshop on Geothermal Reservoir Engineering Stanford University, Stanford- CA, February 11- 13, 2013.

  • Haklıdır, Tut F.S. ve Şengün, R., 2016. Thermodynamic Effects on Scale Inhibitors Performance At Multiflash and Advanced Geothermal Power Systems. Proceedings, 41st Workshop on Geothermal Reservoir Engineering Stanford University, Stanford, California, 22-24 February 2016.

  • Haklıdır Tut, F.S., Şengün, R. ve Haizlip Robinson, J., 2015. The Geochemistry of Deep Reservoir Wells in Kızıldere Geothermal Field (Turkey), Proceedings of World Geothermal Congress, Melbourne-Australia, 19-24 April 2015.

  • Haklıdır Tut, F.S., 2012. Jeotermal Akışkan Kaynaklı Kabuklaşma Oluşumu ve Engellenmesinde Kontrol Parametrelerinin İzlenmesinin Önemi. Türkiye Jeotermal Kaynaklar Arama ve Uygulama Sempozyumu, İTÜ, İstanbul, 08-09 Aralık 2012.

  • Haklıdır Tut, F.S., Uzun, A. ve Şengün, R., 2012. Investigation of reservoir characteristics of high enthalpy geothermal fields on Büyük Menderes Graben and sulphate variations of geothermal fluids in the graben. Proceedings of International Earth Science Colloquium on the Aegean Region (IESCA), 1-5 October 2012, Dokuz Eylül University, İzmir, Turkey.

  • Ketin, İ., 1966. Anadolu’nun tektonik birlikleri. MTA Dergisi, 66, 20-34.

  • Haklıdır Tut, F.S., 2007. Bursa İli ve Çevresindeki Termal, Maden ve Yeraltı Sularının Jeokimyasal İncelenmesi. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 282 S.

  • Kılıççıoğlu, F., 2009. Jeotermal Kuyularda Kalsit ve Silika Çökelmelerine Karşı Kullanılacak İnhibitör Çeşitleri ve Çalışma Mekanizmalarının İncelenmesi. Bildiriler Kitabı, İzmir, 27-28 Nisan 2009.

  • Kındap, A., Kaya, T., Tut Haklıdır, F.S. ve Alpagut Bükülmez, A., 2010. Privatization of Kızıldere Geothermal Power Plant and New Approaches for Field and Plant. World Geothermal Congress, Bali, Indonesia, 24-30 April 2010.

  • Mertoğlu, O., Şimşek, Ş. ve Başarır, N., 2015. Geothermal Country Update Report of Turkey (2010- 2015). Proceedings World Geothermal Congress 2015 Melbourne, Australia, 19-25 April 2015.

  • Mutlu, H. ve Güleç, N., 1998. Hydrogeochemical outline of thermal waters and geothermometry applications in Anatolia, Turkey, Journal of Volcanology and Geothermal Research, v. 85, 495-515.

  • Mutlu, H., 2009. Jeotermal Akışkanlarda Su–Kayaç Etkileşimi. Bildiriler Kitabı, İzmir, 27-28 Nisan 2009.

  • Nicholson, K., 1993. Geothermal Fluids Chemistry and Exploration Techniques. Berlin: Springer-Verlag.

  • Osborn, W.L., Demirci, N., Güngör, A., Erkan, B. ve Yıldırım, Y., 2007. Carbonate Scale Inhibition in a High-Gas Geothermal Well, Germencik-Turkey. Geothermal Resources Council Transactions, V. 31, 2007.

  • Şengör, A.M.C., 1982. Ege’nin neotektonik evrimini yöneten etkenler. O. Erol ve V. Oygür (editörler), Batı Anadolu’nun Genç Tektoniği ve Volkanizması Paneli, Türk. Jeol. Kur., Ankara, S. 59-71.

  • Mertoğlu, O., Şimşek, Ş., Başarır, N., 2015. Geothermal country update of Turkey (2010-2015). World Geothermal Congress 2015, Melbourne, Australia, April 19-24.

  • Şimşek, Ş., 1985. Geothermal model of Denizli, Sarayköy–Buldan area. Geothermics, 14 (2/3), 393–417.

  • Şimşek, Ş., Yıldırım, N. ve Gülgör, A., 2005. Developmental and environmental effects of the Kızıldere geothermal power project, Turkey. Geothermics 34, 239–256.

  • Schoeller, H., 1962. Les Eaux Souterraines, Mason and C. Paris, 642 pp.

  • Tarcan, G., Balaban Ozen, T., Gemici, U., Çolak, M. ve Karamanderesi, İ.H., 2016. Geochemical assessment of mineral scaling in Kızıldere geothermal field, Turkey. Environmental Earth Sciences., 75(19):1317

  • Tarcan, G., 2005. Mineral saturation and scaling tendencies of waters discharged from wells (>150 0 C) in geothermal areas of Turkey. Journal of Volcanology and Geothermal Research 142, p. 263–283.

  • T.C. 10. Kalkınma Planı, 2013. T.C. Kalkınma Bakanlığı 2014-2018 10. Kalkınma Planı. www. onuncuplan.gov.tr, erişim tarihi 7 Nisan 2017.

  • Tezcan A. K., 1979. Geothermal studies, their present status and contribution to heat flow contouring in Turkey. In: Terrestrial heat flow in Europe. Berlin: Springer-Verlag.

  • Tut, F.S., 2003. Dünya Doğal ve Kültürel Mirası Pamukkale’nin Beyazlığının Korunması: Hidrojeokimyasal Bir Yaklaşımla. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, 162 s.

  • Yamada, S., Tamaya, Y. ve Muto, T., 2015. Unique Steam Turbine for Kizildere Geothermal Power Plant in Turkey. Proceedings World Geothermal Congress 2015 Melbourne, Australia, 19-25 April 2015.

  • Yazman, M.K.,., Güven, A., Ermiş, Y., Yılmaz, M., Özdemir, I, Akçay, Y., Gönülalan, U., Tekeli, Ö., Aydemir, V., Sayılı, A., Batı, Z., İztan, H., Korucu, Ö. ve Grunnaleite, İ, 1998. Alasehir grabeni ve Alasehir - 1 prospekti nin değerlendirme raporu. TPAO Rapor No. 3864, 146 s (yayınlanmamış).

  • Yıldırım, N. ve Yıldırım, A., 2015. High Total Inorganic Carbon Concentration, Dependent Carbonate Scaling and Mitigation System, in Moderate to High Enthalpy Geothermal Fields in Turkey. Proceedings World Geothermal Congress 2015 Malbourne Australia, 25-29 April 2015.

  • Wiersberg, T., Süer, S., Güleç, N., Erzinger, J. ve Parlaktuna, M., 2011. Noble gas isotopes and the chemical composition of geothermal gases from the eastern part of the Büyük Menderes Graben (Turkey). Journal of Volcanology and Geothermal Research, 208, 112-121.

  • Zorlu Jeotermal A.Ş. ÇED Raporu, 2013. 45 MWe Alaşehir Jeotermal Santral Projesi Çevre Etki Değerlendirme Raporu.

  • Tut Haklıdır, F . (2017). Batı Anadolu’da Yüksek Sıcaklıklı Jeotermal Sistemlerde Gözlenen Kabuklaşma Türleri ve Kabuklaşma Oluşumunun Kontrolünün Sağlanmasında Kullanılan Sistemler; Kızıldere-II (Denizli) Jeotermal Güç Santrali Örneği . Türkiye Jeoloji Bülteni , 60 (3) , 363-382 . DOI: 10.25288/tjb.325384

    • Taxonomy and Distribution of Recent Benthic Foraminifera from Bir Ali Beach, Shabwah Governorate, Arabian Sea, Yemen
    Mohammed Al-Wosabi Munef Mohammed Fahad Basardah
    PDF Olarak Görüntüle

    Abstract: One hundred and eleven benthic foraminiferal species belonging to 36 genera, 25 families,16 superfamilies and 4 suborders were identified from twenty samples collected from Bir Ali beach onthe Yemeni Arabian Sea coastline. The benthic foraminifera assemblages were dominated by speciesbelonging to Miliolina suborder with 71 species and 17 genera, followed by Rotaliina with 29 speciesand 14 genera, Textulariina 9 species and 3 genera and Lagenina 2 species and 2 genera. The distributionof recent shallow-water benthic foraminifera in surface sediment samples is in varians from sample toanother. Higher abundance of genus Quinqueloculina is recorded in almost all the samples of the studyarea. The recorded assemblages show a high similarity to the foraminiferal assemblages of the IndoPacific region, East African coast and Red Sea.


