Türkiye Jeoloji Bülteni
Türkiye Jeoloji Bülteni

Türkiye Jeoloji Bülteni

2012 OCAK Cilt 55 Sayı 1
KAPAK
PDF Olarak Görüntüle
KÜNYE
PDF Olarak Görüntüle
İÇİNDEKİLER
PDF Olarak Görüntüle
Kütahya Fay Zonu`nun Holosen Aktivitesi
Sevgi Altinok Volkan Karabacak Cahit Çağlar Yalçiner A. Nejat Bilgen Erhan Altunel Nafiye Güneç-Kiyak
PDF Olarak Görüntüle

Öz: Batı Anadolu Açılma Bölgesi`nin kuzeydoğu sınırında bulunan Kütahya Havzası BKB-DGD doğrultusunda uzanan bir çöküntü alanıdır ve güney kenarı belirgin bir morfoloji ile Kütahya Fay Zonu tarafından sınırlanmaktadır. Kütahya Fay Zonu boyunca jeolojik, jeomorfolojik ve jeofizik verilerden yararlanılarak yapılan çalışmalar sonucunda bu zonun, kuzey bloğun düştüğü normal fay geometrisine sahip 5 ayrı uzanımdan oluştuğu ve K50-70B doğrultusunda yaklaşık 22 km uzunluğa sahip olduğu ortaya konulmuştur. Paleosismolojik ve arkeosismolojik çalışmalar ise bu uzanım boyunca son 8000 yıl içinde yüzey kırığı oluşturan en az iki depremin meydana geldiğini ortaya koymaktadır. Bu depremlerden ilki M.Ö. 6000`li yıllarda, sonuncusu ise M.Ö. 1800`lü yıllarda Seyitömer Höyüğü`nde hasar oluşturan ve höyüğün terkedilmesine neden olan depremdir. Dolayısıyla, bu çalışmalar Kütahya Havzası`nın güneyini sınırlayan Kütahya Fay Zonu`nun Holosen`de tekrarlanan yıkıcı depremler ürettiğini ve geometrisi göz önünde bulundurulduğunda gelecekte de en az 6.5 büyüklüğünde deprem üretme potansiyeli bulunduğunu ortaya koymaktadır.

  • Arkeosismoloji

  • Batı Anadolu

  • Kütahya Fay Zonu

  • Paleosismoloji


  • Alçiçek, M. C., Kazancı, N. and Özkul, M., 2005. Multiple rifting pulses and sedimentation pattern in the Çameli Basin, southwestern Anatolia, Turkey. Sedimentary Geology, 173, 409–431.

  • Altunel, E., Barka, A. and Akyüz, S., 1999. Paleoseismicity of the Dinar Fault, SW Turkey, TerraNova, 11, 297-302.

  • Ambraseys, N. N. and Finkel, C. F., 1995. The seismicity of Turkey and adjacent areas: a historical review, 1500-1800. Eren Yayıncılık, İstanbul, 240 p.

  • Angelier, J., Dumont, J. F., Karamanderesi, H., Poisson, A., Şimsek, S. and Uysal, S., 1981. Analyses of fault mechanisms and expansion of southwestern Anatolia since the late Miocene. Tectonophysics, 75, 1-9 p.

  • Barka, A. and Reilinger, R., 1997. Active tectonics of the Eastern Mediterranean region: deduced from GPS, neotectonic and seismicity data. Annali di Geofisica, 40, 587-610.

  • Bozkurt, E., 2001. Neotectonics of Turkey – a synthesis. Geodinamica Acta, 14, 3-30.

  • Bozkurt, E., 2003. Origin of NE-trending basins in western Turkey. Geodinamica Acta, 16, 61-81.

  • Cohen, H. A., Dart, C. J., Akyüz, H. S., and Barka, A., 1995. Syn-rift sedimantation and structural development of the Gediz and Büyük Menderes graben, Western Turkey. Journal of the Earth Society, London, Vol.152, pp. 629-638.