  • Abu-Zied, R.H., Rohling, E.J., Jorissen, F.J., Fontanier, C., Casford, J.S.L. and Cooke, S., 2008. Benthic foraminiferal response to changes in bottom-water oxygenation and organic carbon flux in the eastern Mediterranean during LGM to Recent times. Journal of Marine Micropaleontology, 67, 46-68.

  • Al-Ali, R. A., Al- Shaikhly, S. S., and Al- Marsoumi1, A. M. H., 2010. Study of foraminiferal species in recent sediments in Shatt Al- Arab banks, the coast Khor Abdullah and Khor Al-Zubair, Southern - Iraqi Journal Basrah Research, 36 (4).

  • Al-Hitmi, H. H., 2000. Recent benthic foraminifera from the local water of Qatar, Arabian Gulf. Qatar University, Science Journal, 20, 167- 179.

  • Al-Wosabi, M, A., Mohammed, M, A. and Al-Kadasi, W, M., 2011. Recent Foraminifera from Socotra Island, Indian Ocean, Yemen. Journal of Natural and Applied Sciences, Thamar University, Yemen, 4, 01-32.

  • Ariza, M. S., 1988. Study of agglutinated foraminifera from the motril-nerja littoral region, Spain. Abh. Geol, 41, 301-305.

  • Asano, K., 1951. Illustrated catalogue of Japanese Tertiary smaller foraminifera. Petroleum Branch, Natural Resources Section, Supreme Commander for the Allied Powers, Tokyo, 183.

  • Avsar, N., Aksu, A. and Dincer, F., 2006. Benthic foraminiferal assemblage of Erdek Bay (SW Marmara Sea). Yerbilimleri 27 (3), 125-141.

  • Avsar, N., Meric, E., Cevik, M.G. and Dincer, F., 2009. Recent benthic foraminiferal assemblages on the continental shelf off the Büyük Menderes river delta (W Turkey). Yerbilimleri, 30, 127-144.

  • Baccaert, J., 1987. Distribution patterns and taxonomy of benthic foraminifera in the Lizard Island Reef Complex, northern Great Barrier Reef, Australia. Unpublished PhD Thesis, University of Liège, 3 vols, 109pls.

  • Bahafzallah, A. A. K., 1979. Distribution, Ecology and systematics of recent benthic foraminifera from Jeddah Bay, Red Sea. PhD Thesis, University of Bristol.

  • Bandy, O. L., 1953. Ecology and paleoecology of some California Foraminifera. Part I. The frequency distribution of recent Foraminifera of California. Journal of Paleontology, 27 (2), 161-182.

  • Bandy, O. L., 1961. Distribution of I›ornminifera. Radiolaria and diatoms in sediments of the Gulf of California. Journal of Micropaleontology, 7, 1-26.

  • Batsch, A.I.G.C., 1791. Sechs Kupfertafeln mit Conchylien des Seesandes. Gezeichnet und gestochen von A. J. G. K. Batsch, Jena, 6pls, 3, 5.

  • Bermudez, P. J., 1952. Estudio sistematico de los foraminiferos rptaliformes. Bulletin de Geologia Venezuela, 2(4), 1-230.

  • Beydoun, Z, R., 1966. Eastern Aden Protectorate and part of Dhufar In: Geology of the Arabian Peninsula. United State Geological Survey Proffisional Paper 560-H, Washington, 1–49.

  • Bhalla, S.N. and Nigam, R., 1979. A note on recent foraminifera from Calongute beach sands. Goa. Bulletin Indian Geologists Association, 12 (2): 239- 240.

  • Bhatia, S.B., 1956. Recent foraminifera from shore sands of western India. Contribution from the Cushman Laboratory for Foraminiferal Research, 7, 15-24.

  • Bock, W.D., 1971. A handbook of the benthonic foraminifera of Florida Bay and adjacent waters. Miami Geological Society, Memoir 1, 1-92.

  • Brady, H.B., 1879. Notes on some Retieularian Rhizopoda of the ‹Challenger› expedition. Part II. Additions to the knowledge of porcellanous and hyaline types. Quaternary Journal of the Microscopical Science, 19 (new Series), 261-299.

  • Brady, H. B., 1881. Notes on some reticularian Rhizopoda of the «Challenger» expedition, Part 3. Quaternary Journal of the Microscopical Science, 21 (new series), 31-71.

  • Brady, H. B., 1884. Report on the foraminifera dredged by H. M. S. Challenger, during the years 1873- 1876, in Report on the Scientific Results of the Voyage of the H. M. S. Challenger during the years 1873-1876. Zoology, 9.

  • Brooks, W., 1973. Distribution of Recent foraminifera from the southern coast of Puerto Rico. Micropaleontology, 20, 236-244.

  • Bruennich, M. T., 1771. M. T. Brunnich zoologiae fundamenta. Hafnine et Lipsiae: Grunde I dyeloeren.

  • Brummer, G. J. A. and Kroon, D., 1988. Planktonic foraminifers as tracers of ocean climate history. Free University Press, Amsterdam, 6-346.

  • Buzas, M. A. and Severin, K. P., 1982. Distribution and Systematics of foraminifera in the Indian River, Florida. Smithsonian contributions to the marine sciences, 16(i-iii), 1-73.

  • Cameron, A, A., 1995. Recent foraminifera from the continental shelf and slope off kaikoura, New Zealand. New Zealand Natural Sciences, 22, 27- 42.

  • Caton-Thompson, G. and Gardner, E. W., 1939. Climate, irrigation, and early man in Hadhramaut. Geographicalal Journal, 93, 18-35.

  • Chapman, F., 1895. On some foraminifera obtained by the Royal Indian Marine› Surveys ‹Investigator› from the Arabian Sea, near Laccadive Islands. Proceeding of Zoological Society, London, 1, 1-55.

  • Cherif, O. H., AL-Ghadban, A. and Al-Rifaiy, I. A., 1997. Distribution of foraminifera in the Arabian Gulf. Micropaleontology, 43(3), 253-280.

  • Cimerman, F. and Langer, M. R., 1991. Mediterranean foraminifera. Ljubljana, Slovenska Akademija Znanosti in Umetnosti, 118pp.

  • Clemens, S., Prell, W. D., Murray, D., Shimmield, G. and Weedon, G., 1991. Forcing mechanisms of the Indian Ocean monsoon. Nature, 353, 720-725.

  • Collins, A. C., 1958. Foraminifera, Great Barrier Reef Expedition (1928- 29). Scientific Report, 6, 335- 437.

  • Costa, O.G., 1856. Paleontologia del regno di Napoli, Parte II. Atti dell Accademia Pontaniana Napoli, 7(2), 113-378.

  • Culver, S. J. and Buzas, M. A., 1980. Distribution of Recent Benthic Foraminifera off the North American Atlantic Coast. Smithsonian Contributions to the Marine Sciences, 6, 512.

  • Culver, S. J. and Buzas, M. A., 1982. Distribution of Recent Benthic Foraminifera in the Caribbean Region. Smithsonian institution press, Washington, 382.

  • Culver, S. J. and Buzas, M. A., 1986. Distribution of Recent Benthic Foraminifera off the North American Pacific Coast from California to Baja. Smithsonian contributions to the marine sciences 26, 234.

  • Cushman, J. A., 1910. A monograph of the foraminifera of the North Pacific Ocean, Part 1: Astrorhizidae and Lituolidae. Bulletin of the United States National Museum, 71 (1), 1-134.

  • Cushman, J. A., 1911. A monograph of the foraminifera of the North Pacific Ocean. Pt. 2. Textulariidae. Bulletin of the United States National Museum, 71 (2), 1-108.

  • Cushman, J. A., 1915. A monograph of the foraminifera of the North Pacific Ocean. Part 5, Rotaliidae. Bulletin of the United States National Museum, 71 (5), 1-87.

  • Cushman, J. A., 1917. A monograph of the foraminifera of the North Pacific Ocean, Part 6, Miliolidae. Bulletin of the United States National Museum, 71 (6), 1-108.

  • Cushman, J. A., 1922. Shallow-water foraminifera of the Tortugas Region. Publications of the Carnegie Institution Washington, 311, Department of Marine Biology, 17, 1-85.

  • Cushman, J. A., 1924. Samoan Foraminifera. Carnegie Institution of Washington, No. 342, Department of Marine Biology, 21, 1-75.

  • Cushman, J. A., 1927. An outline of a re-classification of the foramininifera. Contribution from the Cushman Laboratory for Foraminiferal Research, 3, 1-105.

  • Cushman, J. A., 1929. The foraminifera of the Atlantic Ocean, Part 6: Miliolidae, Ophthalmidiidae, Fischerinidae. Bulletin of the United States National Museum, 104 (6), 1-129.

  • Cushman, J.A., 1930. The foraminifera of the Atlantic Ocean. Bulletin of the United States National Museum, 104 (7), 1-79.

  • Cushman, J. A., 1931. The foraminifera of the Atlantic Ocean, Part 8: Rotaliidae, Amphisteginidae, Calcarinidae, Cymbalporettidae, Globorotallidae, Anomalinidae, Planorbulinidae, Pupertiidae and Homotremidae. Bulletin of the United States National Museum, 104 (8), 1-179.

  • Cushman, J. A., 1932. The foraminifera of the tropical Pacific collections of the “Albatross» 1899-1900, Part 1: Astrorhizidae to Trochamminidae. Bulletin of the United States National Museum, 161, 1-88.

  • Cushman, J. A., 1933. The foraminifera of the tropical Pacific collections of the «Albatross» 1899-1900, Part 2: Lagenida to Alveolinellidae. Bulletin of the United States National Museum, 161, 1-79.

  • Cushman, J. A., 1944. Foraminifera from the shaloow water of the New England coast. Special Publications Cushman Laboratory for Foraminiferal Research, 12, 1-37.

  • Cushman, J. A., 1946. The Genus Hauerina and its species. Contributions from the Cushman Laboratory for Foraminiferal Research, 22, 2-15.

  • Cushman, J. A., 1947. New species and varieties of foraminifera from off the southeastern coast of the United States. Contributions from the Cushman Laboratory for Foraminiferal Research, 23, 86-92.

  • Cushman, J. A., and LeRoy, L. W., 1939. Cribrolinoides, a new genous of the foraminifera, its development and relationshios. Contributions from the Cushman Laboratory for Foraminiferal Research, 15, 15-19.

  • Cushman, J. A. and Todd, R., 1944. The genus Spiroloculina and its species. Cushman Laboratory for Foraminiferal Research, Special Publication 1, 1-82.

  • Debenay, J. P., 2012. A guide to 1,000 Foraminifera from Southwestern Pacific: New Caledonia. Publications Scientifiques du Muséum, Paris, 378.

  • Debenay, J. P., 2013. A guide to 1,000 Foraminifera from the Southwestern Pacific New Caledonia. IRD Editions. Publication Scientifique du Museum, CP41, 383.

  • Debenay, J. P., Millet, B. and Angelidis, M. O. 2005. Relationships between foraminiferal assemblages and hydrodynamics in the Gulf of Kalloni, Greece. Journal of Foraminiferal Research, 35, 327-343.

  • Debenay J. P., Tsakiridis E., Soulard r. and GrosseL H., 2001. Factors determining the distribution of foraminiferal assemblages in Port Joinville Harbor (îled’Yeu, France): the influence of pollution. Marine Micropaleontology, 43, 75-118.

  • Defrance, J. L. M., 1824. Dictionnaire des Sciences Naturelles, Vol. 32, moll-morf. Strasbourg: F. G. Levrault 567pp.

  • Delage, Y. and Herouard, E., 1896. Tarite de Zoologie Concrete, Vol. 1, La Cellute et les Protozoaires, Paris: Schlecher Freres.

  • Devi, G. S. and Rajashekhar, K. P., 2009. Intertidal foraminifera of Indian coast. A scanning electron photomicrograph illustrated catalogue, Journal of Threatened Taxa, 1(1), 17-36.

  • Dias, B. B., Hart, M. B., Smart, C.W. and Hall-Spencer, J. M., 2010. Modern seawater acidification: the response of foraminifera to high-CO2 conditions in the Mediterranean Sea. Journal of the Geological Society, London, 167, 843-846.

  • Eagle, M. K., Hayward, B. W., Grant-Mackie, J. A. and Gregory, M. R., 1999. Fossil communities in an early Miocene transgressive sequence, Mathesons Bay, Leigh, Auckland. Tane, 37, 43-68.

  • Ehrenberg, C. G., 1838. Uber dem blossen Auge unsichtbare kalkthierchen und Kieselthierchen als Hauptbestandtheile der Kreidegebirge, Bericht über die zu Bekanntmachung geeigneten Verhandlungen der Königlichen Preussischen Akademie der Wissenschaften zu Berlin, 1838, 192-200.

  • Ehrenberg, C. G., 1839. Uber die Bildung der Kreidefelsen und des Kreidemergels durch unsichtbare Organismen. Physikalische Abhandlungen der Koniglichen Akademie der Wissenschaften zu Berlin, 59-147.

  • Eichwald, C.E. von, 1830. Zoologia specialis. Vol. 2. Vilnae: D. E. Eichwaldus, 1-323.

  • Ellis, B. F. and Messina, A. R., 1940. Catalogue of foraminifera. American Museum of National History. Special Publication (New York), with supplements.

  • El-Nakhal, H. A., 1980. Recent foraminifera from the seashores of Yemen Arab Republic, part 2, the genus Quinqueloculina. Journal of College of Science, Riyadh University, 2. 147-170.

  • El-Nakhal, H. A., 1984. Recent foraminiferida from the sea shores of Yemen Arab Republic Part 1, the genus Quinqueloculina. Journal of College of Science, Riyadh University, 25 (1/2), 45-58.

  • El-Nakhal, H. A., 1993. Recent foraminiferida from the sea shores of Yemen Arab Republic Part 3, the remaining genera. Dirasat Yamanyyah, 49, 302- 368.

  • Erbacher, J. and Nelskamp, S., 2006. Comparison of benthic foraminifera inside and outside a sulphur-oxidizing bacterial mat from the present oxygen-minimum zone off Pakistan (NE Arabian Sea): Deep Sea Research, Part I: Oceanographic Research Papers, 53, 751-775.

  • Fantozzi, P. L. and Sgavetti, M., 1998. Tectonic and sedimentary evolution of the eastern Gulf of Aden margins: new structural and stratigraphic data from Somalia and Yemen. In: Purser, B. H., and Bosence, D. W. J. (ed.) Sedimentation and tectonics in rift basins, Red Sea–Gulf of Aden. London, Chapman and Hall, 56–76.

  • Fichtel, L. and Moll, J. P., 1798. Testacea microscopica aliaqueminuta generibus Argonauta et Nautilus, Wien, Osterreich, Camesina (Reprinted, 1803).

  • Finlay, H. J., 1940. New Zealand foraminifera; Key species in stratigraphy-No 4. Transactions and Proceedings of the Royal Society of New Zealand, 69, 448-472.

  • Fiorini, F., 2004. Benthic foraminiferal associations from upper Quaternary deposits of southeastern plain, Italy. Micropaleontology, 50, 45-58.