  • Dumont, J. F., Uysal, S., Şimşek, S., Karamanderesi, H. and Letouzey, J., 1979. Formation of the Grabens in southwestern Anatolia. Bull. Min. Res. Explor. Ins. Turk., 92, 7-18 p.

  • Ergin, K., Güçlü, U. ve Uz, Z., 1967. Türkiye ve civarının deprem kataloğu (MS 11 yılından 1964 sonuna kadar) (Earthquake catalogue of Turkey and surroundings from AD 11 to 1964). ITU Maden Fakültesi, Arz Fiziği Enstitüsü Yayınları, No: 24.

  • Eyidoğan, H. and Barka, A., 1996. The 1 October 1995 Dinar earthquake, SW Turkey. Terra Nova 8, 479-485.

  • Guidoboni, E., Comastri, A. and Traina, G., 1994. Catalogue of ancient earthquakes in the Mediterranean area up to the 10th century. ING-SGA, Bologna.

  • Gürer, Ö. F., Özburan, M., Sangu, E. ve Doğan, B., 2005. Kütahya Dolayının Neotetonik İncelenmesi BAPB-Proje No: 2005/14.

  • Hancock, P. L. and Barka, A., 1987. Kinematic indicators on active normal faults in western Turkey. Journ. Struc. Geol., 9, 573-584.

  • Koçyiğit, A. ve Bozkurt, E., 1997. Kütahya-Tavşanlı Çöküntü Alanının Neotektonik Özellikleri. TUBİTAK Araştırma Projesi, No: YDABÇAG-126, 78s.

  • Koçyiğit, A., Yusufoğlu, H. and Bozkurt, E., 1999. Evidence from the Gediz graben for episodic two-stage extension in Western Turkey. Journal of the Geological Society; London, 156,60541 6.

  • Seyitoğlu, G. and Scott, B. C., 1991. Late Cenozoic extension and basin formation in West Turkey. Geological Magazine, 128, 155-166.

  • Seyitoğlu, G. and Scott, B. C., 1992. The age of Büyük Menderes Graben (West Turkey) and its tectonic implications. Geological Magazine, 129, 239-242.

  • Şaroğlu, F., Emre, Ö. ve Boray, A., 1987. Türkiye’nin Diri Fayları ve Depremsellikleri. MTA yayınları 394 s.(yayınlanmamış)

  • Şaroğlu, F., Emre, Ö. ve Kusçu, İ., 1992. Türkiye diri fay haritası. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlügü Jeoloji Etütleri Dairesi.

  • Şengör, A. M. C., 1987. Cross-fault and differential streching of hanging walls in regions of low-angle normal faulting: examples from western Turkey, Continental extensional tectonics. M.P. Coward, J.F. Dewey, P.L. Hancock, (Eds.), Geological Society Special Publication, 28,575- 589.

  • Tan, O., Tapırdamaz, M.C. and Yörük, A., 2008. The earthquake catalogues for Turkey. Turkish Journal of Earth Science 17 (2), 405-418.

  • Wells, D. L., and Coppersmith, K. J., 1994. New empirical Relationships among Magnitude, Rupture Length, Rupture Width, Rupture Area and Surface Displacement. Bulletin of the Seismological Society of America,Vol.84, No. 4, pp.974-1002.

  • Yılmaz, Y., Genç, S. C., Gürer, F., Bozcu, M., Yılmaz, K., Karacık, Z., Altunkaynak, S. and Elmas, A., 2000. When did the Anatolian grabens begin to develop. Geological Society, London, 173, 353-384.