  • Forskal, P., 1775. Descriptiones animalium. Hauniae. Carsten Niebuhr, Copenhagen.

  • Frezza, V. and Carboni, M. G., 2009. Distribution of recent foraminiferal assemblages near the Ombrone River mouth (Northern Tyrrhenian Sea, Italy). Revue de micropaleontology, 52, 43-66.

  • Galloway, J. J., 1933. A Manual of Foraminifera, Bloomington: Principal Press. (In Loeblich an tappan, 1988).

  • Gandhi, S., Rajamanickam, G. V. M. and Nigam, R., 2002. Taxonomy and distribution of benthic foraminifera from the sediments off Palk Strait, Tamil Nadu, East Coast of India. Journal of the paleontological Society of India, 47, 47-64.

  • Germeraad, J. H., 1946. Geology of central Seran, in L. Rutten, and W. Hotz. Geological, Petrographical and Paleontological Results of Explorations Carried Out from September 1917 till 1919 in the Island of Cerma, ser. 3 (Geology), no. 2. Amsterdam: J. H. de Bussy, 7-135.

  • Glaessner, M. F., 1937. Die Entfaltung der Foraminiferenfamilie Buliminidae, Problemy Paleontologii. Paleontologicheskaya Laboratoriya Moskovskogo Gosudarstvennogo Universiteta, 2-3, 411-422.

  • Graham, J. and Militante, P., 1959. Recent foraminifera from the Puerto Galera area, northern Mindoro, Philippines. Stanford University Publications, (Geological), 6 (2), 1-170.

  • Gudmundsson, G., 1994. Phylogeny, ontogeny and systematics of recent Soritacea Ehrenberg 1839 (Foraminiferida). Micropaleontology, 40 (2), 101- 155.

  • Haig, D. W., 1988. Miliolid foraminifera from inner neritic and mud facies of the Papuan Lagoon. Journal of Foraminiferal Research, 18, 203-236.

  • Haig, D. W., 1997. Foraminifera from Exmouth Gulf, Western Australia. Journal of the Royal Society of Western Australia, 80, 263-280.

  • Haman, D., 1966. On some recent foraminifera from the Faeroe Island. Denmark. Contribution from the Cushman Laboratory for Foraminiferal Research, 17(2), 67 - 70.

  • Hatta, A. and Ujiie, H., 1992. Benthic foraminifera from Coral Seas between Ishigaki and Iriomote Islands. Southern Ryukyu Island Arc, Northwestern Pasific. Bulletin of the Colloge of Science, University of Ryukyus, 53, 49-119.

  • Haynes, J. R., 1973. Cardigan Bay recent foraminifera. Bulletin of the British Museum Natural History (Zoology), Supplement 4, 1-245.

  • Hayward, B. W., Grenfell, H. R., Ried, C. M. and Hayward k, A. 1999. Recent New Zealand shallow-water benthic foraminifera: taxonomy, ecologic distribution, biogeography, and use in paleoenvironmental assessment. Institute of Geological and Nuclear Sciences monographs, 21, 1-264.

  • Hayward, B. W., Holzmann, M., Grenfell, H. R., Pawlowski J. and Triggs, C. M. 2004. Morphological distinction of molecular types in Ammonia - towards a taxonomic revision of the world has most commonly misidentified foraminifera. Marine Micropaleontology, 50, 237- 271.

  • Heron-Allen, E. and Earland, A., 1930. The foraminifera of the Plymouth District. Journal of the Royal Microscopical Society, 50 (3), 46-84.

  • Hofker, J., 1927. Foraminifera of the Siboga Expedition. Part 1, Siboga Exped. Monogr. 4, 1-78.

  • Hofker, J., 1951. The Foraminifera of the Siboga expedition. Part III. Siboga-Expeditie. Monographie Va. Leiden: E. J. Brill. 1-513.

  • Höglund, H., 1947. Foraminifera in the Gullmar Fjord and the Skagerak. Zoologiska Bidrag från Uppsala, 2: 1-328.

  • Horton, B.P., Culver, S.J., Hardbattle, M.I.J., Larcombe, P., Milne, G.A., Morigi, C., Whittaker, J.E. and Woodroffe, S. A., 2007. Reconstructing Holocene sea-level change for the central Great Barrier Reef (Australia) using subtidal foraminifera. Journal of Foraminiferal Research, 37, 327-343.

  • Hottinger, L., Halicz, E. and Reiss, Z., 1993. Recent foraminiferida from the Gulf of Aqaba, Red Sea. Slovenska Akademija Znanosti in Umetnosti, Ljubljana, 33.

  • Hughes, G. W., 1977. Recent Foraminifera from the Honiara Bay area, Salomon Islands. Journal of Forarniniferal Research, 7, 45-57.

  • Hussain, S.M., Krishnamurthy, R. Gandhi, M. S., Ilayaraja, K. Ganesan, P. and Mohan, S. P., 2006. Micropaleontological investigations of tsunami sediments of Tamilnadu and Andaman Islands. Current Science. 91 (12), 1655- 1667.

  • Hyams, O., Almogi-Labin, A. and Benjamini, C., 2002. Larger foraminifera of the southeastern Mediterranean shallow continental shelf off Israel. Israel Journal of Earth Science, 51, 169–179.

  • Ishman, S, E., Graham, L. and D’Ambrosio, J., 1997. Modern Benthic Foraminifer Distributions in Biscayne Bay: Analogs for Historical Reconstructions. United State Geological Survey, Reston, File Report, 97-34.

  • Issa, B. M., 2010. Depositional environments and Biofacies of Selected Sediments, North Basrah. Jour. Basrah Research, Science, 36 (5), 1-14.

  • Javaux, E. J. and Scott, D. B., 2003. Illustration of modern benthic foraminifer from Bermuda and remarks on distribution in other subtropical/ tropical areas. Palaeontologia Electronica, 6(1), 1-29.

  • Jones, R.W., 1994. The Challenger Foraminifera. Journal of Evolutionary Biology, 9(1), 124-124

  • Jorissen, F.J., 1987. The distribution of benthic foraminifera in the Adriatic Sea. Marine Micropaleontology. 12, 21-48.

  • Jumnongthai, J., 1980. Recent foraminifera from southern Thailand. Geology Survey Paper, 1. 1- 21.

  • Kaladhar, R, Kamalakaran, S, Varma, K.U. and Bhaskara Rao, V. 1990. Recent foraminifera from nearshore shelf, south of Visakhapatnam, east coast of India. Indian Journal of Marin Science, 19, 71- 73.

  • Kaminski, M.A., 2004. The Year 2000 Classification of the Agglutinated Foraminifera. In: Bubik, M., Kaminski, M.A., (ed.) Proceedings of the sixth International Workshop on Agglutinated Foraminifera, Grzybowski Fondation Special Publication, 8, 237-255.

  • Kaminski, M.A., Aksu, A., Box, M., Hiscott, R.N., Filipescu, S. and Al-Salameen, M., 2002. Late Glacial to Holocene benthic foraminifera in the Marmara Sea: implications for Black Sea - Mediterranean Sea connections following the last deglaciation. Marine Geology, 190, 162-202.

  • Keyzer, F. G., 1953. Reconsediration of the so-called Oligocene fauna in the asphaltic deposite of Buton (Malaya Archiopelago), 2. Young Neogene foraminifera and calcareous algae. Leidsche Geologische Meded-Lingen, 17, 259-293.

  • Khare, N., 1992. A study of foraminifera in surface and subsurface sediments from the shelf region off Karwar and their paleoclimatic significance. Unpublished PhD Thesis, Goa University, India.

  • Kisel’man, E. N., 1972. Verkhnemelovy I Paleosenovye foraminifery novogo roda Spiroplectinela (Upper Cretaceous and Paleocene new foraminiferal genus Spiroplectinella). Trudy Saibirskogo NauchnoIssledovatel’skogo Instituta Geologii Geofiziki I Mineral’nogo Syrya (SNIIGGIMS) Ministerstva Geologii Okhrany Nedr SSSR. Novosibirsk, 146: 134-140.

  • Koukousioura, O., Triantaphyllou, M. V., Dimiza, M. D., Pavlopoulos, K., Syrides, G. and Vouvalidis, K., 2012. Benthic foraminiferal evidence and paleoenvironmental evolution of Holocene coastal plains in the Aegean Sea (Greece). Journal Quaternary International, 261, 105-117.

  • Kumar, V., Manivannan, V. and Ragothaman, V., 1990. Distribution and species diversity of recent foraminifera from the Thamirabarani River estuary, Punnaikkayal, Tamil Nadu. Journal of Paleontological Society of India, 35, 53- 60.

  • Kurbjeweit, F., Hemleben, Ch., Schmiedl, G., Schiebel, R., Pfannkuche, O., Wallmann, K. and Schafer, P., 2000. Distribution, biomass and diversity of benthic foraminifera in relation to sediment geochemistry in the Arabian Sea. Deep-Sea Research, II, 47(14), 2913–2955.

  • Lacroix, E., 1938. Revision du genre Massilina.Bulletin de I’institut Oceanographique Monaco, 754, 1-11.

  • Lacuna M. L. D. G., Masangcay S. I. G., Orbita M. L. S. and Torres M. A. J., 2013. Foraminiferal assemblage in Southeast coast of Iligan Bay, Mindanao, Philippines. Aquaculture, Aquarium, Conservation and Legislation International Journal of the Bioflux Society, 6 (4), 303-319.

  • Lagoe, M. B., 1977. Recent benthonic foraminifera from the Central Arctic Ocean. Journal of Foraminiferal Research, 7, 106-129.

  • Lamarck, J.B., 1804. Suite des mémoires sur les fossils des environs de Paris. Annales Muséum National d’Histoire Naturelle. 1, 475-475.

  • Lamarck, J.B., 1816. Histoire naturelle des animaux sans vertèbres. Verdière, Paris, tome 2, 1-568.

  • Langer, M. R., 1992. New recent foraminiferal genera and species from the lagoon at Madang, Papua New Guinea. Journal of Micropalaeontology, 11, 85-93.

  • Lankford, R. R. and Phleger, F. B., 1973. Foraminifera from the nearshore turbulent zone, western North America. Journal of Foraminiferal Research, 3, 101-132.

  • Larsen, A. R., 1976. Studies of recent Amphistegina, taxonomy and some ecological aspects. Israel Journal of Earth Sciences, 25, 1-26.

  • Le Calvez, Y., 1949. Revision des foraminiferes Lutetiens du Bassin de Paris. II Rotaliidae et families affines. Memoires du Service de la Carte Geologique detaillee de la France, 1-54.

  • Le Calvez, Y. and Le Calvez, J., 1958. Répartition des foraminiféres dans la Baie de Villefrance, I. Miliolidae. Annales de L›Institut Océanographique, 35, 159- 234.

  • Leiter, C., 2008. Benthos-Foraminiferen in Extremhabitaten: Auswertung von METEORExpeditionen vor Namibia. PhD Thesis, LudwigMaximilians-Universitaet, Munich, Germany, 103pp.

  • Leroy, D. and Levinson, S.A., 1974. A deep-water Pleistocene microfossil assemblage from a well in the northern Gulf of Mexico. Micropaleontology, 20, 1-37.

  • Levy, A., Poignant, A., Rosset-Moulinier, M. and Rouvillois. A., 1975. Sur quelques foraminifères actuels des plages de Dunkerque et des environs: néotypes et espèces nouvelles. Revue de Micropaléontologie, 17, 171-181.

  • Linné, C., 1758. Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. G. Engelmann (Lipsiae). 10, 1-824.

  • Lioyd, J. M., 2006. Modern distribution of benthic foraminilcra from Disko Bugt, West Greenland. Journal of foraminiferal Research, 36(4), 315-331.

  • Loeblich A. R. and Tappan, H., 1953. Studies of Arctic foraminifera. Smithsonian Miscellaneous Collections, 121, 1-150.

  • Loeblich, A.R. and Tappan, H., 1964. Sarcodina, chiefly “Thecamoebians” and foraminifera (2 vols.). in: Moore, R. C. (eds.), Treatise on Invertebrate Paleontology, Protista 2, part C, Geological Society of America and Kansas University Press, 900pp.

  • Loeblich, A.R. and Tappan, H., 1964. Rupertlanella, newname of Pseudotriloculina Rasheed. 1971, non cherif, 1970 (Miliolacea). Journal of Foraminiferal Research, 15, 52.

  • Loeblich, A. R. and Tappan. H., 1988. Foraminiferal genera and their classification. Van Nostrand Reinhold, New York, 970pp.

  • Luczowska, E., 1974. Miliolidae (Foraminiferid) from the Miocene of Poland, Part II. Biostratigraphy, paleoecology and systematic. Acta Palaeontologica Polonica 19:3-176.

  • Madkour, H. A., 2013. Recent benthic foraminifera of shallow marine environment from the Egyptian Red Sea coast. Global Advanced Research Journal of Geology and Mining Research, 2(1), 5-14.

  • Majewski, W., Lecroq, B., Sinniger, F. and Pawlowski, J., 2007. Monothalamous foraminifera from Admiralty Bay, King George Island, West Antarctica. Polish Polar Research. 28, 187-210.

  • Maliker, Y., 2010. Western Mediterranean shelf foraminifera: Recent distribution, Holocene sea- level reconstructions, and paleoceanographic implications. PhD dissertation, Hamburg University, 169pp.

  • McCloskey, B., 2009. Foraminiferal responses to arsenic in a shallowwater hydrothermal system in Papua New Guinea and in the laboratory. PhD Dissertations, University of South Florida, 425pp.

  • Melis, R. and Violanti, D., 2006. Foraminiferal biodiversity and Holocene evolution of the Phetchaburi Coastal area (Thailand Gulf). Marine Micropaleontology, 61, 94-115.

  • Mendes, I., Gonzalez, R., Dias, J. M. A., Lobo, F. Martins V., 2004. Factors influencing recent benthic foraminifera distribution on the Guadiana shelf (Southwestern Iberia). Marine Micropaleontology, 51(1-2), 171-192.

  • Mercau, J. R., Laprida, C., Chandler, D. D. E., Lopez, R. A. and Marcomini, Y. S., 2011. Modern foraminifera from coastal settings in northern Argentina: implications for the paleoenvironmental interpretation of mid Holocene littoral deposits. Modern foraminifera from coastal settings, northern Revista Mexicana de Ciencias Geologicas, 28, 45-64.

  • Meriç, E., Avşar, N. and Bergin, F., 2004. Benthic foraminifera of Eastern Aegean Sea (Turkey) systematics and autoecology. Turkish Marine Research Foundation and Chamber of Geological Engineers of Turkey, Publication No. 18, 306pp.

  • Meriç, E., Avşar, N., Nazik, A., Yokeş, B., Ergin, M., Eryılmaz, M., YücesoyEryılmaz, F., Gökaşan, E., Suner, F., Tur, H, Aydin, Ş. and Dinçer, F., 2009. Factors controlling formation of benthic foraminifera, ostracod, mollusc assemblages and sediment distribution of the geochemistry in the Dardanelles Strait. Geology Bulletin of Turkey, 52 (2), 155-216.

  • Milker, Y. and Schmiedl. G., 2012. A taxonomic guide to modern benthic shelf foraminifera of the western Mediterranean Sea. Palaeontologia Electronica, 15 (2), 16A, 134p.

  • Milker, Y., Schmiedl, G., Betzler, C., Römer, M., Jaramillo-Vogel, D. and Siccha, M., 2009. Distribution of recent benthic foraminifera in neritic carbonate environments of the Western Mediterranean Sea. Marine Micropaleontology, 70, 207-225.