  • Altınok, S , Karabacak, V , Yalçıner, C , Bilgen, A , Altunel, E , Güneç Kıyak, N . (2012). Kütahya Fay Zonu’nun Holosen Aktivitesi . Türkiye Jeoloji Bülteni , 55 (1) , 1-18 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/tjb/issue/28152/299173

    • Çarpışma Sonrası Kalk-Alkalin Yozgat Volkaniklerinin Petrolojisi
    Canan Tiryaki Taner Ekici
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Yozgat Volkanitleri Orta Anadolu’daki Orta Anadolu Kristalin Karmaşığı içerisinde, Yozgat ilinin ise kuzey-batısında yer almaktadır. Orta-Üst Eosen yaşlı Yozgat Volkanitleri bazaltik andezit, andezitve dasitlerden oluşmaktadır. Yozgat Volkanitleri kalk-alkalin karakter sergilemekte olup, elek dokulu plajiyoklaz fenokristalleri ve epitaksitik kuvars ksenokristalleri ile magma karışımının varlığını ispat etmektedir. Ayrıca jeokimyasal incelemeler sonucunda, bazaltik andezitlerden andezitlere doğruolivin+klinopiroksen, andezitlerden dasitlere doğru ise plajiyoklaz+hornblend fraksiyonel kristalleşmesi görülmüştür. Ayrıca kısmi ergime ve kabuksal kirlenmenin etkileri de jeokimyasal olarak izlenmiştir. Orta Anadolu`da Santoniyen-Kampaniyen döneminde Neo-Tetis okyanusunun kuzey kolu Avrasya levhasının altına dalmaktadır. Bu dalma batma olayının devamında ise kıta-kıta çarpışması ile İzmir-Ankara-Erzincan Sütur zonu oluşmuştur. Alt-Orta Eosen döneminde alt kıtasal kabuğun kısmi ergimesi ile Yozgat Volkanitleri`ni oluşturan dasitik kayaçlar oluşurken bazaltik kayaçlar ise manto kökenli olarak oluşmuştur. Bu bazik ve asidik volkanik kayaçların homojen karışımıyla da ortaç bileşimli andezitik kayaçların oluştuğu düşünülmektedir.

  • Çarpışma sonrası

  • kalk-alkalin

  • petroloji

  • Yozgat Volkanikleri


  • Alpaslan, M. ve Temel, A., 2000. Petrographic and Geochemical Evidence for Magma Mixing and Crustal Contamination in the Post-Collisional Calc-Alkaline Yozgat Volcanics, Central Anatolia, Turkey, İnternational Geology Review, 42/9, 850-863.

  • Alpaslan, M., Ekici, T., Otlu, N., Boztuğ, D. and Temel, A., 2005, Magmatic processes and mixing origin of andesite: Miocene Karamağara volcanics, Central Anatolia, Turkey, Geological Journal (Issue, 2; volume, 40; p, 193- 214).

  • Aydar, E., and Gourgaid, A., 1998, The Geology of Mount Hasan stratovolcano, central Anatolia, Turkey. Journal of Volcanology and Geothermal Research, Volume 85, Issues 1–4, October 1998, Pages 129-152

  • Bailey, E.B. ve McCallien , W.C., 1950. Ankara Melanjı ve Anadolu Sariyajı, M.T.A. Mecm., 40, 12-22, Ankara

  • Boztuğ, D., 2000. S-I-A type intrusive associations: geodynamic significance of synchronism between methamorphism and magmatism in Central Anatolia Turkey in: Tectonics and Magmatism in Turkey and the Surrounding Area, Geological Society Special Publications, London, 173- 441-458.

  • Brooks, C.K., 1978. Magma mixing in mafic alkaline volcanic rocks: the evidence from relict phenocryst phases and other inclusions, Institut for Petrologi, Voldgade 10, DK., 1350, Copenhagen, Denmark.

  • Büyükönal, G., 1973. Kırşehir Masifinin Yozgat ve yakın çevresindeki magmatik kayaçlarda petrokimyasal-petrografik bir araştırma: A.Ü.F.F.Jeoloji Müh. Böl. (yayınlanmamış).

  • Büyükönal, G., 1979. Yozgat Yöresi Plütonit ve Volkanitlerin Petrolojisi: Ankara Ün. F.F. Jeoloji Müh. Böl. (yayınlanmamış).

  • Chaput, E., 1947. Türkiye’de Jeolojik ve Jeomorfolojik Teknik Seyahatları (Türkçe Tercümesi), İst. Üniv. Publ., 324, Ed. Fak. Coğ. Enst. Pbl., 11, İstanbul.

  • Cox, K.G. and Hawkesworth, C.J., 1984. Relative contributions of crust and mantle to flood basalt magmatism, Mahabaleshwar, Deccan Trops: Phil. Trans. Roy. Soc. Lond. v. A310, p. 627-641.

  • Çemen, I., Göncüoğlu, M.C., and Dirik, K., 1999, Structural evolution of the Tuzgölü basin in Central Anatolia, Turkey: Jour. Geol., v. 107, p. 693-706.

  • Dungan, M.A. and Rhodes, J.M., 1978. Residual glasses and melt inclusions in basalts from DSDP Leps 45 and 46: Evidence for magma mixing, Contributions to mineralogy and petrology, v. 67, number 4, 417-431.

  • Eichelberger, J.C., 1975. Origin of andesite and dasite: Evidence of mixing at Glass Mountain in California and other Circum-Pacific volcanoes: Geol. Soc. Amer. Bull., v.86, p. 1381-1391.

  • Ekici, T. ve Boztuğ, D., 1997. Anatolid-Pontid çarpışma sisteminin pasif kenarında yer alan Yozgat Batoliti’nde syn-COLG ve post-COLG granitoyid birlikteliği, Çukurova Ün. Jeoloji Müh. Bölümü, 20. Yıl Sempozyumu, Geosound, 30/2, 519-538.

  • Erdoğan, B., Akay, E., and Şirin Uğur, M., 1996, Geology of the Yozgat region and evolution of the collisional Çankırı Basin: INT.GEOL. REV. V. 38, p. 788-806.

  • Erkan, Y., 1972. Petrografi ders notları. H.Ü. Yerbilimleri Enst., 118 s. (yayınlanmamış).

  • Erkan, Y., 1994a. Kayaç Oluşturan Önemli Minerallerin Mikroskopta İncelenmesi, TMMOB Jeol. Müh. Odası, Yayın No: 42.

  • Gençalioğlu Kuşçu, G., ve Geneli, F., 2010, Review of the postcollisional volcanism in the Central Anatolian Volcanic Province (Turkey), with special reference to the Tepeköy Volcanic Complex. International Journal of Earth Sciences, 99, 593-621.

  • Göncüoğlu, M.C., Toprak, V., Erler, A. ve Kuşçu, İ., 1991. Orta Anadolu Batı Kesiminin Jeolojisi, Bölüm 1, Güney Kesim. TPAO rap. No 2909, 176 pp (yayınlanmamış).

  • Göncüoğlu, M.C. and Türeli, T.K., 1994. Alpine Collisional-Type Granitoids from Western Central Anatolian Crystalline Complex, Turkey, Journal of Kocaeli University, Earth Science Section, No: 1, June, pp. 39-46.

  • Görür, N., Tüysüz, O., and Şengör, A.M.C., 1998., Tectonic evoluation of the Central Anatolian basins: INT. GEOL. REV. V. 40, p. 831-850.

  • Hibbard, M.J., 1991. Textural anotomy of twelve magma mixed granitoid systems: in Didier, J. And Barbarin, B. (eds), Enclaves and Granite Petrology, Development in Petrology, Elsevier, 431-444.

  • Hibbard, M.J., 1995. Petrography to Petrogenesis. Prentice Hall: Englewood Cliffs.

  • Irvine, T.N. and Baragar W.R.A., 1971. A quide to the chemical classification of the common volcanic rocks. Canadian Journal of Earth Science, 8, 523-548.

  • Kadıoğlu, Y.K., Dilek, Y., Güleç, N. and Foland, K.A., 2003. Tectonomagmatic evolution of bimodal plutons in the Central Anatolian Crystalline Complex, Turkey. Journal of Geology, 111, 671-690.

  • Ketin, İ., 1955. Yozgat Bölgesinin Jeolojisi ve Orta Anadolu Masifinin Tektonik Durumu. T.J.K Bül., 6, 1-28, Ankara.

  • Ketin, İ., 1966. Anadolunun Tektonik Birlikleri, M.T.A Dergisi, 66, 20-34.