  • Miller, D. N., 1953. Ecological study of the Foraminifera of Mason Inlet, North Carolina. – Contribution from the Cushman Laboratory for Foraminiferal Research, 4 (2), 41-63.

  • Millett, F. W., 1898. Report on the Recent Foraminifera of the Malaya Archiopelahgo collected by Mr. a. Durrand, F. R. M. S., Journal of Royal Microscopical Society, 1898:258-269.

  • Montagu, G., 1803. Testacea Brittanica or Natural History of British Shells Marine, Land and Fresh Water, Including the Most Minute. J.S. Hollis, Romsey

  • Montfort, P. denys de., 1808. Conchyliologie Systematique et Classification Methodique des Coquilles, Vol. 1. Paris: F. Schoell.

  • Morigi, C., Jorissen, F.J., Fraticelli, S., Horton, B.P., Principi, M., Sabbatini, A., Capotondi, L., Curzi, P.V. and Negri, A., 2005. Benthic foraminiferal evidence for the formation of the Holocene mudbelt and bathymetrical evolution in the central Adriatic Sea. Marine Micropaleontology, 57, 25- 49.

  • Murray, J. W., 1969. Recent foraminif era from the Atlantic continental shelf of the United States. Micropaleontology, 15, 401-419.

  • Murray, J. W. 1970. Foraminifers of the Western Approaches to the English Channel. Micropaleontology, 16, 471-85.

  • Murray, J. W., 2003. An illustrated guide to the benthic foraminifera of the Hebridean shelf, west of Scotland, with notes on their mode of life. Paleaeontologia Electronica, 5 (1), 1-31.

  • Natsir, S. M. and Muchlisin, Z. A., 2012. Benthic foraminiferal assemblages in Tambelan Archipelago, Indonesia. Aquarium, Conservation and Legislation International Journal of the Bioflux Society, 5, 259-264.

  • Neugeboren, J. L., 1850. Foraminiferen von FelsoLapugy: zweiter Artikel. Verhandulungen und Mittheilungen des Siebenburgischer Verein fur Naturwissen-schaften zu Hremannstadt, 1, 118- 127.

  • Nigam, R., Setty, M.G.A.P. and Ambre, N.V., 1979. A checklist of benthic foraininiferids from the inner shelf of Dabhol-Vengurla region, Arabian Sea. Journal of Geological Society of India, 20, 244-247.

  • Nobes, K. and Uthicke, S., 2008. Benthic foraminifera of the Great Barrier Reef, A guide to speeies potentially useful as water quality indicators. Australian Inst. of Marine Sci., Townsvillc, 38pp.

  • Nuglisch, K., 1985. Foraminiferen - marine Mikroorganismen. Die neue Brehm-Bücherei, Wittenberg. 176pp.

  • Oflaz, S. A., 2006. Taxonomy and Distribution of the Benthic Foraminifera in the Gulf of Iskenderun, Eastern Mediterranean. Unpublished M.Sc. Thesis, Middle East Technical University, Ankara, 306 p.

  • Orbigny, A. d’., 1826. Tableau methodique de la classe des Cephalopodes Annal. Sci. Natur. 7, 245-314.

  • Orbigny, A. d’., 1839. Foraminiferes, in Ramon de la Sagra, Histoire physique, politique et naturelle de file de Cuba. Paris, Arthus Bertrand.

  • Orbigny, A. d’., 1846. Foraminiferes Fossiles Du Bassin Tertiaire De Vienne (Autriche). Gide et Comp, Libraires- Editeurs, Paris, Gide et Comp.

  • Parker, F. L., 1958. Eastern Mediterranean foraminifera. Reports of the Swedish Deep-Sea Expedition, Sediment Cores from the Mediterranean Sea and the Red Sea, 8, 217-285.

  • Parker J. H., 2009. Taxonomy of foraminifera from Ningaloo Reef, Western Australia. Memoirs of the Association of Australasian Palaeontologists, 36, 1-810.

  • Parr, W. J., 1941. A new genus, Planulinoides, and some species of foraminifera from South Australia. Mining and Geological Journal, 2, 177.

  • Parr, W. J., 1945. Recent foraminifera from Barwon Heads, Victoria. Proceedings of the Royal Society of Victoria, 56, 189-227.

  • Perconig, E., 1954. Note paleontologiche Sulla zona costiera di Agrigento (Sicilia). Contributi di Scienze Geologiche con particolare riguardo all´Italia central, 3, 91-98.

  • Phleger, F. B., 1965. Living benthic foraminifera from coastal marsh, southwestern Florida. Bol. Soc. Geol. Mexicana, 28(1), 45-60.

  • Phleger, F. B. and Parker, F. L., 1951. Ecology of foraminifera, northwest Gulf of Mexico, Part II, Foraminifera species. Geological Society of America Memoir, 46, 1-59.

  • Ragothaman, V. and Kumar, V., 1985. Recent foraminifera off the coast of Rameshwaram, Palk Bay, Tamil Nadu. Bulletin of the Geological, Mining and Metallugical Society of India, 97-121.

  • Rana, S. S., 2009. Study of foraminiferal distribution in surface and subsurface sediments off central east coast of India and their paleoecological significance. Published PhD Thesis, Department of Marine Science Goa University, Goa, India.

  • Rao, K. K., 1970. Forminifera of the Gulf of Cambay. Journal of Bombay Naturai History, 66: 584-596.

  • Rao, K. K., Sivadas, P., Narayanan, B. Jayalakshmi, K.V. and Krishnan Kutty, M. 1987. Distribution of foraminifera in the lagoons of certain islands of the Lakshadweep Archipelago. Arabian Sea. Indian Journal of Marine Science, 16, 161-178.

  • Rao. T.V. and Rao, M. S., 1974. Recent foraminifera of Suddagadda estuary, east coast of India. Micropaleontology, 20, 398-419.

  • Rasmussen, T. L., 2005. Systematic paleontology and ecology of benthic foraminifera from the Plio- Pleistocene Kallithea Bay section, Rhodes, Greece. Cushman Foundation for Foraminiferal Research Special Publication, Y13, 39, 53-157.

  • Reichel, M., 1937. Etude sur les Alvéolines, II. Schweizerische Paläontologische Abhandlung, 59 (3), 95-147.

  • Reiss, Z., 1963. Reclassification of perforate foraminifera. Bulletin of the Geological Survey of Israel, 59, 1-111.

  • Renema, W., 2003. Foraminifera on reefs around Bali (Indonesia). Zoologische Verhandelingen. 345, 337-366.

  • Reuss, A. E., 1850. Neues Foraminiferen aus den Schichten des osterreichischen Tertiarbeckens. Denk-schriften der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaf-ten, MathematischNaturwissenschaftliche Classe, 1, 365-390.

  • Rocha, A. T. and Ubaldo, M. L., 1964. Nota Sobre of foraminifera recents da areias das praias dejampor (Damao) e de Baga Goa. Garcia de orto (lisaboa), 12, 645-650.

  • Sabbatini, M., Capotondi, L., Curzi, P. V. and Negri, A., 2005. Benthic foraminiferal evidence for the formation of the Holocene mud-belt and bathymetrical evolution in the central Adriatic Sea. Marine Micropaleontology, 57, 25–49.

  • Said, R., 1949. Foraminifera form the northern Red Sea. Special Publication Cushman Laboratory for Foraminiferal Research, 26, 1-44.

  • Said, R., 1950. Additional foraminifera from the northern Red Sea. Contribution from the Cushman Laboratory for Foraminiferal Research, 1, 5-9.

  • Saidova. Kh. M., 1975. Bentosnye Foraminifery Tikhogo Okeana (Benthonic foraminifera of the Pacific Ocean). 3 vol. Moscow: Institute Okeanologii P. P. Shirshova, Akademiya Nauk SSSR.

  • Saidova. Kh. M., 1981. Osovermennom sostoyanii sistemy nadvidykh taksonov Kaynozoyskikh Bentosnkh Foraminifer (On an up-todate system of supraspecific taxonomy of Cenozoic Benthonic foraminifera) Moscow: Institute Okeanologii P. P. Shirshova, Akademiya Nauk SSSR.