  • Lahn, E., 1949. Orta Anadolu’nun Jeolojisi Hakkında: T.J.K. Bült., 2, 1-90.

  • Le Maitre R.W., Bateman, P., Dudek, A., Keller, J., Lameyre Le Bas, M.J., Sabine, P.A., Schmid, R., Sorensan, H., Streckeisen, A., Wolley, A.R. and Zonettin, B., 1989. A classification of igneous rocks and glossory of terms. Blackwell, Oxford

  • Luhr, J.F. and Carcmichael, I.S.E., 1980. The colima volcanic complex, Mexico, I: post-caldera andesites from Volcan Colima. Contributions to Mineralogy and Petrology 71: 343-372.

  • MacKenzie, W.S. and Guilford, C., 1980. Atlas of rock forming minerals in thin section. John Wiley and Soons, Inc, New York.

  • Moorhouse, W.W., 1969. The study of rocks in thin section. Harper and Row, New York, 514 pp.

  • Pearce, J.A., 1983. The role of sub-continental lithosphere in magma genesis at destructive plate margins, in Hawkesworth, C.J. and Norry, M.J., eds., continental basalts and mantle xenoliths: Nantwich, U.K., Shiva, p. 230-249.

  • Pitcher, W.S., 1983. Granite: typology, geological environment and melting relationships. Migmatites, Melting and Metamorphism (ed.: M.P. Atherton and C.D. Gribble). Shiva Pub. Ltd., Cheshire: 277-285.

  • Sun, S.S. and McDonough, W.F., 1989. Chemical and isotopic systematics of oceanic basalts; implications for mantle composition and processes. In: Magmatism in the ocean basins. Sounders, A.D. and Norry, M.J (Editors), Geological Society of London, London. 42: 313-345.

  • Tatar, S. ve Boztuğ, D., 1997. Yozgat Batoliti GB kesimindeki (Şefaatli-Yerköy arası) monzonitik birliktelikte fraksiyonel kristalleşme ve magma karışması (magma mingling/mixing) süreçleri. Yerbilimleri, Geosound, 30, 539-562, Çukurova Ün. 20. Yıl Sempozyumu, Bildiri Özleri, s. 215, Adana.

  • Tümer, T. ve Remzi, H., 1975. Yozgat-Akdağmadeni ve civarının genel grafit prospeksiyonu ile Hatapalanı dere zuhurunun detay ön etüt raporu: M.T.A Dergisi, 5382 (yayınlanmamış), Ankara.

  • Wilson, M., 1989. Igneous petrogenesis: London, Chapman and Hall, 466 p.

  • Yardley, B.W.D., MacKenzie W.S. ve Guilford, C., 1990. Atlas of metamorphic rocks and their textures. John Wiley and Soons, Inc, New York.

  • Yılmaz, S. ve Boztuğ, D., 1994. Granitoyid Petrojenezinde Magma Mingling/Mixing Kavramı, Türkiye’den Bazı Örnekler, Jeoloji Mühendisliği Dergisi, 44-45, 1-20.

  • Tiryaki, C , Ekici, T . (2012). Çarpışma Sonrası Kalk-Alkalin Yozgat Volkaniklerinin Petrolojisi . Türkiye Jeoloji Bülteni , 55 (1) , 19-42 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/tjb/issue/28152/299186

    • Türkiye Deprem Bölgeleri Haritalarının Tarihsel Gelişimi
    Bülent Özmen
    PDF Olarak Görüntüle

    Öz: Türkiye`nin ilk resmi deprem bölgeleri haritası 1945 yılında "Yer sarsıntısı Bölgeleri Haritası" adı altında hazırlanmıştır. Haritaya göre Türkiye, Büyük Hasara Uğramış Bölgeler, Tehlikeli Yer sarsıntısı Bölgeleri ve Tehlikesiz Bölgeler olmak üzere üç bölgeye ayrılmıştır. Bu harita zaman içinde bilimsel ve teknolojik gelişmelere bağlı olarak birçok kez değiştirilmiştir. Çalışmamızın amacı 1945 yılında yayımlanmış olan ilk resmi deprem bölgeleri haritasından başlayarak günümüze kadar değişik tarihlerde (1945, 1947, 1963,1972 ve 1996) yayımlanarak yürürlüğe girmiş bulunan resmi deprem bölgeleri haritaları hakkında bilgiler vermek, haritaların geçirdiği evrelerin daha iyi anlaşılabilmesine ve konuya ilişkin çalışmalara katkıda bulunmaktır. 

  • Deprem

  • deprem bölgeleri haritaları

  • resmi

  • tehlikeli deprem bölgeleri


  • 1944. 4623 sayılı Yersarsıntılarından evvel sonra alınacak tedbirler hakkında kanun.

  • 1945. Yersarsıntısı Bölgeleri Haritası.

  • 1947. Yersarsıntısı Bölgeleri Haritası.

  • 1959. 7269 sayılı Umumi Hayata Müessir Afetler Dolayısıyle Alınacak Tedbirlerle Yapılacak Yardımlara Dair Kanun.

  • 1963. T.C.İmar İskân Bakanlığı Türkiye Deprem Bölgeleri Haritası.

  • 1972. T.C. İmar ve İskân Bakanlığı Türkiye Deprem Bölgeleri Haritası.

  • 1996. T.C. Bayındırlık ve İskân Bakanlığı Türkiye Deprem Bölgeleri Haritası.

  • Alsan, E., 1972. Magnitude and Time Distributions of Earthquakes in Turkey. Bull.Int.Inst.Seismol.Earthq.Eng., 7, 1-10.

  • Ayhan, E., Alsan, E., Sancaklı, N. ve Üçer, S.B, 1984. Türkiye ve Dolayları Deprem Katalogu 1881-1980. Boğaziçi Üniversitesi, 126 s.

  • Başöz, N., 1992. Seismic Hazard Assessment in Regions Having Diffused Boundaries and Nonhomogeneous Attenuation. Master Thesis, Middle East Technical University, 161 p.

  • Bayrak, Y., Yılmaztürk, A. ve Öztürk, S., 2005. Relationships Between Fundamental Seismic Hazard Parameters for the Different Source Regions in Turkey. Natural Hazards, 36 (3), 445-462.

  • DLH (Ulaştırma Bakanlığı Demiryolları, Limanlar ve Hava Meydanları İnşaatı Genel Müdürlüğü), 2007. Kıyı Yapıları, Demiryolları ve Hava Meydanları İnşaatları Deprem Teknik Yönetmeliği için Deprem Tehlikesi Belirlemesi. YPU-DLH-060520-001-Ara rapor 1, Yüksel Proje.

  • Egeran, N. ve Lahn, E., 1944. 1/2.400.000 Mikyaslı Türkiye Yer Depremleri Haritası Hakkında Muhtıra. M.T.A. Mec., 9 (2/32), 270-289.

  • Erdik, M., Doyuran, V., Gülkan, P. ve Akkaş, N., 1985. Türkiye’de Deprem Tehlikesinin İstatistiki Açıdan Değerlendirilmesi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi Deprem Mühendisliği Araştırma Merkezi, Ankara, 116.

  • Erdik, M., Doyuran, V., Akkaş, N. ve Gülkan, P., 1985. A Probabilistic Assessment of the Seismic Hazard in Turkey. Tectonophysics, 117, 295-344.

  • Erdik, M., Biro, Y.A., Onur, T., Sesetyan, K. ve Birgören, G., 1999. Assessment of Earthquake Hazard in Turkey and Neighboring Regions. Annali Di Geofisica, 42 (6), 1125- 1138.

  • Erdik, M., Şeşetyan, K., Demircioğlu, M.B. ve Durukal, E., 2006. Kıyı Yapıları, Demiryolları ve Hava Meydanları İnşaatları Deprem Teknik Yönetmeliği İçin Deprem Tehlikesi Belirlemesi. Ulaştırma Bakanlığı Demiryolları, Limanlar ve Hava Meydanları İnşaat Genel Müdürlüğü, 48.