  • Samir, A. M., Abdou, H. F., Zazou, S. M. and ElMenhawey, W. H., 2003. Cluster analysis of recent benthic foraminifera from the northwestern Mediterranean coast of Egypt. Revue de Micropaleontologie, 46, 111-130.

  • Sarkar, S. D. S. and Gupta, A. K., 2009. Late Quaternary benthic foraminifera from Ocean Drilling Program Hole 7I6A, Maldives Ridge, southeastern Arabian Sea. Micropaleontology, 55 (1), 23- 48.

  • Sgarrella, F. and Moncharmont Zei, M., 1993. Benthic foraminifera of the Gulf of Naples (Italy): systematics and autoecology. Bollettino Della Società Paleontologica Italiana, 32 (2), 145-264.

  • Schlumberger, C. 1893. Note sur les genres Trillina et Linderina, Bulletin de la Societe Geologique de France, sen. 3 (21), 118-123.

  • Schroeter, J.S., 1783. Einleitung in die Conchilienkenntnis nach Linné, Erster Band. Gebauer, J.J, Halle.

  • Schultze, M. S., 1854. Uber den Organismus der Polythalamina (Foraminiferen) nebset Bermerkungen Uber die Rhizopoden im Allgemeinen. Leipzig: Wilhelm Engelmann.

  • Schwager, C., 1876. Saggio di una classificazion dei foraminiferei avuto riguardo alle loro famiglie naturali. Bulletino R. Comitato Geologico d’Italia, 7:475-485.

  • Schwager, C., 1877. Quadro del proposto Sistema di classificazion dei foraminiferi con guscio, Bulletino R. Comitato Geologico d’Italia, 8, 18- 27.

  • Schumacher, S., Jorissen, F. J., Dissard, D., Larkin, K. E. and Gooday, A. J., 2007. Live (Rose Bengal stained) and dead benthic foraminifera from the oxygen minimum zone of the Pakistan continental margin (Arabian Sea). Marine Micropaleontology, 62, 45-73.

  • Scott, D. B. and Hengstum, P. J. V., 2011. Ecology of foraminifera and habitat variability in an underwater cave: distinguishing anchialine versus submarine cave environments. Journal of Foraminiferal Research, 41(3), 201–229.

  • Seears, H., 2011. Biogeography and phylogenetics of the planktonic foraminifera. PhD thesis, University of Nottingham, United Kingdom, P. 76 –77.

  • Silvestri, A., 1923. Lo stipites Della Elissoforme ele sue affinita. Memorie Della Pontificia Accademia Della Scienze, Nuovi Lincei, ser. 2: 231-270.

  • Sen Gupta, B. K., 1971. The benthonic foraminifera of the Tail of the Grand Banks. Micropaleontology, 17(1), 69-98.

  • Setty M. G. A. P. and Nigam, R., 1980. Microenvironment and anomalous benthic foraminiferal distribution within the neritic regime of the Dabhol-Vengurla sector (Arabian Sea). Revista Italianade Paleontologia and Stratigrafia, 417-428.

  • Sgarrella, F. and Moncharmont Zei, M., 1993. Benthic foraminifera in the Gulf of Naples (Italy): systematics and autoecology. Bollettino Della Societa Paleontologica Italiana, 32 (2), 145-264.

  • Shareef, N. A. and Venkatachalapathy, V., 1988. Foraminifera from the shore sands of Bhaktal and Devgad Islands, west coast of India. Journal of Geological Society of India, 31, 432-441.

  • Steinker, D. C., 1980. Nearshore foraminifera from Bermuda. The Compass, 57, 129-148.

  • Stubbings, H. G., 1939. Stratification of biological remains of marine deposits of the Arabian Sea. British Museum, (Nat. Hist.), John Murray Expedition, 3(3), 159-192.

  • Suhartati, M. and Muchlisin, Z. A., 2012. Benthic foraminiferal assemblages in Tambelan Archipelago, Indonesia. Aquarium, Conservation and Legislation International Journal of the Bioflux Society, 5(4), 259-264.

  • Terquem, O., 1875. Essai sur le classement des animaux qui vivent sur la plage el dans les environs de Dunquerque. Easc, 1. Paris, pp. 1–54.

  • Terquem, O., 1876. Essai sur le classement des animaux qui vivent sur la plage et dans les environs de Dunquerque. deuxieme fascicule, 55-100.

  • Terquem, O., 1882. Les foraminiferes de 1” Eocene environs de Paris. Memoires de la Societe Geologique de France, ser.3, 2 (3), 1-193.

  • Todd, R., 1965. The foraminifera of the tropical Pacific collections of the «Albatross», 1899-1900, Part 4, Rotaliform families and planktonic families. United States National Museum Bulletin, 161, 1-139.

  • Todd, R. and Low, D., 1971. Foraminifera from the Bahama Bank west of Andros Island. United States Geological Survey Professional Paper, 683- C: 1-22.

  • Toefy, R., McMillan, I. K., und Gibbons, M. J., 2005. The foraminifera associated with the alga Gelidium pristoides, South Africa. African Invertebrates, 46, 1-26.

  • Van Voorthuysen, H. J., 1957. Foraminiferen aus dem Eemian (Riss-Würm interglazial) in der Bohrung Amersfoort 1 (Locus typicus). Mededelingen van der Geologische Stichting, 11, 27-39.

  • Vedantam, D. and Rao, M.S. 1970. Recent foraminifera from off Pentakota, east coast of India. Micropaleontology 16 (3), 325-344.

  • Wiesner, H., 1920. Zur Systematik der Miliolideen. Zoologischhes Anzeiger 51, 13-20.

  • Wiesner, H., 1923. Die Miliolideen der östlichen Adria. The author, Prag Bubanec. Albani, A. D., 1974. New benthonic foraminiferida from Australian waters. Journal of Foraminiferal Research, 4, 35- 37.

  • Wiesner, H., 1931, Die Foraminiferen der deutschen Südpolar-Expedition 1901-1903. In: Drygalski, E. von, (ed.) Deutsche Südpolar-Expedition 1901- 1903, im Auftrage des Reichsministeriums des Innern: 20 (= Zoologie, Band 12), 49-165. Walter DeGruyter and Co. (Berlin and Leipzig).

  • Williamson, W. C., 1858. On the recent foraminifera of Great Britain. The Ray Society, London, 1-107.

  • Wisshak, M. and Rueggeberg, A., 2006. Colonisation and bioerosion of experimental substrates by benthic foraminiferans from euphotic to aphotic depths (Kosterfjord, SW Sweden). Facies, 52, 1-17.

  • Wright, j., 1900. The foraminifera of dog›s Bay, Connemara. Irisb Naturalist, 9: 50-55.

  • Yalcin, H., Meric, E, Avsar, N., Tctiker, S., and Dincer, F., I., 2006. Recent colored benthic foraminifers and their mineralogical and geochemical features in the Aegean and Southwestern Mediterranean Coasts. Geological Bulletin of Turkey, 49 (2), 29- 51.

  • Yanko, V., 1995. Benthic foraminifera as indicators of heavy metal pollution along Israeli Coasts. In: Yanko, V. (ed.) Avicenna (AVI CT92-0007), benthic foraminifera as indicators of heavy metal pollution-a new kind of biological monitoring for the Mediterranean. Task 5, 58-152.

  • Yanko, V., avsar, N., Sanvoisin, R., Spezzaferri, S, Meric, E. and Basso, D., 1993. Foraminiferal study: Taxonomy, distribution. Task 9, 31-33.

  • Yassini, I. and Jones B. G., 1995. Recent foraminifera and ostracoda from estuarine and shelf environments on the southeastern coast of Australia. University of Wollongang Press, New South Wales, Wollongang, 484pp.

  • Zheng, S. Y., 1979. The recent foraminifera of the Xisha Island, Guangdong Province, China, II. Studia Marina Sinica, 15, 101-232.