  • Ergin, K., Güçlü, U. ve Uz, Z., 1967. Türkiye ve Civarının Deprem Katalogu (Milattan sonra 11 yılından 1964 sonuna kadar). İstanbul Teknik Üniversitesi, Maden Fakültesi Arz Fiziği Enstitüsü yayını, No:24.

  • Ergin, K., Güçlü, U. ve Aksay, G., 1971. Türkiye ve Dolaylarının Deprem Katalogu (1965 – 1970). İstanbul Teknik Üniversitesi, Maden Fakültesi Arz Fiziği Enstitüsü yayını, No:28.

  • Ergin, K. ve Güçlü, U., 1971. Türkiye Depremlerinde Beklenecek Maksimum Şiddeti Gösterir harita.

  • Ergünay O, 1976. Earthquake Zoning Map of Turkey. Proc., Seminar on Seismic Zoning Map, Vol.1., p. 359-370, UNESCO.

  • Eyidoğan, H. ve Güçlü, U., 1993. Türkiye Deprem Bölgeleri Haritasının Evrimi ve Yeni Bir Harita İçin Öneri. Jeofizik, 7, 95-108.

  • Gencoğlu, S., İnan, H. ve Güler, H., 1990. Türkiye’nin Deprem Tehlikesi. TMMOB Jeofizik Mühendisleri Odası, Ankara.

  • Gülkan, P., Koçyiğit, A., Yücemen, M.S., Doyuran, V. ve Başöz, V., 1993. En Son Verilere göre Hazırlanan Türkiye Deprem Bölgeleri Haritası. Rapor no:METU/EERC 93- 01, Ortadoğu Teknik Üniversitesi Deprem Mühendisliği Araştırma Merkezi, 156 s.

  • Hattori, S., 1980. Seismic Risk Maps in Turkey. Iran and Mediterranean Areas, Proceedings of the Seventh World Conference on Earthquake Engineering, İstanbul, 285- 292.

  • İlhan, E., 1961. Yer Sarsıntıları ve Madencilik. Madencilik Dergisi, 3, 156 – 164.

  • İpek, M., Uz, Z. ve Güçlü, U., 1965, Sismolojik Donelere Göre Türkiye Deprem Bölgeleri. Deprem Yönetmeliği Toplantısına Takdim Edilen Rapor, 22 Şubat 1965, Ankara (Yayınlanmamış).

  • Kayabalı, K., 2002. Modeling of Seismic Hazard for Turkey Using the Recent Neotectonic Data. Engineering Geology, 63, 221-232.

  • Kayabalı, K. ve Akın, M., 2003. Seismic Hazard Map of Turkey Using the Deterministic Approach. Engineering Geology, 69, 127-137.

  • Ketin, İ., 1968. Türkiye’nin Genel Tektonik Durumu ile Başlıca Deprem Bölgeleri Arasındaki İlişkiler. MTA Dergisi, 71.

  • Ketin, İ., 1982. Genel Jeoloji Cilt I (II.Baskı). Yerbilimlerine Giriş, İstanbul Teknik Üniversitesi Maden Fakültesi, İstanbul, 597.

  • Lahn, E., 1949. Seismological Investigations in Turkey. Bulletin of the Seismological Society of America, 39(2), 67-71.

  • Öcal, N., 1968a. Türkiye’nin Sismisitesi ve Zelzele Coğrafyası (1850-1960) yılları için Türkiye Zelzele Katalogu). Milli Eğitim Bakanlığı İstanbul Kandilli Rasathanesi Sismoloji Yayınları, No:8, 119 sayfa, İstanbul.

  • Öcal, N., 1968b. Beş Yıllık Zelzele Katalogu (1960-1964). Milli Eğitim Bakanlığı İstanbul Kandilli Rasathanesi Sismoloji Yayınları, No:9, 24 sayfa, İstanbul.