  • Al-wosabi, M , Mohammed, M , Basardah, F . (2017). Taxonomy and Distribution of Recent Benthic Foraminifera from Bir Ali Beach, Shabwah Governorate, Arabian Sea, Yemen . Türkiye Jeoloji Bülteni , 60 (3) , 383-432 . DOI: 10.25288/tjb.327047

    • Çan Taşı Tüfü`nün Mineralojik Özellikleri ve Jeokronolojisi (Biga Yarımadası, KB Türkiye)
    Oya Erenoğlu
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: "Çan taşı" Çan-Etili civarında yaygın yüzlekleri bulunan, Biga Yarımadası Oligosen volkanizmasının piroklastikürünü olan riyolitik tüflerden oluşmaktadır. Bu çalışmada, Çan taşı tüflerinin petrografik ve mineralojik (XRD-SEM/EDX) değerlendirilmesi yapılmıştır. Ayrıca bölgede yaygın volkanizma içindeki kronostratigrafik konumu belirleme kamacı ile jeokronolojik yaş tayini gerçekleştirilmiştir. Geç Oligosen yaşlı oldukları belirlenen Çan taşı tüfleri açık sarımsı, krem ve hidrotermal alterasyon sonucu demirli oksitleşme ile gelişmiş kırmızımsı, kahverenkli değişik motifler sunarlar. Çan taşlarının petrografik, XRD ve SEM/EDX incelemeleri sonuçlarına göre başlıca; kuvars, sanidin, albit, pirit, kaolinit, alunit, nadir olarak biyotit ve amfibol mineralleri belirlenmiştir. Nadiren özşekilli, daha çok frambolitler şeklinde paketlenmiş kristallerden oluşan pirit mineralleri bu tüfler üzerindeki değişik desenleri oluştururlar. Bu desenler sayesinde Çan taşları, inşaat sektöründe kaplama taşı ve/veya dekoratif amaçlı olarak uzun yıllardır ilgi görmekte ve kullanılmaktadırlar.

  • Biga Yarımadası

  • Çan taşı

  • K/Ar

  • SEM

  • XRD


  • Akdaş H., Bozkurt M.R. ve Dikduran T., 2001. Çan Taşı - Desenli Yapıtaşı. Türkiye III. Mermer Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 153-162.

  • Altunkaynak Ş. ve Genç Ş.C., 2008. Petrogenesis and Time-Progressive Evolution of the Cenozoic Continental Volcanism in the Biga Peninsula, NW Anatolia. Lithos, 102 (1): 316-340.

  • Altunkaynak Ş., Sunal G., Aldanmaz E., Genç C.Ş., Dilek Y., Furnes H., Foland K.A., Yang J. ve Yıldız M., 2012. Eocene Granitic Magmatism in NW Anatolia (Turkey) Revisited: New Implications from Comparative Zircon SHRIMP U–Pb and 40Ar–39Ar Geochronology and Isotope Geochemistry on Magma Genesis and Emplacement. Lithos, 55: 289–309.

  • Bingöl E., Akyürek B. ve Korkmazer B., 1975. Biga Yarımadasının Jeolojisi ve Karakaya Formasyonunun Bazı Özellikleri. Cumhuriyetin 50. Yılı Yerbilimleri Kongresi Tebliğleri, 70-77.

  • Dönmez M., Akçay A.E., Genç Ş.C. ve Acar Ş., 2005. Biga Yarımadasında Orta-Üst Eosen Volkanizması ve Denizel İgnimbiritler. MTA Dergisi, 131: 49- 61.

  • Ercan, T., 1979. Batı Anadolu Trakya ve Ege Adalarındaki Senozoyik volkanizması: Jeo. Müh. Derg., 9, 23 – 46.

  • Ercan T., Satır M., Kreuzer H., Türkecan A., Günay E., Çevikbaş A., Ateş M. ve Can B., 1985. Batı Anadolu Senozoyik Volkanitlerine ait Yeni Kimyasal İzotopik ve Rodyometrik Verilerin Yorumu. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 28: 121-136.

  • Ercan T., Satır M., Steinitz G., Dora A., Sarıfakıoğlu E., Adis C., Walter H.J. ve Yıldırım T., 1995. Biga Yarımadası ile Gökçeada, Bozcaada ve Tavşan Adalarındaki KB Anadolu Tersiyer Volkanizmasının Özellikleri. MTA Dergisi, 117: 55–86.

  • Erenoğlu, O., 2014. Dededağ Çevresindeki (Beyçayır-Çanakkale) Eosen, Oligo-Miyosen Volkaniklerinin Krono-Stratigrafik Konumu ve Biga Yarımadası’nda Bölgesel Volkanizma İçindeki Önemi. Doktora Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.

  • Ersoy E.Y. ve Palmer M.R., 2013. Eocene–Quaternary Magmatic Activity in the Aegean: Implications for Mantle Metasomatism and Magma Genesis in an Evolving Orogeny. Lithos, 180/181: 5-24.

  • Ertürk O., 1990. Petrology of the Cenozoic Volcanics in the Biga Peninsula, NW Turkey. Proc. Int. Earth. Sci. Cong. on Aegean Region, 368-384.

  • Genç, Ş.C., 1998. Evolution of the Bayramiç Magmatic Complex, Northwestern Anatolia. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 85(1-4), 233-249.

  • Genç, Ş.C, Dönmez, M., Akçay, A.E., Altunkaynak, Ş., Eyüpoğlu, M. ve Ilgar, Y., 2012. Biga Yarımadası Tersiyer Volkanizmasının Stratigrafik, Petrografik ve Kimyasal Özellikleri. Biga Yarımadası’nın Genel ve Ekonomik Jeolojisi, MTA 2012 Özel Yayın Serisi-28, 122-162.

  • Okay A.İ., Siyako M. ve Bürkan K.A., 1990. Biga Yarımadası’nın Jeolojisi ve Tektonik Evrimi, Türkiye Petrol Jeologları Derneği Bülteni, 2 (1): 83-121.

  • Siyako M. Burkan K.A. ve Okay A.I., 1989. Biga ve Gelibolu Yarımadaları Tersiyer Jeolojisi ve Hidrokarbon Olanakları. Turkish Association of Petroleum Geologist Bulletin, 1: 183–199.

  • Söylemezoğlu S., 2009. Kuzey Batı Anadolu’da Çanakkale-Çan Yöresi Volkanik Kayaçlarının Jeolojik ve Petrolojik Özellikleri ve Evriminin Araştırılması. Doktora Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

  • Türkdönmez O., 2007. Etili (Çanakkale) Güneydoğusu’ndaki Magmatik Kayaçların Jeolojisi ve Petrografisi. Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.

  • Türkdönmez O. ve Bozcu, M., 2012. The Geological, Petrographical and Engineering Properties of Rhyolitic Tuffs (Çan Stone) in Çan-Etili Area (Çanakkale), NW Turkey: Their Usage as Building and Covering Stones. Open Journal of Geology, 2, 25-33.

  • Türkecan, A., 2015. Türkiye’nin Senozoyik Volkanitleri. MTA 2015 Özel Yayın Serisi-33, 258 s.

  • Yılmaz Y., 1990. Comparision of Young Volcanic Associations of Western and Eastern Anatolia under Conpressional Regime; A Review. Journal of Volcanology and Geothermal Research, 44: 69–87.

  • Yılmaz, Y., Genç, Ş.C., Karacık, Z. ve Altunkaynak, Ş., 2001. Two contrasting magmatic associations of NW Anatolia and their tectonic signifacance. Journal of Goedynamics, 31 (2001), 243-271.

  • Erenoğlu, O . (2017). Çan Taşı Tüfü’nün Mineralojik Özellikleri ve Jeokronolojisi (Biga Yarımadası, KB Türkiye) . Türkiye Jeoloji Bülteni , 60 (3) , 433-449 . DOI: 10.25288/tjb.329486

    • SAYI TAM DOSYASI
    PDF Olarak Görüntüle