  • Özmen, B., Nurlu, M. ve Güler, H., 1997. Coğrafi Bilgi Sistemi ile Deprem Bölgelerinin İncelenmesi. Bayındırlık ve İskan Bakanlığı Afet İşleri Genel Müdürlüğü, 89s., Ankara.

  • Pamir H.N, 1948. Dinamik Jeoloji. Cilt II, İstanbul Üniversitesi Yayınları 348, 404 s.

  • Pampal, S. ve Özmen B., 2007. Türkiye’nin Deprem Gerçeği Deprem Bölgeleri Haritaları ve Yönetmeliklerinin Tarihsel Gelişimi. 1028 s., Ankara.

  • Pınar, N. ve Lahn, E., 1952. Türkiye Depremleri İzahlı Kataloğu. Bayındırlık Bakanlığı Yapı ve İmar İşleri Reisliği Yayını, Seri no:6, Sayı:36, 153 sayfa.

  • Sayarı, S., Pamir, H.M., Erkmen, K., Alpay, F. ve Onursal, F., 1945. Yurdumuzun tehlikeli yersarsıntısı bölgelerini tayin için Milli Eğitim ve Bayındırlık Bakanlığı mütehassıs üyelerinin hazırladığı rapor (yayımlanmamış).

  • Sieberg, A., 1932. Erdbebengeographie. Band IV, Lieferung 3, Verlag von Gebrüder Borntraeger, Berlin.

  • Suher, H., 1967. Türkiye’de Genel Yerleşme Düzeni İçinde Depremsel Bölgeler. Türkiye’nin Deprem Durumu ve Etki Alanları Deprem Paneli I, 2-3 Mart 1967, İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi.

  • Tabban, A., 1969. Türkiye’nin Sismisitesi. İmar ve İskan Bakanlığı, Afet İşleri Genel Müdürlüğü, Deprem Araştırma Enstitüsü Başkanlığı, Ankara, 47.

  • Tabban, A., 1970a. Türkiye’nin Sismisitesi ve Deprem Bölgeleri Haritasının Geliştirilmesi. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, Cilt XIII, Sayı 2.

  • Tabban, A., 1970b, Türkiye Deprem Bölgeleri Haritasının Geliştirilmesine Ait Rapor. İmar ve İskan Bakanlığı, Afet İşleri Genel Müdürlüğü, Deprem Araştırma Enstitüsü Başkanlığı, Ankara, Mart (yayımlanmamış).

  • TEFER (Turkey Emergency Flood and Earthquake Recovery Project), 2001. Consulting Services for Improvement of Natural Hazard Insurance and Disaster Funding Strategy. Final Report, Pragramme 6.1 Review of Loss Potential and Catastrophic Risk Modelling, Section 5, The Hazard of Earthquake, Başbakanlık Hazine ve Dış Ticaret Müsteşarlığı-Sigortacılık Genel Müdürlüğü.

  • Ulusay, R., Tuncay, E., Sönmez, H. ve Gökçeoğlu, C., 2004. An Attenuation Relationship Based on Turkish Strong Motion Data and Iso-Acceleration Map of Turkey, Engineering Geology. Science Direct, Elsevier, 74, 265- 291.

  • Türkiye Milli Planı (1990 – 2000), 1989. Uluslararası Afet Zararlarının Azaltılması On Yılı Türkiye Milli Komitesi, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı, Ankara.

  • Yarar, R., Ergünay, O., Erdik, M. ve Gülkan, P., 1980. A Preliminary Probabilistic Assessment of the Seismic Hazard in Turkey. Proceeding 7th World Conference on Earthquake Engineering, İstanbul, 1: 309-316.

  • Yücemen, S., Koçyiğit, A., Yakut, A. ve Gencoğlu, S., 2006. Deprem Tehlike Haritalarının Hazırlanması Seminer Notları. Ankara (yayımlanmamış).

  • Özmen, B . (2012). The Historical Development of Seismic Zoning Maps of Turkey . Türkiye Jeoloji Bülteni , 55 (1) , 43-55 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/tjb/issue/28152/299198

    • SAYI TAM DOSYASI
    PDF Olarak Görüntüle